คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : จับกุมครั้งที่ 16 [100%]
ตอนที่ 16
ภายในห้องนั่งเล่นที่บ้านของเจบี
“เหอะ ฉันจำได้ละ
ไอเด็กที่ชื่อแบมแบมนั้นมันคือเด็กคนเดียวกันกับเด็กที่แกไปกอดคอร้องไห้
น้องแกนี่ก็น่ารักดีนะ แต่เอ๊ เด็กนั่นบอกไม่มีพี่ชาย
สงสัยนายคงไม่บอกความจริงไปสินะว่าเป็นพี่ชาย” ตาแก่ที่หน้าตาน่าเกลียดที่สุดของเจบีกำลังกระตุกยิ้มมุมปากที่ตัวเองถือไพ่เหนือกว่า
ทำให้เจบีกำหมัดแน่น “น่าสนุกจัง”
“ใช่ คนเดียวกัน แล้วถ้าคุณยุ่งกับน้องผมเมื่อไหร่ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่”
“เห้ๆ เพราะงี้เราถึงต้องมีข้อตกลงกันไงลูก” เจบีรู้สึกแขยงทุกครั้งเวลาที่พ่อเลี้ยงของเขาเรียกตัวเองว่าลูก
อยากจะสิ้นสุดชีวิตบ้าๆพวกนี้เต็มทีแล้ว แต่ถ้าขืนไม่ทำตามคำสั่งพ่อเลี้ยง แบมแบมน้องของเขาก็อาจจะเป็นอันตราย
เจบีนั่งเหม่อภายในโต๊ะของตัวเองมานานโดยไม่ทันสังเกตว่ามาร์คและแจ็คสันมองและสังเกตตัวเองมาพักหนึ่งแล้ว
ก่อนที่ทั้งสองจะตัดสินใจพูดออกไป
“ช่วงนี้มึงมีไรทุกข์ใจไหมวะไอบี ดูแปลกๆไปนะ” แจ็คสันพูด
“ก็มีเรื่องหนักใจนิดหน่อย
แต่ไม่เป็นไรหรอก”
“อย่าเครียดมากและทำอะไรไม่ดีต่อตัวเองนะ
พวกมึงยังมีกู ไอแจ็คสัน ไอจูเนียร์ที่คอยอยู่ข้างๆ”
มาร์คอดห่วงเจบีไม่ได้จริงๆ เพราะเขาไม่เคยเห็นเจบีเป็นอย่างนี้จริงๆ
ถึงเจบีพยายามจะเก็บสีหน้ายังไง มันก็เก็บไม่มิดอยู่ดี
“เอ้อ
เห็นว่ามีตรวจจับยาบ้าวันเสาร์นี้ด้วยนะ มึงจะไปกับพวกกูป้ะ”
มาร์คพูด เจบีเงียบไปแปปนึงก่อนจะตอบออกไป
“ไว้ก่อนดีกว่าช่วงนี้ร่างกายกูไม่คะ…”
“เออไอมาร์คมึงก็ไปชวนมัน
ช่วงนี้เจบีมันดูเครียดๆอ่ะ ร่างกายอาจไม่อำนวยที่จะไป”
“เออเนอะ
มึงก็พักผ่อนเยอะๆล่ะ เคลียร์พวกเอกสารไปก่อน” เจบีไม่ตอบอะไรเพียงพยักหน้าเท่านั้น
ในห้องเข้าสู่ความเงียบได้ประมาณไม่ถึงสิบวิแจ็คสันก็ได้ทำลายความเงียบนั้น
“จะว่าไปคดีที่เราจะไปตรวจตรงชายแดนเนี่ย
เห็นเขาว่าเป็นบอสใหญ่เลยนะ สายเราบอกว่ามันจะเคลื่อนไหววันเสาร์นี้ก็เลยต้องไป”
“แต่เห็นว่าไม่เคยจับได้เลยนะ
ล่าสุดที่เราเจอตอนที่กูเข้าโรงพยาบาลเห็นหน่วยพิสูจน์หลักฐานว่าเป็นแก๊งนี้แหละ
