คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : EX-Friend?! :: Chapter 17 'รอบกองไฟ[part2]' (100%)
chapter17
"เอาไปสิ"
ลู่ฮานจัดแจงแจกกระป๋องเบียร์ให้ทุกคน กระป๋องที่เหลือก็เก็บใส่ถุงตามเติมก่อนจะเอาไปใส่ไว้ในกระติกน้ำแข็ง ทุกคนที่รับกระป๋องเบียร์จากลู่ฮานตอนแรกก็ทำหน้างงเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเปิดกระป๋องงดื่มกัน
ทุกคน
"เดี๋ยว นายนะกินได้แค่ไหน"ไครั้งข้อมือผมขณะที่ผมกำลังจะยกกระป๋องเบียร์ดื่มอีกที
"ไม่รู้แหะ ไม่เคยดื่มเบียร์เยอะเหมือนกัน" ผมยักไหล่เป็นเชิงไม่สนใจ ก่อนจะดึงมืออกจากการเกากุมของไคเล็กน้อย แล้วกระดกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้ง
"อย่าดื่มเยอะนะ ถ้าไม่ไหวก็พอ อย่าฝืนอย่าเพลินเข้าใจไหม"ไคส่งสายตาดุๆมาทางผม
"คู่นี้ก็หวานกันเกินนะ สงสารคนที่เหลือหน่อยนะครับคถณจงอิน คุณคยองซู~" และก็ยังคงเป็นลู่ฮานคนเดิมที่เอ่ยขัดบทสนทนาของผมกับไคเหมือนเดิม
....อยากจะปลงกับเพื่อนคนนี้ซะจริง
"เงียบไปเลย"ไคหันไปว่าลู่ฮาน แต่มีหรือที่คนอย่างลู่ฮานจะสลดหรือเชื่อฟังง่ายๆ ลู่ฮานเพียงแต่ยู่ปากเป็นเชิงบอกว่าเซ็ง
"เซฮุน แกดื่มให้น้อยๆหน่อยนะ"ผมหันไปหาคนเป็นน้อง ก่อนจะส่งสายตาเป็นเชิงบังคับให้เซฮุน
"นานๆที ไม่เป็นไรหรอกกกก" เซฮุนหันมายิ้มกวนๆให้ผม
"ไม่เป็นไรอะไรของนาย ก็อายุแกมัน..."ผมกำลังจะสั่งสอนเจ้าน้องชายตัวดีของผม แต่ก็ต้องโดนขัดจาก'เจ้านาย'มันขึ้นซะก่อน
"นานๆที ก็ปล่อยๆน้องมันไปเถอะ~"ลู่ฮานพูดขึ้นแทรกผมอีกครั้ง
..เมื่อไหร่จะเลิกพูดแทรกกระผมครับไอ้คุณเพื่อน...
"เออๆ เอางั้นก็ได้แต่อย่าให้เมานะโว้ย ถ้าเมาจะให้นอนกลางทะเลเนี่ยแหละ"
"คร้าบบบบบบบ" เซฮุนขานรับอย่างขอไปที ก่อนจะกระดกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม
แล้วก็เกิดความเงียบระหว่างกลุ่มเรา เมื่อผมไม่ได้ตอบโต้อะไรเซฮุน ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ทุกคนเหมือนตกอยู่ในความคิดของตัวเอง เอาแต่ดื่มเบียร์ของตัวเอง ก่อนที่จะมีเสียงของลู่ฮานพูดขึ้นทำลายความเงียบ
ระหว่างพวกเรา
"น่าเบื่ออ่ะ เล่นเกมส์กันเถอะ"ลู่ฮานเงยหน้าจากกระป๋องเบียร์พูดขึ้น
"เกมส์?"คริสเองก็พูดขึ้นอย่างงุนงง
"ช่ายยยยยย เล่น.. เล่นอะไรดีล่ะ" ลู่ฮานทำหน้าครุ่นคิดทันที เพราะตนแค่ต้องการทำลายความเงียบ และหาความสนุกให้ตัวเอง ไม่คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อไป
"เกมส์...????" เลย์เองก็พยายามนึกต่อจากลู่ฮานเช่นกัน
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เพราะแต่ล่ะคนกำลังใช้สมองคิดกันอย่างหนักว่าจะเล่นอะไรดี เพราะด้วยวัยของเขาจะให้มาเล่นประเภทไล่จับหรือมอญซ่อนผ้านี้ก็คงไม่ใช่ ต้องเล่นอะไรที่ไม่เด็กเกินไป และต้องไม่น่าเบื่อ
เกินที่จะทำให้ลู่ฮานไม่พอใจ
"เล่นเกมส์ Truth or Dare กัน!!" ลู่ฮานพูดขึ้นทำลายความเงียบก่อนจะทำสีหน้าเจ้าเล่ห์มาทางคยองซู เป็นผลให้คยองซูถึงกับเสียวสันหลังวาบ..
