การเป็นชั้นสองที่ดีดี๊ดี

การกลับเข้ามาโรงเรียน อีกครั้ง กลับการเป็นว่าที่ชั้นสองหม่ายๆๆ ใครเล่าจะคิดว่า ไม่เหมือนที่กรูเคยคิดเล๊ย วิ่งปืน ฝึกร่มกะตั้งแต่วานแรก แถมบอกด้วยว่า เอ๊ย เราจะฝึกวิ่งปืนครึ่งท่อน(คอมแบท)ทั้งปี (ทั้งชาติ) นาโว้ย เตรียมร่างกายให้พร้อมสำหรับภารกิจ(ได้แล้ว) จำได้ว่าเทอมก่อนเกรดใช่ว่าจะสวยหรูเหมือนดาวประดับฟ้า(แต่ก็พอกล้อมแกล้ม) มาเทอม เอาเหวยกรูจะตั้งใจเรียน แต่ดันเตรียมตัวฝึกร่มแถมมีภารกิจ(ทั้งจริงๆ และปลอมๆ)อีกบานเบอะหูกาง แล้วจะเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือเล่า ไม่ต้องอะไรมาก แค่เปิดโน๊ตบุ๊คทำงาน ไม่ถึงสามนาที รวมแถวแล้ววว คิดแล้วปวดขมอง ที่น่าเจ็บใจสุดๆ เน็ตล่มครับ เน็ตที่แสนแรงเอาไว้โหลดบิท ของกระผมล่มจมหายไป จึงต้องงัดเอาแอร์การ์ดสุดห่วย กับโปรสุดเห่ยออกมาใช้ ฆ่าเวลาไปพลางๆ ก่อน
แถมด้วยความประเสริฐ(เพื่อน รุ่นผมทุกคนรู้จักเขาแน่ ผมขอเรียกว่า พ่อประเสริฐ เลิศมีแล้วกาน) เขามาพร้อมกับมาดเท่ห์(ในความคิดของเขาเอง)พร้อมด้วยแล้วยิ้มกริ่ม ที่เห็นแล้วชวนอารมณ์บูด คนอะไร๊ ยิ้มมะแร่งได้ทั้งวัน ยิ้มไม่หุบอีกต่างหาก ทำยังกะถูกหวยสามสิบล้านไปอยู่จีนแน่ะ พี่ท่านยังไม่พอ มากับความ ประเสริฐสุดๆ ที่ว่า เหนือกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว กรูทำได้หมดทุกอย่าง เก่งทุกอย่าง กรูเหนือ ประมาณนั้น
คำๆ ที่เขามักพูดติดปาก(ในจำนวนหลายคำ) ว่า
ผมไม่ใช่คนจู้จี้(แต่แมร่ง มรึงน่านแหละโคตรของโคตะระเลย)
ทำมันให้เป็นสัมผัสที่หก(สัมผัสที่หกบ้านท่านทำกันได้ง่ายๆ หรอ)
ดูอย่างผู้หมวด สมัยเป็นนักเรียนนายร้อย ไม่เค๊ย ไม่เคย(เป็นที่มาของนามว่า ประเสริฐ (ว่ะ))
เอาเป็นว่าเรื่องราวของพ่อประเสริฐ เลิศมี นั้นยังมีอีกมาก ตราบใดที่เขายังอยู่แผลงฤทธิ์ที่โรงเรียนนี้อีกสองปีน่ะนะ แล้วผมจะมาเล่าใหม่แล้วผมจะมาเล่าใหม่แล้วกาน

ความคิดเห็น

Karine 23 พ.ค. 52 / 15:20

แวะไปทักทาย สวัสดีกันบล๊อกได้นาาาา เอ่อ...ดูท่าทางจะเหนื่อย แต่ก็สนุกนะ อยากโดดร่มบ้างแฮะ

mongkongan 23 พ.ค. 52 / 22:03

ก่อนโดดเสียวแปลบ เหมือนใกล้ตาย
โดดไปเหมือนเกิดใหม่ครับ
พี่ผมบอกอย่างงั้น
(แต่อาทิดนึง ทั้งเกิดทั้งตาย หกรอบครับ)

sesshoumaru 3 มิ.ย. 52 / 20:44

น่ากลัวแหะ

sesshoumaru 20 มิ.ย. 52 / 19:45

อยากเข้านายร้อยหญิงงงงงงงงงงงงงง (เข้าไม่ได้เพราะ.. สูงไม่ถึง)