ลำดับตอนที่ #32
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Happy New Year 2006
อิอิอิ ว่าไงค๊า มาอัพช้าอีกแล้ว โหะๆๆ การบ้านเยอะมากมาย... ทำแทบไม่ทันเลย เชิญติดตามอ่านได้เลยค่า
ตอนที่ 32 Happy New Year 2006
********ฉันของคาโงเมะ********
ที่ญี่ปุ่น
วันนี้วันที่ 31 ธันวาคม และอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงวันที่ 1 แล้ว ตื่นเต้นจังเลยยย ชอบที่สุดเลยการเคาท์ดาวสิ้นปี แต่ปีนี้ต้องเป็นการเคาท์ดาวน์ที่เยี่ยมที่สุดของฉันแน่ๆ เพราะมาเคาท์ดาวน์กันทั้งห้องเลยวู้!! พวกเราก็ฉลองกันได้ไม่นานและตอนนี้พวกเราก็แยกย้ายกนไปเที่ยวเล่น และจะกลัมาที่นัดเจอกันอีกที ทุกคนแยกย้ายกันไปหมดเลย มิโรคุก็ไปซังโกะด้วย อ่า...ฉันมองรอบๆตอนนี้ทุกคนไปเดินเล่นกันหมดแล้ว ไปเดินเล่นมั่งดีกว่าแฮะ
“นี่ ไปเดินเล่นกันเหอะ” อินุยาฉะพูดขึ้น ก็ดีเลยสิกำลังอยากจะซื้อของอยู่พอดี (เดินกะหมอนี่ให้มันซื้อของให้หมดเลย อิอิอิ อยากรวยดีนัก เอ้ยๆๆๆๆ ไม่ได้ๆๆๆ อย่าคิดแบบนั้นสิเรา) ฉันพยักหน้า และมันก็เริ่มเดินนำฉันไป
_____________________________________________________________________________
ผ่านมา 1 ชม.
อิอิอิอิอิอิ ซื้อของได้เยอะมากๆทีเดียวเลยแหละ ฮ่าๆๆๆๆ ของที่ฉันซื้อมาทั้งหมดนี่ไม่ได้ใช้ตังตัวเองเลยซักกะเยน ฉันเดินวิ่งเล่นอย่างสบายใจไปที่ทุ้งหญ้าใกล้ๆนี่ จะเรียกว่าทุ่งหญ้าดีมั้ยนะ...หิมะคลุมไปหมดแล้ว เอาเป็นว่ามันป็นทุ่งหญ้าละกันนะ เพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าอินุยาฉะมันไม่ได้เดินตามมาอะ อ้าว เห็นเดินตามมาดุ่ยๆอยู่เลย
“นี่!! ทำไมชักช้าจังน่ะหา”ฉันตะโกนเรียกหลังจากหันไปดูมัน
“เงียบไปเลย ใช้ตังฉันไปซื้อของไม่พอยังจะให้แบกของอีก...มันน่ามั้ยล่ะ!!” มันตะโกนตอบจนแก้วหูฉันแทบพังเลย ตอนนี้อินุยาฉะถือของอยู่เต็มตัวไปหมด (ของๆฉันคนเดียวอ่ะนะ) อะไรกันเนี่ย แค่นี้ก็ทำเป็นโมโห ผู้ชายอาร้ายยยยยยยยยย แต่เราก็โหดเอาเรื่องแฮะ ให้ถือของหนักอย่างงั้น
“อะๆ วางแถวๆนั้นก็ได้ นี่ๆ มาดูดาวกันเหอะนะ” ฉันชวน ตอนนี้ท้องฟ้าไม่มีอะไรเลย น้องจากดาว หิมะ และพระจันทร์ ท้องฟ้าใสมากๆเลย อากาศก็บริสุทธิ์ เห็นดาวชัดแจ๋วเลย อินุยาฉะวางของแถวๆนั้นและเดินมาหาฉันอย่างเบื่อๆ อะไรกัน เบื่อกันแล้วเหรอ...ทำไมเบื่อง่ายจัง