...หวังว่ามันจะไม่เล่นพิเรนทร์นะ..
"ก็เอาสิ"คริสหันมายิ้มมุมปากเล็กน้อย ในสายตาของผมตอนนี้ ผมขอบอกตรงๆเลยว่ามันดูเจ้าเล่ห์อยู่ไม่น้อย แต่ที่ผมแปลกใจก็เพราะ ผมไม่เคยเห็นด้านนี้ของคริสเท่าไหร่นัก บอกตรงๆ.. แอบกลัวเหมือนกัน..
...หวังว่าสองพี่น้องนี้จะไม่คิดอะไรแปลกๆนะ...
"ไม่มีใครขัดใช่ไหมมมมม คงรู้กติกากันใช่ไหม คนที่แพ้หรือคนที่ไม่ยอมตอบคำถาม ไม่ยอมทำตามที่สั่ง ต้องดื่มเบียร์1กระป๋องทีเดียวนะ" ลู่ฮานยกกระป๋องเบียร์ขึ้นมาชูเป็นภาพประกอบ
"ห๊ะ?" ผมเองก็ตกใจไม่น้อยสำหรับการทำโทษ กระป๋องนึงทีเดียว..ไม่ใช่อะไรที่ง่ายๆเลยนะ
"ไม่มีใครขัดอะไรใช่ไหม..."ลู่ฮานพูดขึ้นก่อนจะมองทุกคนเรียบร้อย ขยิบตามาให้ผม แล้วพูดต่อว่า "นั้นเริ่มเลยล่ะกัน เริ่มที่ฉันเลยนะ นั้นฉันถาม...."ลู่ฮานมองไล่ทุกคนที่นั่งอยู่ในวงนี้ก่อนจะมาหยุกอยู่ตรงที่ไค แล้วยิ้มเจ้า
เล่ห์ขึ้น
"ไค...ฉันเลือกนาย ความจริงหรือความกล้า??"ลู่ฮานยิ้มเจ้าเล่ห์
"ความจริง" ไคยักไหล่ก่อนจะตอบอย่างรวดเร็วว่าทันที เขาคิดว่าถ้าเขาเลือกที่จะตอบคำถามก็คงจะส่งผลร้ายกับเขาน้อยกว่าเลือกความกล้าอยู่แล้ว เข้ารู้ดีเรื่องความบ้าของลู่ฮาน ไม่แน่ลู่ฮานอาจจะสั่งให้เขาเต้นโคโยตี้ก็
ได้..ใครจะรับประกันความบ้าของมัน
"ก็ดี...นั้น.."ลู่ฮานทำหน้านึกเล็กน้อยก่อนจะถามว่า..
"นายมีคนที่ชอบหรือยัง.."
นายมีคนที่ชอบหรือยัง......
นายมีคนที่ชอบหรือยัง....
