คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : จับกุมครั้งที่ 7
หลายวันถัดมา
“ใครสั่งชานมเย็นครับ” แบมแบมเดินขึ้นมาที่โรงพักพร้อมกับถังกระบะที่มีแก้วน้ำวางเรียงเต็มไปหมด
“ของผมครับน้องแบม!” แทฮยองพูดและรีบยกมือขึ้น
“ครับ” จากนั้นแบมแบมจึงเดินไปหาแทฮยองและยื่นแก้วนมเย็นให้
“เท่าไหร่ครับน้องแบม”
“สี่สิบบาทครับ”
แทฮยองยื่นตังค์ให้ แบมแบมเลยรีบแบมือไปรับแต่ก็ต้องกำตังค์แน่นและกลอกตามองบนเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
“เอ๊ะๆ
หนุ่มหน้าหวานที่ไหนน้า มีเรื่องอีกแล้วหรอเรา”
“…”
“เอ๊ะๆ…” มาร์คที่กำลังจะแซวต่อก็ได้หุบปากลงเพราะมาร์ครู้สึกได้ว่าแบมแบมแผ่รังสีออกมาไปทั่วตัวแล้ว…
“อยากปากแตกไหมครับหมวดมาร์ค”
“หูย
เรียกหมวดมาร์คด้วย บร๊ะๆ” สาบานว่าไม่ได้เขินเลย… พูดเสร็จมาร์คก็เดินไปหน้าโรงพักพร้อมตะโกนดังๆเพื่อให้แบมแบมที่อยู่ข้างในได้ยิน
“อากาศสดใสจังเลยยยยย
จิตใจชื่นบาน” แต่เพราะเสียงดังทำให้คนแถวนั้นรวมถึงผู้ที่มาแจ้งความให้ความสนใจมาร์ค
“กรี๊ด
ใครอ่ะทำไมหล่อจังเลยวะแก”
“นั่นดิ
สงสัยเขามาแจ้งความมั้ง ใส่เชิ้ตขาว กางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบรุ่นยอดฮิต...ไม่น่าจะใช้ตำรวจหรอกแก!”
อีกทางด้านนึงแจ็คสันก็เดินขึ้นมาบนโรงพักพอดี
“ไงหมวดมาร์ค
มายืดเส้นสายอะไรแต่เช้า”
“อารมณ์ดีว่ะหมวดแจ็คสัน
อิอิ”
“เหยแก… เขาเป็นตำรวจว่ะ โอยทำไมเท่
ตำรวจอะไรทำไมแต่งตัวเหมือนจะไปเดินแคทวอร์คเลยแก!
คนที่เดินมาทักหมวดมาร์คก็ใส่สแนปแบล็คด้วยอ่า เท่ งื้อออออ >_<”
“แกๆ
และแกลองดูตำรวจแก่ๆที่ทำงานอยู่ในนั้นดิ ไม่ดึงดูดเลย ไม่เฟี้ยวฟ้าวเลยโห่” ตำรวจชั้นผู้น้อยแต่อายุนั้นชั้นผู้ใหญ่ได้สะอึกกับคำพูดของสาวๆเล็กน้อย
แต่ก็ต้องก้มหน้าทำงานตัวเองต่อไป ในใจก็ได้แต่คิดว่า ทำไงได้! ผมก็ไม่ค่อยจะมีให้เซ็ตแล้ว!
