พิพากษาสวาท

                  

         สวัสดีนักอ่านที่รักทุกๆ ท่านค่ะ

     สำหรับนิยายเรื่องล่าสุด คือ พิพากษาสวาท  แน่นอนว่าแนวโคแก่อีกแล้ว แถมดูเหมือนว่าโคแก่ตัวนี้จะช่าง ดุ เถื่อน ปากมอม และด่าเจ็บมาก  ชีหยาบคายนะคะ ด่าทีเจ็บไปถึงขั้วหัวใจเชียวค่ะ แล้วอย่างนี้นางเอกจะรักชีไหม มาลุ้นกันในเรื่องน้า

เมื่อบอกว่าพระเอก ปากร้าย แถมยังหย าบคาย ดังนั้นจึงต้องขออภัยในความหยาบคายของพระเอกด้วยนะคะ

       โปรย...พิพากษาสวาท

(ปล.ขออภัยในคำหยาบนะคะ ไม่ได้มีเจตนา ต้องการ               

            เพียงแค่สื่ออรรถรสของตัวละครเท่านั้นค่ะ)

“คุณจดทะเบียนกับดาทำไมคะ คุณมาขอดาแต่งงานทำไม”
                 ชลวีหัวเราะเสียงกร้าว
          “ผมตอบคำถามคุณตั้งแต่ที่บอกนามสกุลนั่นแล้ว คุณไม่ใส่ใจมันเองต่างหาก”
                 สุพันดา นิ่วหน้าอย่างคนกำลังใช้ความคิด แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดมันไม่ออกอยู่ดี มันเรื่องอะไรกัน เกี่ยวข้องยังไงกับนามสกุลของเขา
          “ยังไงคะ...ดาไม่เข้าใจ แล้วดาก็มั่นใจว่าดาไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน”
          “ผมไม่เถียงว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่คุณจะจำนามสกุลที่น้องสาวของผมใช้ไม่ได้เลยเชียวหรือ”
          “น้องสาวคุณ...”
          “ใช่น้องสาวผม...”
          “ดาไม่เคยรู้จักน้องสาวของคุณ...วีคะช่วยพูดให้ชัดๆ หน่อยได้ไหมคะ เรื่องอะไรกันดางงไปหมดแล้วนะ”
           “ตอแหล!...”
           “วี...”
           “อย่ามาตีหน้าซื่อ...ไปหลอกควายไป”
           “วีคะ...ช่วยพูดกับดาให้ดีกว่านี้หน่อยได้ไหม ดาทำอะไรผิดคะ แค่ที่ดาไม่รู้จักคุณไม่รู้จักน้องสาวคุณ ไม่เคยรู้จักใครเลยที่นามสกุล กิติกานนท์ ทำไมคุณต้องพูดกับดาด้วยน้ำเสียงอย่างนั้น”
           “เธอเป็นโรคความจำเสื่อมหรือไง...”
                  ชลวีขบกรามแน่น ข่มอารมณ์อย่างสุดๆ กับท่าทีอินโนเซ็นของอีกฝ่าย เขาอยากจับแม่นี่หักคอให้ตายไปเสียนัก
           ‘ผู้หญิงห่า..ตอแห...ได้ใจ’

..............................................

นิยายเรื่องนี้อัฟ 50 -70  เปอร์เซ็นต์ ค่ะ

มีจำหน่ายทั้งในแบบรูปเล่มและอีบุ๊ค ค่ะ 

สั่งซื้อหนังสือได้ที่

fb  : ธเนศวร  นามปากกา

fb  : ธเนศวร  นักหัดเขียน

fp  : ธเนศวร  ไรต์เตอร์

อุดหนุนอีบุ๊คได้ที่เว็ปพี่เมพนะคะ กดผ่านลิ้งค์ได้เลยค่ะ

พิพากษาสวาท ธเนศวร www.mebmarket.com       โปรย...พิพากษาสวาท(ปล.ขออภัยในคำหยาบนะคะ ไม่ได้มีเจตนา ต้องการ                            เพียงแค่สื่ออรรถรสของตัวละครเท่านั้นค่ะ)“คุณจดทะเบียนกับดาทำไมคะ คุณมาขอดาแต่งงานทำไม”                 ชลวีหัวเราะเสียงกร้าว          “ผมตอบคำถามคุณตั้งแต่ที่บอกนามสกุลนั่นแล้ว คุณไม่ใส่ใจมันเองต่างหาก”                 สุพันดา นิ่วหน้าอย่างคนกำลังใช้ความคิด แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดมันไม่ออกอยู่ดี มันเรื่องอะไรกัน เกี่ยวข้องยังไงกับนามสกุลของเขา          “ยังไงคะ...ดาไม่เข้าใจ แล้วดาก็มั่นใจว่าดาไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน”          “ผมไม่เถียงว่าเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่คุณจะจำนามสกุลที่น้องสาวของผมใช้ไม่ได้เลยเชียวหรือ”          “น้องสาวคุณ...”          “ใช่น้องสาวผม...”          “ดาไม่เคยรู้จักน้องสาวของคุณ...วีคะช่วยพูดให้ชัดๆ หน่อยได้ไหมคะ เรื่องอะไรกันดางงไปหมดแล้วนะ”           “ตอแหล!...”           “วี...”           “อย่ามาตีหน้าซื่อ...ไปหลอกควายไป”           “วีคะ...ช่วยพูดกับดาให้ดีกว่านี้หน่อยได้ไหม ดาทำอะไรผิดคะ แค่ที่ดาไม่รู้จักคุณไม่รู้จักน้องสาวคุณ ไม่เคยรู้จักใครเลยที่นามสกุล กิติกานนท์ ทำไมคุณต้องพูดกับดาด้วยน้ำเสียงอย่างนั้น”           “เธอเป็นโรคความจำเสื่อมหรือไง...”                  ชลวีขบกรามแน่น ข่มอารมณ์อย่างสุดๆ กับท่าทีอินโนเซ็นของอีกฝ่าย เขาอยากจับแม่นี่หักคอให้ตายไปเสียนัก           ‘ผู้หญิงห่า..ตอแหลได้ใจ’ พิพากษาสวาทเป็นเรื่องราวความเข้าใจผิดของพระเอกที่มีต่อนางเอกค่ะเธอไม่ใช่คนผิดแต่ต้องถูกเขาลงทัณฑ์อ้าวยังไงคะ แล้วพระเอกที่ ดุเถื่อน ปากร้าย ชีด่าเจ็บมากมาย  แล้วคนปากร้ายจะทำอย่างไร เมื่อถึงวันที่ความจริงปรากฎ และ รู้ว่าเขาพิพากษาผิดคนฝากติดตามหนูดา กับ เฮียวี ด้วยน้า