[SF] Bad Christmas [V x Jungkook] BTS
จากนี้ไป ผมจะมีความสุขอย่างที่ฮยองบอกให้ผมเป็น ได้ยังไงฮะฮยอง ??
ผู้เข้าชมรวม
806
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
806
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 14 ธ.ค. 56 / 18:45 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เคยแต่งเรื่องแนวนี้แล้วแต่เป็นของ EXO
แล้วเอาลงบอร์ด ปรากฏว่างานหาย!!!
เรื่องนั้นเลยสาบสูญ...T^T
เลยเอามาแต่งใหม่ให้เป็นของ BTS และเก็บรายละเอียดมากขึ้น
หวังว่าจะชอบนะค๊ะ ^^ ติชมได้ค่ะ
แล้วเอาลงบอร์ด ปรากฏว่างานหาย!!!
เรื่องนั้นเลยสาบสูญ...T^T
เลยเอามาแต่งใหม่ให้เป็นของ BTS และเก็บรายละเอียดมากขึ้น
หวังว่าจะชอบนะค๊ะ ^^ ติชมได้ค่ะ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[SF] Bad Christmas
[V x Jungkook]
By Mollowing
By Mollowing
“ฮยอ!!”เสียเรียัแหวผ่านอาาศหนาวๆมาระทบหูเ็หนุ่มที่ยืนห่อัวท่ามลาหิมะที่ำลัลโปรยปราย
“ย่าห์!!ทำไมนายมา้าั รู้มั้ย้านอมันหนาว!!”เ็หนุ่มทำหน้าย่นใส่ พร้อมบ่นเสียั
“ูมูฮยอิ มันเป็นสีแ”ผู้มาเยือนับมูเ็หนุ่มแล้วยิ้มหวานให้ ทำให้บรรยาาศรอบัวูอบอุ่นึ้นมาทันา
“ุอ่า ทีหลันายอย่ามาสายอีนะ ั้นอบนึว่านายมา้าเพราะเป็นอะไร...”
“แบบ...อุบัิเหุ” แทฮยอเาหัวแบบเินๆ
“อือ...ทีหลัะโทรหา่อนละันนะฮยอ”ุเอียอไปมาอย่าอารม์ี
“ิ!!นายนี่...ั้นเป็นพี่นายนะ รับ!!พูไ้มั้ย? รับ!!”นเป็นพี่บ่นอี
“โธ่!!ฮยอ อย่าใส่ใเรื่อเล็น้อย ไปันเถอะ!!”ุับมือแทฮยอแน่น่อนลาให้เินาม
“ินฮยอับิมินฮยอรอที่ร้านแล้วล่ะ”
“อ๊ะ!!มาพอีเลย...”ุรีบวัมือเรียรถTaxiที่ำลัว่า
“ที่ริั้นอยาลับไปบ้าน่อนนะเนี่ย...”แทฮยอยืนเยไม่ยอมึ้นรถTaxi
“อะไรฮยอ!?ะมีอะไรสำัไปว่าปาร์ี้อี”ุทำหน้ามุ่ย่อนระาพี่ายเ้ามานั่้าๆ
“หรือที่บ้านฮยอมีอะไรหรือเปล่า ??”ุถาม้วยหน้าาเป็นห่ว
“อ่อ...เปล่าหรอ แ่มีอสำัลืมไว้ มันอยู่ที่บ้าน”แทฮยอทำท่าิ
“มามั้ยฮยอ ? ลับไปเอามั้ย ?”ุไ้ยินำว่าสำั็รู้สึผิ
“ไม่ล่ะ ทีหลั็ไ้ ะมีอะไรสำัไปว่าปาร์ี้อีล่ะ”แทฮยอยิ้มหวานให้
“ฮ่าๆๆๆ”นน้อหัวเราะร่า
“เอ่อ...ไปที่ถนนXรับ”ุบอทาให้นับTaxi
“พรุ่นี้็ริสมาสร์แล้วนะ...”แทฮยอมอออไปนอหน้า่ารถ
ร้านรวริมถนน่าพาันประับประาไฟระพริบหลาสี ้นสนที่ถูแ่อย่าสวยามมีั้อยู่แทบทุร้าน ยัไ้ยินเสียเพลริสมาสร์ัแว่วๆเป็นระยะ ทำให้บรรยาาศเย็นๆอบอุ่นึ้นมาไ้
“ไปเที่ยวันนะฮยอ”ุเอียัวมาพิพี่าย
“อืม...ไปสวนสนุัน”แทฮยอเสนอวามิ
“เย้!!”ุีัวีใพร้อมยิ้มยิฟันให้แทฮยอ นนเป็นพี่้อยิ้มาม
“นายนี่น่ารัั!!”แทฮยอับแ้มน้อายบิไปมา้วยวามหมั่นเี้ยว
“โอ๊ยๆฮยอ เ็บ!!”เ้าัวับแ้มที่แระเรื่ออัวเอแล้วหัวเราะ
“ว่าแ่ว่าอที่ฮยอลืมไว้ อะไรเหรอ ??”ุุิึ้นมา
“ไม่มีไรหรอ มันไม่ไ้.......”
