[Short Fic 2PM] แค่คุณกับผม ... You and I [NC18+] (Taecmin) [Yao

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

:)  Shalunla

 

 

 

แบนเนอร์เรื่องจ้า ^^
















 

Fic & Short Fic เรื่องอื่นๆ
 

[Fic 2PM] Secret Contract สัญญาลับ ฉบับผมรักคุณ (Chanho) [Yaoi]

♥ การของ NC 

- เม้นติืชมฟิคเรื่องนี้จ้า

- เมนชั่นมาที่ทวิตเตอร์ของไรเตอร์หรือแอดเฟสฟุ๊คของไรเตอร์มาขอ NC เท่านั้น!!

( เพราะว่ากลัวหรีดเดอร์ไม่ได้ NC ครับทุกคนเพราะโดนเม้นของคนอื่นกลบ ยากต่อการตรวจสอบ
และถ้าฟิคเรื่องนี้อายุนานมากเท่าไหร่ ไรท์เตอร์ก็จะไม่ค่อยเข้ามาดู และก็ไม่รู้ว่าใครบ้างที่ต้องการ NC หรือยังไม่ได้ NC บ้าง )

- พอเมนชั่นมาที่ทวิตเตอร์หรือแอดเฟสบุ๊คมาขอแล้ว กรุณาให้ ชื่อเรื่องที่จะขอ NC และ ไอดีเด็กดี ของรีดเดอร์มาให้ไรท์เตอร์ด้วยนะคะ
เพราะเดี๋ยวไรท์เตอร์จะตรวจสอบว่าทำตามกติกาหรือไม่

- จากนั้นก็ทิ้งอีเมลไว้ ไรเตอร์จะส่ง NC ให้ทางอีเมลคะ

 

การให้ NC ของไรเตอร์อาจจะยุ่งยากและแปลกไปนิดนึง หรีดเดอร์โปรดเข้าใจไรเตอร์นะคะ -/\-

ไรเตอร์อยากให้หรีดเดอร์ได้ NC ไปฟินทุกคนจริงๆ จึงทำแบบนี้






 

TWITTER - แทคบอบบาง.?

FACEBOOK - Surampar Phagtammawong

คุณนักอ่านเงาคะ เรามาคุยกันหน่อยดีกว่ามั้ย?
ก่อนอื่นเราต้องขอบคุณมากๆ เลยคะ ที่สนใจคลิ๊กมาอ่านฟิคเรื่องนี้
และจะขอบคุณมากๆ เลยคะ ถ้าคุณ คอมเม้นท์ เกี่ยวกับฟิคเรื่องนี้
คอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์คือกำลังใจให้ไรท์เตอร์แต่งฟิคต่อไปคะ
มีหลายครั้งที่ท้อเพราะเรื่องนี้ แต่ก็พยายามคิดถึงรีดที่อ่านแล้วเม้น ติดตามอย่างน่ารัก
.
.
.
.
.
.
ถ้าคุณไม่ใจร้ายเกินไป คอมเม้นท์ฟิคเรื่องนี้ ซักนิดก็ดีนะคะ
นอกจากไรท์จะมีกำลังใจในการแต่งแล้ว คุณยังได้ฉาก NC ไปอ่านอีกด้วยนะคะ
ขอเลยคะ อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย ไรท์อยากได้ความคิดเห็นไปปรับปรุงฟิคจริงๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณนักอ่านเงาทุกคนนะคะ ที่สนใจเข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้
ถ้าคุณยังพอเห็นใจไรท์คนนี้บ้าง ก็เม้นท์ฟิคซะนะคะ


ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านคะ



 

เนื้อเรื่อง

You're just the girl i'm looking for

I'll be loving you forever more

you know it's you and i at all ให้ใกล้เท่าไรก็คงไม่พอ…..

ผมนั่งฟังเพลงโปรดที่ไม่ว่ากี่ทีๆ ก็ไม่เบื่อเลย มันทำให้ผมนึกถึงใบหน้าเบ๊อะๆ เปิ่นๆ ของใครบางคน ท่าทางเหมือนคนที่เหม่อลอยตลอดเวลา แต่เค้าชอบแต่งเพลงชะมัด! และก็ดีที่แต่งออกมาเพราะมากๆ เลยด้วย เสียงของเค้านั่นสดใสเหมือนดอกทานตะวันที่กำลังแบ่งบาน รอยยิ้มอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์ตอนเช้า

ไม่ต้องมีหรอกคำสัญญา เพราะทุกคำที่พูดออกมา
มันอาจทำให้มีน้ำตาและเสียใจ….

แต่ก่อนผมเคยทำร้ายเค้าด้วยคำสัญญาบ้าบอ ทำให้เค้าต้องเสียใจ เสียน้ำตา ผมรู้ว่าผมผิด และตอนนี้ผมก็กำลังชดใช้ความผิดอยู่.... ชดใช้ด้วยหัวใจของผม

โปรดเธออย่าพึ่งคิดและเข้าใจ ว่าทุกคำที่พูดไปไม่รักเธอ
ได้โปรดจงเชื่อสักนิด และมั่นใจ ว่าไม่ว่าเมื่อไรจะมีแต่เธอ เธอ เธอ….

