คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ราคาของความเป็นอมตะ (The Price of Immortality)
หัวใที่หลุลอย (Take My Heart Away)
อนที่ 14 ราาอวามเป็นอมะ (The Price of Immortality)
เฮอร์ไมโอนี่ปีนบันไึ้นไปบนหออยูาว โยอาศัยแสไฟาไม้ายสิทธิ์ อนนี้เป็นเือนพฤศิายนและพระอาทิย์ลับหายไปาอบฟ้านานแล้ว
เธอมาถึ้าบนในที่สุและมอไปรอบๆ เพื่อหาทอม เธอไม่เห็นเาที่ไหนเลย หน้า่าบานให่สีน้ำาลแทาทิศเหนืออหออยูาว นำพาวามทรำลับไปในวันแรที่เธอมาถึ ันมาที่นี่เพื่อ่าเา เธอิ ันะทิ้ารรัเาไว้ที่นี่
เฮอร์ไมโอนี่แนบมือทั้สอลบนระและมอออไป้านอ ืนนี้ไม่มีแสันทน์เลย และแสาวแะแ้ม่ำืนนี้ให้เป็นแสเรือสีำูอันราย สายหมอมุมัวและหนาทึบปลุมป่า้อห้ามล้ายผ้าห่มเา รูปร่าเล็ๆ ในเสื้อลุมหลายนำลัเลื่อนไหวอยู่ทาหาาอเธอ เธอทำหน้านิ่วพวเาูเหมือนเป็นนัเรียน
ทันในั้นมีมือมาอุปาเธอไว้ และอีมือหนึ่เลื้อยมารัรอบเอวอเธอ
“ทายิว่าใร?” เสียหนึ่พูใส่หูเธอ เธอพยายามหันหลัลับไปูแ่พบว่ามือเาับัวเธออย่าแน่นหนาแทน
เาเหวี่ยเฮอร์ไมโอนี่ให้หมุนมาเผิหน้าเา วาที่สบาเธอเป็นสีเินไม่ใ่สีำ เธอร้อ้วยวามประหลาใแ่มือเายัปิปาเธอไว้ ไรออน มัลฟอย
“ไม่ใ่นที่เธอาหวัล่ะิ?” เาพูพร้อมับยิ้มเย้ยอย่าน่าเลีย “ันไม่แน่ใว่าหมายหลอๆ อพวเราะใ้ไ้ผลหรือไม่ แ่เธอ็หลุมพราอพวเรานไ้ พวริฟฟินอร์ถูหลอไ้่ายเหลือเิน”
พวเรา เธอิอย่าื่นระหน มัลฟอยำลัิทำอะไร? เธอรู้ว่าเาเลียเธอแ่มันไม่มีเหุผลที่เาเลียเธอมานานี้
“มาอยู่้าหน้าัน เนสโธว์” เาบอพร้อมับล้วมือเ้าไปในระเป๋าเสื้ออเธอ ึเอาไม้ายสิทธิ์อเธอออมา่อนที่เธอะทันหยุเา “ถ้าเธอพยายามหนี ันะทำให้เธอสลบ่อนเธอะทันไ้พูะอี เลือสีโลน”
“ไเรนิโอ” เาพึมพำะี้ไม้ายสิทธิ์อเามาที่ใบหน้าเฮอร์ไมโอนี่ เมื่อเาเอาไม้ายสิทธิ์ออไป เธอพบว่าเธอไม่สามารถพูหรือร้อะโนไ้เลย
“เธอเินนำไป่อน” เาพู้วยน้ำเสีย่ำและมุ่ร้าย พร้อมับี้นำเธอให้ไปในทิศทาที่เา้อาร “ถ้ามีใรถาม็บอว่าเราออไป้านอเพื่อเินเล่นอนเที่ยืน”
เาหัวเราะอย่าหยาบายและเฮอร์ไมโอนี่้อเาลับ้วยวามเลียั เาำลัพาเธอไปที่ไหน? และทำไม? เธอไม่เยพูับเาเลยสัำเียวในีวิ ไม้ายสิทธิ์อเาวบุมอยู่้านหลัรออเธอ ารวิ่หนีเป็นไปไม่ไ้แน่นอน
พวเาลมาามั้น่าๆ นในที่สุมาถึั้นล่าอโรเรียน และสุท้ายออมาสู่้านอในืนที่ลมพัแรและหนาวเย็น วามอยารู้อเฮอร์ไมโอนี่เพิ่มมาึ้นว่าพวเาำลัะไปไหน พวเาเินผ่านทะเลสาบและอ้อมผ่าน้นวิลโล่ว์อมหว ในที่สุพวเามาถึลุ่มพุ่มไม้ธรรมาๆ