ตึกตัก..ตึกตัก..
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าคำถามที่ลู่ฮานถามไคนั้นทำไมถึงมีอิทธิพลกับหัวใจของผมขนาดนี้ ผมแยกมันไม่ออกว่าควรจะดีใจหรือเสียที่ลู่ฮานถามประโยคนี้ เพราะคำถามมันมีอยู่แค่สองอย่าง อย่างแรกก็คือไม่... ซึ่งแน่นอนว่า
มันทำให้ผมเจ็บปวดแน่นอน.. เพราะมันเป็นคำตอบที่แสดงว่าเขาไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตา ส่วนถ้าตอบว่ามี.. คนๆนั้นก็คงไม่พ้น...
..แฟนของไค...
ไคก้มหน้ามองกระป๋องเบียร์เล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าไปตอบลู่ฮานด้วยสายตาจริงจัง
"มี.." แม้จะตอบเบาๆแต่ด้วยความเงียบก็ทำให้ทุกคนที่นั่งล้อมวงกันได้ยิน
"ใคร?" แต่ก็เป็นลู่ฮานคนเดิมนั้นเองที่แทบจะเรียกว่าถามต่อทันทีที่ไคตอบ
"ฉันตอบคำถามนายไปแล้ว นายถามฉันได้แค่ประโยคเดียว ทีนี้ตาฉันถามคนอื่นบ้าง"ไคหันไปตอบลู่ฮานอย่างหัวเสีย.. แน่นอนเพราะเขาไม่เห็นเหตุผลที่ต้องตอบคำถามให้ลู่ฮานฟังซักนิด
"เหอะ ก็ได้ ไว้คราวหน้าล่ะกัน"ลู่ฮานทำหน้าแค้นใจไปเล็น้อย
"ฉัน เลือกนาย โอเซฮุน ความกล้าหรือความจริง?" ไคหันไปหาน้องชายตัวดีของผม ก่อนจะจ้องเขม็งไปที่หน้าของโอเซฮุน ส่วนเซฮุนที่ได้ยินดังนั้นจึงยิ้มกวนขึ้นก่อนจะตอบออกมาว่า
"ความกล้า เพราะฉันไม่มีอะไรต้องกลัวนาย"
"ดี.. จูบกับลู่ฮานสิ" ไคเองก็ปรากฏรอบยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นบนหน้าทันทีที่พูดจบ
...เกมส์นี้มันเป็นเกมส์เสริมสร้างทักษะความเจ้าเล่ห์หรือไง..
เซฮุนเองที่ตกใจกับคำสั่งที่ไคสั่ง ไม่ใช่เพราะคำสั่งหรอกที่ทำให้เขาตกใจ แต่เป็นเพราะคำสั่งนี้ออกมาจากไคมากกว่า เขาไม่คิดว่าไคจะให้เขาทำอะไรแบบนี้ เพราะจะบอกว่าคำสั่งนี้เขาไม่อยากทำก็ไม่ใช่ จะบอกว่าอยากทำ
ก็.. ไม่ใช่เท่าไหร่ด้วย...
เซฮุนเองก็กลืนน้ำลายดังอึก ก่อนจะค่อยๆหันไปดูปฏิกิริยาของคู่กกรณีที่ต้องโดนเขาจูบ แล้วก็พบว่าลู่ฮานเองไม่ได้หันมาหาเขาแม้แต่น้อยเพียงแต่เสมองไปทางอื่น กิริยาแบบนี้ทำให้เขานั้นถึงขนาดกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ไม่รู้ว่าควรทำตามคำสั่งดีหรือไม่ หรือควรจะโววายดี
"ว่าไง.. โอ.. เซฮุน.."ไคถามเร่งขึ้น
"เหอะ!"
เซฮุนสบถออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกระดกกระป๋องเบียร์ในมือของตัวเองขึ้นดื่ม ด้วยความที่โมโหจึงทำให้เขารีบดื่มให้มันหมดในทีเดียว ส่งผลให้เสียงกลืนของเขาดังอึกอึกออกมา คนที่ล้อมวงอยู่ก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย คงมีแต่เจ้าคนที่เป็นคนออกคำสั่งเท่านั้นแหละที่แอบรอบยิ้มอย่างสะใจอยู่คนเดียว คยองซูเองที่นั่งข้างถึงกับแปลกใจในสีหน้าของคนข้างตัวคนนี้ ถึงแม้ไคกับเซฮุนจะเหมือนมีเรื่องบางอย่างไม่ลงรอยกัน แต่ไคไม่เคยแสดงด้านนี้ออกมาเลยซักครั้ง หรือนี้อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์???
"ไม่กลัว.. แต่ก็ยอมแพ้ซะงั้น แล้วว่าไงมีคนยอมแพ้ แล้วใครจะเป็นคนสั่งต่อไป ฉันได้อีกหรอ?" ไคพูดเหย้หยันเซฮุนเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามลู่ฮาน
"อะ..อืม.. นายต่อเลย" ลู่ฮานก็ตอบไม่เต็มเสียงนัก
"นั้นฉันเลือกนาย ลู่ฮาน ความกล้าหรือความจริง?"
"เอ่อ..ความจริงก็ได้"ลู่ฮานลังเลเล็กน้อยที่จะตอบเป็นเพราะว่าเขาเริ่มเห็ลางร้ายได้จากตอนที่ไคให้คำสั่งกับเซฮุน ถ้าเขายังเลือกความกล้าอยู่อีกเขาคงได้ดื่มเบียร์นึงกระป๋องตามเซฮุนไปแน่ๆ
"ดี.. ก็กะไว้แล้วล่ะว่านายจะต้องเลือกความจริง.."ไคพูดขึ้นก่อนจะกระดกเบียร์ดื่มเข้าไปอีกอึกใหญ่ "นั้น.. นายคิดอย่างไงกับเซฮุน.." ไคหันมามองหน้าลู่ฮานด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ลู่ฮานเองก็กลืนน้ำลายดังอึก หลังจากฟังคำ
ถามจบ เขาไม่คิดว่าไคจะถามอะไรแบบนี้ตรงๆ และเขาเองก็ยังไม่ได้เตรียมคพตอบด้วย...
....กรรมตามสนองจริงๆเสี่ยวลู่ฮาน..
"..."ลู่ฮานไม่ตอบแต่หันไปมองคนที่อยู่ข้างตน เจ้าของชื่อที่ถูกยกขึ้นมาถาม ตอนนี้เซฮุนเองก็มองเขาเช่นกัน เซฮุนมองเขาด้วยสายตาที่พยายามสื่ออะไรบางอย่างที่เขาไม่รู้ ไม่สิ..เขารู้แต่พยายามไม่รู้มากกว่า
"ว่าไงเสี่ยวลู่ฮาน"ไคเร่งให้อีกคนถาม
"ไม่รู้.." ลู่ฮานก้มมองกองไฟที่อยู่ตรงหน้า หลบตาทั้งเซฮุน และไค
"ถ้าตอบแบบนี้นายจะแพ้นะลู่ฮานคนเก่ง"ไคพูดขึ้น
"มากกว่าน้องเพื่อน.. แค่นี้พอไหม เหอะ!" ลู่ฮานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห แต่ถ้าบอกตามตรงคงต้องบอกว่าเป็นน้ำเสียงโมโหที่ใช้กลบเกลื่อนความอายต่างหาก เพราะแน่นอนว่าคนอย่างลู่ฮานไม่มีทางยอมรับความพ่ายแพ้
ของตัวเองได้อยู่แล้ว ไคเองก็รู้ถึงข้อนั้นดี เขาจึงใช้ข้อเสียของลู่ฮานมัดตัวของลู่ฮานเอง
"ถึงจะไม่ค่อยเคลียร์แต่ก็พอแล้วล่ะ ต่อไปตานายเลือกแล้ว" ไคพูดขึ้นก่อนจะยิ้มมุมปาก แล้วแอบสังเกตุโอเซฮุนคนที่นั่งข้างกับลู่ฮาน หมอนี้ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะกลั้นยิ้มไว้เต็มที่ ถึงแม้คำตอบของลู่ฮานจะไม่ได้
ชัดเจนมากในเรื่องสถานะ แต่อย่างน้อยมันก็แปลว่าเขายังมีความหวัง เขายังมีสิทธิ์เป็นมากกว่าน้องชายของเพื่อนได้..