ผมไม่ได้ฝืนใจซักนิดเลยที่ต้องยืนอยู่ข้างเค้า กลับกัน ผมเต็มใจและดีใจมากกว่า ที่เค้าเลือกผมมายืนอยู่ข้างๆ เค้าแบบนี้

ทำไมต้องรอถึงวาเลนไทน์ ไม่มีของขวัญหรือว่าดอกไม้
ทำไมสัญญาว่าจะรักจนตาย ก็แบบนั้นใครเขาก็พูดกันได้
เธอบอกถึงชวนทะเลาะทุกวัน ก็เราทะเลาะกันเป็นประจำ
เอาเป็นสัญญาแบบนี้ละกัน จะอยู่เพื่อเถียงกับเธอทุกวันจนตาย­ไปเลย!....

ผมอมยิ้มขำกับเนื้อเพลง มันตรงกับชีวิตรักของผมมากๆ เลยแหละครับ ผมกับเค้าชอบทะเลาะงุ้งงิ้งๆ กันทุกวัน บางวันก็มากกว่า 1 เรื่อง แต่สุดท้ายไม่ผมหรือเค้านั่นแหละที่ต้องหันหน้ามาง้อกันและกัน เพราะเราโกรธหรืองอนกันไม่ได้นานหรอกฮะ :) ยิ่งโกรธกัน ยิ่งบึ้งตึงใส่กัน มันยิ่งทำให้ต่างฝ่ายต่างก็เจ็บปวด สู้หันหน้ามาคุยกันดีๆ ไม่ดีกว่าหรอฮะ?

" นี่! ยิ้มอะไรน่ะ ฟังเพลงนั่นอีกแล้วหรอ? "

" อืม "

คนตัวเล็กโผล่มาจากห้องครัวพร้อมกันกลิ่นอาหารโปรดของผม เนงมยอนร้อนๆ นั่นน่ากินชะมัด! แต่รู้มั้ย.... ว่าคนทำอะ... น่ากินกว่ากันเยอะ!

ผมถอดเฮดโฟนของผมออกก่อนจะเดินดุ่มๆ เข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหาร คนตัวเล็กยกเนงมยอนมาเสิร์ฟผมก่อนจะนั่งลงบ้าง ตาโตกลมมองผมมาอย่างงงๆ ว่าทำไมผมถึงไม่จัดการเนงมยอนของโปรดตรงหน้าซักที เค้าเอียงคอสงสัยพร้อมทำปากขมุบขมิบเล็กน้อย .....น่ารักอีกแล้ววววว!!

" ทำไมนายไม่กินเนงมยอนซักทีละแทค เดี๋ยวก็เย็นหมดหรอก "

" นายลืมอะไรไปหรือเปล่าห้ะ เบ๊อะมันทุกวันเลยซิน่า... "

" อย่ามาว่าฉันนะไอ้เหมียว -.-* ไม่เห็นมีอะไรที่ฉันลืมเลย "

คนตัวเล็กกว่าเถียงผมคอเป็นเอ็นพร้อมขมวดคิ้วเข้มมาให้ ผมก็ได้แต่ยิ้มน้อยๆ ส่งไป พร้อมกับใช้มือชี้ไปที่ข้างๆ จาน

" ทีนี้รู้ยังว่าลืมอะไร? "

" คะ... แค่ช้อนเองแหละน่า คนเรามันก็ต้องมีผิดมีพลาดกันได้แหละ "

มินจุนเดินไปหยิบช้อนมาให้ผม ผมก็ได้แต่แอบยิ้มอยู่คนเดียว คิคิ เจ้านี่นับวันจะยิ่งโก๊ะยิ่งเปิ่นให้ผมได้เห็นบ่อยขึ้นนะ 5555555 แต่ก็ดี.... น่ารักดี -/-

" มองอยู่ได้นั่นแหละ รีบๆ กินได้แล้ว เดี๋ยวเนงมยอนเย็นน~ "

คนตัวเล็กกว่าพูดด้วยท่าทางเคอะเขิน ผมก็จ้วงเนงมยอนเข้าปาก ฝีมือคนตัวเล็กไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ เป็นนักแต่งเพลงแต่กลับทำอาหารอร่อย อย่างนี้เป็นแม่บ้านแม่เรือนของผมชัดๆ 5555555555

" แทค เดี๋ยววันนี้ไปช่วยถือของหน่อยนะ มินจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตนิดหน่อยน่ะ ของเกลี้ยงตู้เย็นแล้ว "

" อ๋อออออ โอเคๆ ไม่มีปัญหา "

ผมรับปากก่อนจะรีบกินเนงมยอนฝีมือว่าที่ภรรเมียเข้าไปอย่างไว จากนั้นก็รีบลุกเอาชามไปไว้ที่ซิ้งค์ล้างจาน มินจุนมองผมด้วยความเป็นห่วง คงจะกลัวผมล้มซินะ 5555555 แทคยอนไม่ล่มงะ.....

