Forever&Always {Yaoi}[Rewrite]

ลำดับตอนที่ #15 : กิ๊บเล่นแรงอ่ะ 55

                                                                ตอนที่ 15

ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนฟีโน่แดงของไอ้กิ๊บมันครับตอนนี้มันหนาวมาก คิดดูนะเวลาตอนนั่นมันประมาณตีห้าจะหกโมงอากาศเย็นสุดๆ แล้วไอ้หมาด้านหน้ามันก็ขับเร็วมากครับไม่รู้จะรีบไปไหน

“กิ๊บ!! ขับช้าๆก็ได้บ้านไม่หนีไปไหนหรอกหน่า หนาวจะแย่แล้วเนี้ย” ปากผมนี้สั่น กึกๆเลยแต่ก็ไม่ท่าทีว่ามันจะชะลอความเร็วเลยครับ มันก็บิดอยู่นั่นแหละ

“หนาวก็กอดแน่นๆ!!” ไม่บอกก็ทำอยู่แล้วครับ นี้ขนาดใส่เสื้อคลุมทับมาแล้วนะ นั่งอยู่สักพักก็ถึงบ้าน ผมนี้แทบไม่อยากเดินมันร้าวไปทั้งตัวแล้วเนี้ย เคยไหมเวลาหนาวมากๆนี้เดินไม่ได้เลยนะ

“ตุ๊ดเร็วๆดิ จะบ้าแล้วเนี้ย!” แล้วมันก็อุ้มผมเข้าไปในบ้านทันทีเลยครับ พี่ผมกับพี่กี้ที่กำลังจะออกไปมอ.ตอนเช้านี้มองตามหลังกันเลยทีเดียว แต่มันก็หันไปหวัดดีพวกพี่เขานะผมนี้ก้มหน้าอย่างเดียว

“เฮ้ย!ไอ้กิ๊บคิดถึงขนาดนี้เลย เกรงใจกันหน่อยนะโว๊ยอย่างน้องมันก็น้องกูนะ!” ไอ้พี่ผมมันตะโกนตามหลังขึ้นมา

“พี่ฟาวออกไปล็อกประตูให้ด้วยนะ!!” ไอ้กิ๊บมันก็ตะโกนสวนลงไป

“อือ กิ๊บปล่อยได้แล้วถึงห้องแล้ว” ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากกอดของมันแต่ดูท่าแล้วมันจะยากครับเล่นรัดแน่นขนาดนี้เนี้ย แต่มันก็อุ่นดีครับผมชอบจะตาย แต่ก็นะฟอร์มนิดนึง

“อยู่นิ่งๆดิ!!!” มันเงยหน้าจากซอกผมแล้วดุใส่ ผมนี้นั่งตัวแข็งเลยครับหน้างอเลยครับแมร่งพูดดีไม่เป็นไงวะ

“คิดถึงกูไหม” มันเงยหน้าขึ้นมาถามผม แล้วก็ลงไปจัดการกับซอกคอผมต่อ ตอนแรกไอ้ผมก็ว่าจะไม่พูดด้วยแต่ไอ้นี้มันปลุกอารมณ์ซะก่อนนะซิ

“อะ อือ กิ๊บจะทำอะไร” ไอ้กิ๊บมันไม่ฟังที่ผมถามเลยครับ ตอนนี้มันมุ่งมันที่จะถอดเสื้อผมอย่างเดียวเลยครับกระดุมก็เริ่มหลุดไปทีละเม็ดสองจนตอนนี้ส่วนบนผมเปลือยเปล่าเรียบร้อยแล้ว มันเอาลิ้นร้อนของมันลากไปรอบหัวนมของผม บางครั้งก็กัดเบาๆผมนี้เกร็งตัววาวเลยครับ มันทั้งเสียวและกลัว

 ปัง ปัง ปัง!!!!!!!!!!

