กลอนสุภาพวันพ่อแห่งชาติ
๕ ธันวาคม วันพ่อแห่งชาติ
ขอกุศลผลบุญหนุนนำส่ง รักบรรจงจากจิตประดิษฐ์สุนทร์ ประกอบพรกลอนกานท์วานเจือจุน พระพุทธคุณปกปักรักษ์บิดา
ขอขอบคุณ คุณอาคม
แม้นพ่อไม่เอ่ยวาจาคำว่ารัก ลูกประจักษ์ความในฤทัยพ่อ ลูกก้าวผิดพลาดท่าไม่ด่าทอ เพียงคำขอให้ลูกเดินถูกทาง
ทุ่มเทแรงกายใจพ่อไม่บ่น สู้อดทนแน่แน่วพ่อแผ้วถาง หนักก็เอาเบาไม่ถอยไม่ปล่อยวาง พ่อก่อร่างอาบเหงื่อก็เพื่อใคร
เพื่อครอบครัวสุขสันต์ลูกนั้นรู้ พ่อเฝ้าดูเร่งรดความสดใส ไม่เคยบ่นท้อถอยหรือน้อยใจ พ่อยิ่งใหญ่ทั่วแคว้นบนแผ่นดิน
เพื่อลูกได้เล่าเรียนฝึกเขียนอ่าน พ่อต้องการลูกเติบโตแล้วโผผิน สู่สังคมกว้างใหญ่ใต้เมฆินทร์ ให้ถึงถิ่นแดนทองที่ต้องการ
เคารพรักบูชาบิดายิ่ง ลูกชายหญิงน้อมภักดิ์มิหักหาญ ประนมหัตถ์นอบน้อมพร้อมกราบกราน พระคุณท่านบิดาไท้ลูกไม่ลืม
รักจากพ่อตราตรึงลูกซึ้งนัก คือความรักแม้นไม่พูดแสนดูดดื่ม รักจากพ่อมีได้ใช่หยิบยืม สุดปลาบปลื้มพ่อท่านลูกวันทา
ขอขอบคุณ คุณไอ้แกละ
พ่อรักลูกรู้ได้ในรู้สึก จิตสำนึกจดจำคำของพ่อ ทุกเรื่องราวสอนใจให้เพียงพอ แต่ไม่งอมือเท้าเราใส่ใจ
สิ่งดีงามพ่อทำนำให้เห็น อดทนเป็นสิ่งล้ำถ้าทำได้ เผื่อแผ่มอบแบ่งปันต่อกันไป จะยิ่งใหญ่สวยงามหากตามรอย
ขอขอบคุณ คุณnaree222
พ่อของลูกคือพรหมห่มชีวิต แผ่เผื่อจิตทุกวันสร้างสรรค์หา ทรัพย์สมบัติพัศสถานบ้านรถรา ทั้งไร่นาหาให้ลูกปลูกทำกิน
พ่อเหงื่อไหลไคลย้อยไม่น้อยหน้า เป็นชาวนาทนอดหมดหนี้สิน ท่านแก่เฒ่าเล่ามาน้ำตาริน ท่านมาสิ้นม้วยมรณ์ก่อนแทนคุณ
ขอขอบคุณ คุณไอ้จ่อย
พระคุณพ่อกว้างใหญ่แผ่ไพศาล ช่วยผสานกายใจให้ลูกนี้ พระคุณท่านยิ่งใหญ่ในปราณี ใครมิมีปานเปรียบมาเทียบแทน
"พ่อ"คำนี้มีความหมายมากมายนัก พ่อทั้งรักทั้งห่วงอีกหวงแหน ดินน้ำฟ้าอากาศทั่วถิ่นแดน มิหมายแม้นแทนบุญคุณพ่อเรา
ขอขอบคุณ คุณคือ...* รัก *
พนมมือกราบแนบแทบเท้าพ่อ ผู้สร้าง-ก่อกำเนิดเกิดสังขาร จากว่างเปล่ามีชีวิตจิตวิญญาณ มีเลือดเนื้อดุจปั้นรังสรรค์มา
นึกถึงภาพวันเก่าคราวยังเล็ก พ่ออุ้มเด็กตัวน้อยนั่งข้างบนบ่า พลางปลอบเจ้าอย่าหวั่นเลยขวัญตา สองมือใหญ่นี้หนาจะประคอง
หากมือแม่เป็นผ้าอุ่นละมุนนัก มือพ่อจักเป็นเกราะคลุมคุ้มภัยผอง หากลูกล้มเหนื่อยล้าน้ำตานอง พ่อทั้งป้องปลุกให้ลุกบุกบั่นไป
อาจไม่เคยเอ่ยปาก “ พ่อรักลูก ” แต่พันผูกเกลียวรักมั่นไม่หวั่นไหว แววตาพ่ออาจไม่หวานซ่านฤทัย แต่แววตานี้ห่วงใยไม่เว้นวัน
แม้หลอมรวมสามภพจบทั่วหล้า อีกนภามหาสมุทรสุดเขตขันธ์ หรือจักรวาลที่วัดว่าค่าเป็นอนันต์ จะเทียมทันเทียบพ่อได้นั้นไม่มี
“ พ่อ ” คือ “ พรหม ” คือ “ พระ ” คุ้มอุ้มชีวิต ลูกน้อมจิตกราบประนมก้มเกศี เรียงอักษรเป็นกลอน...ร้อยแทนถ้อยวจี ว่าลูกนี้ “ รักพ่อ ” ขอบูชา
ขอขอบคุณ คุณสัจจาภรณ์ ไวจรรยา (poohkan) จาก fwdder.com
ความคิดเห็น