“Calligineus anima” มัลฟอยระิบ พุ่มไม้ไ้แยออเผยให้เห็นทาเินเล็ๆ ไรออนและเฮอร์ไมโอนี่้มผ่านมันเ้าไป และเฮอร์ไมโอนี่พบว่าพวเายัอยู่้านอแ่ะไม่ถูเห็นโยผู้นที่อยู่้านนอทาเินนี้อย่าแน่นอน หลายรูปร่าในเสื้อลุมสีำ(พวนัเรียนที่เธอเห็น) ับลุ่มันเป็นรูปรึ่วลม พวเาทั้หมมอมาทันทีที่มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่เินเ้าไป
นี่้อไม่ใ่เรื่อีแน่ๆ เฮอร์ไมโอนี่ิ
มัลฟอยับเธอหันมาเผิหน้าอย่าแร และยมือระาผมเธออย่าป่าเถื่อน เาำแน่นเ็มำมือและึมันนระทั่น้ำาลอวาเธอ านั้นเาพูว่า “เลือสีโลน เธอลัวไหม? เธอวรลัวนะ ไม่มีใรที่นี่่วยเธอไ้อนนี้ มันน่าเสียายที่ันไม่ไ้่าเธอ้วยลูบลัเอร์นั้น แ่ันำลัรู้สึว่าวิธีนี้อาะสนุมาว่าันเยอะเลย”
เาเหวี่ยเธอลบนพื้นอย่าป่าเถื่อน้วยผมอเธอ และเธอลสู่พื้น้วยารระแท นอนเหยียอย่า่วยเหลือัวเอไม่ไ้อยู่แทบเท้าอเา มัลฟอยนั่ยอๆ ลมาและับาเธอไว้ บัับเธอให้มอรที่ใบหน้าเา
“น่าเวทนา บาอย่าที่สวยามมาเป็นที่น่ารัเียนานี้” เาพูอย่านุ่มนวล ร่าในเสื้อลุมสีำบานรอบัวเาหัวเราะึ้น “ันอยามีเวลาสนุเล็ๆ น้อยๆ ับเธอ่อนพิธีรรมนี้ แ่ถ้าันทำให้เธอบุบสลาย ันไม่ิว่าารร่ายเวทมนร์รั้นี้ะใ้ารไ้ น่าเสียายริๆ”
เฮอร์ไมโอนี่เริ่มหวาลัวอย่าริั ผู้นพวนี้ไม่ไ้ำลัล้อเล่น เธอรู้สึว่าน้ำาแห่วามอัปยศำลัเอ่อึ้นมาที่า
“เธอูน่ารัมาึ้นอีเยอะเมื่อร้อไห้” ไรออนแให้เธอรับรู้้วยน้ำเสียนุ่มน่ารัเีย พร้อมับยิ้มเยาะและพูว่า “ันสสัยว่าัน้อทำอะไรถึทำให้เธอรีร้อไ้นะ”
เาบเธอ้วยหลัมือและเธอปลิวถลาไป้าหลัระแทพื้นอย่ารุนแร เายืนึ้นราวับว่าหมเวลาเลิเล่นับเธอแล้ว
“เรียประุมผู้นำอเรา” มัลฟอยพูอย่ารวเร็ว “บอเาว่าเราไ้พบเรื่อสัเวยเป็นเ็มัเิ้ลสำหรับาถาพลัีวิ(Vitaus Spell) ั้นอนสุท้ายอเาแล้ว”
นัยน์าทัู้่อเฮอร์ไมโอนี่เบิว้าและพยายามลุึ้นนั่ แ่เาเะเธอล้มลไปพร้อมับยิ้มหยัน าถาพลัีวิเป็นเวทมนร์อันหนึ่ใ้เพื่อสร้าเวทมนร์แห่วามเป็นอมะ(Immortality Spell) พวมันับ้อนมาเหลือเิน ไม่แม้แ่เฮอร์ไมโอนี่ที่ะสามารถเ้าใรายละเอียไ้ ไม่รู้ว่า้อใ้ระยะเวลาและวามลาหลัแหลมแ่ไหนถึสามารถสร้ามันไ้สัอัน พวมันถูถือว่าลึล้ำที่สุในบรราศาสร์มื และ้อารเรื่อสัเวยหนึ่ีวิ นี่เป็นารุมนุมแบบไหนัน?