“อุ้ย นี่ๆๆๆๆๆ เห็นดาวเสาร์มั้ยเนี่ย ดูสิ สิแดงๆน่ะ สวยจังเลย เค้าว่าร้อยกว่าปีจะเห็นทีนะ” ฉันพูดหลังจากเห็นดาวเสาร์ ช่ายแล้ว วันนี้เพิ่งดูข่าวมาว่าจะมีดาวเสาร์ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า สวยแฮะ สีแดงแจ๊ดเลย
“จริงด้วยแฮะ”มันพูดแล้วก็มองๆท้องฟ้า และแล้วก็เงียบต่อไป ทำไมเงียบอะ เราก็ชักเบื่อแล้วนะ อินุยาฉะนี่ไม่มีความโรแมนติกกะเค้าเล้ย....เฮ่อ เบื่อจัง เมื่อยด้วย นั่งดีกว่าเรา...เพิ่งรู้ว่าอินุยาฉะน่าบื่อขนาดนี้ อินุยาฉะนั่งลงข้างๆฉัน และมันก็หาวซะยกใหญ่ อะไรอ่า...อยู่กับเรามันน่าเบื่อขนาดนี้เชียวหรอ...หรือว่าไอ้หมอนี่มันขี้เบื่อไปเอง? เฮ่อ...ยังไงก็เถอะ ไปดีกว่าแฮะ...มาคิดๆดูไม่เหมือนตอนที่ร้องเพลงให้ฉันฟังเลย คนละเรื่องเลยนะนั่น..สงสัยแล้วแต่อารมณ์มันมั้ง พอฉันลุกขึ้นมันก็ลุกตามด้วย
“ปะ...ไปกันเถอะ”
“อ้าว ไม่ดูดาวต่อแล้วเหรอ” มันถาม ประมาณว่าแบบ ถ้าตอบไม่จะดีใจมาก สีหน้าเห็นได้ชัด ฉันก็เลยส่ายหน้าไป ให้สมกับความคิดของนายอะนะ(ความจริงแค้นนะเนี่ย)
“อีกเดี๋ยวเดียวก็จะนับถอยหลังแล้วด้วย”ฉันพูดต่อ
“เหรอ.....อืม ไปก็ไป” มันพูดและเดินตามหลังฉันมา ฉันเดินนำหน้าไปไม่กี่ก้าวอินุยาฉะก็พูดอะไรไม่รู้
“นี่ ดูนี่สิ หิมะตกแบบนี้มีดอกไม้ขึ้นตามพื้นด้วย” มันพูด อ่ะเหรอ ทำไมท่าทางตื่นเต้นจัง อย่างกับเด็กๆแหนะ ดอกไม้ขึ้นตามพื้นแล้วไงอะ? ไม่น่าเชื่อว่าอินุยาฉะจะเป็นคนที่ตื่นเต้นกับดอกไม้ดอกเดียวตอนหิมะตกด้วย
“อ่ะให้” มันยื่นดอกไม้มาให้ ฉันยิ้มเล็กๆ น่ารักดีแฮะหมอนี่ ดอกไม้นี่ก็สวยดีนะดอกเบ้อเร่อแหนะ สีชมพูด้วย
“ขอบใจนะจ้ะ ดอกไม้สวยจัง”ฉันยิ้มหวานตอบกลับไป อินุยาฉะหันหน้าไปอีกทางนึงแล้วก็หน้าแดงด้วย ฮ่าๆๆ เป็นแบบนี้ทั้งปี แต่เวลาเป็นแบบนี้น่ารักจังเลยยย >_< หูแดงแจ๋เลยอ๊ะ เรายืนอยู่อย่างนั้นซักนาทีนึงฉันก็ทำท่าจะเดินต่อ
“แต่เธอสวยกว่า...”มันพูดเบาๆ เบามั่กม้ากกกกกกกกกกกกกประมาณว่าถ้าไม่ได้ยินก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าได้ยินก็ดี แต่จะเป็นแนวโน้มประมาณว่าได้ยินก็ดีมากกว่า แต่ฉันดันได้ยินพอดี ฮ่าๆๆๆๆ และทำให้ฉันอายด้วยอะ หุหุหุ
“เอ๊ะ”ฉันงงเล็กน้อย อินุยาฉะยิ้มแบบอายๆแถมหน้าแดงอีกต่ะหาก น่ารักดีแฮะ ไม่น่าเชื่อว่าคนป่าเถื่อนอย่างหมอนี่จะขี้อายแบบนี้นะเนี่ย
“โอะ...เจออีกดอกแล้ว”อินุยาฉะก้มไปเก็บดอกไม้ที่พื้นอีกแล้ว มีอีกดอกนึงด้วยเหรอ มันยื่นมาให้ฉันอีก ฉันก็รับมา...