....เรื่องนี้ต้องขอบใจคิมจงอินคนนี้นะโอเซฮุน...
ลู่ฮานเองที่ผ่านการตอบคำถามของไคมาแล้วก็วนสายตาไปยังคนที่นั่งล้อมกองไฟทุกคน เขาไม่มีทางเลือกจงอินอีกแน่ๆ.. เขาคิดได้ดังนั้นก็เลื่นสายตาไปที่คยองซูเพื่อนสนิทชาวเกาหลีของเขา ก่อนจะเห็นสายตาอาฆาตที่
ส่งมาจากจงอิน บอกประมาณว่าถ้ายุ่งกับคยองซูนายต้องดนดีแน่ ทำให้ตัวลู่ฮานเองเบื่อนหน้าออกจากคู่นี้ทันที เขาไม่มีอารมณ์มาต่อกรกับจงอินอีกแล้ว เขาหันไปยังสามคนที่เหลืออยู่ เขาไม่เลือกไอ้คนที่นั่งข้างเขาแน่ๆ เพราะยังไม่
พร้อมสบตากับมัน.. แล้วก็หน้าเซฮุนนี้ใกล้บ้าเต็มทีแล้ว เหมือนคนเป็นโรคประสาทจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม ส่วนคริส..รายนั้นผมก็ไม่อยากหาเหาใส่หัวหรอกนะครับ
เลย์ไง!! หมอนี้ไม่มีทางมีพิษมีภัยกับใครแน่ๆ
"เลย์!!!!"
"ห๊ะ ฉันหรอ" เลย์ชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ
"ใช่ๆ เลือกๆ ความจริงหรือความกล้า"
"เอ่อ... ฉัน..เอา.. เอา.. ความกล้าก็ได้.."เลย์พยายามนึกก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาน่าจะเลือกความจริง เขาไม่ใช่คนมีความลับอะไรซักหน่อย แล้วอีกอย่างถ้าลู่ฮานนึกทำอะไรแปลกๆ
สั่งให้เขาทำเรื่องบ้าแล้วจะทำไงดี..