“ตื่นๆๆกันได้แล้วโว๊ยยยยยยย นอนกันอยู่นั่นแหละ เอากันหนักเลยหรอพวกมึง!!” ไอ้ฟาวมันตะโกนมาจากด้านนอกห้องผม ไอ้กิ๊บที่นอนกอดผมอยู่นี้หน้าบึ้งเลยครับ

“พี่กี้เอาเมียไปเก็บเดี๋ยวนี้เลย จะนอน!!!!” ไอ้กิ๊บมันตะโกนสวนออกไปทั้งที่ตามันหลับอยู่ สักพักผมก็ได้ยินไอ้ฟาวโวยวายครับ สงสัยโดนพี่กี้ลากไป

“กิ๊บนี้มันจะบ่ายโมงแล้วนะ ตื่นเหอะ!” ผมเขย่าแขนมันเบาๆ แต่มันกลับทำนิสัยครับทันทำเสียงเหมือนรำคาญแล้วก็หันหลังให้ผม ผมนี้อึ้งเลยครับแมร่งสัสหมา!! แต่เหมือนมันจะนึกได้เลยตวัดมือมันมาลากผมลงไปกอดเหมือนเดิม ความเจ็บเลยวิ่งขึ้นทั่วร่างกายเลยทีนี้

“ปล่อยกูจะไปอาบน้ำ!!”ยังเคืองเรื่องเมื่อกี้อยู่ครับ

“ไปได้ก็ไปดิ” มันพูดแต่ตามันปิดอยู่ส่วนมือมันที่กอดผมอยู่ก็ยังกอดอยู่แต่ผ่อนแรงลง ความน้อยใจมันมาจากไหนไม่รู้ครับ เลยกระแทกตัวลงจากเตียงอย่างแรงเลยผลที่ได้คือ ล้มกระแทกพื้นอย่างแรงครับเรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหนหมด แถมไอ้ด้านล้างก็โคตรเจ็บน้ำตาซึมเลย ไอ้กิ๊บมันลืมตาขึ้นมาดูแล้วก็เอามือเท้าคางมันแล้วก็ส่งยิ้มมาให้ ผมก็ยิ่งเจ็บใจครับแมร่งมึงทำกูเจ็บนะ ผมเลยหันหน้าหนีครับไม่อยากมองหน้ามันตอนนี้เดี๋ยวน้ำตามันจะพลานไหลลงมาได้

“ไม่ต้องหันหน้าหนีเลย หันหน้ามานี้!” ผมนิ่งครับไม่สนใจมัน

“โดนเอาครั้งนึงนี้พูดจาไม่รู้เรื่องแล้วหรือไง ฮืม!!” มันเดินมานั่งลงที่ด้านหน้าผม แล้วส่งสายตาดุๆมาให้ ผมก้มหน้าลงมองพื้นครับไม่อยากคุยด้วย เมื่อกี้มึงทำเสียงรำคาญใส่กูดีนัก

“งอนไรเนี้ย เอาน่าไปๆ เดี๋ยวอุ้มไปอาบน้ำนะ” แล้วมันก็อุ้มเพื่อไปอาบน้ำผมเลยกอดคอมันแน่นเลยครับ เอาหน้าซุกที่ซอกคอมันแล้วพูดเบาๆว่า “อย่าทำเสียงเหมือนรำคาญกูแบบเมื่อกี้อีกนะ” มันไม่พูดอะไรแค่จูบที่ขมับผมเบาๆ มันอาบน้ำให้ผมอย่างดีเลยครับสะอาดทุกซอกทุกมุมเลยแต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะ ร่างกายผมไม่ไหวแล้ว มันก็แค่จูบแล้วก็ลูบๆอย่างเดียว ผมเหมือนเด็กทารกเลยครับอาบน้ำเสร็จมันก็อุ้มผมมาวางไว้บนเตียงแล้วก็จัดการแต่งตัวให้ ผมก็นั่งนิ่งครับตอนนั่นไม่มีอารมณ์เล่นตัวแล้วครับ จะขยับทีนึงสะท้านเลย

“มองหน้ามากๆเดี๋ยวก็จูบเลย” ไอ้กิ๊บมันเริ่มอาย เพราะเล่นจ้องมันทุกอิริยาบถเลย

“อยากจูบก็จูบดิ” ตอนนั่นไม่รู้อะไรดลใจให้พูดอย่างนั้นไปก็ไม่รู้ ไอ้กิ๊บก็ไม่ขัดศรัทธาครับ ผมกับมันก็เริ่มจูบทันทีครับและเหมือนจะไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่ายๆด้วย ถ้าไม่ได้เสียงนี้