“ดอกนี้ก็สวยนะ แต่ก็ไม่เท่าเธออยู่ดี” มันพูดเบาๆ และมาหอมแก้มฉันซะงั้นอะ เหวอๆๆๆ อายอ๊ายอายยยยย ทำไมนายขี้ม่อกับน้ำเน่างั้ล่ะเนี้ยยยย เหอๆๆๆๆ
“แหม...ปากหวานนะยะ” ฉันพูดทำตาหรี่ แต่หน้านี่แดงแจ้ดเลยอะ อินุยาฉะมันไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดแฮะ ออกจะน่ารักด้วยซ้ำไป และอยู่ๆมันก็กระชากดอกไม้มาจากมือฉันซะงั้นอะ เห้ย!! นายเป็นคนให้มาเอง แล้วมากระชากคืนแบบนี้เลยเรอะ เดี๊ยววววววว มันวิ่งไปทางนั้นแล้ววววว(ทุ่งหญ้าเมื่อกี๊)
“อ...เอาคืนม๊า” ฉันตะโกนแล้ววิ่งตาม มันก็วิ่งหนีอีก พวกเราเล่นไล่จับกันตั้งนานแหนะ และฉันก็หยุดวิ่ง และมาคิดๆดูว่า.....ทำไมเราต้องวิ่งเล่นอย่างกับเด็กปัญญาอ่อนเพราะดอกไม้ที่เก็บได้2ดอกตามพื้นด้วยเนี่ย? ชักเหนื่อยแฮะ แต่ว่า.............บังเอิญเราเป็นคนที่ไม่ชอบการยอมแพ้อยู่ด้วยซะด้วยสิ ฉันมองอินุยาฉะที่วิ่งไปไกลแล้ว...ได้เลย...จะเล่นกัน...งั้นเล่นกันก็ได้!!!!!!!!!! ฉันวิ่งไปหาหมอนั่นเร็วปราณสายลม ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนถึงวิ่งได้เร็วขนาดนี้นะเนี่ย
“เอามานี่~~~~~~~”ฉันตะโกนยาว
“เหวอๆๆๆๆๆๆๆๆ ระวั๊งงงงงงงงงงงงงงงงง” อินุยาฉะตะโกน ที่ให้ระวังก็คือ.....มันเบรกไม่ทันแล้วววววววววววว
“โครม!!!!!!!!!!!”
เราสองคนนอนแอ้งแม้งอยู่อย่างนั้น โดยฉันเป็นคนทับอยู่ อ๋อยยยยยยย เจ็บอ่า...ตาลายไปหมดแล้ววววว ฉันค่อยๆลุกขึ้นมา ตอนนี้อินุยาฉะกำลังหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว...ไม่ใช่สิ...มันไม่เคยหัวเราะคิกคักซักครั้งหรอก ฉันหน้าแดงอีกครั้ง ทำไมชอบทำให้อายอยู่เรื่อยเลยห๊า
“ก็ไม่ยอมให้ซักทีอ่ะ”ฉันพูดและก็ทุบมันเบาๆ
“ฮ่าๆๆ ขอโทษที ให้แล้วๆๆๆ ฮ่าๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะจริงจังกับเรื่องแค่นี้ด้วย”มันพูดและยืนดอกไม้มาให้
“ใครบอกว่าฉันจริงจังยะ แค่ไม่อยากจะแพ้ก็เท่านั้นเอง”
“แต่ฉันไม่ได้บอกว่าจะมีใครแพ้ใครชนะซักหน่อย เธอวิ่งมาเองนะ”มันเถียงยิ้มๆ เออ..ก็จริงอ่ะนะ
“ก็นายแหละเริ่มก่อน คว้าดอกไม้ไปก่อนชัดๆเลย แหนะๆๆ อย่ามาเถียง” อินุยาฉะอมยิ้มไว้ พวกเรามองหน้ากันซักพักฉันก็เอาหน้าซุกอินุยาฉะแล้วก็กอดหน่อยๆด้วย อินุยาฉะยิ้มหน่อยๆและก็กอดฉันตอบ
“ที่ว่าจริงจังกับเรื่องแค่นั้นน่ะ.....ไม่ใช่หรอกนะ....แต่จริงจังกับเธอน่ะ มันใช่นะจะบอกให้” ฉันพูดพร้อมหลับตาพริ้ม