....พลาดไปจริงๆ
"งั้น.... "ลู่ฮานพยายามนึกคำสั่ง ห่อนจะหันไปเห็นหน้าน้องชายตัวเอง ก่อนจะนึกอะไรตลกๆได้ "หอมแก้มคริสสิ"
"ห๊ะ! อะไรนะ"เลย์พูดขึ้นอย่างตกใจ
"ฉันบอกให้นายหอมแก้มน้องฉัน"ลู่ฮานพูดขึ้นเป็นภาษาจีน
"ไม่ๆ ฉันเข้าใจแต่..." เลย์ที่ตอนนี้หน้าแดงไปหมดก็แอบเหล่สายตาไปยังคนข้างตัว แต่สีหน้าคริสเองก็ยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงอาการใดๆออกมา
"ถ้านายยอมแพ้ฉันจะโทรไปหามาม๊ะนาย.. ฉันรู้นะว่าแม่นายไม่ชอบให้นายดื่ม"ลู่ฮานยิ้มเจ้าเล่ห์
"ลู่ฮาน...."เลย์เรียกชื่ออีกคนเบาๆ เป็นเชิงขอร้องให้เขาหยุดแกล้งตน
"เร็วๆๆๆ"นอกจากลู่ฮานจะไม่ฟังแล้ว ยังเร่งให้เขาทำตามคำสั่งอีกด้วย
เลย์หันไปจ้องคริสเต็มตา ก่อนจะกลืนน้ำลายดังอึก แล้วหลับตาปี้ ก่อนจะค่อยๆโน้มลงไปหมายจะเอาจมูกแตะที่แก้มอีกคน หัวใจก็เต้นรัวเหมือนจังหวะเขาเชิดมังกรในงานตรุษจีน คงไม่ผิดใช่ไหมที่เขาจะเขิน ไม่ผิดใช่
ไหมที่เขาจะอาย เพราะว่าอยู่ดีๆเขาต้องมาหอมแก้มคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ถึงสามวันด้วยซ้ำ
ความรู้เย็นเย็นๆส่งต่อมาที่ปากเขาเอง เลย์ถึงกับสะดุ้งตัวออกมาอย่างตกใจ เพราะตามที่เขาคลาดการไว้นั้น จมูกของเขาต่างหากที่จะต้องสัมผัสกับแก้มของคนตัวสูง แต่กลับไม่ใช่ ทำให้เขาต้องลืมตาขึ้นอย่างตกใจก่อน
จะเห็นว่าคนตัวสูงข้างตัวที่ควรจะหันข้างให้เขาแต่ตอนนี้กลับหันหน้าให้เขาด้วยฝีมือของลู่ฮานที่จัดการจับหน้าคริสให้หันมาทางนี้... แล้วเมื่อกี้ปากเขาสัมผัสกับอะไร!!
"ลู่ฮาน!!!!!"เลย์ร้องขึ้นอย่างตกใจ
"เปล่านะ เราเปล่านะ เราไม่รู้เรื่อง" ลู่ฮานพูดด้วยน้ำเสียงใสซื่อ
"เสี่ยวลู่ฮาน!"เลย์ที่ตอนนี้หน้าแดงจนเหมือนมะเขือเทศเต็มทีแล้วพูดขึ้น
"ฮ่าๆๆๆๆ" การกระทำของสองเพื่อนชาวจีนทำให้คนดูทุกคนถึงกลับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ได้ ทั้งเซฮุน จงอิน คยองซูเองก็ขำตามกับการกระทำเหมือนเด็กของทั้งสองคน คงจะมีแต่คริสเท่านั้นแหละที่ไม่หัวเราะ และยังคงตีหน้า
ตายไว้ได้
...โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหัวใจของเขาโลดแล่นแค่ไหน...
"เลิกโกรธได้แล้ว แล้วเลือกคนต่อไปได้แล้ว อ่อ.."ลู่ฮานพูดตัดบทก่อนจะทำท่าเหมือนนึกอะไรได้ ก่อนจะก้มลงกระซิบกับเลย์ ทำสีหน้าเจ้าเล่ห์แล้วมีพิรุธอย่างที่สุด
"เอ่อ.. เอางั้นหรอ?"เลย์ถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ
"เออ เลือกเลยนะๆๆ"ลู่ฮานที่เดินกลับมานั่งที่ตัวเองแล้วพูดขึ้น
"ผมเลือกคุณคริส..." เลย์พูดพร้อมก้มหน้าไม่ยอมสบตากับคนที่เลือกไปเมื่อกี้
"ครับ?" คริสหันมาจ้องกับคนที่ออกคำสั่ง ถึงแม้ว่าคนที่เลือกเขาจะยังไม่ยอมหันมาสบตากับเขาก็ตาม
"ความจริงหรือความกล้าครับ?"เลย์ยังคงก้มหน้าต่อ
"ความจริงครับ"คริสแอบยิ้มในใจให้กับการกระทำอีกคนอยู่ในใจ คนอะไรจะเขินได้น่ารักขนาดนี้.. แล้วอีกอย่าง..