โคร้มมมมม

" โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย TOT "

" นั่นไง คิดไม่ถึงนาทีก็ล่มจนได้ - - วิ่งยังไงให้ล้มบ่อยๆ เนี้ย พ่อนักแข่งรถ~ "

" น้อง ขอร้องอย่าแซวพี่ -3- "

มินจุนยืนขำฮาก๊ากอยู่ตรงหน้า ผมก็ได้แต่ดันร่างยักษ์ของตัวเองให้ลุกขึ้นและเอามือลูบสะโพกที่เจ็บของตัวเองปอยๆ สามีเจ็บยังมาขำอีก =[]=! เดี๋ยวคืนนี้พ่อก็จัดซัก 3 ดอกหรอก เชอะ

" 5555555555 ก็ได้ๆ ไม่แซวๆ คิก.... "

" ไม่แซวแล้วก็ห้ามขำด้วยดิ =[]=!! "

" อุ๊ป... คึก.... ไม่ขำๆ 55555555555 "

" เตือนแล้วนะเบ๊อะ "

" ก็รู้แล้วน่า 5555555 อะ..... "

ร่างบางสะดุ้งตาโต เมื่อผมใช่ริมฝีปากหยักจู่โจมเบาะๆ กับริมฝีปากสีเชอร์รี่อีกคนเพื่อให้คนตัวเล็กกว่าหยุดแซวผม และมันก็ได้ผล หน้าของมินจุนเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ อย่างน่ารัก และผมก็อดไม่ได้ที่จะ....

จุ้บ♥

กดริมฝีปากลงไปบนปากบางหนักๆ อีกที ผมถอนจูบเบาออกพร้อมกับใช้แลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ป่านนี้คนตัวเล็กยังไม่หายตกใจเลย 555555 น่ารักชะมัด

" ถ้ายังยืนทื่ออย่างนี้อีกจะพาเข้าห้องละนะ.... "

พอประโยคที่สยิวแกมล้อเล่นหลุดออกจากาปกผม มินจุนก็ทำหน้าเลิกลัก หันซ้านหันขวารีบไปหยิบกระเป๋าตังทันที แต่คนตันเล็กไม่กล้าที่จะสบตาผมหรอก ขนาดจะเดินกลับมายังต้องอ้อมโต๊ะทานข้าวเลย ก็คิดดูแล้วกันนะว่าคนตัวเล็กอะขี้อายขนาดไหน คิคิ

" ปะ... ไปรอที่รถนะ "

" คร้าบบบบๆ~ "

มินจุนสาวเท้าออกไปรอที่รถก่อน ผมก็ได้แต่มองตามไปแล้วก็ยิ้มบางๆ คิกๆ หมอนี่ไม่ว่าจะเป็นแฟนกันมานานแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ขี้อายยังไงก็ขี้อายอย่างงั้น แล้วเวลาเขินทีนี้น่ารักจะตาย ไม่ให้หลงไม่ให้รักก็บ้าแล้ว♥

ผมเดินมาที่โรงจอดรถ ก่อนจะใช้รีโมตปลดล็อกจาร์กัวสีดำของตัวเอง มินจุนที่กำลังยืนพิงกระโปรงรถอยู่สะดุ้งนิดหน่อย ก่อนจะรีบเปิดประตู้ขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ ผมไม่อยากให้แฟนรอนาน เลยอ้อมไปเปิดประตู้ฝั่งคนขับ และสตาร์ทจาร์กัวออกไปห้างแถวบ้านทันที

" ทะ... แทค บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าขับไว ไม่ใช่ตอนแข่งซักหน่อย... "

" นี่หยีบแค่ 100 เองนะ ยังไม่หายกลัวความเร็วอีกหรอก "

" อื้ออ... ชะลอหน่อยนะ "

คนตัวเล็กกว่าขอร้อง ตอนนี้สีหน้ามินจุนดูไม่ค่อยดีเลย ดูซีดๆ แปลกๆ ผมรีบชะลอรถอย่างที่ขอ ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างไปจับมืออีกคน

" ตัวเย็นนะเนี้ย ไม่สบายหรือเปล่า? "

" เอามือของนายกลับไปบังคับรถเถอะแทค ฉันไม่เป็นไรหรอก สบายดี "

" นายก็รู้ว่าฉันขับรถเก่งแค่ไหน เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ น่า.... "

" แทค แต่ว่า.... "

" อย่าเปลี่ยนเรื่องน่า ฉันว่านายไม่สบายนะ ไปหาหมอมั้ย "

ผมกดเสียงต่ำลงเล็กน้อยเพื่อดุคนตัวเล็ก ก็มินจุนดื้อจุนตาย -______- ไม่สบายก็บอกว่าสบายดี เป็นใครใครก็ห่วงกันทั้งนั้นแหละครับ แฟนไม่สบายทั้งที แต่ก็พอดีนะ ออกไปข้างนอกก็แวะซื้อยามาให้กินซะเลย

" ไม่เอา ฉันไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาลนายก็รู้ "

" คลินิกเล็กๆ ก็ได้ "

" ไม่เอา! ไม่ไปไหนทั้งไหนอะ "

คนตัวเล็กกอดอกทำหน้างอแล้วเชิดหน้าไปอีกฝั่ง ผมก็ได้แต่ถอนหายใจกับความเอาแต่ใจและความดื้อรั้นที่เหมือนเด็กๆ ของคนตัวเล็ก ถ้าไม่เจ็บป่วยแบบหนักๆ จริงๆ เค้าไม่ยอบไปเหยีบคลินิกหรือโรงพยาบาลหรอก ให้เหตุผลว่าเวียนหัวกับเครื่องแบบสีขาวๆ ยาวๆ ของหมอกับพยาบาลนั่น =_______= เป็นเหตุผลที่ง๊องแง๊งใช้ได้ใช่มั้ยละฮะ?