ตกเย็น
“แบมแบมลูก
อยู่ไหนครับ”
ผู้เป็นน้าของแบมแบมหรือลลิดาได้ตะโกนเรียกหาหลานชายสุดที่รัก
“อยู่สวนหลังบ้านครับน้า”
ไม่นานลลิดาก็เดินไปทางหลังบ้าน
เห็นหลานชายตั้งใจปลูกต้นไม้ก็นึกยิ้มและนึกถึงพี่เขยที่มักจะคอยปลูกต้นไม้ไว้หลังบ้านตลอดๆ
แบมแบมมักจะได้พ่อมาทั้งๆที่พ่อของเขาไม่ได้เลี้ยงตนมาเลย
“ยืนยิ้มอะไรครับคุณลลิดา” แบมแบมเหล่ตามองไปทางน้าของตนเห็นยืนยิ้มอยู่ก็เลยถามออกไป
จริงๆเป็นเรื่องปกติแล้วแหละที่เวลาลลิดาเห็นแบมแบมปลูกต้นไม้อยู่
เธอก็มักจะยืนมองหลานไปและยิ้มไป
“ไม่มีอะไรหรอกครับน้องแบมแบม”
“โห่
บอกอย่าเรียกแบมแบม เรียกกันต์นะ น้องกันต์อ่ะ” แบมแบมทำปากยื่น
ลลิดาที่เห็นการกระทำของหลานชายก็ทำให้หลุดขำออกมา
“ฮ่ะๆ
แบมแบมน่ารักจะตาย น้องกันต์มันดูแข็งๆ อย่าแมนให้มันมากได้มะ”
“ง่ะ
ก็น้องแบมแบมอยากให้เรียกกันต์อ่า” ไม่พูดเปล่า
รีบตรงเข้าไปกอดพร้อมกับออดอ้อนผู้เป็นน้า
“เนี่ยๆ
ทำแบบนี้จะให้เรียกกันต์ได้ไงล่ะหืม แล้วช่วงนี้อ่ะ อย่าไปมีเรื่องให้มากนะ
น้าขี้เกียจขึ้นโรงพักแล้ว”
พูดเสร็จลลิดาก็ใช้นิ้วเรียวๆจิ้มไปที่เหม่งของหลานด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ก็น้องกันต์ยังไม่ทำไรเลยนะ
พวกมันชอบมาหาเรื่องอ่ะ หน้าน้องกันต์กวนตีนหรอน้า กันต์ถามจริงๆ” ลลิดาผละออกจากอ้อมกอดหลานชายแล้วมองหน้าอย่างพินิจ ยังไงๆหน้าของแบมแบมก็ไม่ได้ดูหาเรื่องขนาดนั้นนะ
“ไม่นะลูก
แต่ทำไมลูกชอบไปบวกกับฮันบินจัง”
“ก็มันนั้นแหละชอบมาหาเรื่องน้องกันต์อ่ะ
น้องกันต์ก็สู้คนนะ”
“ค้าบบ ฮ่ะๆๆ
จะมีสักกี่คนเนี่ยที่เห็นน้องกันต์ของน้าในมุมอ้อนๆแบบนี้” ลลิดายื่นมือไปยีหัวหลานชายด้วยความเอ็นดู
“ก็แค่คุณลลิดาแหละครับที่ได้เห็น” พูดจบแบมแบมก็รั้งตัวของลลิดามากอดเหมือนเดิมพร้อมกับเอาหน้าซุกลงที่ท้องเชิงอ้อน
“ชักหวงหลานคนนี้แล้วสิ
หนุ่มที่ไหนมาได้ไปน้าคงเหงาแน่ๆ”
ลลิดาพูดไปพร้อมกับใช้มือค่อยๆลูบหัวหลานสุดที่รักไป
“หนุ่มอะไรกันเล่าน้าก็
แบมแบมต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ”
“แต่ที่น้าได้ยินมา ส่วนมากก็มีแต่ผู้ชายไม่ใช่ไง้ที่มาชอบอ่ะ
ไอแสบเอ้ย” พอได้ยินคำพูดของน้าตัวเองเท่านั้นแหละเลยทำให้แบมแบมดูตกใจนิดๆ
ต้องเป็นไอยูคยอมแน่ๆ!!
ได้แต่คิดแล้วก็อยากจะบุกบ้านไอเพื่อนยักษ์แล้วจับยัดลงโถส้วม
แต่ก็เพราะเหตุผลนี้แหละ
เหตุผลที่มี่แต่ผู้ชายชอบมาสนใจเขาเลยทำให้แบมแบมต้องมีนิสัยที่เกรี้ยวกราด แต่มันก็แค่สำหรับคนที่เขาไม่อยากให้มายุ่งด้วยเท่านั้นแหละที่จะได้เห็น
สำหรับลลิดาและเพื่อนรักอย่างยูคยอมจะรู้ดีที่สุดว่าเขาเป็นคนยังไง
เช้ารุ่งขึ้น
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงประตูที่กระทบกับกระดิ่งทำให้เจ้าของร้านหันไปเพื่อจะทักทายลูกค้าที่มาอุดหนุนเธอแต่เช้า
แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะไม่ใช่ลูกค้า
แต่ดันเป็นไอแสบที่ชอบมาช่วยเธอเวลาว่างๆจากเรียน
“อ้าวแบมแบม
วันนี้ไม่มีเรียนหรอจ๊ะ” หญิงสาวสวยวัยยี่สิบเจ็ดหรือปลายฟ้าที่ขายน้ำหวาน
ขนมปังหรือพวกปังเย็นอยู่ข้างๆมหาวิทยาลัยของแบมแบมได้เอ่ยทักทาย
“พอดีอาจารย์ยกคลาสน่ะครับ
แล้ววันนี้ดันมีวิชาเดียวด้วย ผมยังไม่อยากกลับบ้านเลยมาช่วยพี่ฟ้าดีกว่า”
ปลายฟ้าที่ได้ยินอย่างนั้นจากปากน้องรักที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆก็ทำให้เธอยิ้มออกมา
“ดีเลย! งั้นฝากเอาพวกขนมกับน้ำไปส่งที่โรงพักตรงนี้หน่อย”
“โรงพักนี้อีกแล้วอ๋อพี่..” แบมแบมมีน้ำเสียงที่ดูอ่อยๆลงไป
“ทำไมล่ะ
ขึ้นโรงพักบ่อยไม่ใช่ไง้ กลัวอะไร” ปลายฟ้ายิ้มขำออกมาก่อนจะหันไปจัดแจงขนมและน้ำ
ตามออเดอร์ของตำรวจที่โทรสั่งเธอมาผ่านทางโทรศัพท์
“ก็นี้ตอนเช้า… ไอหมวดมาร์คนั่นต้องอยู่เวรแน่ๆ หึย”
แบมแบมพึมพำออกมาเบาๆแต่มีหรอที่ปลายฟ้าจะไม่ได้ยิน
“รู้จักหมวดมาร์คด้วยหรอ
ร้ายไม่เบานะน้องชายพี่ คิคิ”
“อะไรเล่าพี่ฟ้า!