“ไม่บอกก็รู้น่า”มันพูดและลูบผมฉันอย่างอ่อนโยน และเราสองคนก็นอนกอดกันอยู่อย่างงั้น หนาวแฮะ...แต่อุ่นจัง....ไม่รู้ว่าอุ่นอะไร...แต่อุ่นมากเลย ไม่น่าเชื่อนะ จากที่เคยทะเลาะกันกลับมาเป็นแบบนี้ไปได้..อย่างกับละครหรือไม่ก็การ์ตูนน้ำเน่าเลย คนแต่งฟิคเอาแนวคิดเดิมๆมาแต่งได้เหมือนเดิม (เฮ้ยๆ) มีความสุขจังเลยยย และแล้ว..นาฬิกาข้อมือที่ฉันตั้งว่าให้มันส่งเสียงตอน 11:59 ก็ดังขึ้น
“อ่าวเฮ้ย...เค้าจุดพลุกันแล้ว!! อีกหนึ่งนาทีเที่ยงคืนแล้ว!! ไปเร็วๆๆๆๆๆ” ฉันตะโกน ตายล่ะเรา ไปสายที่นัดกับคนอื่นจนได้ (แล้วจะตั้งนาฬิกาหาแป๊ะอะไรเนี่ย)
“...ถึงไปก็ไม่ทันอยู่ดี..ไหนจะต้องยกของอีก แล้วตรงนี้มันก็ไกลจากที่นัดกันไว้ด้วย” เหอะๆๆๆ ยังจะทำท่าใจเย็นอยู่อีกนะ (หรือเรียกว่าขี้เกียจดีล่ะ) เอ้า เห็นด้วยอะนะ ไม่ไปก็ไม่ไป ฉันนั่งลงกับพื้นอินุยาฉะก็เช่นกัน พุสวยจังเลย อยู่ตรงนี้เห็นชัดจัง ฉันกับอินุยาฉะนั่งดูพลุไปก็คุยกันไป จนถึงเวลาที่นับแล้ว...
“1!!” ปัง!!!!!!! มีพลุจุดมาเป็นเลขหนึ่งด้วย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
“2!!!!” “สวยดีแฮะ” อินุยาฉะพูด
“3!!!!!” “มัวแต่นั่งเหม่ออะไรอยู่ล่ะ มานับพร้อมกันเร็วเข้า..”ฉันพูดและดึงมืออินุยาฉะขึ้นมา มันยิ้มและพวกเราก็นับพร้อมๆกัน...จนถึงเลข 7
“8!!!!!!!!!!” “นี่.....” เสียงอินุยาฉะ
“อะไรเหรอ?” ฉันถาม
“อีก 2 วิ ก็จะขึ้นปีใหม่แล้ว...ยังไงก็ฝากตัวด้วยละกัน...”อินุยาฉะพูดอย่างเร็วเพราะกลัวเลข 9 จะขึ้นมา ฉันยิ้มหวานไปให้
“ยังจะมาฝากตัวอะไรกันอีกล่ะนายบ๊อง...”
“9!!!!!!!” “เอ๊ะ....” อินุยาฉะงง ฉันยิ้มน้อยๆ
“แต่ก็นะ......”
“10!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ฉันก็ขอฝากตัวด้วยละกัน” ฉันส่งยิ้มหวานไปให้อีก อินุยาฉะยิ้มตอบ ตอนนี้มีพลุจุดกันรัวๆเลย แถมสีสวยๆทั้งนั้น อินุยาฉะเริ่มก้มหน้ามาเรื่อยๆ ฉันก็เริ่มเข่งเท้าขึ้นไป.....เพื่อให้ความสูงพอดีกัน...
“ปัง!!!!!!!!!!!!!!!! Happy New year 2006!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงทุกคนในเมืองดังลั่นไปทั่วเลย หลังจากนั้นก็มีเสียงที่มีความสุขของแต่ละคน ซึ่งดังไปทั่วอีกเช่นกัน
ตอนนี้ฉันเขย่งมากขึ้นไปอีก...ฉันกับอินุยาฉะเริ่มจูบกัน..ท่ามกลางเสียงของผู้คนและแสงไฟจากพลุ...และก็ดาวเสาร์ด้วย.....ไม่เคยมีวันที่มีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย จริงๆนะ มีความสุขมากกว่าตอนที่อินุยาฉะร้องเพลงให้ฟังซะอีก.....ตอนนี้ก็หวังว่าทุกคนก็มีความสุขพอๆกับฉันเช่นกัน.....ขอให้ทุกคนทั่วโลกมีความสุขกันมากๆนะคะ และขอให้คนที่ทุกคนรักก็รักทุกคนเหมือนกัน...............Happy New Year ค่า..