" โอเคๆ ตอนขากลับจะแวะซื้อยาให้ ไม่ไหวให้บอกนะ "

" รู้แล้วน่า.... "

" เป็นห่วงเบ๊อะนะรู้มั้ย "

" ขะ... ขับรถไปเลยไอ้บูด! "

มินจุนขึ้นเสียงตอบกลับมา.... ไม่ต้องมาขำเลยนะว่าทำไมผมถึงโดนเรียกว่าบูด =[]=!! มินจุนบอกว่าผมเหมือนขนมปัง... เอ่อ ขึ้นรา -_____- คนตัวเล็กนี่เลยเรียกผมว่าบูดๆๆๆๆ บางทีก็เจอคำว่าบู้บี้เข้าไปบ้างแหละ = =; ผมก็เลยแก้เผ็ดด้วยการเรียกอีกคนว่าเบ๊อะ... แต่ก็นะ มินจุนกับชอบคำว่าเบ๊อะซะงั้น เหตุผลหรอ.... เค้าบอกว่ามันแบ๊วดี -.-;

ผมวนรถมาจอดอยู่ที่ชั้น 5 ของห้าง จากนั้นก็พามินจุนไปซื้อจ่ายของใช้ที่หมดไป ถึงจะอยู่กันแค่ 2 คนก็จริง แต่บางทีเพื่อนมินจุนกับเพื่อนผมก็มาเที่ยวบ้าง มาค้างบ้าง มาปาร์ตี้บ้าง บลาๆ มันเลยทำให้เสบียงเราหมดลงไปไวมาก =______= และผมก็ไม่ใช่คนกินน้อยๆ ด้วยซิ เพราะงั้นเราถึงออกมาห้างกันบ่อยๆ แทนที่จะเป็นมินิมาร์ทแถวๆ หน้าหมู่บ้าน

แทคหยิบนมกล้วยให้หน่อย 2 ลิตร

แทคหยิบเนื้อหมูแพ็กให้หน่อย 10 แพ็ก

แทคหยิบเนื้อไก่ให้หน่อย เอาตรงสะโพกนะ 3 แพ็ก... เนื้อปลาซาบะด้วยยย เอาอีก 4 แพ็ก

แทคหยิบผักให้หน่อยดิ กวางตุ้ง อะไรงี้อะ หยิบมาให้หมดเลย มะเขือเทศเยอะๆ นะ

แทคหยิบขนมให้หน่อย เอาฮานามิ >_____< เลย์ด้วยนะ อ๋ออ อย่าลืมทาโร่ด้วยนะ เอามาเยอะๆ เลย

แทคหยิบคิทแคทให้หน่อย เอามาทั้งหมดเลย.... เออนั่นแหละหยิบมา

แทคหยิบโค้กให้หน่อยดิ รูทเบียร์ด้วยนะ .....โอ้ววว์ แฟนต้าลิมิเต็ตฯบลูฯ ด้วย *0*

แทคหยิบ #$%$&*&I^RUY^%*)*(OYSERHYO(*(_&$%@#%%$& =______________=**

สาระพัดแทคที่มินจุนเรียก....

ผมคือทาสรับใช้ใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย =[]=!!! *กรีดร้องในใจ*

พูดจริงๆ คือเวลาผมกับคนตัวเล็กมาห้างจะต้องซื้อของกลับไปไม่ต่ำกว่า 2 รถเข็น.... ช่ายยยย รถเข็นห้างนั่นแหละ มันเยอะมาก มากถึงมากที่สุด!! และส่วนมากจะมีแต่ของคนตัวเล็กด้วย -_______- พอผมจะหยิบของผมมั่ง ก็จะโดนขัดว่า...

' จะกินมัชเมลโล่หรอ ไส้ช็อกโกแล็ตไม่อร่อยหรอกแทค เอาแบบไม่มีไส้ดีกว่า '

' แต่ว่า... '

' หยิบมาให้หน่อย 3 ถุง แบบไม่มีไส้นะ หยิบแบบมีไส้มาตาย -________-+ '

' ครับๆ... '

' หยิบน่องไก่ไปทำไมอะแทค '

' อ๋อ ก็กะจะให้ทอดไก่ให้กินไง '

' นี่รู้มั้ย น่องไม่อร่อยเหมือนปีกหรอก เอาปีกไปเหอะ '

' แต่ว่า... '

' หยิบปีกมาเลย 5 แพ็ก พอดีอะเอาไปทอดให้พวกโจวควอนฮยอง ชางมินฮยองกิน รายนั้นยิ่งกินจุเหมือนชานซองอยู่ด้วย '

' ขอน่องซักแพ็กไม่ได้หรอมะ... '

' อยากได้น่องก็จ่ายตังเอง... อ๋อ ทอดเองด้วยนะ '

' ครับๆ... ไม่หยิบครับก็ได้... '

มันก็ประมาณนี้แหละฮะ =________= ผมไม่ได้กลัวเมียนะ!!!! ผมแค่.... ‘ เคารพเมีย ‘ เท่านั้นเอ๊งงงงงง!!(?)