แต่ดันหนีไปได้
ถ้าครั้งนั้นเป็นจุดตรวจที่มีกำลังสนับสนุนพร้อมกว่านี้คงจับและสืบหาบอสมันได้”
มาร์คพูด
“ทำอย่างกับมันมีลูกหลานอยู่ในหน่วยตำรวจแหละ
ไหวตัวทันตลอด แต่ครั้งนั้นคงผิดพลาดถึงได้เกือบโดนเราจับได้ มึงคิดว่าไงเจบี”แจ็คสันหันไปหาเจบีที่กำลังนั่งก้มหน้าอยู่
คำพูดของแจ็คสันเมื่อกี้มันกระทบเขาเต็มๆ ก็เพราะเขาเองที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด
ครั้งนั้นที่ลูกน้องพ่อเลี้ยงเกือบโดนจับได้ก็เพราะเขาเองไม่รู้ว่าจะด่านตรวจตรงนั้นเพราะเหมือนว่าเขาจะแอบสั่งงาน
ไม่ให้ตำรวจทุกคนรู้
“อะไรนะไม่ได้ฟัง
ฮ่ะๆ”
เจบีทำเป็นไม่ได้ยินที่แจ็คสันพูดและหัวเราะกลบเกลื่อนไป
“โห่ กูขี้เกียจย้อน
มึงไปนอนพักผ่อนมะ ดูลอยๆฮ่าๆๆๆ”
“หรือมึงเสพวะไอบี
กูจับมึงนะ” มาร์คทำท่าหยิบปืนออกมาและชี้ไปที่เจบี
ทำให้เจบีหัวเราะแห้งๆออกมา
ภาพที่มาร์คหยิบปืนมาจ่อที่เขาตอนนี้อาจจะเป็นจริงของอนาคตอันใกล้นี้ก็ได้
ร้านคาเฟ่ของฟ้า
กริ๊งๆ
เสียงประตูกระทบกับกระดิ่งที่เป็นสัญญาณคนเข้าออกทำให้ฟ้าที่เป็นเจ้าของร้านนี้หันไปทางประตู
“อ่าวหมวดจูเนียร์
สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับฟ้า
นี่ผมเป็นลูกค้าคนแรกเลยป้ะ ฮ่ะๆ”
จูเนียร์หันไปรอบๆร้านก็เห็นว่ายังไม่มีใครมา และของก็ยังไม่เข้าที่
“ใช่เลย
วันนี้ต้องขายดีแน่ๆมีหมวดน่ารักๆมาอุดหนุนคนแรก อิอิ”
“ห๊าวววว ฟ้า
มิ้นท์ว่าจะซักผ้าห่มเดี๋ยวฟ้าไปตากดะ….”
มิ้นท์แฟนสาวของฟ้าเดินมาในสภาพที่ยังคงอยู่ในชุดนอนและหาวออกมาเพราะคิดว่ายังไม่มีใครเข้ามาในร้าน
“ว้าย
ขอโทษค่ะคุณลูกค้า!!”
มิ้นท์เห็นจูเนียร์ถึงกับตกใจและกล่าวขอโทษที่เสียมารยาทตาอหน้าลูกค้า
“ไม่เป็นไรครับ”
“มิ้นท์
นี่หมวดจูเนียร์เพื่อนหมวดมาร์ค” ฟ้าพูดขึ้น
“สวัสดีค่ะ มิ้นท์ค่ะ
หูยย ตำรวจสมัยนี้น่าตาดีจังนะคะ” มิ้นท์เอ่ยชม
“เหอะๆ
เดี๋ยวเจอหมวดทั้งสี่พร้อมกันแล้วจะรู้สึกว่าโรงพักเป็นอะไรที่น่าไปมากกกกกก”
จูเนียร์ขำให้กับคำพูดที่ฟ้าพูดออกมา
“หรอ งั้นเดี๋ยวถ้ามีออร์เดอร์จากโรงพักเดี๋ยวมิ้นท์ไปส่งเองนะ!”
“หน้าที่เจ้าแบมจ้ะ!”