“ใ่แล้ว” มัลฟอยพูับเธอ “เรื่อสัเวย ใระีไปว่าเ็สาวที่ไม่มีรอบรัว ไม่มีเพื่อน และไม่มีภูมิหลัเลย? อาใ้ระยะเวลาหนึ่่อนที่ใระสัเเห็นว่าเธอหายไป และถึอนนั้นมัน็สายเินไปแล้ว” เายิ้มให้เธอ
“ผู้นำอเราำลัมา” เ็หนุ่มนหนึ่ในลุ่มแ้อย่าเป็นพิธีาร
ลอทาเินปราเป็นภาพเาอรูปร่าสีำัับแสาวยาม่ำืน เมื่อเาเ้ามาใล้ เฮอร์ไมโอนี่ับภาพไ้ว่าเป็นใรและะลึมอ้วยวามเียบ ทอม ริเิ้ล
ะที่เายืนอยู่้าหน้าในแสสลัว มีบาอย่าที่เหมือนริเี่ยวับัวเาอย่าัเน มันเป็นรูปทรไหล่อเา ท่าทาารเินอเา และารเิาอเา ใบหน้าเาูสว่าาแสไฟาๆ ือบุลัวอย่าอวามสวยามที่เยือเย็น โหนแ้มีๆ อเา นัยน์าอเาูเหมือนหลอมละลายเ้าไปในแสาว ผมยุ่เหยิสีำทำให้เธอนึถึใรอีนหนึ่ที่เธอรัอย่ามา ทุสิ่ทุอย่าเี่ยวับัวเาบ่บอถึอำนา ารวบุม และวามส่าาม
ทอมมอไปที่เธอ มันเป็นแ่ารมอผ่านอย่าลวๆ และเาสบาับเธอเพียแ่เศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น แ่เวลาที่เาประสานาับเธอ เธอเห็นบาอย่าที่เลวร้ายว่าวามโรธ วามแปลใ หรือวามเลียั; เามอเหมือนไม่เยพบเธอมา่อนในีวิ
“นายเรียันรึ มัลฟอย?” เาั้ำถามอย่าไม่ใส่ใ
เฮอร์ไมโอนี่ะเียะายึ้นยืน แ่ไรออนินิ้วลบน้นแนเธออย่าเ็บปว่อนที่เธอะยับ ทอมไม่ไ้เลื่อนไหวาท่ายืนทีู่เบื่อหน่ายและรอฟัอยู่
“ใ่แล้ว” ไรออนพูอย่าระมัระวั “ันไ้นำเ็มัเิ้ลมาให้นาย นาย้อารทำพิธีพลัีวิ และบอว่าเป็นพวเลือสีโลนนไหน็ไ้ แ่ันิว่านนี้เ้าท่าี ริไหมล่ะ?” มัลฟอยพูับเธอ วาทัู้่อเาส่อประายอย่าประส์ร้าย เารู้ว่าเธอไม่สามารถโ้อบไ้อยู่แล้ว เธอไ้แ่้อเาลับไปอย่าเท่าเทียมัน เ้าท่าี? ันะทำอะไรไ้?
-------------------------------------------------
โยไม่มีารเือน ไรออนบเ้าที่ใบหน้าอเฮอร์ไมโอนี่ ใรสันที่่าสัเมาๆะเห็นว่า ทอมระุเร็ึ้นอย่าไม่รู้ัวะที่มืออไรออนสัมผัสแ้มเธอ ท่าทาอไรออนูเป็นอาัปิริยาสบายๆ ราวับว่าเธอเป็นเ็ที่สมวรไ้รับารลโทษ ับพลันทอมพบว่าเาไม่สามารถหายใไ้;ทำไมหัวใเาเ้นระหน่ำรุนแรเหลือเิน?