" อ้าวมินจุนฮยอง~ ไม่ได้เจอกันต้องนาน น่ารักขึ้นนะครับเนี้ย "

ระหว่างที่ผมกำลังยืนถ่ายเอ็มวี(?)อยู่ที่ล็อกอีกล็อกนึง ผมก็ได้ยินเสียงคนทักมินจุน ผมจำเสียงนั้นได้...... และผมก็ไม่ชอบเสียงนั้นเลย มันทำให้นึกถึง.... ชั่งมันเถอะ!! มันคงไม่ใช่....

" อ่าวอูยอง~ โชคดีจังที่เราเจอกัน คิกๆ มาทำอะไรหรอ "

คิดยังไม่ทันจบเลย.... อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก *ทึ่งหัว*

" อ๋อ ผมมาซื้อของใช้นิดหน่อยน่ะฮะ พึ่งหมดพอดี ดีจังนะที่ฮยองมาคนเดียว ไม่ได้พา... "

" อะแฮ่มมมมมมมมม!! แคกๆ แอกๆ "

ผมกระแอ่ม(?)ขัดไป อูยองมีสีหน้ารำคาญนิดหน่อย แต่เมื่อมินจุนมองอยู่ก็กลับเอายิ้มซื่อๆ กลบ ไอ้เด็ก @#$#%^%$&!!!! *เซ็นเซอร์*

" อ๋อ พี่มากับแทคยอนน่ะ แหะๆ... "

" ใช่ เค้ามากับ ' ผัว ' น่ะ มีอะไรหรือเปล่าครับอูยอง ^^ "

" เอ่อ.... "

หน้าหงายไปเลยอะดิเด็กน้อย กร๊ากกกกกกกกก >O< รู้จักอ๊คน้อยไปซะแว้ว!

" บูดไปตอบน้องเค้าแบบนั้นทำไมห้ะ! นิสัยนะเนี้ย "

มินจุนกระซิบเหน็บแนมผม แต่มีหรือที่ผมจะกลัว เรื่องอื่นผมยอมนะ แต่เรื่องนี้ผมยอมไม่ได้!!

" ก็เราเป็น ' ผัวเมีย ' กัน ' ได้เสียกันแล้ว ' จะอายทำไมห้ะเบ๊อะ "

ผมกระซิบตอบ เน้นคำว่า ผัวเมีย กับ ได้เสียกันแล้ว ให้อีกคนได้ยิน อูยองทำหน้าเหวอไปไม่ถูก ของมันแน่อยู่แล้วเด็กน้อย! ฉันคือใคร ฉันคืออ๊ค แทคยอนนะ คิกๆๆๆๆๆ

" ผม... เอ่อ... มารบกวนพวกฮยองหรือเปล่าฮะ "

" ไม่เลยอูยะ.... "

" ไม่ค่อยหรอกนะเจ้าเปี๊ยก แต่ถ้าทนฉันสวีตหวานกับเมียฉันได้ก็เชิญ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก แต่นายจะรู้สึกเป็น ก ข ค เลยแหละ ฉันเตือนแล้วนะ "

จุ้บบบบบ

พูดแล้วก็จุ้บแก้มนิ่มไปทีนึงเลย -3-

" แทคยอนนน!! "

" ผะ... ผม เอ่อ... นึกได้ว่ามีธุระ แหะๆ ไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ "

" ดะ... เดี๋ยวก่อนอูยอง "

สงสัยเสียงมินจุนจะรั้งไอ้เด็กหัวแดงนั้นไว้ไม่อยู่ อูยองหันหลังกลับวิ่งออกไปจากล็อกที่ผมยืนอยู่กับคนตัวเล็ก ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีกับผมมากกกก -3-!! เชอะ

แต่ก่อนอูยองเคยชอบมินจุน แล้วก็ตื้อตามจีบมาซักพัก พอผมตกลงคบกับมินจุนอูยองก็เหมือนว่ายังลืมไม่ได้อีก เลยมาวุ่นวายเป็นพักๆ... ไม่ได้หรอกนะ! คนนี้พี่ขอ พี่หวง ห้ามมมมมมมมๆ =.=!!