...คนที่โดนขโมยจุ๊บไปนั้นมันเขานะ..
"เอ่อ... คุณมีคนที่ชอบหรือยังครับ.. เอ่อ..ลู่ฮานมันฝากถามนะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ" เลย์หันหน้าขึ้นมาเป็นเชิงบอกให้ทุกคนเชื่อเขา ก่อนจะชี้ไม้ชี้มือไปที่ลู่ฮานตัวต้นความคิดครั้งนี้
"ไม่มีหรอกครับ.."คริสค่อยๆยิ้ม รอยยิ้มของคริสครั้งนี้สร้างความตกใจให้ทุกคนได้ไม่น้อย "แต่..."
"แต่? แต่อะไรหรอกครับ" ปกติเลย์ไม่ใช่คนอยากรู้อยากเห็นเรื่องคนอื่นนะเพียงแต่ว่าอีกคนนั้นเกริ่นนำขนาดนี้แล้ว แต่แล้วก็เว้นระยะไป มันดูขัดใจชอบกล
"แต่ผมว่า... ผมกำลังสนใจคนที่..ถามคำถามผมอยู่ รอผมจีบก่อนล่ะกันครับ แล้วผมจะบอกว่าชอบ" คริสใช้จังหวะที่เลย์เงยหน้ามาถามเขาสบตากับเลย์ทันทีก่อนจะพูดขึ้นอย่างจริงใจ โดยสบตาของอีกคนไปด้วย
ช่า.... หน้าของเลย์แดงไปหมดแล้ว
"อะ..เอ่อ..คือ..ผม..คือ..คือ.."เลย์พูดอย่างติดๆขัดๆ ไม่ใช่เพราะปัญหาเรื่องภาษาอย่างที่ผ่านมาแต่เป็นเพราะเขินจนตอบไม่ถูกมากกว่า...
....จะหวานช่วยเกรงใจคนอื่นได้ไหมครับ....
"เลี่ยน! คริสฉันบอกแกไว้ก่อนว่า ต่อให้แกเป็นน้องชายแท้ๆของฉัน แต่แกไม่คู่ควรกับเลย์หรอก แกมันดีเกินไป" ลู่ฮานพูดทำลายความหวานของทั้งสองคน ก่อนจะยกมือขึ้นมาเกาะอก
"ทำไม?"คริสหันไปถามคนเป็นพี่อย่างงงๆ
"แกน่ะ... ดีเกินไป"
"ห๊ะ!"ไม่ใช่คริสที่ขานตอบอย่างตกใจ แต่เป็นเลย์ต่างหากที่ร้องขึ้นอย่างงงงวย
"ช่าย.... ดีเกินไป แกนะสมบูรณ์แบบเกินไป แกมันดูดัรูปหล่อ ถึงฉันจะหล่อกว่า พ่อรวย ถึงพ่อจะคนเดียวกับฉัน หน้าที่การงานดี ถึงว่ามันจะเคยเป็นงานที่ฉันต้องทำแต่ก็เสียสละให้แกดูแลแทน แกน่ะมันสมบูรณ์แบบเกิน
ไป ไม่เหมาะกับเพื่อนฉัน"ลู่ฮานพูดขึ้นก่อนจะโบกมือปัด
"แกหมายความว่าฉันดีไม่พอหรอ"เลย์ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
"ไม่ใช่ๆๆๆ ฉันบอกแกแล้วไงว่าคนที่ไม่คู่ควรคือคริสมัน มันโปรไฟล์ดูดีขนาดนี้มันจีบใครไม่เป็นหรอก แล้วก็ไม่มีเวลามานั่งดูแลใครหรอก"ลู่ฮานหันไปพูดกับเลย์
"เรื่องแบบนี้ผมว่า.. ไว้ถึงเวลานั้นดีกว่า แล้วพี่ก็รู้ว่าผมจะทำได้หรือเปล่า"คริสหันไปยิ้มให้คนเป็นพี่ ก่อนที่ลู่ฮานจะยักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วปล่อยให้เพื่อนชาวจีนของตนหน้าแดงเพราะประโยคของคนตัวสูงข้างตนต่อไป