“เออ ขอโทษนะครับพี่ไม่ได้อยากมาขัดจังหวะนะครับ แต่น้องฟาร์ช่วยไปกินข้าวก่อนนะครับเพราะเดี๋ยวพี่ชายเรามันจะอาละวาดเอาได้นะครับ เมื่อเช้าก็ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช้หรอครับ นี้มันก็บ่ายโมงแล้วด้วย” พี่กี้มาเป็นชุดเลยครับ ผมกับไอ้กิ๊บมองหน้าแล้วหัวเราะเลย

“ครับๆ เดี๋ยวผมลงไปครับ” พี่ชายผมมันเป็นซีเรียสเรื่องอาหารการกินมากครับ คือตรงต้องเวลาถ้าไม่กินนี้มันจะเริ่มบ่นแล้ว แล้วผมก็ชอบปวดท้องบ่อยด้วยนั่นแหละ

“เดินลงไปไหวไหม” ไอ้กิ๊บมันหันมาถามผม ผมก็อ้อนซิครับ ส่ายหัวให้มันเบาแล้วทำสายตาน่าสงสาร

“ไม่ต้องมาอ้อน ถามไปงั้นแหละยังไงก็จะอุ้มลงไปอยู่แล้ว จุ๊บ” ผมก็ชูตั้งเตรียมโดนอุ้มทันทีครับ พอมันอุ้มผมก็เลยรัดไปที่คอมันแล้วจูบเบาสองทีครับ “ยั่วกันอย่างงี้เดี๋ยวก็โดนหรอก” มันบอก

“แหม! ถึงกับต้องอุ้มมากไปหน่อยแล้วมั้ง!!!” ไอ้พี่ผมทำการแขวะทันทีครับ

“พูดไม่นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนครั้งแรกเลยเนาะได้ข่าวว่า ยิ่งกว่านี้อีกนะ” ไอ้พี่กี้พูดขึ้นมา ทั้งผมกับไอ้กิ๊บเลยหัวเราะทันที ส่วนไอ้ฟาวนี้ทำหน้าบึ้งแล้วหันไปแตะหน้าแข้งพี่กี้อย่างแรงแต่กลายเป็นมันเองที่น้ำตาซึมเพราะโดนกระดูกหน้าแข้งเต็มๆก็เลยเจ็บไปตามระเบียบ

“เอ่อ พี่กี้ไหนไอ้หมามี้อะ” ไอ้กิ๊บถามพี่กี้ที่ตอนนี้นั่งดูรอยช้ำที่ขาพี่ผมอยู่

“ก็อยู่กับเมียมันมั่ง เห็นเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้าน”

“คนเดิมหรอ ไปคืนดีตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ”

“ก็เออดิ! คืนดีหรือเปล่าไม่รู้ว่ะ มึงก็รู้ไอ้มี้แบบไหนถ้ามันจะเอาใครจะห้าม”

“ก็มีคนนึงแหละว่ะ แต่ก็นะห้ามไปห้ามมาเลยไปเมียมันซะงั้น 555”

“เกรงใจกันมั้งเหอะ ที่พูดถึงอะเพื่อนกูนะเว้ย โอ๊ยเจ็บนะโว้ยมือคนหรือควายเนี้ย!!” ไอ้ฟาวครับ แว๊ดๆขึ้นมา ตั้งแต่มีผัวเนี้ยเริ่มทำตัวเหมือนผู้หญิงเข้าไปใหญ่แล้ว

“แล้วนั่นอะ ปากคนหรือปากอะไร!” ไอ้พี่กี้พูดเสียงแข็งเลยครับ(ไม่อยากจะบอกครับเห็นพี่กี้ใจดียังงี้นะ ตัวจริงพี่แกโหดพอๆกับไอ้กิ๊บนั่นแหละ พี่ผมมันเคยโดนมาแล้วร้องเลยเดี๋ยวมาเล่าฟัง)