" แทค! เห็นมั้ยอูยองเค้ากลัวนายจนวิ่งหนีไปแล้วน่ะ!! "

" ม่ายยยยยยยยไม่ๆ อูยองไม่ได้กลัวฉันซักหน่อย เค้าเกรงใจฉันฉันต่างหาก >^< "

" เลิกทำหน้าตาแอ๊บแบ๊วอย่างนี้ได้แล้วบูด งอน!! "

" เห้ยยย มินจุน... มิน เบ๊อะ!! อย่าเดินหนีซิ รอด้วยยยยยย!! "

คนตัวเล็กรีบเข็นรถไปจ่ายตังที่แคชเชียร์ ผมก็เลยรีบวิ่งตามไปติดๆ ผมพยายามง้อ พยายามทำตัวให้ตลก เผื่อจะให้คนตัวเล็กหยุดยิ้มหรือเผลอขำออกมาบ้าง แต่เปล่าเลย เค้ายังคงมีสีหน้าเรียบเฉยอยู่แบบเดิมอย่างนั้นจนชำระเงินเสร็จ

งานเข้าแล้วบูดเอ้ย...... อย่าให้ต้องมางอนกันตอนวันสำคัญๆ อย่างงี้ซิวะ!!!

ก็รู้ว่าหึง....

ก็รู้ว่าห่วง....

ก็รู้ว่าน้อยใจ...

ก็... ก็... ก็... เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

ผมได้แต่เหวี่ยงตัวเองอยู่ในใจ ผมรู้ว่าผมผิดที่เมินเฉยต่อแทคยอนแบบนั้น แต่ว่าอูยอง... โอ้ยยยยยย!!! เครียดๆ !

ตอนนี้ผมมานั่งจิบกรีนลาเต้อยู่ที่สตาร์บัคได้ซักพักละ แต่ก็ยังไร้วี่แววของเจ้าอ๊คแคท ไม่มีแม้แต่เงา!! - - โทรศัพท์ก็ไม่ยอมโทรมาถามว่าอยู่ไหน แถมไม่อยากวิ่งตามมาอีก เชอะ!! รีบมาง้อไวๆ ซิบูดเอ้ยยย.....

" จะทุ่มนึงแล้วหรอเนี่ย.... "

ผมรีบลุกออกจากร้านสตาร์บัคอย่างไว จากนั้นก็เข็นรถเข็นที่มีของเต็มไปหมดไปเรียกรถแท็กซี่กลับบ้าน

.........ไม่มีคนมากวนก็เหงาเหมือนกันเนอะ

ปกติเวลาผมมาซื้อของที่ห้างกับแทคยอน เจ้านั่นจะกวนผมเสมอ หยอกให้ผมเขินบ้างล่ะ ให้ผมแสดงความโก๊ะความเปิ่นออกมาบ้างล่ะ หลลายครั้งที่ผมคิดว่าไม่อยากให้มันเกิดนะ แต่พอไม่มีแล้ว... รู้สึกแปลกๆ ชะมัดเลยแหะ

ผมนั่งเงียบอยู่บนรถแท็กซี่ ตอนนี้ก็ประมาณ 1 ทุ่มเศษๆ วิวของกรุงโซลที่ไม่มีวันหลับใหล แสงสีที่น่าตื่นเต้นทำให้โซลแห่งนี้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเที่ยงอย่างไม่ขาดสาย วัยรุ่นเกาหลีมาเดินกันให้ควักโดยเฉพาะคู่รัก แต่ก่อนผมกับแทคยอนก็มาเดินเล่นบ่อยๆ แต่นี่พวกเราโตแล้ว มีงานทำแล้ว คงจะมาเล่นแบบนี้ไม่ได้หรอก...

" ถึงแล้วครับ "

" อา... ฮะ นี่ค่ารถฮะ "

คุณลุงแท็กซี่รับค่ารถ ก่อนจะเปิดประตูรถแท็กซี่ลงมาขนของให้ผม จากยิ้มขอบคุณลุงแกไปอีกครั้งก่อนจะหิ้วของพวกนั้นเข้าบ้าน หนักจัง -0- เวลาที่เจ้าแทคหิ้วมาทำไมสีหน้าดูสบายๆ จังเลยนะ... ว่าแต่เจ้าตัวจะเป็นไงบ้างละเนี้ย....

" บูด.... อยู่ไหนเนี้ย ไฟก็ไม่เปิด "

ผมถอดรองเท้าเข้ามาในบ้านก็พบแต่ความมืด บูดอยู่ไหนเนี้ย บ้านก็ไม่ล็อก เห้อออ

" ไฟไม่เปิด ถ้าขโมยเข้ามาจะทำยังไงน้า... "

ผมส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในตัวบ้านอีกหน่อย ก็แสงสลัวๆ ที่ออกมาจากทางขึ้นบันได ผมตัดสินใจวางของที่ไปซื้อมาไว้ก่อน เดี่ยวค่อยมาเก็บก็ได้มั้ง

แสงที่ว่ามันคือแสงเทียนอโรมาที่ให้กลิ่นหอมอ่อนๆ เทียงพวกนี้วางไว้ตรงราวบันไดไล่ขึ้นไป พอได้กลิ่นแล้วทำให้ผมผ่อนคลายแล้วก็สมองโปรดโปร่งขึ้นเยอะ ผมตัดสินในขึ้นไปตามเทียนอโรมาที่วางอยู่ มันพาผมขึ้นไปบนชั้นสอง และมาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่ง

" หืม.... กลิ่นกุหลาบ? "