จบ
Happy New Year 2006 ล่วงหน้าตั้งไม่รู้กี่วันเนอะ ^ ^\" ( เดือนเกือบ 2 เดือนได้มั้ยน๊า?)
ตอนที่ 32 Happy New Year 2006
********ฉันของคาโงเมะ********
ที่ญี่ปุ่น
วันนี้วันที่ 31 ธันวาคม และอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงวันที่ 1 แล้ว ตื่นเต้นจังเลยยย ชอบที่สุดเลยการเคาท์ดาวสิ้นปี แต่ปีนี้ต้องเป็นการเคาท์ดาวน์ที่เยี่ยมที่สุดของฉันแน่ๆ เพราะมาเคาท์ดาวน์กันทั้งห้องเลยวู้!! พวกเราก็ฉลองกันได้ไม่นานและตอนนี้พวกเราก็แยกย้ายกนไปเที่ยวเล่น และจะกลัมาที่นัดเจอกันอีกที ทุกคนแยกย้ายกันไปหมดเลย มิโรคุก็ไปซังโกะด้วย อ่า...ฉันมองรอบๆตอนนี้ทุกคนไปเดินเล่นกันหมดแล้ว ไปเดินเล่นมั่งดีกว่าแฮะ
“นี่ ไปเดินเล่นกันเหอะ” อินุยาฉะพูดขึ้น ก็ดีเลยสิกำลังอยากจะซื้อของอยู่พอดี (เดินกะหมอนี่ให้มันซื้อของให้หมดเลย อิอิอิ อยากรวยดีนัก เอ้ยๆๆๆๆ ไม่ได้ๆๆๆ อย่าคิดแบบนั้นสิเรา) ฉันพยักหน้า และมันก็เริ่มเดินนำฉันไป
_____________________________________________________________________________
ผ่านมา 1 ชม.
อิอิอิอิอิอิ ซื้อของได้เยอะมากๆทีเดียวเลยแหละ ฮ่าๆๆๆๆ ของที่ฉันซื้อมาทั้งหมดนี่ไม่ได้ใช้ตังตัวเองเลยซักกะเยน ฉันเดินวิ่งเล่นอย่างสบายใจไปที่ทุ้งหญ้าใกล้ๆนี่ จะเรียกว่าทุ่งหญ้าดีมั้ยนะ...หิมะคลุมไปหมดแล้ว เอาเป็นว่ามันป็นทุ่งหญ้าละกันนะ เพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าอินุยาฉะมันไม่ได้เดินตามมาอะ อ้าว เห็นเดินตามมาดุ่ยๆอยู่เลย
“นี่!! ทำไมชักช้าจังน่ะหา”ฉันตะโกนเรียกหลังจากหันไปดูมัน
“เงียบไปเลย ใช้ตังฉันไปซื้อของไม่พอยังจะให้แบกของอีก...มันน่ามั้ยล่ะ!!” มันตะโกนตอบจนแก้วหูฉันแทบพังเลย ตอนนี้อินุยาฉะถือของอยู่เต็มตัวไปหมด (ของๆฉันคนเดียวอ่ะนะ) อะไรกันเนี่ย แค่นี้ก็ทำเป็นโมโห ผู้ชายอาร้ายยยยยยยยยย แต่เราก็โหดเอาเรื่องแฮะ ให้ถือของหนักอย่างงั้น
“อะๆ วางแถวๆนั้นก็ได้ นี่ๆ มาดูดาวกันเหอะนะ” ฉันชวน ตอนนี้ท้องฟ้าไม่มีอะไรเลย น้องจากดาว หิมะ และพระจันทร์ ท้องฟ้าใสมากๆเลย อากาศก็บริสุทธิ์ เห็นดาวชัดแจ๋วเลย อินุยาฉะวางของแถวๆนั้นและเดินมาหาฉันอย่างเบื่อๆ อะไรกัน เบื่อกันแล้วเหรอ...ทำไมเบื่อง่ายจัง