“ขอโทษ” พี่ผมมันรู้แล้วว่าอารมณ์พี่กี้เริ่มไม่ดี ส่วนผมตอนนั่นนั่งเงียบอย่างเดียวครับก็คนมันหิวนี้หว่าปากไม่ว่างเลยนั่งฟังเขาพูดกันไป

“ตุ๊ด! คืนนี้ไปเปิดท้ายกับกูด้วยนะ จะไปซื้อรองเท้า”

“ไม่เอา เจ็บไปไม่ไหว รองเท้าก็ตั้งเยอะแล้วจะเอาอะไรอีก” จริงๆนะรองเท้าไอ้กิ๊บนี้เปิดขายมือสองได้แล้วมั้งเล่นซื้อเกือบทุกอาทิตย์ แต่มันหวงมากเลยนะรองเท้ามันอะ มีเพื่อนมันเคยยืมไปคู่นึงแล้วรักษาไม่ดีมันนี้ด่าเก็บไม่หมดนั่นแหละ หลังจากนั้นไม่มีคนกล้ามายืมรองเท้ามันอีกเลย นอกจากไอ้ดีนคนเดียว

“เดี๋ยวก็ขึ้นไปนอนแล้วก็กินยา หายน่าแล้วเลิกกินได้แล้ว ตัวก็เท่านี้กินเอาไปเก็บที่ไหนว่ะ” แล้วมันก็จัดการเก็บจานข้าวผมทันทีเลยครับ ผมยังกินไม่อิ่มเลยนะ

“เก็บทำไมยังไม่อิ่มเลยนะ!!”

“ไม่ใช้ยังไม่อิ่ม แต่มึงห่วงของกินตอนเย็นค่อยกินอีกก็ได้” แล้วมันก็ไม่สนใจคำคัดค้านของผมเลยครับ เดินไปเก็บจานหน้าตาเฉย

“อะ กินน้ำ แล้วจะได้ขึ้นไปกินยา” มันส่งแก้วน้ำมาให้ผม ผมก็ต้องกินครับก็ไอ้กิ๊บมันยืนทำหน้าโหดอยู่

“พี่ฟาวเดี๋ยวผมพาฟาร์ขึ้นไปกินยาก่อนนะ” แล้วก็จะอุ้มผมแต่คราวนี้ผมไม่ยอมครับ เคืองเรื่องข้าวอยู่เลยประชดโดยการเดินขึ้นไปบนห้องเอง แทบร้องนั่นแหละทรมานมาก ไอ้เราก็นึกว่ามันจะมาช่วยนะครับแต่ที่ไหนได้มันไม่แม้จะเดินเข้ามาใกล้เลยครับ มันเดินมาหยุดตรงผมยืนแล้วพูดเบาๆว่า “ ถ้าคิดจะอวดดีก็อวดดีให้ได้ตลอดนะ” แล้วมันก็เดินขึ้นไปในห้องผมเลยไม่แม้แต่จะหันมามอง ไอ้ฟาร์น้ำตาซึมอีกแล้ววันนี้ไอ้กิ๊บมันทำผมร้องหลายรอบแล้วนะ ตอนนั่นคิดอย่างเดียวว่ามันคงได้ผมแล้วมันเลยไม่ต้องมาสนใจ ถึงทำแบบนี้กับผมเนี้ย

“น้องฟาร์ไหวไหมครับ ให้พี่ช่วยไหม” พี่กี้เดินเข้ามาถามผม

“ไม่เป็นไรครับพี่ ขนาดคนที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้มันยังไม่สนใจผมเลย” เสียงนี้สั่นมากครับ

“ก็มึงนั่นแหละ รู้อยู่ว่าไอ้กิ๊บมันเป็นแบบไหนยังจะไปประชดมันอีก ไม่ดูสังขารตัวเองเลย” คราวนี้พี่ผมครับ

