ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักเธอชั่วนิรันดร์ (Ryu Story)

    ลำดับตอนที่ #13 : 12.watashi no tanyoobi - วันเกิดของผม

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 101
      0
      27 ม.ค. 47

    คราวนี้ก็มาถึงคิววันเกิดของของผมบ้างหละ วันเกิดผมอยู่ห่างจากโชจิไปทางใต้ 27 กม เอ๊ย ไม่ใช่แล้ว วันเกิดผมห่างจากโชจิประมาณ 27 วัน ผมเกิดวันที่ 29 กันยายน แต่วันเกิดผมก็ไม่เคยบอกริวหรือใครๆเลยเพราะผมไม่ต้องการให้เพื่อนมาลำบากกับวันเกิดของผม แบบโชจิ อิอิ............(^-^) วันเกิดของผม วันนี้พวกผมก็พากันไปเที่ยว แถวๆมาบุญครอง แล้วก็เลยต่อไปที่ ดิโอลด์สยาม

    \"อืมม นี่เราจะเอาอะไรให้ดู\" โชจิพูด แล้วเขาก็หยิบรูปออกมาจากกระเป๋าสะพาย Nike ของเขา ผมก็เอามาดู มันเป็นรูปของพวกผม 4 คนในงานวันเกิด โชจิที่เคลวินถ่าย แต่อันสุดท้ายนี่มันเป็นรูปตอนที่พวกผม 4 คนนอนเรียงกันหมดเลย

    \"โชจิรูปสุดท้ายนี่มาไงอะ ใครถ่าย\"

    \"อ๋อ รูปนั้นหรอ โอกาซังเราเองหละ........ เขาเข้ามาเห็นพอดีในตอนเช้า\" โชจิตอบ

    \"ไหนดูมั่ง\" เคลวินพูดพลางหยิบไปดู

    \"นี่รูปนี่นะเราชอบมากเลย เพราะดูแล้วเหมือนพวกเราเป็นพี่น้องกันงั้นหละ\" โชจิพูด เออ วันนี้มาแปลกเนอะ ธรรมดาเขาไม่ใช่คนพูดอะไรหวานๆนี่นา

    อืมพูดถึงรูปผมเห็นร้านถ่ายรูปอยู่แถวๆนี้ด้วย แต่เป็นร้านถ่ายแบบขาวดำ แล้วก็มีการแต่งตัวกันด้วย

    \"นี่ๆไปถ่ายรูปที่ร้านนั้นกันไหม\" ผมเสนอ แล้วพวกนั้นก็มองไปที่ร้านนั้น แล้วพวกเขาก็งงกับความคิดของผม พอพวกเราเข้าไปติดต่อถ่ายรูป ก็ถึงได้รู้ว่าเป็นร้านที่เขาให้ถ่ายรูปแบบสมัยก่อนคือถ่ายขาวดำแล้วก็มีชุดให้ใส่ด้วยแบบไทยเดิมเลย

    พวกผมก็ตกลงถ่ายกัน แล้วพวกเราก็เลือกใส่ชุดราชประแตนกัน อืม เข้าท่าดี แล้วก็ ผมใส่โจงกระเบนสีทอง ริวเลือกใส่โจงกระเบนสีม่วง โชจิเลือกสีขาว แล้วเคลวินก็ใส่สีน้ำเงิน หลังจากนั้นพวกผมก็ไปให้พี่เขาแต่งหน้ากันแล้วก็ไปนั่งถ่ายรูปในห้องแบบที่เขาจัดแบบบ้านทรงไทยสมัยก่อนเลย มีโต๊ะตัวเล็กต้องตรงกลางห้องข้างหลังเป็นรูปรัชกาลที่ 5 แขวงติดฝาผนัง บนโต๊ะมี กล้วย สับปะรด แล้วก็มังคุด (ที่จำได้ก็เพราะเห็นภาพถายนี่หละคับ ไม่งั้นก็ลืม) พวกผมก็นั่งเรียงกัน 4 คนเลยล้อมโต๊ะตัวเล็กนั่นแล้วก็ถ่ายในรูปแรก รูปที่สองก็คือถ่ายกันทีละคนๆ ก็ดีเข้าท่าดี แบบสุดท้ายเลยเป็นการใส่ Fx คับภาพซ้อนของพวกผม 4 คน พวกเราถ่ายกันทั้งหมด 3 แบบ 3 ชุด ขาวดำ 3ชุด สีเอาไปคนละ 2 ชุดคับ ผมยังเก็บไว้เป็นอย่างดีเพื่อระลึกถึงพวกเขาทุกๆคน

    \"อืมม นี่มาหาอะไรแปลกๆกันอีกเอาไหม\" ริวถาม

    \"จะทำอะไรหละ\" ผมรีบตอบ แล้วริวก็มองหน้าผมแบบยิ้มๆมีเลศนัย เขาก็ไปกระซิบกับโชจิ แล้วก็เคลวิน หลังจากนั้นพวกเขาก็ลากผมเข้าไปห้องแต่งตัว

