ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 11.shoshi no tanyoobi - วันเกิดของโชจิ
หลังจากสอบเสร็จในช่วงปลายเดือนสิงหาคม ตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้ว แล้วก็ใกล้วันสำคัญอีกอย่างหนึ่งด้วย วันเกิดของโชจินั่นเอง โชจิเขาเกิดวันไหนนั้นตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกแต่พอดีคุณแม่ของริวเตือนก่อนประมาณ 1 อาทิตย์ก่อนหน้าวันเกิด ว่าวันที่ 2 กันยายน วันเกิดโชจินะ พวกเรา 3 คนก็เลยวางแผนแกล้งโชจิกัน
5 วันก่อนวันเกิดวโชจิ โชจิโทรมาหาผมกับริวที่บ้าน
\"Hello แบงคุงหรอ\" โชจิทัก
\"อืมมใช่ โชจิเหรอ ว่าไง\" ผมถาม \"เราจะต้องซื้อของนะ บอกริวให้มารับหน่อยสิ แล้วเดี่ยวไปซื้อของกันจะได้ไปเที่ยวด้วย\" โชจิบอก
\"เหรอ แล้วจะบอกริวให้นะ แล้วจะไปตอนไหน\" ผมถามเรื่องเวลา
\"10 โมงละกัน\"
\"งั้นแค่นี้นะแล้วเจอกันนะ โชจิ\"
\"ซาโยนาระ\" แล้วโชจิก็วางหูลงไป ผมรีบทำตามแผน โดยผมกะทุกคนวางแผนกันไว้แล้วว่าจะแกล้งโชจิกันอย่างไรบ้าง อิอิ..หนุ่มนายแบบนายโดนดีแน่ อิอิ
ริวขับรถของเขาไปรับเคลวินมา แล้วก็ไปรับโชจิที่บ้าน พวกผมก็เริ่มแผนขั้นที่ 1 พอพวกเรามาถึงเซ็นทรัล ลาดพร้าว หลังจากริวจอดรถเรียบร้อยแล้วก็ เข้าไปชั้น G ของห้างเลย
\"อืมม พวกนายว่าเราจะใช้เสื้อของอะไรดีหละระหว่าง U-FO กับ Hazard ตัวนี้\" โชจิถามความเห็น ผมก็ส่ายหน้าไม่ตอบ
\"ไม่รู้ดิแ ล้วแต่นาย\" เคลวินพูด แล้วพวกเราก็เดินลง Super Market ไปเลยโดยปล่อยเขายืนงง มองพวกเราลง Super โดยไม่รอเขา ผมเห็นสักพักเขาก็เดินตามลงมาโดยไม่ได้เสื้อซักตัว แล้วก็เดินกันซักพักโดยที่พวกเราพูดกันเองแต่ไม่คุยกับโชจิ พอพวกเราเดินซักพักก็แอบหนีโชจิตอนที่เขากำลังดูพวกน้ำอัดลมอยู่ พวกเราก็แอบกลับบ้านกันเลย โชจิเขาคงจะต้องโกรธมากๆแน่ๆเลย อิอิ ถูกทิ้งเอาไว้
2 วันก่อนถึงวันเกิดโชจิ โชจิก็โทรมาหาผมกับริวอีก บอกว่าเขาอยากจะไปดูหนัง เราดูที่เวิลเทรดกัน พวกผมก็ตกลงไปกัน แต่โชจิบอกให้ไปที่ เวิลเทรดเลยเขาจะไปรอที่นั่น ผมก็เลยไปกับริวแล้วก็บอกเคลวินให้ไป โชจินัดพวกเราไว้ 11โมง พวกผมก็พากันไปเอาตอนบ่าย 2 พอไปถึง เขาก็นั่งรอพวกผมอยู่ ดูๆแล้วสงสารเขามากเลยแต่ก็ต้องทำตามแผน
\"โทษทีนะ พอดีมาช้า จะไปดูอะไรกันหละ\" ผมถามโชจิ \"ไม่ดูแล้วพวกนายกลับไปเถอะ\" เขาตอบแบบหมดอารมณ์