“แล้วยังไง ไม่สนใจก็ช่าง!! คนอื่นที่สนใจกูก็มีตั้งเยอะ” คราวนี้ผมพูดเสียงดังเลยกะเอาให้มันได้ยิน แล้วก็เป็นดังคาดมันเดินออกมาตรงมาอุ้มผมทันทีเลยครับแต่หน้ามันนี้แบบ ยิ่งตามันนะ มันปิดประตูดังลั่นเลยแล้วโยนผมลงบนเตียงอย่างแรงเลยครับ คราวนี้น้ำหูน้ำตาไหลออกมาไม่กลั้นมันแล้ว

“ไอ้เหี้ย เจ็บนะมึงไม่พอใจก็ไม่ต้องมาอุ้ม!! ฮึก ฮือ” มันถอนหายใจแรงๆแล้วก็เดินเข้ามากอดผมแล้วลูบหัวเบา

“เฮ้อ! ทำไมมึงชองทำให้กูสติแตกอยู่เรื่อยเลยว่ะ ไม่อยากจะโหดใส่หรอกนะ” ผมนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของมัน

“อย่าพูดแบบเมื่อกี้อีกนะ มันทำให้กูรู้สึกว่าไม่มีกูมึงก็อยู่ได้ อะไรที่กูเคยทำให้มึงคนอื่นก็ทำให้มึงได้ กูรับไม่ได้จริงๆ” ผมก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม เพราะผมไม่เคยคิดแบบนั่นเลย เพราะผมคิดเสมอว่าอะไรที่ไอ้กิ๊บทำให้ผมคนอื่นไม่มีสิทธิ์ ถ้าไม่มีไอ้กิ๊บผมอยู่ไม่ได้

“ไม่ได้ความว่าแบบนั่นซะหน่อย” ผมพูดแต่หน้ายังอยู่ที่บ่ามัน

“อืม เพราะถ้าเป็นแบบนั่นจริงๆทั้งมึงและชู้ของมึงเดือดร้อนแน่”

“แมร่งโหดว่ะ” ตอนนั่นไม่รู้จะพูดอะไรแล้วครับ แค่คิดผมยังไม่กล้าเลย ไอ้กิ๊บเวลามันโกรธเหมือนหมาบ้าเลย

“หึหึ ทำใจหน่อยหล่ะกันมึผัวโหดนี้หว่า กินยานะเดี๋ยวจะได้นอน แล้วคืนนี้ไปซื้อรองเท้ากันนะ” ผมก็ว่าง่ายให้กินยาก็กินครับ ถ้าเป็นตอนปกตินะอย่าหวังใครว่ากินยาเม็ดแล้วไม่ขม สำหรับผมแค่บอกว่าเป็นยาขมหมด พอกินยาเสร็จมันก็ให้ผมนอนแต่มันอะกลับบ้านผมไม่ยอมครับเรื่องไรหล่ะ

“ไม่เอา! ไปด้วยๆ” ผมพูดอย่างแต่ใจสุดๆครับ

“ไปทำไม กูไปแป๊บเดียวเองเดี๋ยวมา นอนที่นี้แหละไม่ต้องไปหรอกเจ็บอยู่ไม่ใช่หรอ” แล้วก็ตบที่ก้นแรงๆทีนึง

“ไม่ ไม่ ไม่”

“อย่าทำเหมือเด็กพูดจาไม่รู้เรื่อง อยู่นี้แหละเดี๋ยวมาไปแปบเดียวนอนได้แล้ว ถ้ากลับมาแล้วยังไม่นอนโดนแน่ จุ๊บ” มันจูบที่หน้าผากผมทีนึงแล้วก็เดินไปเลยครับ ผมก็หน้างอไม่พอใจอะไรว่ะ ทุกครั้งแทบจะลากไปนอนที่บ้านแต่คราวนี้ไม่ยอมให้ไป หรือว่ามันเอาผู้หญิงมานอนที่บ้าน เหมือนมันจะรู้ว่ผมคิดอะไร เลยพูดดักขึ้นมา “เลิกคิดไอ้ที่กำลังคิดอยู่ เดี๋ยวซื้อป็อกกี้สีชมพูกับจูปาจุ๊บรสสตอเบอร์รี่นมมาให้เอาไหม”ดูมันดิเอาของชอบมาล่ออะ “ตอนนี้บ่ายสองถ้าบ่ายสามกิ๊บยังไม่มามีเรื่อง” มันนี้หัวเราะเลย