    \"หลับตาแป๊บนึง\" ริวบอกผม พอผมหลับตาเขาก็เอาผ้ามาปิดตาผมไว้ แล้วก็เริ่มถอดเสื้อผ้าผมออก

    \"จะทำอะไรอะ\" ผมรีบท้วงจะดึงผ้าออกเขาดึงมือผมเอาไว้

    \"อย่าเพิ่งเปิดตา เราไม่ทำอะไรหรอกน่ะ.......เดี๋ยวดีเอง\" ก็เลยยอม ซักพักประมาณ 15 นาที ริวก็ถอดผ้าปิดตาออกให้ ผมพบร่างของตัวเองอยู่ในชุดที่เรียกว่า ......เออ ....ชุดหญิงไทยทางเหนือ แต่เป็นแบบไทยใหญ่ เขาเอาวิกผมมาใส่ด้วย ผมดูแล้วแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าสวยอะไรขนาดนี้ (จะอาเจียรก็ได้นะ ไม่ว่ากันคับ........(^-^).........)

    แล้วริวก็พาผมออกไปแต่งหน้า จากเดิมว่าสวยแล้วนะยิ่งเข้าไปใหญ่ (จะอาเจียรรอบ 2 ก็ได้นะไม่ว่ากันคับ........(^-^).........) แล้วริวก็ให้ผมไปปถ่ายรูปนี่เอาไว้ดู แล้วก็ถ่ายคู่กับเขา เออ ..ดูทำเข้าอย่างกับจะแต่งกะเรางั้นเถอะ ฝันไปก่อน............(^-^) ผมก็เลยได้รูปมาเพิ่มอีก 4 ใบ รูปนี้ผมเก็บเอาไว้แบบติดตัวเลยคับ แล้วก็รูปถ่ายรวมกลุ่มของผม 6 คนคับนี่ก็ติดตัวเหมือนกัน

    \"ทั้งหมด 1000 บาทพอดีค่ะ\" เสียงแคชเชียร์ตอนเก็บตังค์

    \"เดี๋ยวเราออกเอง\" ผมพูด

    \"เอางั้นเหรอ ไม่หารกันหรอ\" โชจิถาม

    \"ไม่เป็นไรแค่นี้เราออกเองได้\" ผมตอบกลับ

    \"อืมม ว่าไปแบงคุงถ่ายรูปผู้หญิงน่ารักนะ\" โชจิพูด

    \"นายพูดงี้หมายความว่าไง.....จะแย่งกับเรารึ\" ริวรีบพูดแทรก

    \"เปล่า.........ไม่เคยเลย แค่อยากชม หึงหละสิ\" โชจิสวน

    \"งั้นเดี่ยวพวกเราก็กลับบ้านกันได้แล้วสิ เย็นแล้วนี่\" ผมบอกกับริว

    \"ไปๆกลับบ้าน ฮิเมะ(Hime-องค์หญิง) สั่งแล้ว\" โชจิพูด พวกเราก็พากันหัวเราะ ยิ่งตอนเห็นรูปถ่ายของผม ตอนนั้นผมก็ยังจำวันนั้นได้ดีเสมอ วันเกิดของผมรูปถ่ายที่ประทับใจมาก........

    พวกผมก็อยู่บนรถของริวขณะกำลังจะไปส่ง เคลวินที่บ้าน พอจอดรถหน้าบ้านเคลวิน ซักพัก

    \"ไปลงกัน\" ริวบอก

    \"ลงทำไมหละ\" ผมถาม

    \"ไปเถอะน่ะ\" เคลวินบอก ผมนึกแล้วในใจไม่ผิดแน่ๆ อิอิ...........เขาจัดงานให้ผมแน่ๆเลย แล้วก็จริงๆด้วยเขาไม่ได้จัดงานวันเกิดให้ผม แต่เขาก็มีของขวัญที่พวกเขาทั้ง 3 คนร่วมหุ้นกันซื้อให้ผม ก็ดีใจมากๆเลยที่เพื่อนๆยังอุตส่าห์ไปหามา

    \"ขอให้มีความสุขมากๆนะ\" โชจิพูด

    \"Happy BirthDay\" เคลวินบอก แต่เอะ ริวกลับไม่พูดอะไรเลย แงๆๆ ไม่ก็ไม่เป็นไร ช่างเหอะ ยังไงผมก็มีความสุขแล้ว แล้วหลังจากขนของขึ้นรถแล้วก็ไปส่งโชจิต่อ