“อุ้ย นี่ๆๆๆๆๆ เห็นดาวเสาร์มั้ยเนี่ย ดูสิ สิแดงๆน่ะ สวยจังเลย เค้าว่าร้อยกว่าปีจะเห็นทีนะ” ฉันพูดหลังจากเห็นดาวเสาร์ ช่ายแล้ว วันนี้เพิ่งดูข่าวมาว่าจะมีดาวเสาร์ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า สวยแฮะ สีแดงแจ๊ดเลย
“จริงด้วยแฮะ”มันพูดแล้วก็มองๆท้องฟ้า และแล้วก็เงียบต่อไป ทำไมเงียบอะ เราก็ชักเบื่อแล้วนะ อินุยาฉะนี่ไม่มีความโรแมนติกกะเค้าเล้ย....เฮ่อ เบื่อจัง เมื่อยด้วย นั่งดีกว่าเรา...เพิ่งรู้ว่าอินุยาฉะน่าบื่อขนาดนี้ อินุยาฉะนั่งลงข้างๆฉัน และมันก็หาวซะยกใหญ่ อะไรอ่า...อยู่กับเรามันน่าเบื่อขนาดนี้เชียวหรอ...หรือว่าไอ้หมอนี่มันขี้เบื่อไปเอง? เฮ่อ...ยังไงก็เถอะ ไปดีกว่าแฮะ...มาคิดๆดูไม่เหมือนตอนที่ร้องเพลงให้ฉันฟังเลย คนละเรื่องเลยนะนั่น..สงสัยแล้วแต่อารมณ์มันมั้ง พอฉันลุกขึ้นมันก็ลุกตามด้วย
“ปะ...ไปกันเถอะ”
“อ้าว ไม่ดูดาวต่อแล้วเหรอ” มันถาม ประมาณว่าแบบ ถ้าตอบไม่จะดีใจมาก สีหน้าเห็นได้ชัด ฉันก็เลยส่ายหน้าไป ให้สมกับความคิดของนายอะนะ(ความจริงแค้นนะเนี่ย)
“อีกเดี๋ยวเดียวก็จะนับถอยหลังแล้วด้วย”ฉันพูดต่อ
“เหรอ.....อืม ไปก็ไป” มันพูดและเดินตามหลังฉันมา ฉันเดินนำหน้าไปไม่กี่ก้าวอินุยาฉะก็พูดอะไรไม่รู้
“นี่ ดูนี่สิ หิมะตกแบบนี้มีดอกไม้ขึ้นตามพื้นด้วย” มันพูด อ่ะเหรอ ทำไมท่าทางตื่นเต้นจัง อย่างกับเด็กๆแหนะ ดอกไม้ขึ้นตามพื้นแล้วไงอะ? ไม่น่าเชื่อว่าอินุยาฉะจะเป็นคนที่ตื่นเต้นกับดอกไม้ดอกเดียวตอนหิมะตกด้วย
“อ่ะให้” มันยื่นดอกไม้มาให้ ฉันยิ้มเล็กๆ น่ารักดีแฮะหมอนี่ ดอกไม้นี่ก็สวยดีนะดอกเบ้อเร่อแหนะ สีชมพูด้วย
“ขอบใจนะจ้ะ ดอกไม้สวยจัง”ฉันยิ้มหวานตอบกลับไป อินุยาฉะหันหน้าไปอีกทางนึงแล้วก็หน้าแดงด้วย ฮ่าๆๆ เป็นแบบนี้ทั้งปี แต่เวลาเป็นแบบนี้น่ารักจังเลยยย >_< หูแดงแจ๋เลยอ๊ะ เรายืนอยู่อย่างนั้นซักนาทีนึงฉันก็ทำท่าจะเดินต่อ
“แต่เธอสวยกว่า...”มันพูดเบาๆ เบามั่กม้ากกกกกกกกกกกกกประมาณว่าถ้าไม่ได้ยินก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าได้ยินก็ดี แต่จะเป็นแนวโน้มประมาณว่าได้ยินก็ดีมากกว่า แต่ฉันดันได้ยินพอดี ฮ่าๆๆๆๆ และทำให้ฉันอายด้วยอะ หุหุหุ
“เอ๊ะ”ฉันงงเล็กน้อย อินุยาฉะยิ้มแบบอายๆแถมหน้าแดงอีกต่ะหาก น่ารักดีแฮะ ไม่น่าเชื่อว่าคนป่าเถื่อนอย่างหมอนี่จะขี้อายแบบนี้นะเนี่ย
“โอะ...เจออีกดอกแล้ว”อินุยาฉะก้มไปเก็บดอกไม้ที่พื้นอีกแล้ว มีอีกดอกนึงด้วยเหรอ มันยื่นมาให้ฉันอีก ฉันก็รับมา...