“ครับๆ ไม่เกินบ่ายสามแน่นอนไปนอนได้แล้ว” ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่นอนก่อนจะรอให้มันมาก่อนค่อยนอนแต่พอมันกินยาเข้าไปแล้วมันก็ง่วงหลับไปตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกที 5 โมงเย็นมองที่นอนข้างไม่มีไอ้กิ๊บผมก็เริ่มทันทีเลยหยิบโทรศัพท์มาแล้วแหละกำลังจะโทรไปด่าเลยแต่ประตูห้องเปิดมาก่อนพร้อมกับคนที่อยากเจอมากที่สุด “ไปไหนมา” มันหัวเราะเบาๆแล้วเดินเข้ามานั่งที่ปลายเตียงแล้วดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักมัน

“ไปด้านล่างมา มาตั้งนานแล้วแต่มึงนอนอยู่เลยไม่ปลุก” แล้วมันก็หอมแก้มแรงๆ

“แล้วทำไมไม่ปลุก”

“ปลุกทำไมอะ” พอมันพูดแบบนั่นผมก็หันควับไปมองหน้ามันทันทีเลยครับ ปลุกทำไมนะหรอ สัส!!

“55 ดูทำหน้าดิ แค่ไม่อยากปลุกจะได้หายเจ็บไวๆคืนนี้จะได้ไปเปิดท้ายได้ แล้วนี้หายยังเนี้ย”

“ยัง!!”

“งั้นก็ต้องทำบ่อยๆแล้วจะได้ชิน งั้นคืนนี้เอาอีกนะ”

“อย่านะ! ไม่เอาแล้วแค่นี้ก็เจ็บยังไม่หายเลย”

“ครับๆ แล้วนี้จะไปเดินได้ปะเนี้ย ถ้าไม่ได้ไม่ต้องไปก็ได้ไปคนเดียวได้ นอนอยู่บ้านแหละ”

“ไม่เอาจะไปด้วย” เรื่องไรหล่ะไอ้กิ๊บยิ่งหล่อๆอยู่ด้วยเดี๋ยวผู้หญิงก็เข้ามาขอเบอร์อีก โหดๆแบบมันนี้แหละผู้หญิงชอบผมนี้เซ็งเลย แค่อีน้องจูนที่โรงเรียนก็บ้าอยู่แล้ว

“งั้นก็ไปล้างหน้าล้างตา หรือจะอาบน้ำด้วยไหมเดี๋ยวอาบให้”

“อาบ! แต่คราวนี้อาบเองแค่อุ้มไปที่ห้องน้ำอย่างเดียวก็พอ”

“ครับๆ งั้นไปอาบน้ำเลยนะ เพราะพวกพี่ๆเค้าก็จะไปด้วย เดี๋ยวต้องไปกินข้าวก่อน” แล้วมันก็อุ้มผมเข้าไปส่งอย่างเดียวจริงๆครับไม่มีการต่อรองครับ(แอบเสียดายเลยกู)

อาบน้ำเสร็จไอ้กิ๊บมันก็เข้ามาอุ้มไปตั้งบนที่นอนแล้วก็โยนเสื้อ กางเกง กางเกงในมาให้(โยนจริงๆ)

“กิ๊บไม่เอาเสื้อแขนยาว ร้อนๆ!!” ผมนี้โวยเลยครับ ร้อนตายห่าให้กูใส่เสื้อแขนยาว

“แขนยาวนี้แหละตอนกลางคืนมันหนาว เดี๋ยวก็เป็นไข้”

“ไม่เอามันร้อนๆ เอาเสื้อแขนสั้นมาเร็วๆเลย”

“ไม่อายคนใช่ไหมที่จะใส่แขนสั้น” ผมนี้เงียบเลยครับ ก็ตัวผมตอนนี้แดงไปตั้งแต่คอลงมาถึงแขนนั่นแหละ

