คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : EX-Friend?! :: Chapter 18 'เมา...'
chapter 18
ให้จูบกับคนที่ชอบ.... ให้สารภาพรักคนที่ชอบ.. ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร???
ดูเฉยๆมันก็เป็นสิ่งที่เราน่าจะเรียกว่า...ได้โอกาสทั้งขึ้นทั้งล่องนะ แต่ถ้าคุณไม่พร้อมอะไรมันก็ไม่ดีหมดล่ะครับ คุณจะสามารถจูบกับใครก็ได้ให้คนอื่นหรอครับ บอกตรงๆผมทำไม่ได้ ถึงแม้'ใคร'ที่ว่าจะหมายถึงคนที่ผมชอบ..
แล้วผมก็ไม่สารภาพรักกับใครพร่ำเพื่อด้วย ต่อให้ผมจะชอบเขาจริงๆ.. แต่เวลาปกติผมยังไม่บอกเขาเลย ผมจะเอาข้ออ้างที่บอกว่าเป็นคำสั่งของเกมส์มาใช้..
...ก็จะดูเป็นคนเลวหรือเปล่านะ
"เฮ้ย"
ผมแย่งกระป๋องเบียร์ออกมาจากมือลู่ฮาน แล้วกระดกขึ้นหลายอึก สร้างความตกใจให้ลู่ฮานและไคได้อย่างมาก เพราะที่รู้กันดี... ผมไม่ค่อยดื่ม.. เพราะผมคออ่อน..
"พอแล้ว"ไคแย่งกระป๋องเบียร์ออกจากมือผม ผมวางออกอย่างว่าง่าย จะว่าไงดีล่ะครับ เบียร์มันก็ไม่ได้น่าพิศวาสน่าดื่มขนาดนั้น และผมเองก็ร้อนๆทั้งตัวแล้ว
"ถ้าไอ้คยองซูเมา... เอามันกลับรังด้วยนะ"ลู่ฮานหันไปพูดกับไค
"ยัง.. ยังไม่เมา"ผมพูดขึ้นก่อนจะหลับตาส่ายหัวช้าๆ
"เห็นคนเมาก็พูดแบบนี้แหละ"ลู่ฮานพึมพำเบาๆ
"ไหวไหม?" ไคหันมาถามผม
"อ่า..." ผมตอบเป็นเชิงว่าโอเค ทั้งๆที่ผมต้องยกมือมาประคองศรีษะเอาไว้ ไม่ให้มันโงเงน เอ๊ะ..หรือว่ามันเอียงตามมือผมนะ?
"นี่..นายไม่อยากจูบฉันหรือสารภาพรักกับฉัน..แม้จะในเกมส์ขนาดนั้นเลยหรอ.." ไคก้มหน้าพูด
"อะไรนะ?" ผมเองที่กำลังตั้งศรีษะให้ตรงก็ถามขึ้นอย่างงงงวย เมื่อกี้เหมือนจะใช้สมาธิกับการจับหัวให้ตั้งมากไปหน่อยแหละ ไคถามอะไรว่ะ??