“ดอกนี้ก็สวยนะ แต่ก็ไม่เท่าเธออยู่ดี” มันพูดเบาๆ และมาหอมแก้มฉันซะงั้นอะ เหวอๆๆๆ อายอ๊ายอายยยยย ทำไมนายขี้ม่อกับน้ำเน่างั้ล่ะเนี้ยยยย เหอๆๆๆๆ
“แหม...ปากหวานนะยะ” ฉันพูดทำตาหรี่ แต่หน้านี่แดงแจ้ดเลยอะ อินุยาฉะมันไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดแฮะ ออกจะน่ารักด้วยซ้ำไป และอยู่ๆมันก็กระชากดอกไม้มาจากมือฉันซะงั้นอะ เห้ย!! นายเป็นคนให้มาเอง แล้วมากระชากคืนแบบนี้เลยเรอะ เดี๊ยววววววว มันวิ่งไปทางนั้นแล้ววววว(ทุ่งหญ้าเมื่อกี๊)
“อ...เอาคืนม๊า” ฉันตะโกนแล้ววิ่งตาม มันก็วิ่งหนีอีก พวกเราเล่นไล่จับกันตั้งนานแหนะ และฉันก็หยุดวิ่ง และมาคิดๆดูว่า.....ทำไมเราต้องวิ่งเล่นอย่างกับเด็กปัญญาอ่อนเพราะดอกไม้ที่เก็บได้2ดอกตามพื้นด้วยเนี่ย? ชักเหนื่อยแฮะ แต่ว่า.............บังเอิญเราเป็นคนที่ไม่ชอบการยอมแพ้อยู่ด้วยซะด้วยสิ ฉันมองอินุยาฉะที่วิ่งไปไกลแล้ว...ได้เลย...จะเล่นกัน...งั้นเล่นกันก็ได้!!!!!!!!!! ฉันวิ่งไปหาหมอนั่นเร็วปราณสายลม ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนถึงวิ่งได้เร็วขนาดนี้นะเนี่ย
“เอามานี่~~~~~~~”ฉันตะโกนยาว
“เหวอๆๆๆๆๆๆๆๆ ระวั๊งงงงงงงงงงงงงงงงง” อินุยาฉะตะโกน ที่ให้ระวังก็คือ.....มันเบรกไม่ทันแล้วววววววววววว
“โครม!!!!!!!!!!!”
เราสองคนนอนแอ้งแม้งอยู่อย่างนั้น โดยฉันเป็นคนทับอยู่ อ๋อยยยยยยย เจ็บอ่า...ตาลายไปหมดแล้ววววว ฉันค่อยๆลุกขึ้นมา ตอนนี้อินุยาฉะกำลังหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว...ไม่ใช่สิ...มันไม่เคยหัวเราะคิกคักซักครั้งหรอก ฉันหน้าแดงอีกครั้ง ทำไมชอบทำให้อายอยู่เรื่อยเลยห๊า
“ก็ไม่ยอมให้ซักทีอ่ะ”ฉันพูดและก็ทุบมันเบาๆ
“ฮ่าๆๆ ขอโทษที ให้แล้วๆๆๆ ฮ่าๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะจริงจังกับเรื่องแค่นี้ด้วย”มันพูดและยืนดอกไม้มาให้
“ใครบอกว่าฉันจริงจังยะ แค่ไม่อยากจะแพ้ก็เท่านั้นเอง”
“แต่ฉันไม่ได้บอกว่าจะมีใครแพ้ใครชนะซักหน่อย เธอวิ่งมาเองนะ”มันเถียงยิ้มๆ เออ..ก็จริงอ่ะนะ
“ก็นายแหละเริ่มก่อน คว้าดอกไม้ไปก่อนชัดๆเลย แหนะๆๆ อย่ามาเถียง” อินุยาฉะอมยิ้มไว้ พวกเรามองหน้ากันซักพักฉันก็เอาหน้าซุกอินุยาฉะแล้วก็กอดหน่อยๆด้วย อินุยาฉะยิ้มหน่อยๆและก็กอดฉันตอบ
“ที่ว่าจริงจังกับเรื่องแค่นั้นน่ะ.....ไม่ใช่หรอกนะ....แต่จริงจังกับเธอน่ะ มันใช่นะจะบอกให้” ฉันพูดพร้อมหลับตาพริ้ม
“ไม่บอกก็รู้น่า”มันพูดและลูบผมฉันอย่างอ่อนโยน และเราสองคนก็นอนกอดกันอยู่อย่างงั้น หนาวแฮะ...แต่อุ่นจัง....ไม่รู้ว่าอุ่นอะไร...แต่อุ่นมากเลย ไม่น่าเชื่อนะ จากที่เคยทะเลาะกันกลับมาเป็นแบบนี้ไปได้..อย่างกับละครหรือไม่ก็การ์ตูนน้ำเน่าเลย คนแต่งฟิคเอาแนวคิดเดิมๆมาแต่งได้เหมือนเดิม (เฮ้ยๆ) มีความสุขจังเลยยย และแล้ว..นาฬิกาข้อมือที่ฉันตั้งว่าให้มันส่งเสียงตอน 11:59 ก็ดังขึ้น