"ต่อเถอะ หยุดสวีทได้ล่ะ"ลู่ฮานพูดตัดบท ก่อนจะเอืมมือไปหยิบเบียร์กระป๋องใหม่ในกระติกน้ำแข็ง แทนที่อันเก่าที่เพิ่งดื่มหมดไป
"ผมเลือกสินะ นั้น... คุณคยองซูล่ะกัน ยังไม่โดนเลือกใช่ไหมครับ"คริสหันไปมองคนที่ตนเลือก
"ครับ ยังครับ"คยองซูเองก็ยิ้มตอบคริสอย่างมีมารยาท ในใจก็ภาวนาอย่างเดียวว่าขอให้เขาไม่เจออะไรหนักๆเหมือนกับที่ทุกคนเจอมา
"เลือกอะไรครับ?"
"ผมเอาความกล้าดีกว่าครับ" เหตุผลที่เลือกก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมมั่นใจว่าคนของคุณคริสคงไม่สั่งให้ผมไปเต้นบ้าบอแน่นอน ข้อนี้ผมมั่นใจ
"นั้น.. จูบคุณจงอินสิครับ"คริสหันหน้าไปสบตากับลู่ฮาน ก่อนที่ลู่ฮานจะยกนิ้วโป้งให้เป็นเชิงบอกว่าทำดีมาก
...ผมประมาทสองพี่น้องนี้เกินไป...
"เอ่อ..คุณคริส.."ผมพยายามอ้อน.. เป็นครั้งแรกๆในชีวิตที่ผมพยายามอ้อนคนอื่นนอกเหนือจากครอบครัวของผม
"ไม่งั้นคุณก็ต้องบอกว่าคุณชอบใคร.. ผมใจดีให้คุณเลือก.."คริสส่งยิ้มมาให้ผม แต่เชื่อไหมครับ รอยยิ้มนั้นผมมองว่ามันร้ายกาจที่สุดเลย...
ผมกลืนน้ำลายดังอึกกับประโยคที่คริสพูดกับผม ไม่ว่าทางเลือกไหนมันก็เหมือนบีบผมทางอ้อมอยู่ดี ผมหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากลู่ฮาน แต่ไอ้เพื่อนตัวดีก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาให้ผมเหมือนกับว่ากำลังฟังเรื่องตลกของวันอยู่ ผมเองก็ไม่กล้าสบตากับไคด้วย
เอาล่ะผมตัดสินใจแล้วผมจะตัดสินใจเลือก....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับบ้านแล้ว T T แค่พอกลับบ้านก็เกิดอาการง่วงมากเกินไป สรุปคือตอนนี้ไม่เสร็จ.. อ้าว....
ตอนนี้มันแสดงตัวตนตัวละครเยอะไปไหมเนี่ย 555555
====================================================================
มาต่อแล้วตามที่ทุกคนเรียกร้อง(?) ตอนนี้บทคยองซูน้อยป่ะ? T T ขอโทษนะดีอายา...
จับเทคนิคได้ล่ะต้องอัพไม่เต็ม1บทแล้วจะมีคนคอมเม้นหา 55555 ไม่ใช่แหละ
ไม่ได้ตั้งใจอัพไม่จบตอนนะเออ แต่ร่างกายไม่ไหวจริงๆ
ปล.พรุ่งนี้ไปนอนกับเพื่อนอีกแล้ว ยินดีด้วยนะทุกคน(ใคร) เจอกันใหม่ตอนหน้า ปย๊ง!
ความคิดเห็น