ดวงใจรักในห้วงฝัน

ผมรู้จักเด็กผู้ชายที่อายุน้อยกว่าหนึ่งปีคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่นิสัยดีนะแต่เพราะไม่ได้คุยกันแบบตัวเป็น ๆ เลยไม่รู้ว่าจะเป็นคนนิสัยดีตามที่ได้รับรู้จากข้อความที่อ่านหรือเปล่า แต่เท่าที่คุยกันเขาเป็นคนช่างคุยดี ตลก ดูเป็นเด็กซื่อ ๆ ไม่มีพิษมีภัย ชอบส่งข้อความมาคุยกับผมทุกเวลาที่ว่าง

ส่วนผมตอบบ้างไม่ตอบบ้างแล้วแต่เวลาและโอกาสจะอำนวย ถึงอย่างนั้น น้องเขาก็ยังไม่หายไป

คุยกันเกือบปี จนช่วงใกล้สอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาก็บอกว่าจะมาเรียนด้วย บอกให้ผมช่วยดูแลเขาด้วยนะแล้วจะหิ้วข้าวหลามมาฝาก

ผมเออออรับคำไปตามประสา ถามถึงคณะที่จะเข้าบ้าง ถามเรื่องการสอบบ้าง ฝั่งน้องเขาเองก็อัปเดตข้อมูลสถานะการสมัครเข้ามหาวิทยาลัยมาเรื่อย ๆ จนเขาบอกว่าติดแล้วช่วยพาไปหาหอหน่อย

ตอนแรกผมอ้างติดโน่นติดนี่ไปเรื่อยทั้งที่จริงก็ขี้เกียจนั่นแหละและรู้สึกว่า ‘เฮ้ย! ไม่ได้รู้จักกันขนาดนั้นซะหน่อย’ แต่พอน้องมันถามเรื่องนี้มาหนัก ๆ ประกอบกับที่มันบอกว่าจะมาเป็นรุ่นน้องในคณะ ผมจึงตัดสินใจตกลง

พวกเรานัดเจอกันแถวหน้ามหาวิทยาลัย น้องมันหิ้วข้าวหลามมาฝากตามที่เคยบอกไว้แต่เป็นข้าวหลามกระบอกเล็ก ๆ ในแพ็กเกจทันสมัยน่าถือที่ดูไม่เชย ผมจึงยอมรับไว้

บอกได้เลยว่าตอนที่เจอกันครั้งนั้น ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ‘แค่เด็กที่จะกลายมาเป็นรุ่นน้องในคณะ’ คนหนึ่งเท่านั้น แต่พอลองย้อนคิดดู อืม... จะเรียกว่า ‘มนต์รักข้าวหลาม’ ก็ได้มั้ง (หัวเราะ)