่อนที่แทฮยอะพูบ ทุอย่า็ลายเป็นสีาวโพลน
“ฮยอ...”ผมพยายามลืมาและยับร่าาย แ่ผมทำไม่ไ้
ผมไ้ยินเสียนร้อัรอบๆัวผม ผมไม่มีแรแม้แ่ะเอียหน้าไปมอ
สุท้าย ผมทำไ้แ่หลับาล และทุอย่ารอบัวผม็ับล...
“ุย่าห์!!!”เสียเรียทีุ่้นเยปลุผมให้ื่น
ผมลืมาึ้นอย่า้าๆ แสมัน้าเินไปนผมแสบา
ภาพที่เห็นือเพานห้อสีาวสะอา มีหน้า่าบานให่อยู่้าๆัวผม
ลิ่นอ่อนๆอน้ำยา่าเื้อพอทำให้ผมรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน
“โรพยาบาล...”ผมันัวเอให้ลุึ้นนั่
“ฮยอ!!!ฮยอ!!”ผมร้อเรียแทฮยอฮยอ
“.....................”ไม่มีเสียอบลับมา
“ฮยอ!!อบผมเี๋ยวนี้!!”ผมเรียให้เสียัว่าเิม
“.....................”แ่็ไม่มีเสียอบลับมา
ผมลุาเียเินไปูที่ห้อน้ำ พร้อมแปลใที่ร่าายผมไม่มีวามเ็บปวอะไรเลย
ผมยืนสำรวร่าายัวเอหน้าระในห้อน้ำ มันสะอาและสมบูร์
ไม่มีบาแผลหรือรอยฟ้ำใๆ ทำไม ??
“ฮยอ!!”ผมร้อเรียอีรั้เมื่อไ้ยินสียุั้านอ
ไม่มีใร... ไม่มีใรในห้อ
ผม่อยๆเปิประูห้อออไปที่โถทาเิน
มีนาพยาบาลเพิ่เินผ่านไป ผม่อยๆ้าวออมาาห้อแล้วเินไปามทาเินเียบๆ
ทาเินเียบและมื อาาศูหนาวเย็นผิปิ ผมิว่าเป็นเพราะมันเป็นโรพยาบาล
ทุอย่าไม่น่ามอ มีแ่วามเ็บปวและวามาย
ที่วอร์มีนาพยาบาลประำอยู่ไม่ี่น และไม่มีนหันมาสนใผม
ผมเินไปึ้นลิฟ์ที่ำลัเปิ้าอยู่พอี ภายในลิฟ์มีลุแ่ๆท่าทาใียืนอยู่ที่มุมสุ
ผมไม่รู้ว่าะไปไหน ผมแ่อยาออไปาที่นี่
“นี่พ่อหนุ่ม...ะไปไหนล่ะ ?”ุลุถามึ้น
“ไม่รู้รับ ผมแ่เบื่อ”ผมยิ้มให้
“ิน้าวับลุมั้ย ? าิทำมาให้ะเยอะแยะ ลุินนเียวไม่หม”ุลุูถุใบให่ที่ถือใหู้
“ะีหรือรับ??”ผมพูอย่าเรใ
“ีสิ!!ิน้วยัน ป่ะ!!”พอีที่ประูลิฟ์เปิ
ุลุเินนำไปที่ศูนย์อาหารอโรพยาบาลและเลือที่นั่มุมสุ
“พ่อหนุ่มมาทำอะไรที่โรพยาบาลล่ะ ?”ุลุถามพร้อมัแแะห่ออาหาร
“เอ่อ...ผมประสบอุบัิเหุรับ แ่...ผมำอะไรไม่่อยไ้”ผมพยายามิถึเหุาร์่อนหน้าแ่็ิไม่ออ
“เอาเถอะๆ ินอาหารนี่ีว่า อร่อยๆทั้นั้น...”ุลุยื่นะเียบให้ผม
“นี่เมียั้นทำ อร่อยมา”แยิ้มอย่าภูมิใ