“หูยยยยย เสียดาย
มิ้นท์ไปอาบน้ำละ เดี๋ยวจะรีบลงมาช่วยนะ” พูดจบมิ้นท์ก็โค้งให้กับจูเนียร์เล็กน้อยและรีบเดินขึ้นห้องไป
“ว่าแต่แบมแบมติดสอบหรอครับ
ไม่ค่อยเห็นหน้าตาเลย” จูเนียร์ถามขึ้น
“ใช่ค่ะหมวด
น้องกำลังจะไฟนอลและก็เคลียร์งานอยู่ค่ะ ช่วงนี้ก็หายหน้ายาวๆ จนกว่างานและสอบจะเสร็จ”
“อ๋อ…. โอ้ะ นี่อีกสิบนาทีจะถึงเวลาเข้างานแล้ว
งั้นผมขอแค่เค้กส้มสองก้อนก่อนละกันครับ เดี๋ยวพักกลางวันจะมาซื้อกาแฟ”
“ตายแล้ว
ฟ้าก็ชวนคุยซะนานฮ่ะๆ โทษทีนะคะ” ฟ้ารีบหยิบเค้กส้มสองชิ้นใส่กล่องและใส่ถุงให้เรียบร้องและยื่นให้กับจูเนียร์
“หูย แบงค์พันเลย
ฟ้ายังไม่ได้เตรียมเงินทอนอ่ะหมวด เดี๋ยวค่อยมาจ่ายฟ้าก็ได้”
“ผมก็ไม่มีแบงค์ย่อยแล้ว
งั้นรบกวนด้วยนะครับ เดี๋ยวผมจะแวะมาจ่ายนะครับ”
จูเนียร์โค่งขอบคุณก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปยังโรงพักเพื่อเข้าเวร
วันต่อมา
ในห้องของเจบี
เจบีกำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน
สักพักเสียงลูกบิดก็ดังขึ้นทำให้เขารู้ว่าคนที่เปิดเข้ามาเป็นใคร
ก็เพราะในบ้านก็มีแต่พ่อเลี้ยงเขากับแม่บ้านคนอื่นๆ
แม่บ้านคนอื่นๆเขาก็สั่งห้ามไม่ให้เข้ามา เพราะเขาจะทำความสะอาดห้องเอง
“จะไปทำงานละหรอ ตำรวจใส่ชุดธรรมดานี่เท่จริงๆ”
พ่อเลี้ยงพูดขึ้น
“ครับ”
พ่อเลี้ยงเดินตรงไปยังเตียงของเจบีและนั่งลง
“เสาร์นี้ฉันมีล็อตใหญ่
ฝั่งตำรวจมันว่ายังไงบ้าง มันรู้ทันหรือเปล่า”
“ถ้าไม่อยากโดนจับก็อย่าส่งมันวันนั้น”
แปะ แปะ แปะ
พ่อเลี้ยงปรบมือสามครั้งหลังจากฟังเจบีพูดจบและยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
“นี่สิ
ถึงค่อยคุ้มค่ากับข้าวสุกที่เลี้ยงมาหน่อย”
เจบีไม่สนใจและหยิบเสื้อคลุมพร้อมเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร
“หึ
จะทำท่าอวดดีแบบนี้ไปได้สักเท่าไหร่ สักวันแกก็ต้องโดนเพื่อนแกจับไม่ก็โดนประหารคราวนี้คงได้ไปเจอพ่อเจอแม่แกในนรกเดี๋ยวฉันก็จะกำจัดน้องแกไปด้วยยอีกคน
จะได้เป็นครอบครัวสุขสันต์ในรก”
พ่อเลี้ยงพูดหลังจากเห็นว่าเจบีเดินออกไปไกลเกินกว่าจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด
วันอาทิตย์
โรงพัก
“เห้ออออออ
เหมือนพวกค้ายาจะรู้ทันอีกแล้ว เมื่อคืนได้แต่นั่งตบยุง”
แจ็คสันพูด
“เอาน่ะ
สักวันต้องจับได้ ว่าแต่วันนี้เจบีหยุดหรอ ทำมังไม่เห็นหัวมัน” มาร์คถามขึ้น
“ใช่แล้ว
บีมันเพิ่งโทรมาบอกอ่ะว่าวันนี้มันมาทำงานไม่ได้”
จูเนียร์ที่เดินเข้ามาและได้ยินมาร์คถามขึ้นพอดีเลยตอบ
“เวร
วันนี้กะว่าจะชวนไปกินข้าวสักหน่อย อยากกินพิซซ่ามาก”
“ว้าย
น้องมาร์กี่หิวพิซซ่าหรอคะ ชอบกินหน้าไหนหรอ หน้าฮาวาเอี้ยน หน้าซีฟู้ด
เอ๊ะหรือหน้าแบมแบม”
“อิแจ็คการีน….”