\"อ้าวแล้วไม่ดูแล้วหรอ\" เคลวินถาม
\"ใครจะไปดูอีกหละ นัดไว้กี่โมง มากันกี่โมง ควรดูตัวเองได้แล้ว\" โชจิว่าพวกเราอย่างแรง
\"อืมงั้นจะกลับกันเลยไหม เดี่ยวไปส่ง\" ริวพูดขึ้นมา
\"งั้นกลับเลยก็ได้\" ผมพูด แล้วพวกเราก็เดินไปลานจอดรถ ระหว่างทางพวกเราก็ไม่คุยกับโชจิเลย ก็คุยกันเองตลอด เขาคุยด้วยก็ไม่ค่อยจะตอบ อิอิ.............(จริงๆแล้วก็สงสารอะนะเพราะรู้ว่าทำเกินไป)
พอมาถึงรถพวกเราก็กำลังจะขึ้นรถ \"พวกนายไปกันเถอะ เราเดี่ยวกลับเองได้\" โชจิพูด
\"ก็ตามใจ\" เคลวินพูดขึ้นตอบ
\"พวกนายเปลี่ยนไปนะ ทำไมทำอะไรแบบนี้ พวกนายทุกคนเลย ทำไมเป็นอะไรกันไปหมด\" เขาพูดอย่างโกรธ พวกเราก็ได้แต่เงียบๆทำเป็นไม่สนใจ
\"ตกลงจะไปด้วยกันเปล่า\" ริวถาม
\"เลิกเลย.......เลิกคบกันเลยนะ แล้วไม่ต้องมาพูดกันอีก\" โชจิตวาดใส่ ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธใครขนาดนี้เลย พวกเราก็เลยพากันกลับบ้านโดยทิ้งโชจิเอาไว้อย่างนั้น....... ระหว่างทางผมยังนึกเลยว่าทำเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
วันเกิดโชจิ ผมโทรไปหาเขาที่บ้านเขาแต่เช้า โอกาซังของโชจิ มารับ
\"ขอสายโชจิคับ\" ผมพูด
\"โชจิหรอ ไม่ทราบใครพูดสายคะ\" คุณแม่เขาถาม
\"แบงค์พูดคับ\" ผมตอบ
\"เดี่ยวนะ\" แล้วคุณแม่ก็เดินไปตามโชจิมา
\"สวัสดีโชจิ........\" ผมกำลังจะพูด
\"บอกแล้วไง ไม่ต้องมาคุยกัน จะไปไหนก็ไป\" เขาตอบกลับแบบเงียบๆแต่บาดใจมากเลย
\"โชจิ วันนี้ว่างไหม มาที่นี่หน่อยสิ เดี่ยวไปเที่ยวกัน\" ผมชวน
\"บอกแล้วไง ไม่ต้องมาคุยกัน จะไปไหนก็ไป\" เขาพูดประโยคเดิมซ้ำโดยไม่ฟังคำพูดผมเลย \"อ้อ อีกอย่างนะ วันนี้เราไม่ว่าง ไม่อยู่บ้านด้วย แค่นี้นะ \"แล้วเขาก็วางหูลงไปเลย ผมงี้อึ้งเมื่อโชจิไม่มา จะทำไงดีหว่า
\"เป็นไงแผนนาย\" ริวถาม
\"ก็โชจิเขายังโกรธอยู่อะดิไม่ยอมมาเลย\" ผมตอบ
\"อืมมม งั้นจะทำไงดีหว่า ขอนึกก่อน\" ริวพูดพลางหลับตา
\"พวกลูกๆก็ไปจัดงานกันที่บ้านของลูกโชจิสิคะ ง่ายดีออก\" คุณแม่ริวบอกใบ้ อืมมมใช่ ยังไงเขาก็ต้องกลับบ้าน ผมรีบโทรบอกเคลวิน แล้วก็คุณแม่ของโชจิ แล้วก็เล่าเรื่องให้ฟัง คุณแม่บอกว่า โชจิไปบ้านญาติเขา จะกลับมาตอนเย็นๆ ก็ตามแผนเลย