“แล้วุลุไม่สบายอะไรล่ะรับ? ถึมาโรพยาบาล”ผมถามลับ
“ลุเป็นมะเร็ มารัษาัว น่าเบื่อมา!!”ลุส่ายหัวอย่าเหนื่อยๆ
“เสียใ้วยนะรับ”ผมแสวามเห็นใ
“ไม่หรอๆ ลุมีวามสุี นเราะไปทุ์อะไรมามาย แ่เมียแ่ลูมาเยี่ยม ลุ็มีวามสุแล้ว”
ุลุหัวเราะพร้อมยิ้มอย่าสใส ราวลับแร่าายแ็แรี
“ีัเลยนะรับ”ผมยิ้ม
“อร่อยมาริๆรับ”ผมรวบะเียบวาให้เรียบร้อย
“ใ่มั้ยล่ะ ? เมียั้นทำอาหารอร่อยที่สุเลย”แยิ้มร่า
“พ่อหนุ่มน่าะออไปเินเล่น้านอนะ บรรยาาศำลัี”ุลุแนะนำ
“ลุอยู่รอเมียที่นี่ล่ะ...ไปเถอะ”
“ั้นผมอัวนะรับ...อบุสำหรับอาหารนะรับ”ผมโ้อบุ่อนลุออาศูนย์อาหารไป
นพลุพล่านเ็มโถ้านหน้า
ผมเริ่มไม่แน่ใว่าะออไปไ้หรือเปล่า ? ุหมอ้อว่าผมแน่ที่เห็นนไ้เินทั่วโรพยาบาล
แ่ผม็ลอเินผ่านไป พยายามทำัวให้ไม่สะุาที่สุ
“ฟู่ววว!!”ผมถอนหายใหลัเินออาประูโรพยาบาลไ้
ไม่มีใรสัเเห็นผม เพราะะ้วยอะไร็าม แ่ผม็ิว่าีแล้ว
้านออาาศำลัี หิมะหยุแล้ว ้นสนเทียมนาให่อโรพยาบาลั้ระห่านสวยาม
“ริสมาสร์แล้วสิ...”ผมิ่อนยืนนิ่ๆว่าะไปไหน
“ออไป้านอโรพยาบาลีว่า”ผมิพร้อม้าวเินออไป
“ีั...”ผมสูอาาศเย็นๆเ้าปอ ผมไม่รู้ว่าะไปไหนแ่ผม็ยัเินไปเรื่อยๆ
มีอะไรบาอย่าึูผมให้เินไป
ผม้ามถนนและเินเ้าอยเล็ๆไป มันทะลุมาอีถนนนึ
“อะไรน่ะ ?”ฝั่รมีลุ่มนยืนมุอยู่เ็มไปหม
มีำรวสอสามนำลับันทึอะไรสัอย่าและถ่ายรูป
“อ๊ะ!!นั่นินฮยอ ิมิน!!”ผมมอเห็นฮยอทั้สอยืนอยู่ท่ามลาผู้น ินฮยอุยบาอย่าับำรว
“ินฮยอฮะ!!!!ิมิน!!!”ผมะโนัแ่ทั้สอนไม่หันมาเลย
ผมมอ้ายวา่อนรีบวิ่้ามถนนมาหาทั้สอน
“ินฮยอฮะ!!ผม...”่อนที่ผมะพูอะไร
“ไม่ริ!!ั้นไม่เื่อ...”ินฮยอร้อให้นาบวม ิมิน็เหมือนัน ทัูู้่เศร้ามา
“หนึ่นรอนะรับ แ่อีหนึ่นับนับเสีย ้อให้ไปยืนยันศพที่โรพยาบาลนะรับ...”ำรวบอ่อนาไป
“ฮยอฮะ ไม่ริใ่มั้ย ?”ิมินร้อให้โฮ
“ฮยอ...ผมอยู่นี่ไ”ผมยืนนิ่ ทุอย่าถาโถมใส่ผมนแทบะยืนไม่อยู่
“ไปเถอะิมิน...”ินฮยอเ็น้ำา่อนเินาไป ทัู้่ไม่เห็นผม
“ผมอยู่นี่ไ!!!!!!”ผมะโนใส่แ่ไม่มีใรหันมามอผม
ไม่มีใรเห็นผม...