"เปล่า" ไคพูดก่อนจะกระดกเบียร์ที่เหลือจากที่ผมดื่ม ดื่มเองจนหมดกระป๋อง
หลังจากนั้นเองคริสก็เป็นคนสั่งให้ลู่ฮานออกไปเต้นอะไรก็ไม่รู้ แต่พวกเราก็สนุกกันหัวเราะกันดังเลยแหละ แต่ผมก็ฟังรู้เรื่องบ้างฟังไม่รู้เรื่องบ้าง เหมือนมันเข้าหูไม่หมด รับรู้แค่ว่าเราทำอะไรก็สนุกไปหมด ทั้งเต้น ร้องเพลง
ดีดกีต้าร์ หรือเล่าเรื่องฮาๆ
"เฮ้ย คยองซู ไปนอนเถอะ กูว่ามึงไม่ไหวแหละนะ"ลู่ฮานหันมาพูดกับผม
"ยังๆ ยังไหว..เนาะๆๆ"
"นั่นสิ กลับกันเหอะนี้ก็เริ่มเมากันหมดแล้วเนี่ย" ไคพูดขึ้น ถ้าให้บอกตรงๆ คนที่เมาก็มีแค่คยองซูคนเดียวนั้นแหละ ถึงแม้ทุกคนจะเริ่มเข้าที่เรียกว่า'กรึ่มๆ'กันหมดแล้ว แต่คนที่สติเหลือน้อยที่สุดก็คงเป็นคยองซูนั้นแหละ
รองมาก็คงเป็นเซฮุน ที่ความจริงๆอายุไม่ถึงที่จะดื่ม ทำให้เมาง่ายไปหน่อย ลู่ฮานเองก็ดื่มเยอะเกินไปเหมือนกันจากคนที่เมาไม่ง่ายสติก็เลือนลาง ไคเองก็ดื่มไปเยอะเหมือนกันถึงจะยังพูดคุยปกติ แต่ก็เริ่มเห็นคนอื่นแยกร่างแล้ว คงจะ
มีแต่เลย์กับคริสที่ยังคงครองสติไว้ได้ดีกว่าเขา
"คนอื่นก็นอนกันเถอะพรุ่งนี้ต้องกลับแล้ว ไปๆ"ลู่ฮานลุกขึ้น
"อ่า..นั้นสินะ"เลย์ขานรับก่อนจะเก็บข้าวของขึ้นเต็มสองมือ
ทุกคนพยายามลุกอย่างว่าง่าย ก็คงมีแต่คยองซูที่นั่งอยู่ที่เดิม ไม่ยอมลุกไปไหน ไม่ยอมช่วยคนอื่นเก็บของด้วย เอาแต่ทำหน้างอแงเหมือนเด็กโดนแม่เรียกให้กลับบ้านขณะที่ยังเล่นสนุกกับเพื่อนอยู่
"นั่งอยู่ทำไมลุกดิ"ไคดึงแขนดีโอฉุดให้ลุกขึ้นตามตน
".."ถึงแม้จะยอมลุกตามอย่างง่ายแต่ก็ทำหน้าเบะเหมือนพร้อมจะร้องไห้ทุกที.. เออดี ไม่เมาไล่จูบชาวบ้านก็เมาแล้วงอแง
ทุกคนเดินเข้าบ้านด้วยข้าวของพะรุงพะรัง โดยคริสเดินตามหลังอยู่ เพราะมัวแต่ดับไฟ เดินกันขึ้นชั้นสองไป ลู่ฮานกับเซฮุนก็ช่วยกันประคองกันขึ้นห้อง ถ้าเอาสายตาของคนที่มองนี้แทบจะดูไม่ออกว่าใครช่วยประคองใคร
เพราะก็ดูมึนๆกันทั้งคู่ จงอินเองก็ต้องพะยุงคยองซูขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ถึงตัวเขาจะเรียกว่าเดินไม่ตรงทางเหมือนกัน แต่สำหรับอีกคนเรียกได้ว่าถ้าไม่พะยุงก็ต้องคลานไป คงจะมีแต่สองคนหลังที่ไม่ต้องประคองกันขึ้นไป
"อ้าว นอนไปซะ ไม่ต้องอาบมันแล้วน้ำอ่ะ" ไคพูดก่อนจะทิ้งตัวของคนที่ตนประคองมาไว้บนเตียง
"..."อีกคนไม่ยอมแต่ค่อยๆพลิกตัวหาท่าที่คิดว่าสบายที่สุด
"เฮ้อ...." คนตัวสูงล้มตัวนอนลงกับคนข้างตัว ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตาของเขาเรียกว่าแทบจะปิดอยู่แล้วถ้าไม่ติดว่าได้ยินเสียงเรียกก่อน
"ไคอา.."
"มีไร นอนได้แล้ว"เขาหันไปมองหน้าคนข้างตัวที่เรียกชื่อเขาขณะที่ยังนอนหลับตา นี้เรียกเขาจริงๆ หรือละเมอเนี่ย?
"ไคอา.."อีกคนนึงก็ยังเรียกอยู่อย่างนั้น
"มีอะระ..."กำลังจะถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่เสียงก็ต้องหายไปเมื่ออีกคนนึง..
..คร่อมตัวเขา....