ไอหมวดมาร์คนั่นน่ะน่าต่อยปากโคตรๆ! ชอบมาพูดอะไรดึ๋ยๆ”
“หมวดเขาสนใจตัวเองอ่ะเปล่า
อิอิ ไม่ธรรมดาเลยน้า หมวดมาร์คสุดหล่อของโรงพักเลยนะเว้ยไอบวม!”
ปลายฟ้าหันไปตบบ่าแบมแบมก่อนที่จะหันตัวไปหยิบกล่องที่มีขนมมีน้ำอยู่ในนั้นแล้วยกขึ้นวางบนเคาท์เตอร์
“สนใจบ้าไรล่ะพี่
กวนตีนผมไปงั้นแหละ”
“เออๆ
อย่าให้เห็นละกันว่าสุดท้ายได้กันอ่ะ”
“โน! ถ้าผมกับหมวดมาร์คเป็นแฟนกันนะ ขอให้พี่มีแฟนเป็นผู้หญิงเลยอ่ะ!”
“ถุ้ย! มีอยู่แล้วว้อยยยย สวยกว่าฉันอีก” ปลายฟ้าพูดจบประโยคแบมแบมที่กำลังกลืนน้ำลายอยู่พอดีแทบจะสำลัก
“พูดจริงพูดเล่น…”
สีหน้าแบมแบมดูจริงจังมากตอนที่ถามออกไป
เพราะพี่สาวคนสวยของเขาสวยมาก เขาน่าจะเอะใจตั้งนานแล้วเพราะเวลามีหนุ่มที่มาซื้อกาแฟซื้อเค้กแล้วชอบขอเบอร์เพื่อจีบ
ปลายฟ้าเล่นปัดป่ายตลอด ตอนแรกแบมแบมก็คิดว่าอยากเป็นสาวโสดไปเรื่อยๆ แต่ที่ไหนได้…
“ปลายฟ้าคะ
มิ้นท์ซักผ้าห่มแล้วนะ หวังว่าฝนคงไม่ตกนะ ถ้าแห้งไม่ทันได้นอนกอดปลายฟ้าแทนผ้าห่มแน่ๆเลย
คิคิ”
เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้ามากอดแฟนสาวของตัวเองจากด้านหลังและสูดดมซอกคอขาวโดยไม่ทันสังเกตเลยว่ายังมีเด็กชายที่ตอนนี้กำลังยืนหน้าแดงมองเหตุการณ์อยู่
“เข้าใจยัง”ปลายฟ้ายักคิ้วกวนๆแบมแบมไปหนึ่งที
“เอ้า! น้องแบมแบม มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
มิ้นท์เงยหน้ามองแบมแบมแล้วยิ้มจนตาหยี
แบมแบมเข้าใจมาตลอดว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน
ถ้าวันนี้มิ้นท์ไม่มาแสดงความรักกับปลายฟ้าต่อหน้าเขา เขาก็ยังคงไม่รู้
“เอ่อ… นานแล้วครับ”
“งี้เมื่อกี้ก็เห็นที่พี่…” มิ้นท์เขินหน้าแดง แบมแบมก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก ก็ได้แต่คิดในใจว่าทำไมเขาต้องหน้าแดงตามด้วย
“ไปได้ละไอบวม
เดี๋ยวหมวดมาร์คจะรอ”
“พี่ฟ้าอ่ะ..ไปแล่ว! เดะมา!” แบมแบมรีบยกกล่องขึ้นมาอุ้มแล้วเปิดประตูออกไปเพื่อไปยังโรงพัก
“ฟ้าอ่ะ
ไม่สะกิดมิ้นท์เลย อายน้องมันนะ” มิ้นท์หยิกเข้าที่เอวของปลายฟ้าเบาๆ
“แล้วใครบอกให้มาหื่นแต่เช้าล่ะคะ
ฟอดดด” เพราะความหมั่นเขี้ยวเลยทำให้ปลายฟ้ากดจมูกลงแก้มนิ่มๆและสูดมันแรงๆจนดังไปทั่วร้าน
“ฟ้าอ่ะ… มิ้นท์ไปอบขนมต่อแล่ว!”