    ตอนอยู่บนรถผมก็ได้แกะของขวัญดู เป็นกระเป๋าสะพายใบใหญ่ของ Kipling สีดำทรง สี่เหลี่ยม น่ารักมากๆเลย ผมชอบมากเลย แล้วก็ส่งโชจิลงที่บ้าน หลังจากนั้นในรถก็เหลือแค่ผมกับริว

    \"ริว นายรู้ได้ไงว่าเราชอบกระเป๋าแบบไหน\" ผมถาม

    \"ทำไมจะไม่รู้หละ ก็ของใช้นายก็มีแต่ของ Kipling นี่นา นายน่ะแค่มีตราวงกลมติดก็ชอบแล้วไม่ใช่รึ\" เขาพูดตอบกลับพลางว่าผมบ้ายี่ห้อ

    \"พวกนายก็เหมือนกันหละ โชจิก็มีแต่ Nike ล้วนๆ เคลวินก็ Banana republic นายก็ Adidas บ้ายี่ห้อพอๆกันแหละ\" แล้วผมก็หัวเราะกับริวในรถกัน 2 คน

    พอมาถึงบ้าน ริวก็รีบลงรถพร้อมกับตะโกน ทาไดมะ ตามปรกติ ผมเองก็ด้วยแต่ปรากฏว่า โอกาซัง กับ โอโตซัง ไม่อยู่ มีโน๊ตติดไว้ว่า ออกไปซื้อของ เดี่ยวมา บ้านริวมีรถอยู่ 3 คันอะคับ มีใช้กันคนละคันเลย เป็น Honda 2 Toyota1 พวกผมก็เข้าไปในบ้านด้วยกุญแจของริว

    \"แบงคุง นายได้ของขวัญนั้นดีใจไหม\" ริวถาม

    \"ก็ดีใจอะนะเราชอบมากด้วย\" ผมตอบ

    \"ถ้ามีคนจะให้ของขวัญที่เล็กกว่านั้น นายจะชอบมากกว่ากระเป๋านั้นไหม\"

    ผมเริ่มมองหน้าริว

    \"ถ้าผมจะให้ของขวัญแบงคุง จะเอาไหม\" เขาถามซ้ำ

    \"ถ้าเป็นริวให้ อะไรเราก็เอาหมดหละ\" ผมตอบพลางยิ้ม

    เขาก็วิ่งฉุดมือของผมวิ่งขึ้นห้องของเขา แล้วเขาก็ให้ผมยืนรอหน้าห้อง เขาก็วิ่งไปเอาของในห้อง ผมก็เดินตามเข้าไป

    \"นี่ไง................เจอแล้ว\" เขาก็วิ่งเอามาหาผมที่เตียง เป็นกล่องของขวัญที่ผมได้รับจากแฟนคนแรกและคนสุดท้ายของผม เป็นของขวัญชิ้นแรกด้วย มันเป็นกล่องเล็กๆประมาณ 5x5x5 cm ข้างในเป็นกล่องสีแดง ถูกผูกด้วยกระดาษสาสีฟ้า แล้วก็มีริบบิ้นสีม่วง สีที่ผมชอบ (ไม่ได้ชอบเพราะเป็นเกย์นะ) ติดอยู่ ผมรับกล่องของขวัญมาจากริว

    \"สุขสันต์วันเกิดนะคับ\" ริวพูด \"ลองแกะดูซิคับ\"

    ผมก็ค่อยๆบรรจงแกะออกง่ายมากเพราะแค่เอาริบบิ้นออกก็ใช้ได้แล้ว เป็นกล่องสักหลาดสีแดง ผมก็ค่อยๆเปิดกล่องออก ก็มีเสียงเพลงดังขึ้น เป็นเพลง eyes on me มันเป็นกล่องเพลง แล้วก็มีตุ๊กตาคริสตอล เป็นรูปคนคู่ (ชายหญิงยืนคู่กัน) ในมือของตุ๊กตาทั้งสองถือแหวนทอง หัวเป็นพลอย สีฟ้า(ไพลิน) แสงของมันสว่างกว่าตุ๊กตาคริสตอลเสียอีก สวยมากเลย (ราคาก็แพงโคตรเลย) ผมงี้มองด้วยความอึ้ง น้ำตามันก็ไหลลงมา ริวเขาก็เอามือมาจับบ่าเราทั้ง 2 ข้าง

    \"ดีใจไหม\"

    \"อืมมที่สุดเลย.............ไม่ใช่เพราะว่าแพง หรือว่าสวยมากหรอกนะ\" ผมอึ้งไปซักพัก วางของลงบนโต๊ะข้างๆเตียง \"แต่เป็นเพราะริว..........คน....ที่....เรา...รัก...เป็น....คน....ให้.......\" ผมพูดช้าๆพร้อมกับมองหน้าเขาไป หลังจากนั้นก็โผเข้ากอดเขา บทเพลง Eyes on me ของ FayeWong ก็ยังคงบรรเลงต่อไป...............................

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×