“อ่าวเฮ้ย...เค้าจุดพลุกันแล้ว!! อีกหนึ่งนาทีเที่ยงคืนแล้ว!! ไปเร็วๆๆๆๆๆ” ฉันตะโกน ตายล่ะเรา ไปสายที่นัดกับคนอื่นจนได้ (แล้วจะตั้งนาฬิกาหาแป๊ะอะไรเนี่ย)
“...ถึงไปก็ไม่ทันอยู่ดี..ไหนจะต้องยกของอีก แล้วตรงนี้มันก็ไกลจากที่นัดกันไว้ด้วย” เหอะๆๆๆ ยังจะทำท่าใจเย็นอยู่อีกนะ (หรือเรียกว่าขี้เกียจดีล่ะ) เอ้า เห็นด้วยอะนะ ไม่ไปก็ไม่ไป ฉันนั่งลงกับพื้นอินุยาฉะก็เช่นกัน พุสวยจังเลย อยู่ตรงนี้เห็นชัดจัง ฉันกับอินุยาฉะนั่งดูพลุไปก็คุยกันไป จนถึงเวลาที่นับแล้ว...
“1!!” ปัง!!!!!!! มีพลุจุดมาเป็นเลขหนึ่งด้วย น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก
“2!!!!” “สวยดีแฮะ” อินุยาฉะพูด
“3!!!!!” “มัวแต่นั่งเหม่ออะไรอยู่ล่ะ มานับพร้อมกันเร็วเข้า..”ฉันพูดและดึงมืออินุยาฉะขึ้นมา มันยิ้มและพวกเราก็นับพร้อมๆกัน...จนถึงเลข 7
“8!!!!!!!!!!” “นี่.....” เสียงอินุยาฉะ
“อะไรเหรอ?” ฉันถาม
“อีก 2 วิ ก็จะขึ้นปีใหม่แล้ว...ยังไงก็ฝากตัวด้วยละกัน...”อินุยาฉะพูดอย่างเร็วเพราะกลัวเลข 9 จะขึ้นมา ฉันยิ้มหวานไปให้
“ยังจะมาฝากตัวอะไรกันอีกล่ะนายบ๊อง...”
“9!!!!!!!” “เอ๊ะ....” อินุยาฉะงง ฉันยิ้มน้อยๆ
“แต่ก็นะ......”
“10!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ฉันก็ขอฝากตัวด้วยละกัน” ฉันส่งยิ้มหวานไปให้อีก อินุยาฉะยิ้มตอบ ตอนนี้มีพลุจุดกันรัวๆเลย แถมสีสวยๆทั้งนั้น อินุยาฉะเริ่มก้มหน้ามาเรื่อยๆ ฉันก็เริ่มเข่งเท้าขึ้นไป.....เพื่อให้ความสูงพอดีกัน...
“ปัง!!!!!!!!!!!!!!!! Happy New year 2006!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงทุกคนในเมืองดังลั่นไปทั่วเลย หลังจากนั้นก็มีเสียงที่มีความสุขของแต่ละคน ซึ่งดังไปทั่วอีกเช่นกัน
ตอนนี้ฉันเขย่งมากขึ้นไปอีก...ฉันกับอินุยาฉะเริ่มจูบกัน..ท่ามกลางเสียงของผู้คนและแสงไฟจากพลุ...และก็ดาวเสาร์ด้วย.....ไม่เคยมีวันที่มีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย จริงๆนะ มีความสุขมากกว่าตอนที่อินุยาฉะร้องเพลงให้ฟังซะอีก.....ตอนนี้ก็หวังว่าทุกคนก็มีความสุขพอๆกับฉันเช่นกัน.....ขอให้ทุกคนทั่วโลกมีความสุขกันมากๆนะคะ และขอให้คนที่ทุกคนรักก็รักทุกคนเหมือนกัน...............Happy New Year ค่า..
จบ
Happy New Year 2006 ล่วงหน้าตั้งไม่รู้กี่วันเนอะ ^ ^\" ( เดือนเกือบ 2 เดือนได้มั้ยน๊า?)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น