ผมกับริวก็ขับรถไปเอาเค้กที่สั่งกันเอาไว้ เป็นเค้กวนิลา + ใบเตย 12 ปอนด์ขนาดใหญ่มากๆเลยแล้วก็ถือคนเดียวไม่ได้ด้วย เป็นเค้ก ถึง 3 ชั้นแนะ โอ้โห ทำเพื่อเพื่อนแค่นี้เด็กๆ.......... แต่ผมก็กระเป๋าเบาเหมือนกันนะ ออกคนละครึ่งกับริว พอมาถึงบ้านโชจิก็ขอโอกาซังของโชจิ เขาให้ใช้ห้องนอนโชจิ พอพวกผมขึ้นไปก็พบกับห้องของหนุ่มนายแบบที่ โอ้โห ระเบียบแบบสุดยอด เก็บเป็นระเบียบดีมาก แล้วผมก็เอาเค้กไปเก็บในตู้เย็น แล้วก็ไปเอาของตกแต่งห้องที่ไปซื้อมากะริว มาช่วยจัดห้องให้โชจิ ผมกับเคลวินก็เก็บห้องจนเสร็จ ตกแต่งเรียบร้อยก็เกือบ 5 โมงเย็นแล้ว
ตอนนี้ใกล้เวลาโชจิจะกลับบ้านแล้วหละ โอกาซังของโชจิบอกว่าทุกปีจะจัดวันเกิดให้เขา แต่ปีนี้เขาบอกเขาไม่อยากได้ ก็เลยไม่จัด พวกผมก็ปิดไฟในห้องนอนเขา แล้วก็เปิดไฟเฉพาะตามทางเดินในชั้น 3 ของบ้านเท่านั้นเอง ริวก็ขับรถออกไปรอบริเวณหน้าซอยบ้าน พอเขาเห็นโชจิเดินเข้าซอยบ้านมาเขาก็กดมือถือมาที่บ้านให้พวกผมปิดไฟ แล้วก็เตรียมตัว ผมงี้เหงื่อแตกเลย ตอนนี้พวกผมอยู่ในห้องไม่ไหวแล้วแอบย่องมาที่บันได ชะเง้อดู พอเขาตะโกน \"ทาไดมะ\" กลับมาแล้วรึ อิอิ ผมก็บอก เคลวินให้ไปในห้องเร็ว คุณแม่โชจิก็คงจะถามเรื่องทั่วๆไปตามปรกติเพื่อถ่วงเวลาแหละ
แล้วซักพักเขาก็ขึ้นมา ผมรู้เพราะพื้นบ้านโชจิเป็นพื้นปาเก้ แล้วก็ในบ้านโชจิจะใส่รองเท้าแตะเดินกันด้วย พอเขาเปิดประตูเข้ามา พวกผมก็ดึงไอ้ที่มันเป็นกรวยๆแล้วมีเส้นๆข้างใน ดึงแล้วระเบิดอะนะ พอดีเรียกไม่ถูก แล้วก็เปิดไฟในห้องเขา เขาก็ตกใจเล็กน้อย
\"พวกนาย........\" เขาพูดได้แค่นั้นแล้วก็ยืนนิ่ง
\"สุขสันต์วันเกิดนะ โชจิ\" ผมพูด เคลวินรีบหยิบกล้องมาถ่ายรูปโชจิตอนเด็กเอ๋อ เพราะธรรมดาหมอนี่เก๊ก 24 ชั่วโมง
\"Happy BirthDayนะ\" เคลวินพูด แล้วเคลวินกับผมก็ดึงเขาเข้ามาในห้อง เขางี้เงียบเลย ด้วยความงง คงจะต้องดีใจแน่ๆเลย ซักพักเขาเริ่มได้สติแล้ว
\"เป็นไงชอบไหม\" ผมถาม
\"นิดหน่อยนะ\" เขาตอบพลางยิ้มๆ
โชจินั่งอยู่ในโต๊ะแบบญี่ปุ่นกับพวกผม แล้วก็มีเสียงก๊อกๆ เคลวินก็เดินไปเปิดประตู โชจิก็หันไปมอง แล้วเคลวินก็เปิดประตูออกมา ริวเอาเค้กมาให้
\"เอ้า สุขสันต์วันเกิดนะ\" ริวพูดพลางเอาเค้ก 12 ปอนด์วางบนโต๊ะ
\"โอ้โห ไม่เล็กเลยนะเนี่ย\" เคลวินพูด
\"แน่นอน 12 ปอนด์แน่ะ\" ผมตอบ