“อิอิ
แจ็คการีนล้อเล่นค่ะ มาร์กี้ก็”
“กูเกือบลืมแล้วนะแจ็คสันเรื่องที่มึงกับมาร์คปลอมเป็นหญิงอ่ะ
ขอบคุณที่เตือนความจำกู ล้อยันลูกมึงบวชแน่!! ฮ่าาาาาา”
“ด๊ายยยยยยย ล้อไปเลย
เพราะกูจะไม่แต่งงาน แฮ่!!!”
แจ็คสันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่จูเนียร์ พยายามที่จะเอาชนะจูเนียร์ แต่ผิดคนแล้ว
“หรอ
งั้นล้อยันเมียมึงเกษียณ ว้ากก อย่าบอกว่าจะไม่มีเมียนะ
กูเห็นบ่นว่าเหงานู้นนี้นั่น แบร่!!!”
“เออกูยอม - -!”
ภายในสถานการณ์ที่แจ็คสันกับจูเนียร์กัดกันอยู่มาร์คได้แต่นั่งเงียบๆคิดอะไรในหัว
เขาพยายามไม่คิดว่าเจบีอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกค้ายานี้
เพราะตอนนั้นเจบีไม่รู้เรื่องที่มีการตั้งด่านและพวกค้ายาก็มาแต่ล่าสุดมีเจบีที่รู้ว่าจะไปตั้งด่านและพวดค้ายานั้นก็เหมือนจะรู้ทัน
ทั้งๆที่สายของตำรวจที่อยู่ในนั้นยืนยันมาแล้วว่าพวกค้ายาจะขนยาวันเสาร์จริงๆ
เขาไม่อยากจะคิดร้ายกับเพื่อนเลยแต่ช่วงนี้เจบีก็ทำตัวแปลกๆไป
“จูเนียร์
กูอยากได้แฟ้มประวัติของเจบี หาให้ที”
สองวันถัดมา
มาร์คเปิดประตูรั้วและเดินเข้ามาภายในบ้าน
ทำให้เด็กแสบทั้งสองที่กำลังเล่นกันอยู่หันไปทางต้นเสียง พอรู้ว่าเป็นใครที่กำลังเดินมาทั้งสองแสบก็รีบปล่อยของเล่นในมือและรีบแข่งกันวิ่งไปหามาร์ค
“พี่มัคคคคค!!!!!!!”
“ฮ่ะๆ
ไหนให้พี่อุ้มหน่อยซิ”
มาร์ควางกระเป๋าและรีบเดินเข้าไปหาสองแสบ
“อุ้มหนูก่อง”
“อุ้มผมก่องคับพี่มัค”
“อุ้มมันทีเดียวเลยนี่แหละ” มาร์คยิ้มให้กับฝาแฝดที่กำลังแย่งกันเพื่อให้เขาได้อุ้มก่อน
ตัดสินใจอุ้มทั้งสองขึ้นพร้อมกันและหอมแก้มคนละที
“คิดถึงจังเล้ย
คิดถึงพี่มาร์คไหม”
“คิดถึงซี่ ทำไมหนูจะม่ายคิดถึงพี่มัค”
มินนี่รีบตอบ
“แหมะพูดชัดขึ้นแล้วนะเรา”
“ผมก้อคิถุงพี่มัค”
มิกกี้รีบตอบพอเห็นว่ามาร์คชมมินนี่
“มิกจี้อ่ะพูดม่ายชัด
หม่าม๊าบอกเพราะมิกกี้กิงลูกอมเยอะเลยฟังหลอ”
“มิกจี้ป่าวนะมินยี่อ่ะมั่ว
บู้!”