มันไม่ยุิธรรมเลยริๆ เาำลัยืนอยู่ท่ามลาลุ่มนที่เาไ้ทำานมาลอีวิเพื่อให้ไ้รับวามไว้วาใ ผู้นเหล่านี้ือรอบรัวเียวเท่านั้นที่เารู้ั ถึแม้ว่าพวเาะห่าไลาำว่ารอบรัวอย่ามา อย่าไร็ามพวเาเป็นสัลัษ์อวามหวั, วามฝัน, อำนา, และวามสำเร็อเา
และเ่นเียวัน เฮเลน หิสาวผู้ที่เารู้ัเพียไม่ี่อาทิย์เท่านั้น นที่ไม่มีผลประโยน์ทาารเมือแ่เาสัอย่าเียว นี่ือ เฮเลน ผู้เป็นสัลัษ์อแสสว่าับวามมั่นทาิใ และอาะเป็นวามรัเ่นัน
เวลานี้พวเา้อารใ้เธอในพิธีบูายัอันร้ายา ึ่เี่ยวพันับวามเป็นอมะอัวเาเอ ทำไม้อเป็นเธอ? เาเือาลอยู่้าใน ใรนไหน็ไ้ในโลใบนี้ ัน่าโยไม่้อิเลย แ่พวเาันนำเธอมา
“อบันิ เลือสีโลน” มัลฟอยพูแบบสบายๆ ถอนาถาเียบันออาัวเธอ้วยารเาะไม้ายสิทธิ์ เาำลัสนุสนานับสถานาร์นี้อย่าเห็นไ้ั
“ไม่ถู้อรึไ?” เาพูอย่า้าๆ เสียัใส่เธอ “เธอสมวรายแล้วสำหรับารสร้าเรื่อโหที่น่ารัเีย โหเี่ยวับทอม ริเิ้ล เธอเยิว่าเาลัวลมาอยู่ระับเียวับเธอใ่ไหม? เธอเป็นสิ่โสโรในสายาอเา เธอมันนั้น่ำ เศษสวะเหม็นเน่า-“
“นายทำให้ันอยาอาเียน” เฮอร์ไมโอนี่ััหวะเา “อยามิริเิ้ลลอเวลาเหมือนลูหมาลั่รั ทำานสปรให้เา...นายมันน่าสมเพ” เธอพ่นำ่า พร้อมับ้อาเาที่ลุโพร้วยวามโรธ
“แสมวราย!” เาพู้วยน้ำเสียอาา ว้าแนเธออย่ารวเร็วแล้วบัับให้เธอประันหน้าับทอม “มันสมวรใ่ไหม ทอม?”
ทอมเลียมัลฟอยที่ทำให้เามาอยู่ในสถานาร์แบบนี้ เฮอร์ไมโอนี่ำลัมอมาที่เาอย่าแน่วแน่ แ่เาปิเสธที่ะสบาับเธอ
“ันเสียสละโลทั้ใบเพื่อุ” เฮอร์ไมโอนี่พู มันไม่ใ่ารอร้อหรือารล่าวโทษ เป็นแ่ถ้อยำเท่านั้น ในเวลานี้เาไม่รู้ว่าวามริมันเป็นอย่าไร เธอไ้เสียสละโลทั้ใบเพื่อเา และเาไม่เยรู้มันมา่อนเลย
เฮเลน เปรียบเสมือนเป็นราาอวามเป็นอมะ เลือ เสียเรียอยู่ภายในหัวเา พวเาหรือเธอ พวเาหรือเธอ พวเาหรือ...
“ปล่อยเธอะ มัลฟอย” ทอมสั่เรียบๆ ท่าทาเาไม่เปลี่ยนแปลเลย านั้นเายื่นมือออไป- มัลฟอยมอมันราวับว่ามันเป็นูพิษที่ำลัอยะ- และเฮอร์ไมโอนี่ับมือนั้นไว้ ารสื่อสารไหลผ่านสู่พวเาทั้สอ วามเ้าใและวามอบอุ่น มัลฟอยปล่อยแนเฮอร์ไมโอนี่ ะำลัมอปา้าไปที่ทั้สอน
านั้นทอมพาเฮอร์ไมโอนี่าไป ไลามัลฟอย ไลาลุ่มน ผ่านทาเินเล็ๆ และออมาอยู่บนสนามที่มีแสสว่าาวาว
Take My Heart Away By: Hatusu
ความคิดเห็น