โชจิถึงกับอึ้งพูดไม่ออก เค้กนี่หน้าเค้กไม่ได้เขียนอะไรแต่เป็นเค้กที่เขาพิมพ์หน้าออกมา คือพิมพ์รูปของพวกผม 4 คนเข้าไว้ด้วยกันบนหน้าเค้ก (คงเคยเห็นกันนะคับ เค้กที่พิมพ์รูปไว้บนหน้าเค้ก) แล้วก็ตกแต่งด้วยดอกไม้สีขาว(เป็นครีม)
\"กี่ตังค์หละเนี่ย\" เคลวินถาม
\"2600 พอดี\" ริวตอบ
\"พวกนายนี่.........จริงๆเลย.............\" เขาพูดพลางเสียงสั่น แล้วพวกเราก็นั่งกินเค้กกัน แต่แน่นอนหละว่ามันต้องไม่หมดแน่ แต่โชจิก็เก่งนะ ทำให้มันหมดได้โดยการแจกเพื่อนบ้าน อิอิ ความคิดดีนี่นา เค้ก 12 ปอนด์หายเกลี้ยง แล้วก็ของกินอื่นๆที่ซื้อมากันด้วยหมดเลย ผมหันมาดูนาฬิกาอีกทีก็รู้ว่าเที่ยงคืนแล้ว
\"อืมม พวกเรากลับกันได้แล้วมั้ง\" ผมเสนอ
\"ไม่ต้องกลับหรอก นอนกันที่นี่หละ\" โชจิชวน
\"ก็ได้นะ\" ผมตอบ พลางหันไปดูอีกที เคลวินหลับไปแล้ว อิอิ ทำไงได้หละเนี่ย ผมกับโชจิก็เลยเก็บของในห้องนอนเขาแล้วพวกเราก็นอนด้วยกันในห้องของโชจิ
\"เคลวิน .......แบงคุง........... ริว...........\" โชจิพูดขึ้นมา
\"ทำไมหรือ\" ผมถาม
\"พวกนายรู้ไหม เรานึกว่าพวกเราจะไม่มีโอกาสอยู่ด้วยกันอีกแล้ว นึกว่าพวกนายเกิดเปลี่ยนไปจริงๆ..............ถ้าไม่มีพวกนายเราก็คง........\" เขาพูด
\"อืมม..พวกเราสัญญา จะอยู่ด้วยกันไปตลอดนะ........... ผมกับริวพูดด้วยกัน\"
\"เราเองก็ด้วย\" เคลวินพูด ผมนึกว่าเขาหลับไปแล้ว แล้วพวกเราก็นอนหลับกันไป
5 วันก่อนวันเกิดวโชจิ โชจิโทรมาหาผมกับริวที่บ้าน
\"Hello แบงคุงหรอ\" โชจิทัก
\"อืมมใช่ โชจิเหรอ ว่าไง\" ผมถาม \"เราจะต้องซื้อของนะ บอกริวให้มารับหน่อยสิ แล้วเดี่ยวไปซื้อของกันจะได้ไปเที่ยวด้วย\" โชจิบอก
\"เหรอ แล้วจะบอกริวให้นะ แล้วจะไปตอนไหน\" ผมถามเรื่องเวลา
\"10 โมงละกัน\"
\"งั้นแค่นี้นะแล้วเจอกันนะ โชจิ\"
\"ซาโยนาระ\" แล้วโชจิก็วางหูลงไป ผมรีบทำตามแผน โดยผมกะทุกคนวางแผนกันไว้แล้วว่าจะแกล้งโชจิกันอย่างไรบ้าง อิอิ..หนุ่มนายแบบนายโดนดีแน่ อิอิ
ริวขับรถของเขาไปรับเคลวินมา แล้วก็ไปรับโชจิที่บ้าน พวกผมก็เริ่มแผนขั้นที่ 1 พอพวกเรามาถึงเซ็นทรัล ลาดพร้าว หลังจากริวจอดรถเรียบร้อยแล้วก็ เข้าไปชั้น G ของห้างเลย
\"อืมม พวกนายว่าเราจะใช้เสื้อของอะไรดีหละระหว่าง U-FO กับ Hazard ตัวนี้\" โชจิถามความเห็น ผมก็ส่ายหน้าไม่ตอบ