แฝดผู้ชายทำแก้มป่องงอนทำให้มาร์คที่กำลังมองสองแฝดที่กำลังเถียงกันทำมาร์คหลุดขำออกมา
“โอ๋ๆไม่เถียงกันนะ
รักกันๆ”
ผู้เป็นแม่ที่อยู่ข้างในบ้านได้ยินเสียงสองแสบคุยกันเสียงดังและเหมือนว่าจะมีบุคคลที่สามจึงเดินออกไปดูพอเห็นว่าเป็นลูกชายคนโตกลับมาบ้านเลยรีบออกไปหา
“มาร์คลูก!” คุณแม่ตะโกนเรียกมาร์คด้วยความดีใจทำให้มาร์คหันไปทางต้นเสียงและยิ้มให้พร้อมกับวางสองแสบลงและรีบเดินเข้าไปกอดแม่
“จะมาแล้วทำไมไม่บอกแม่หืม
จะได้ทำกับข้าวที่มาร์คชอบไว้เยอะๆ”
“เซอร์พร๊ายยยส์”
“แหมะ แม่ดีใจนะที่ลูกกลับมาบ้านนี้บ้าง
นึกว่าจะไม่มีเวลามาซะแล้ว”
“ผมคิดถึงแม่และก็สองแสบครับแล้วก็รู้สึกอยากพักสักสองสามวันเลยลากับที่โรงพักแล้ว”
พูดจบมาร์คก็ซบลงกับไหล่ผู้เป็นแม่
“ทำตัวเป็นเด็กเลย
อายไอสองแสบไหมเนี่ย มองลูกไม่วางตาเลย ฮ่ะๆ”
มือเล็กๆเอื้อมมือไปลูบหัวลูกชาย
“เข้าบ้านกันเดี๋ยวมาไปตลาดและจะมาทำข้าวเย็นให้กิน”
ภายในห้องของมาร์ค
เป็นเวลาสี่ทุ่ม
สองแฝดได้หลับไปแล้วทำให้มาร์คกลับมาที่ห้องของตนเองและตอนนี้เขากำลังนอนอ่านข่าวอยู่บนเตียง
จู่ๆก็นึกได้ว่าเอาแฟ้มประวัติของเจบีติดมือมาด้วย เขาจึงรีบลุกจากเตียงและเปิดกระเป๋าเอาแฟ้มประวัติออกมา
เปิดโคมไฟที่โต๊ะทำงานและนั่งเปิดดูประวัติเจบีเพื่อค้นหาบางอย่าง
“จะว่าไปก็ไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ของเจบีเลย
แถมเจ้าตัวก็ไม่ยอมพูดถึง”
มาร์คเปิดดูประวัติไปเรื่อยๆจนพบว่าเจบีนั้นมาจากบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ชื่อว่า touch
the sky มาร์ครีบเสิร์ชหาที่อยู่ของบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านี้และยังมีชื่อคนที่รับเลี้ยงเขาไปด้วยแต่ไม่ได้ระบุที่อยู่ของชายที่รับเจบีไปเลี้ยง
“ขอโทษนะไอบี กูทำเพื่อความสบายใจและเพื่อพิสูจน์ว่ามึงไม่ใช่เบื้องหลังพวกค้ายานั้น”
มาร์คตัดสินใจที่จะไปบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นในวันพรุ่งนี้เช้าและไปสอบถามข้อมูลที่พอติดต่อกับชายที่รับเลี้ยงเจบี
เพราะชายคนนั้นคนละนามสกุลเดียวกันกับเจบีตอนนี้ อาจจะเป็นผู้รับเลี้ยงเก่า เขาอาจรู้อะไรบ้างก่อนที่เจบีจะถูกผู้รับเลี้ยงคนใหม่เอาไปเลี้ยง
ความคิดเห็น