โรงพัก
“มาร์คมึงสนใจไอเด็กโหดคนนั้นหรอวะ”
แจ็คสันที่กำลังยืนทำธุระส่วนตัวอยู่นั้นได้ยื่นหน้ามาถามมาร์คที่กำลังล้างมืออยู่
“ไม่รู้
แค่รู้สึกอยากกัด”
“นั่นแหละบ้านกูเรียกสนใจ
ไหนมึงบอกไม่สนใจผู้ชายไง”
พูดจบก็รูดซิบขึ้นและเดินมาล้างมือ
แต่ปากก็ไม่วายพูดเรื่องระหว่างมาร์คกับแบมแบมต่อ
“มึงชอบน้องหน้าหวานกูได้ยังไงไอมาร์ค
อยากเป็นศัตรูกับกูหรอ”
“จู้จี้!” พูดเสร็จมาร์คก็สะบัดน้ำใส่หน้าแจ็คสันและก็รีบเปิดประตูเดินออกไป
“อิมาร์กี้!!”
“พี่ตำรวจคนไหนสั่งน้ำบ้างค้าบ”
มาร์คที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำได้ยินเสียงคุ้นหูเลยทำให้ชะเง้อมองออกไป
“พี่แทฮยองคนหล่อคนเดิมค้าบ
ของพี่ชานมเย็นค้าบน้องแบมคนน่ารัก”
“หึ คนน่ารักหรอ
ทีกับแทฮยองนี่ยิ้มหวานเชียว”
“บ่นไรมึงไอมาร์ค เอ๊ะ!นั่นน้องแบมแบมของกูนิ น้องแบมแบมจ๋า” แจ็คสันรีบวิ่งเข้าไปหาแบมแบม
“หมวดสั่งด้วยหรอครับ?”
“เปล่าอ่ะ แหะๆ”
“แล้วบราวน์นี่กับช็อคโกแลตเย็นของใครล่ะครับเนี่ย” แบมแบมเกาหัวและหันไปมองรอบๆ
แต่ส่วนมากบนโต๊ะทำงานก็มีแก้วน้ำของเขาวางไว้หมดแล้ว
“ของฉันเอง” มาร์คค่อยๆเดินออกมาจากหน้าห้องน้ำ
แบมแบมที่ได้ยินเสียงอันคุ้นหูนั้นทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“สองอย่างร้อยสามสิบ” แบมแบมพูดออกไปและแบมือรอรับตังค์โดยไม่มองหน้ามาร์ค
แจ็คสันที่มองหน้าสองคนนี้สลับไปมาก็ได้แต่งงๆว่าสองคนนี้ไม่กินเส้นกันตอนไหน
“อ่ะ ไม่ต้องทอน ให้ทิป
…น่ารักดีนัก”
มาร์คยื่นแบงค์ห้าร้อยใส่มือแบมแบมก่อนที่จะหยิบบราวน์นี่และช็อคโกแลตเย็นขึ้นมาแล้วเดินลงไปจากโรงพัก
“ไปลาดตระเวนก่อนน้า
เดี๋ยวเจอกัน!” แจ็คสันโบกมือบ้ายบายแบมแบมและเดินลงตามมาร์คไป
“… สงสัย
ไอหมวดนั่นมันอยากนอนหยอดข้าวต้มจริงๆว่ะ”
#หมวดมาร์ค
ยังไม่แก้คำผิด
มาอัพละค่ะหลังจากบอกรีดไปว่างดอัพเพราะเค้าไม่มีกะจิตกะใจจะเขียนนิยายเบย Y_Y แต่ตอนนี้โอเคขึ้นแล้วค่ะ ไม่อยากจมกับความรู้สึกไม่ดีนานๆ อิอิ และก็ขอบคุณเม้นที่ให้กำลังใจกันมากๆเลยนะคะ รู้สึกดีขึ้นมั่กๆ จุ๊บุ <3
ความคิดเห็น