\"ไม่รู้ดิแ ล้วแต่นาย\" เคลวินพูด แล้วพวกเราก็เดินลง Super Market ไปเลยโดยปล่อยเขายืนงง มองพวกเราลง Super โดยไม่รอเขา ผมเห็นสักพักเขาก็เดินตามลงมาโดยไม่ได้เสื้อซักตัว แล้วก็เดินกันซักพักโดยที่พวกเราพูดกันเองแต่ไม่คุยกับโชจิ พอพวกเราเดินซักพักก็แอบหนีโชจิตอนที่เขากำลังดูพวกน้ำอัดลมอยู่ พวกเราก็แอบกลับบ้านกันเลย โชจิเขาคงจะต้องโกรธมากๆแน่ๆเลย อิอิ ถูกทิ้งเอาไว้
2 วันก่อนถึงวันเกิดโชจิ โชจิก็โทรมาหาผมกับริวอีก บอกว่าเขาอยากจะไปดูหนัง เราดูที่เวิลเทรดกัน พวกผมก็ตกลงไปกัน แต่โชจิบอกให้ไปที่ เวิลเทรดเลยเขาจะไปรอที่นั่น ผมก็เลยไปกับริวแล้วก็บอกเคลวินให้ไป โชจินัดพวกเราไว้ 11โมง พวกผมก็พากันไปเอาตอนบ่าย 2 พอไปถึง เขาก็นั่งรอพวกผมอยู่ ดูๆแล้วสงสารเขามากเลยแต่ก็ต้องทำตามแผน
\"โทษทีนะ พอดีมาช้า จะไปดูอะไรกันหละ\" ผมถามโชจิ \"ไม่ดูแล้วพวกนายกลับไปเถอะ\" เขาตอบแบบหมดอารมณ์
\"อ้าวแล้วไม่ดูแล้วหรอ\" เคลวินถาม
\"ใครจะไปดูอีกหละ นัดไว้กี่โมง มากันกี่โมง ควรดูตัวเองได้แล้ว\" โชจิว่าพวกเราอย่างแรง
\"อืมงั้นจะกลับกันเลยไหม เดี่ยวไปส่ง\" ริวพูดขึ้นมา
\"งั้นกลับเลยก็ได้\" ผมพูด แล้วพวกเราก็เดินไปลานจอดรถ ระหว่างทางพวกเราก็ไม่คุยกับโชจิเลย ก็คุยกันเองตลอด เขาคุยด้วยก็ไม่ค่อยจะตอบ อิอิ.............(จริงๆแล้วก็สงสารอะนะเพราะรู้ว่าทำเกินไป)
พอมาถึงรถพวกเราก็กำลังจะขึ้นรถ \"พวกนายไปกันเถอะ เราเดี่ยวกลับเองได้\" โชจิพูด
\"ก็ตามใจ\" เคลวินพูดขึ้นตอบ
\"พวกนายเปลี่ยนไปนะ ทำไมทำอะไรแบบนี้ พวกนายทุกคนเลย ทำไมเป็นอะไรกันไปหมด\" เขาพูดอย่างโกรธ พวกเราก็ได้แต่เงียบๆทำเป็นไม่สนใจ
\"ตกลงจะไปด้วยกันเปล่า\" ริวถาม
\"เลิกเลย.......เลิกคบกันเลยนะ แล้วไม่ต้องมาพูดกันอีก\" โชจิตวาดใส่ ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธใครขนาดนี้เลย พวกเราก็เลยพากันกลับบ้านโดยทิ้งโชจิเอาไว้อย่างนั้น....... ระหว่างทางผมยังนึกเลยว่าทำเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
วันเกิดโชจิ ผมโทรไปหาเขาที่บ้านเขาแต่เช้า โอกาซังของโชจิ มารับ
\"ขอสายโชจิคับ\" ผมพูด
\"โชจิหรอ ไม่ทราบใครพูดสายคะ\" คุณแม่เขาถาม
\"แบงค์พูดคับ\" ผมตอบ
\"เดี่ยวนะ\" แล้วคุณแม่ก็เดินไปตามโชจิมา
\"สวัสดีโชจิ........\" ผมกำลังจะพูด