ห้องที่ว่าคือห้องนอนผมนั่นเอง แต่พอมาหยุดแล้วผมก็ได้กลิ่นกุหลาบ ผมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นอีกกว่าเดิม เพราะผมเป็นคนชอบดอกกุหลาบและกลิ่นกุหลาบสุดๆ ผมตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของผมเอง ก็เห็นเทียนดินเนอร์จุดไว้อยู่ตรงหัวเตียง 2 เล่ม เตียงผมถูกผ้าห่มคลุมไว้ มันเหมือนว่ามีอะไรแดงๆ อยู่ใต้ผ้าห่มนะ

" วะ.... ว้าว...... "

พอเลิกผ้าห่มขึ้นมาดู ก็เจอกลีบกุหลาบที่โรยไว้เป็นรูปหัวใจ พร้อมกับกระดาษโน็ตสีขาวสะดุดตาที่วางไว้อยู่ตรงกลาง ผมอมยิ้มก่อนจะหยิบกระดาษโน้ตนั้นมาอ่าน ลายมือยึกๆ ยือๆ ตวัดๆ อ่านยากๆ มีคนเดียวแหละ...

Anniversary 4 year TM ‘ whavar forever

xx/xx/xx  I Love you so much :) Minjun♥

น้ำตาผมไหลโดยไม่รู้ตัว... มันบอกไม่ถูกนะความรู้สึกตอนนี้ มันรู้สึกดีใจ ตื้นตัน รัก มันเยอะมากๆ เลยครับ และมันก็ปนไปหมด มันมีความสุขแบบมากๆ เลยแหละ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำความนี่คือวันสำคัญระหว่างผมกับเค้า....

" หายโกรธบูดนะเบ๊อะ... "

ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่รินรดใบหู จากนั้นก็มีแขนแกร่งโอบรอบเอวผมไว้ ไม่ต้องเดาหรอกครับว่าใคร...

" หายต้องนานแล้ว... ฮึกกกก... วันสำคัญแบบนี้ทำไมไม่บอกกันห้ะ "

" ก็จะเซอร์ไพรส์ไงเลยไม่บอก โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ... "

คนตัวสูงกอดผมจากด้านหลังและลูบหัวปลอบผม ผมหันหน้าไปเผชิญเค้า สบตาสีดำที่ดูน่าหลงไหลนั่น ผมรักดวงตาคู่นี้จังเลยฮะ.... อยากให้เค้าจ้องมองผมคนเดียว... ไม่อยากให้เค้ามองใครเลย

" ฉันร้องเพราะดีใจต่างหากละบูด คิกๆ... "

ผมใช้มือลูบใบหน้าอันหล่อเหลาของคนตรงหน้า แสงเทียงสลัวๆ มันทำให้แทคยอนดูเซ็กซี่กว่าปกติ หรือแค่ผมคิดไปเองนะ...? คนตัวสูงส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะจูบริมฝีปากผมเบาๆ หนึ่งที

" ฉันมีของขวัญครบรอบ 4 ปีของเราด้วยแหละ... "

คนตัวสูงยิ้มน้อยส่งไปหาร่างบางอีกครั้ง แต่ร่างบางคงไม่รู้หรอกมั้ง... ว่ารอยยิ้มน้อยๆ ที่ดูอบอุ่นนั่นแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้เต็มไปหมด!!!

อ๊ค แทคยอนหันหลังไปหยิบสิ่งของบางอย่างมา เค้าใช้เวลาหามันพอสมควรเลยทำให้คนที่นั่งรออย่างมินจุนต้องเอียงคอสงสัยอย่างเลี่ยงไม่ได้ คนตัวเล็กทำตาแป๋วด้วยความอยากรู้อยากเห็น มันยิ่งเพิ่มความน่ารักให้เจ้าตัวอีกเป็นร้อยเท่า

" เอาล้ะ! หาเจอแล้ว "

คนตัวใหญ่หยิบอะไรบางอย่างออกมา เค้าไม่รอให้ร่างบางสังเกตว่ามันคืออะไร รีบสวมสิ่งๆ นั่นใส่หัวร่างบางอย่างว่องไว้

" อ้ะ.... แทค อะไรเนี้ย... "

" หูแมวไงละครับที่รัก.... "

" แล้ว... อะ... เอาหูแมวมาใส่ให้ทำไมอะ "

" อยากฟัง.... "

" ห้ะ? อยากฟัง? "

" เสียง.... "

" เสียงอะไรหรอแทค "

" แมว.... คราง "

--------------------------------- NC ---------------------------------

ผมเดินลงมาจากชั้นสอง หิวชะมัดเลยแหะ... เมื่อวานใช้พลังงานเยอะไปหน่อย คิคิ มินจุนน่ารักเป็นบ้า!! สงสัยต้องอ้อนให้ทำบ่อยๆ ซะแล้ว -/-

" อ่าว... ไม่อยู่หรอ "

พอลงมาข้างล่างไม่ปรากฏเสียงหรือเงาของคนตัวเล็กเลย ผมตัดสินใจเดินเข้าห้องครัว ก็ต้องพบกับเนงมยอนของโปรดที่โชยกลิ่นหอมออกมาอ่อนๆ พร้อมกับกระดาษโน้ตสีขาวที่แปะไว้ข้างๆ จาน พร้อมกับ MP4 เครื่องโปรดของมินจุน ผมนั่งลงไปบนเกาอี้และหยิบกระดาษโน๊ตนั้นขึ้นมาอ่าน