"ทำอะไรเนี่ย!!!"ไคที่กำลังตกใจก็ทำได้แต่ตะโกนถามอย่างงงงวย
"ไคเนี่ยนะ..." อีกคนพูดไม่ตรงกับคำถาม ก่อนจะเอามือรูปใบหน้าคนตัวสูงที่โดนตัวเองคร่อมอยู่ แล้วพูดว่า "หล่อนะเนี่ย.."
"อึก..." อีกคนที่นอนอยู่ข้างล่างก็ได้แต่กลืนน้ำลายดังอึก ถ้าให้พูดตรงๆ สถานะของพวกเขาตอนนี้ช่าง..
ล่อแหลม...ล่อแหลมจริงๆ
"โห่~~~~~ ปากก็น่าจุ๊บอ่ะ จุ๊บทีได้ไหม" พูดเสร็จก็เอานิ้วชี้ค่อยๆไล่สัมผัสริมฝีปากของอีกคนเบาๆ
เอาแล้วไง.... ไอ้โรคเมาแล้วไล่จูบคนอื่นเนี่ย
"ปล่อย... เถอะได้โปรด"คนตัวสูงรวบรวมเสียงพูดออกมายากเย็น
"ร้อนเนาะ..."คนตัวเล็กที่คร่อมอยู่กลับไม่สนใจประโยคขอร้องของคนที่ตนนอนคร่อมอยู่ กลับบ่นถึงเรื่องอากาศแทน ก่อนจะเอามือดึงคอเสื้อขึ้นลงเป็นเชิงบอกว่าร้อน แต่สายตาของคนที่นอนอยู่ข้างล่างตนมันเห็น'อะไร'ถึง
งไหนต่อไหนแล้ว
"ปล่อยเถอะ ขอร้อง.." อีกคนกลืนน้ำลายดังอึกอีกครั้ง
"ปล่อยอะไร ไคไม่ชอบดีโอหรอ..."อีกคนพูดขึ้นจะเอานิ้วชี้เชี่ยวนเล่นอยู่ที่อกกว้าง
"เดี๋ยว.. "ร่างสูงพูเรั้งไว้ก่อน
"เดี๋ยวอะไร มาเริ่มกันเถอะ"ร่างบางบนตัวเขาค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้ ใกล้เรื่อยๆ.. เรื่อย...
"ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
โครม!
"นอนไปนะ ฉันจะไปนอนในห้องน้ำ"
ปัง!!!
จะอธิบายถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ให้ เมื่อดีโอค่อยๆโน้มตัวลงเข้าใกล้ไคเรื่อยๆ วินาทีนั้นไคก็ตัดสินใจผลักดีโอออกจากตัว แต่ดูเหมือนแรงที่ผลักจะมากไปหน่อย เพราะทำให้ดีโอถึงกลับกลิ้งตกเตียง แต่คนตัวสูงไม่มีเวลาสนใจ
นัก เขายืนขึ้นแล้วกระโดดลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว พูดทิ้งท้ายแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปก่อนจะปิดประตูล็อคกลอนอย่างรวดเร็ว
"เฮ้อ..."
จงอินถอนหายใจช้าๆ ก่อนจะเดินไปดึงฝาชักโครกลง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงอย่างหมดแรง
"เกือบไปแล้ว.. เกือบอบไปแล้ว.."
อันตรายจริงๆ..
เขาคงต้องนอนในห้องน้ำนี้ทั้งคืน คงออกไปได้เมื่อเขาแน่ใจว่าคนในห้องนอน..จะสร่างเมาแล้ว...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ลุกขึ้นมาแต่งตอนตี5 เหมือนคืนนี้จะนอนไม่หลับ.. แหะๆเหมือนมีอะไรให้ตื่น ตื่นมาสามรอบอ่ะ เลยตัดสินใจไม่นอนต่อ
สภาพเลยไม่ต่างจากคนเมาเท่าไหร่
ตอนนี้สั้นๆ ใกล้จะจบแล้วนะ T T บอกไว้ก่อน เศร้าไหม เดี๋ยวในตอนหน้าจะขอความรวมมือโหวตเรื่องต่อไปด้วย
(ได้ข่าวเรื่องนี้ยังไม่จบ..)
ความคิดเห็น