“แต่ไม่ใส่ขายาวนะ!!” ถ้าใส่ขายาวและแขนยาวนะตายแน่ๆ ร้อนเป็นบ้า

“อืมได้!” เฮ้อดีนะ ที่มันไม่ทำรอยตรงขาแถวล้างๆด้วยไม่งั้นนะ แต่ไอ้กิ๊บมันไม่อายครับ รอยที่ผมทำยังเห็นแดงเลยที่คอมัน แต่ก็ดีแล้วแหละเขาจะได้รู้ว่ามันมีเจ้าของแล้วห้ามยุ่ง!! กว่าจะแต่งตัวเสร็จก็ประมาณจะหกพอดี

“กว่าจะลงกันมานะมึง เอาอีกรอบหรอว่ะฮะ!!” ไอ้มี้ครับไม่รู้มันมาจากไหน

“ถ้าเป็นมึงเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงมึงเอาได้ไหมหล่ะ” ไอ้กิ๊บไม่ตอบแต่ถามกลับครับ ไอ้พวกที่โดนเอานี้หน้าแดงส่วนที่เอานะหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆ

“555 มึงแน่มากไอ้หนู”

“หนูพ่อมึงอ่ะ แล้วนี้เมื่อคืนมึงไปนอนที่ไหนมาเห็นพี่กี้บอกว่ามึงไม่ได้กลับบ้าน” พี่วีจัดโต๊ะกับข้าวอยู่ช้อนร่วงจากมือเลยหน้างี้แดงแปร๊ดเลย

“วีมึงเป็นไรมึงว่ะ ช้อนร่วงหมดแล้วเนี้ย!!” ไอ้ฟาวนี้บ่นแหลกลาน

“เปล่าๆ เดี๋ยวกูไปล้างช้อนมาให้หล่ะกัน” แล้วพี่วีก็วิ่งเข้าครัวไปเลยครับ

“เอาๆ มากินข้าวกันได้แล้ว นั่งสบายกันเหลือเกินนะ!!” พี่ผมเรียกไอ้พวกที่นั่งกันอยู่หน้าทีวีให้มากินข้าว

“ว้าววว พี่ฟาวทำเองหมดเลยหรอครับ ผู้หญิงยังอายเลยนะเนี้ยโชคดีของพี่ชายผมจริงๆเลย” ไอ้มี้มันถึงก็ชมซะออกหน้าออกตาเลย ไอ้ฟาวก็บายอตามมันไปด้วย

“ก็ไม่ถึงขนาดนั่นหรอกก็ทำได้แค่เท่าที่เห็นนั่นแหละ” แหวะ! แรดแต่พี่ผมมันทำกับข้าวอร่อยจริงๆนะเชื้อแม่แรงเรื่องทำกับข้าวเนี้ย ถึงแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านแต่ทุกครั้งที่กลับมาแม่จะทำกับข้าวให้ทานทุกครั้งแล้วไอ้ฟาวมันก็จะเข้าไปช่วยทุกครั้ง ส่วนผมนะหรอเล่นเกมส์อยู่ด้านบนโน้น

“ตุ๊ด!มานั่งตรงนี้ ข้างๆกูเนี้ย” ผัวเรียกก็ต้องไปครับ เดี๋ยวจะโดนตีนเอาได้ท่าหากว่าขัดขืน 55

“อ่อๆ กูจำได้หล่ะ วันนั่นที่ไอ้แป้งเรียกมึงว่าตุ๊ดใช่ไหมมึงแม้งแตกใส่มันอ่ะ 55”

“ทำไม” ไอ้กิ๊บหันมาถามผม ก็เรื่องวันนั้นแหละ

“เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลังนะ ตอนนี้กินข้าวก่อน” ขี้เล่าเรื่องมันยาว หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไปเปิดท้ายกันกันครับ แต่ละคนก็แยกย้ายกันไปครับ ของผมนี้ไม่ต้องเดินให้เมื่อยตุ้มครับ มันพาไปร้านรองเท้าประจำของมันอยู่แล้วอยู่แถวด้านบนทุกครั้งที่มากับมัน ก็จะมาเดินแถวๆด้านบนอย่างเดียวครับของมันสวยดี ไอ้กิ๊บมันเป็นคนที่ซื้อของนานมาก เลือกแล้วเลือกอีกนั้นแลหะ ผมนี้ไม่ไหวจะรอแล้ว