\"บอกแล้วไง ไม่ต้องมาคุยกัน จะไปไหนก็ไป\" เขาตอบกลับแบบเงียบๆแต่บาดใจมากเลย
\"โชจิ วันนี้ว่างไหม มาที่นี่หน่อยสิ เดี่ยวไปเที่ยวกัน\" ผมชวน
\"บอกแล้วไง ไม่ต้องมาคุยกัน จะไปไหนก็ไป\" เขาพูดประโยคเดิมซ้ำโดยไม่ฟังคำพูดผมเลย \"อ้อ อีกอย่างนะ วันนี้เราไม่ว่าง ไม่อยู่บ้านด้วย แค่นี้นะ \"แล้วเขาก็วางหูลงไปเลย ผมงี้อึ้งเมื่อโชจิไม่มา จะทำไงดีหว่า
\"เป็นไงแผนนาย\" ริวถาม
\"ก็โชจิเขายังโกรธอยู่อะดิไม่ยอมมาเลย\" ผมตอบ
\"อืมมม งั้นจะทำไงดีหว่า ขอนึกก่อน\" ริวพูดพลางหลับตา
\"พวกลูกๆก็ไปจัดงานกันที่บ้านของลูกโชจิสิคะ ง่ายดีออก\" คุณแม่ริวบอกใบ้ อืมมมใช่ ยังไงเขาก็ต้องกลับบ้าน ผมรีบโทรบอกเคลวิน แล้วก็คุณแม่ของโชจิ แล้วก็เล่าเรื่องให้ฟัง คุณแม่บอกว่า โชจิไปบ้านญาติเขา จะกลับมาตอนเย็นๆ ก็ตามแผนเลย
ผมกับริวก็ขับรถไปเอาเค้กที่สั่งกันเอาไว้ เป็นเค้กวนิลา + ใบเตย 12 ปอนด์ขนาดใหญ่มากๆเลยแล้วก็ถือคนเดียวไม่ได้ด้วย เป็นเค้ก ถึง 3 ชั้นแนะ โอ้โห ทำเพื่อเพื่อนแค่นี้เด็กๆ.......... แต่ผมก็กระเป๋าเบาเหมือนกันนะ ออกคนละครึ่งกับริว พอมาถึงบ้านโชจิก็ขอโอกาซังของโชจิ เขาให้ใช้ห้องนอนโชจิ พอพวกผมขึ้นไปก็พบกับห้องของหนุ่มนายแบบที่ โอ้โห ระเบียบแบบสุดยอด เก็บเป็นระเบียบดีมาก แล้วผมก็เอาเค้กไปเก็บในตู้เย็น แล้วก็ไปเอาของตกแต่งห้องที่ไปซื้อมากะริว มาช่วยจัดห้องให้โชจิ ผมกับเคลวินก็เก็บห้องจนเสร็จ ตกแต่งเรียบร้อยก็เกือบ 5 โมงเย็นแล้ว
ตอนนี้ใกล้เวลาโชจิจะกลับบ้านแล้วหละ โอกาซังของโชจิบอกว่าทุกปีจะจัดวันเกิดให้เขา แต่ปีนี้เขาบอกเขาไม่อยากได้ ก็เลยไม่จัด พวกผมก็ปิดไฟในห้องนอนเขา แล้วก็เปิดไฟเฉพาะตามทางเดินในชั้น 3 ของบ้านเท่านั้นเอง ริวก็ขับรถออกไปรอบริเวณหน้าซอยบ้าน พอเขาเห็นโชจิเดินเข้าซอยบ้านมาเขาก็กดมือถือมาที่บ้านให้พวกผมปิดไฟ แล้วก็เตรียมตัว ผมงี้เหงื่อแตกเลย ตอนนี้พวกผมอยู่ในห้องไม่ไหวแล้วแอบย่องมาที่บันได ชะเง้อดู พอเขาตะโกน \"ทาไดมะ\" กลับมาแล้วรึ อิอิ ผมก็บอก เคลวินให้ไปในห้องเร็ว คุณแม่โชจิก็คงจะถามเรื่องทั่วๆไปตามปรกติเพื่อถ่วงเวลาแหละ
แล้วซักพักเขาก็ขึ้นมา ผมรู้เพราะพื้นบ้านโชจิเป็นพื้นปาเก้ แล้วก็ในบ้านโชจิจะใส่รองเท้าแตะเดินกันด้วย พอเขาเปิดประตูเข้ามา พวกผมก็ดึงไอ้ที่มันเป็นกรวยๆแล้วมีเส้นๆข้างใน ดึงแล้วระเบิดอะนะ พอดีเรียกไม่ถูก แล้วก็เปิดไฟในห้องเขา เขาก็ตกใจเล็กน้อย