ตื่นสายชะมัดเลยแมวบูด -^-

ฉันออกไปข้างนอกนะ เดี๋ยวประมาณ 3-4 โมงเย็นจะกลับมา

ฉันแต่งเพลงไว้ให้นายด้วยแหละ ของขวัญครบรอบ 4 ปีไง -//-

เปิดฟังด้วยละ อ๋ออ!! แล้วห้ามบ่นว่ามันไม่เพราะละ -3-*

มีของจะให้ด้วยแหละ ยกจานเนงมยอนขึ้นซิบูด 5555555

อย่าคิดว่าฉันจะขอนายแต่งงานละ!! นายต้องขอฉันต่างหากรู้มั้ย คิคิ

I Love you too. TM ‘ whavar :3 ♥

ผมขำข้อความในกระดาษโน้ต แต่ก็ยอมทำตามที่บอกโดยดี ผมยกจานเนงมยอนออก... ให้ตายเหอะครับเพราะเจ้า ผมอดยิ้มไม่ได้ ตอนนี้ผมต้องยิ้มกว้างมากๆ แน่ๆ ทำไมคนขี้ขายอย่างเจ้านั่นทำอะไรน่ารักๆ แบบนี้เป็นด้วยนะ

ทุกคนคงอยากรู้ใช่มั้ยละฮะว่ามันคืออะไร... มันคือ แหวนคู่ ครับ ^^ แหวนคู่ที่สลักว่า TM ‘ whavar คำที่ผมและมินจุนชอบพูดบ่อยๆ บัดนี้มันมาอยู่บนแหวนเงินเรียบๆ วงนี้แล้ว ผมไม่รอช้า รีบใส่แหวนวงนั้นไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย คนตัวเล็กนี่เก็บทุกรายละเอียดของผมจริงๆ เพราะแหวนนั้นพอดีกับนิ้วผมเป๊ะ ไม่หลวม ไม่คับจนเกินไป

" น่ารักจริงจริ๊งงงงงงง~ เมียใครหว่า.... "

ผมซัดเนงมยอนแสนอร่อยฝีมือภรรยาสุดที่รักเสร็จก็มานั่งฟังเพลงที่เค้าแต่งให้ผม... พอได้ฟังความหมายแล้วมันก็ทำเอาผมยิ้มไม่หยุดอีก วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดของผมอีกวันนึงใช่มั้ยครับพระเจ้า~

ถึงความรักของผมหลายๆ คนอาจจะมองว่าแปลก อาจจะไม่สนับสนุน

แต่คุณรู้มั้ยฮะ... ว่ามันสวยงามและสดใสมากๆ เลยแหละ

ถึงเราจะเจออุปสรรค์บ่อย ทะเลาะกันแทบทุกวัน

....แต่ผมกล้าพูดเลยฮะ ว่าไม่มีวันไหนที่ผมรัก คิม มินจุน น้อยลงไปเลยซักวัน =]

จะรักตลอดไป... จนกว่าจะหมดลมหายใจเลยแหละครับ♥

เสียงเพลงที่มินจุนแต่งให้แทคยอนยังคงดังไปทั่วบ้าน เหมือนความรักของพวกเค้า ที่ลอยอบอวลไปทั่วทุกอณูความรู้สึก ไปทั่วให้ใจ ของเค้าทั้งสองคน....

남자친구가 생기면 하고 싶던 일 너무나 많아 난 늘 꿈을 꾸었어

ถ้าเกิดฉันมีแฟนเมื่อไรสิ่งที่เคยคิดอยากทำนั้นมากมายเหลือเกิน ฉันได้แต่เฝ้าฝันมาตลอด

첫 번째 길거리에서 키스해 보기 두 번짼 말야 춘천행 새벽 기차

ข้อแรกอยากลองจูบกันที่ข้างทางจัง ส่วนข้อสองนั่งรถไฟสายเช้ามืดไปที่ชุนชอน

세 번째 소풍 가기 네 번째 등에 업히기 다섯 번째 커플링은 기본

ข้อสามไปปิคนิก ข้อสี่ขี่หลังเค้า ข้อห้าก็เรื่องพื้นฐาน แหวนคู่ไง

boo boo boo 정말 달콤할 거야 ~

Boo boo boo คงจะหวานน่าดูเลย ~

왜 이렇게 두근 두근 두근 뛰니 생각만 해도

แค่คิดเท่านั้นแต่ทำไมหัวใจถึงเต้นแรง ตึก ตึก ตึก ตึก แบบนี้

한 가지씩 매일 매일 매일 너와 다 해 볼 거야

แค่วันละอย่างทุกๆวัน ทุกๆวัน ทำร่วมกับเธอทั้งหมด

난 네가 있어 하루가 즐거워 이제는 둘이라는 게

ฉันเมื่อมีเธอแล้ววันทั้งวันช่างแสนสุข เพราะตอนนี้มีเรา

내 소중한 너 baby baby baby baby boo~

เธอผู้เป็นสิ่งล้ำค่าของฉัน baby baby baby baby boo~

THE END