“กิ๊บนานแล้วนะ เอาสักคู่ดิ” ผมเริ่มจะเบื่อแล้วรอท่านคุณชายซื้อรองเท้าเป็นชาติ

“แปบเดียวเอง เบื่อแล้วแหงะ” ปากมันถามนะ แต่ตามันเลือกรองเท้าอยู่

“อืม  อีกนานป่ะ เดี๋ยวไปซื้อน้ำแปบเดี๋ยวมานะ” มันไม่ได้สนใจผมเลยครับ อืมอย่างเดียว ระหว่างทางไปซื้อน้ำก็เดินดูของไปด้วย แล้วก็เจอแล้วครับมันเป็นแหวนเงินหัวดำสวยอะ มันเป็นแหวนคู่ด้วยตอนแรกก็กลัวนั้นแหละว่าซื้อไปแล้วไอ้กิ๊บมันจะใส่ไหม เพราะมันเป็นคนไม่ชอบใส่แหวน มันใส่นาฬิกาอย่างเดียว แต่ตกลงซื้อ เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดมันแล้วด้วย ราคาเท่าไรนั่นจำไม่ได้ พอได้แหวนก็เดินดูของไปเรื่อยๆครับขึ้เกียจไปหามันตอนนี้เพราะคิดว่ามันคงยังเลือกไม่เสร็จแน่ เดินอยู่นานเหมือนกันอะ จนได้เสื้อมาตัวนึง กับกางเกงขาสั้นมาสองตัว พอกลับไปหามันที่ร้านขายรองเท้าเจอมันยืนหน้าบึ้งรออยู่แล้ว

“ซื้อเสร็จนานแล้วงแงะ” ถามไปงั้นๆแหละ รู้คำตอบอยู่แล้ว

“บอกว่าไปซื้อน้ำอย่างเดียวไม่ใช้หรือไง”

“ก็ไปซื้อน้ำแล้วก็เลยเดินของ มันเพลินไปหน่อยแค่นั้นแหละ ยิ้มดิเดี๋ยวไม่หล่อนะ” มันยิ่มแล้วครับ อ้อนหน่อยเดี๋ยวก็ยิ้มแล้ว แล้วมันก็ดึงของในมือผมไปดูว่าซื้ออะไรบ้าง แล้วเอาไปถือให้

“ฟาร์เมื่อกี้เมื่อกี้กูเจอน้องจูนด้วย ” ผมนี้หันไปมองทันทีเลยครับ อารมณ์เริ่มมาแล้ว

“แล้วมันมาหาทำไม!!” น้ำเสียงนี้ไม่พอใจอย่างแรง คนอื่นนี้พอว่านะแต่ถ้าเป็นน้องคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด

“คิดถึงมั้ง เห็นเดินเข้ามาหาแล้วก็มาบอกแค่เนี้ย” อ๊ากกกกกก ผมนี้แทบอยากจะข่วนหน้าไอ้กิ๊บให้หมดหล่อเลยแมร่ง คนจะได้มาต้องมามองเนี้ย ส่วนไอ้เจ้าตัวมันนะพูดเหมือนไม่มีไรเสียหาย

“คิดถึงงั้นหรอ มากไปหน่อยแล้วมั้ง” ผมนี้พูดแบบกัดฟันสุดๆเลย เดี๋ยวก่อนเจอที่โรงเรียนเดี๋ยวแมร่งให้แป้งจัดการแน่

“สนใจไร กูไม่ได้คิดไรกับน้องเค้าซะหน่อย ถ้าเป็นมึงมาบอกว่าคิดถึงก็ว่าไปอย่าง จุ๊บ” อารมณ์โกรธกลายเป็นอารมณ์เขิลพูดไม่ออกเลย

“แมร่งบ้าแล้วกิ๊บ! คนอยู่เยอะแยะหอมมาได้นะ”

“แคร์ไร”

                                                                                  TBC.