\"พวกนาย........\" เขาพูดได้แค่นั้นแล้วก็ยืนนิ่ง
\"สุขสันต์วันเกิดนะ โชจิ\" ผมพูด เคลวินรีบหยิบกล้องมาถ่ายรูปโชจิตอนเด็กเอ๋อ เพราะธรรมดาหมอนี่เก๊ก 24 ชั่วโมง
\"Happy BirthDayนะ\" เคลวินพูด แล้วเคลวินกับผมก็ดึงเขาเข้ามาในห้อง เขางี้เงียบเลย ด้วยความงง คงจะต้องดีใจแน่ๆเลย ซักพักเขาเริ่มได้สติแล้ว
\"เป็นไงชอบไหม\" ผมถาม
\"นิดหน่อยนะ\" เขาตอบพลางยิ้มๆ
โชจินั่งอยู่ในโต๊ะแบบญี่ปุ่นกับพวกผม แล้วก็มีเสียงก๊อกๆ เคลวินก็เดินไปเปิดประตู โชจิก็หันไปมอง แล้วเคลวินก็เปิดประตูออกมา ริวเอาเค้กมาให้
\"เอ้า สุขสันต์วันเกิดนะ\" ริวพูดพลางเอาเค้ก 12 ปอนด์วางบนโต๊ะ
\"โอ้โห ไม่เล็กเลยนะเนี่ย\" เคลวินพูด
\"แน่นอน 12 ปอนด์แน่ะ\" ผมตอบ
โชจิถึงกับอึ้งพูดไม่ออก เค้กนี่หน้าเค้กไม่ได้เขียนอะไรแต่เป็นเค้กที่เขาพิมพ์หน้าออกมา คือพิมพ์รูปของพวกผม 4 คนเข้าไว้ด้วยกันบนหน้าเค้ก (คงเคยเห็นกันนะคับ เค้กที่พิมพ์รูปไว้บนหน้าเค้ก) แล้วก็ตกแต่งด้วยดอกไม้สีขาว(เป็นครีม)
\"กี่ตังค์หละเนี่ย\" เคลวินถาม
\"2600 พอดี\" ริวตอบ
\"พวกนายนี่.........จริงๆเลย.............\" เขาพูดพลางเสียงสั่น แล้วพวกเราก็นั่งกินเค้กกัน แต่แน่นอนหละว่ามันต้องไม่หมดแน่ แต่โชจิก็เก่งนะ ทำให้มันหมดได้โดยการแจกเพื่อนบ้าน อิอิ ความคิดดีนี่นา เค้ก 12 ปอนด์หายเกลี้ยง แล้วก็ของกินอื่นๆที่ซื้อมากันด้วยหมดเลย ผมหันมาดูนาฬิกาอีกทีก็รู้ว่าเที่ยงคืนแล้ว
\"อืมม พวกเรากลับกันได้แล้วมั้ง\" ผมเสนอ
\"ไม่ต้องกลับหรอก นอนกันที่นี่หละ\" โชจิชวน
\"ก็ได้นะ\" ผมตอบ พลางหันไปดูอีกที เคลวินหลับไปแล้ว อิอิ ทำไงได้หละเนี่ย ผมกับโชจิก็เลยเก็บของในห้องนอนเขาแล้วพวกเราก็นอนด้วยกันในห้องของโชจิ
\"เคลวิน .......แบงคุง........... ริว...........\" โชจิพูดขึ้นมา
\"ทำไมหรือ\" ผมถาม
\"พวกนายรู้ไหม เรานึกว่าพวกเราจะไม่มีโอกาสอยู่ด้วยกันอีกแล้ว นึกว่าพวกนายเกิดเปลี่ยนไปจริงๆ..............ถ้าไม่มีพวกนายเราก็คง........\" เขาพูด
\"อืมม..พวกเราสัญญา จะอยู่ด้วยกันไปตลอดนะ........... ผมกับริวพูดด้วยกัน\"
\"เราเองก็ด้วย\" เคลวินพูด ผมนึกว่าเขาหลับไปแล้ว แล้วพวกเราก็นอนหลับกันไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น