“ไม่ริ...”ผมส่ายหัวับเหุาร์ที่ผมเห็น
รอยาวาสีสเปรย์ที่พ่นเป็นว แสให้เห็นว่าเยเิอุบัิเหุ ุนี้
“ั้นายแล้ว...”น้ำาเอ่อล้นนทำให้สิ่รอบๆัวผมพร่าเลือน
มีรถำลัวิ่มาทาผม ผมไม่มีแระหลบ แ่รถนนั้น็ทะลุผ่านัวผมไป
“ั้นายแล้วริๆ”ผมิ ินปวหัว สมอแทบะระเบิ
“แ่อีนรอ...”
“ฮยอ!!”ผมิ่อนรีบเินลับไปที่โรพยาบาลทันที
“แทฮยอฮยอรอ...”าเินผมรีบวิ่ ใอยาะเอฮยอให้เร็วที่สุ
ผมวิ่มานถึโรพยาบาล พอีที่ินฮยอและิมินมาถึพอี
ทัู้่รีบเินามุหมอไป ผม็เินามไปเ่นัน
“พี่ะรู้มั้ย ? ว่าผมอยู่้าๆพี่”ผมมอทัู้่้วยวามเสียใ
“นไ้ที่รอ รัษาัวอยู่ที่ห้อ22รับ...ส่วนนไ้ที่เสียแล้วอยู่ทานี้รับ”ุหมอหยุบอ่อนเิน่อไป
“ผมไม่อยาู...”ิมินัวสั่นเทา้วยวามเสียใ
“ผมเ้าไปูเอฮะ”ินเินามุหมอเ้าไปที่ห้อผ่าั
มีร่านึนอนอยู่บนเียลาห้อ ร่าทั้ร่าถูลุม้วยผ้าสีาว
บรรยาาศูเย็นยะเยือมาึ้นและแรันทำให้ผมเิน่อแทบไม่ไหว
“ร่าอั้น...”ผมทรุัวลร้อให้ ผมทนูร่าายัวเอไม่ไ้
“ผมอเปิผ้าูเอนะฮะ...”ินฮยอมือสั่น่อนะรวบรวมวามล้าเปิผ้าเพื่อมอหน้าน้อายรั้สุท้าย
“ไม่!!”ินฮยอทรุัวร้อให้ เาะอบเีย ยิ่ทำให้ผมรู้สึเสียใเพิ่มึ้น
ผมเินมาหาินฮยอใล้ๆ “ผมอโทษ...ฮือ ผมอโทษฮะฮยอ”
ผมสัมผัสินฮยอไม่ไ้ ผมทำไ้แ่มออยู่้าๆ
“แทฮยอ ไม่ๆ ไม่ริ แทฮยอ นายื่นสิ!!ื่น!!”ินฮยอเริ่มทุบพื้น
“แทฮยอ ?”ผมสะอึ
เหมือนมีอะไรมาุที่อ “ไม่ริ!!”
ผมมอร่าที่นอนนิ่ัๆ ร่านี้ไม่ใ่ผม
ที่้อเท้ามีป้ายื่อเียนไว้ว่า “ิม แทฮยอ”
“ไม่ริ!!!!!!!!!!!”วามรินี้ทำให้ผมรีร้อ
“ม่ายยยยยยยย!!!”ผมร้อให้แทบาใ
“ะร้อให้ทำไมนัหนา ?”เสียทีุ่้นเยัึ้น
“ฮยอ!!?”แทฮยอยืนนิ่พร้อมยิ้มให้ผม
“ฮยอ!!!”ผมโผเ้าออย่าีใ
“ไม่ริใ่มั้ยฮยอ ฮยอยัไม่าย?”ผมพูิๆัๆ
“ั้นายแล้ว...ริๆ”แทฮยอับัวผมให้นิ่ๆ่อนมอหน้า
“นายรอ...”
“ไม่ๆ ผมไม่...”ผมร้อให้อีรั้
“นาย้ออยู่่อ ั้นีใัที่นายรอ”ฮยอรวบัวผมเ้ามาอ
ไออุ่นที่ผมสัมผัสไ้ยัเหมือนเิม
“ั้นรันาย ใ้ีวิที่มีอยู่ให้มีวามสุ”
“ไม่ั้น...นายะทำให้ั้นเสียใมาว่าเิม...”
“ไม่ๆ ฮยอไม่!!ผมทำไม่ไ้...”ผมส่ายหัว ผมทำามที่ฮยอบอไม่ไ้
“ไป่อนนะ ลา่อน”ฮยอผละอออพร้อมเริ่มเลือนหายไป
ผมพยายามว้าไว้แ่ทำไม่ไ้ และสิ่รอบๆัวผม็เริ่มหมุน
ทุอย่าลายเป็นสีาวโพลน เหมือนเิม...
“ุๆ!!”ผมลืมามอหา้นเสีย
“ฮือ ีัที่นายไม่เป็นอะไร”ินฮยอที่าบวมแยิ้มเหนื่อยๆให้ผม
“ุ!!”ิมินที่น้ำายัอาบแ้มโผเ้าอผม
“ินฮยอ ิมินฮยอ”ผมุนเล็น้อย
“แทฮยอ...แทฮยอ...”ินพูะุะั่อนเริ่มร้อให้อี
“ผมรู้ละรับ...”ผมพู
“ผมรู้ละรับ...ผมรู้แล้ว...”ผมเริ่มร้อให้อีรั้เหมือนัน
“ฮือๆ ผมรู้แล้ว”ผมทำไ้แ่พูแ่ำนี้้ำไป้ำมา
ฮยอะให้ผมมีวามสุ่อไป
ผมทำไม่ไ้แน่เลยฮะฮยอ...
หลายวัน่อมาผม็ออาโรพยาบาล
“ไปันเถอะ...”ินฮยอเินนำหน้าผมไป
“อ๊ะ!”ผมเินนับุป้านเอสารหล่นระาย
“อโทษริๆรับ อโทษรับ...”ผมรีบ่วยุป้าเ็บพลันสายา็เหลือบไปเห็น
“ใบมรภาพ 22 ธันวาม นาย...”
“อโทษนะรับ...ุลุเป็นสามีุป้าใ่มั้ยรับ ?”ผมถาม
“อ่อ...ใ่่ะ ลุเ้าเสียสัพัละล่ะ”ุป้าอเอสารแน่น “ป้ามารับศพ...”
“ผมเสียใ้วยนะรับ...”ผมโ้ให้่อนเินามา
ุลุที่วนผมิน้าวือสามีุป้านนี้
ุลุเสีย่อนที่ผมะประสบอุบัิเหุะอี
“อบุนะรับ ที่เป็นเพื่อนผม...”
“เอ่อ...ฮยอ ผมอัวไปทำธุระนะฮะ เี๋ยวผมามเ้าบริษัท”
ผมบอินฮยอ
“อ่าๆ รีบๆามไปนะ ระวััว้วย”ินฮยอึ้นTaxiไป
ผมเรียTaxiอีัน “ไปที่ถนน T รับ”
รถTaxiอที่หน้าบ้านพอี
ผมริ่ รอสัพัึมีนมาเปิ
“อ้าว!?ุ เ้ามาสิ๊ะ”แม่อแทฮยอฮยอยิ้มให้ผม
“มีอะไรหรือเปล่า๊ะ ?? มาถึที่นี่”ุแม่ยามาให้ผม
“ือ...ผมอยาไปที่ห้อแทฮยอฮยอน่ะรับ พาผมไปไ้มั้ยรับ?”
ุแมู่เียบล่อนยิ้มให้ผมแล้วพาผมไปที่ห้อลูาย
“นี่แหละ๊ะ ามสบายนะ แม่ยัไม่ไ้เ็บห้อหรอ ยัเหมือนเิม...”
“อบุรับ...”ผมมือสั่นเล็น้อย่อนหมุนลูบิประูเ้าไป
“อสำั...”ฮยอบอผม่อนะเิอุบัิเหุ
บนโ๊ะทำานมีล่ออวัวาอยู่ พร้อมแปะระาษเล็ๆไว้
ในล่อเป็นแหวนเินู่ที่้าในสลัื่อผมและแทฮยอฮยอไว้
“ถึุ ย่าห์!!นายหัมารเวลาะบ้า ั้นไม่สบายใเลยที่นายไม่อบโทรหาั้น ั้นเป็นห่วนายมานะ ริสมาสร์แล้ว ูแลัวเอีๆ มีวามสุมาๆ ั้นรันาย ปย๊!! XOXO”
ผมทิ้ัวลร้อให้อีรั้
“ผมทำไม่ไ้ฮะฮยอ...”
“ผมทำไม่ไ้ ผมะมีวามสุไ้ยัไฮะฮยอ ? ผมะทำไ้ยัไ ?”
“บอผมที ผมวรทำยัไ??”
านี้ไป ผมะมีวามสุอย่าที่ฮยอบอให้ผมเป็น ไ้ยัไฮะฮยอ ??
ผลงานอื่นๆ ของ Mollowing ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Mollowing
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น