คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ไปทะเลเฮฮา 2
ตอนที่ 17
“แต่มึงเป็นน้องพี่เขานะ กูแค่น้องรหัสเอง” ได้ข่าวว่ามันตามใจมึงมากกว่ากูอีกนะ
“มึงนั่นแหละ มึงเป็นผู้หญิงอ้อนๆหน่อย ไอ้ฟาวยอมชัวร์”
“ไม่เอากูกลัวพี่กี้ เขามองกูเหมือนจะกินหัวกูเลย” ฮ่าๆ ก็มึงไปยุ่งกับเมียมันหนิ แต่ผมว่าพี่กี้คงไม่ได้คิดไรมากหรอกเพราะพี่เขาก็รู้ว่าไอ้แป้งเป็นน้องไอ้ฟาว
“ฮ่าๆๆ มึงพูดจริงดิไม่ต้องกลัว พี่เขาไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อยไอ้กิ๊บหน้ากลัวกว่าอีก มึงไม่เห็นกลัว”
“แล้วกูรู้จักพี่เขาเหมือนรู้จักไอ้กิ๊บไหมหล่ะ”
“พวกมึงสองคนคุยไรกัน กูเห็นอยู่นานแล้ว” ไอ้นัทไม่รู้มาจากไหน ผมกับไอ้แป้งตกใจเลย
“ก็ไอ้แป้งนั่นแหละมันอยากเล่นโบ๊ท มันให้กูไปบอกพี่ฟาวให้มันไม่กล้า” ไอ้นัทหันไปมองหน้าไอ้แป้งเหมือนไม่เชื่อว่าไอ้แป้งมันจะไม่กล้า
“กลัวไรมึงอ่ะ เห็นทุกครั้งแทบจะเข้าท้องพี่ฟาว”
“ฟาร์แมร่งปากมากไปบอกมันทำไม เห็นไหมมันมาถามกูเนี้ย” ไอ้นัทนี้หัวเราะเลยครับ
“ทำไม ทำไมบอกกูไม่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ช่วยเลย”
“มึงจะทำไงมึงอ่ะ กูก็อยากเล่นนะมึง” ไอ้นัทไม่พูดไรมากครับมันลากผมกับไอ้แป้งเดินไปหาพวกพี่เขาที่เล่นน้ำกันอยู่ใกล้ๆ
“พี่ฟาวไอ้แป้งมีไรจะบอก” ไอ้นัท ไอ้สันขวาน ไอ้แป้งบีบมือผมแน่นเลยครับ
“มีอะไรฮึ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จะเข้าห้องน้ำหรือไง” ไอ้ฟาวมันเดินเข้ามาถามไอ้แป้ง
“พี่ฟาวหนูอยากเล่น บานาน่าโบ๊ท”
“ไม่ได้!!!” พร้อมเพรียงกันอีกแล้ว พวกพี่ๆทุกคน พวกผมนี้ตกใจกันเลยทีเดียว
“ทำไมไม่ได้อ่ะ มาทะเลก็ต้องเล่นบานาน่าโบ๊ทดิ”คราวนี้ผมเถียงบ้างครับ
“มึงจะบ้าหรอตุ๊ด คลื่นแรงมึงจะเล่นอีก ว่ายน้ำเป็นหรือไง” ไอ้กิ๊บครับมันเดินตรงมาที่ผมทันที
“ก็ทำไมเสื้อชูชีพก็มี ไม่จมอยู่แล้ว” ไอ้แป้งครับ ตอนนี้พวกผมสองคนอยู่กลางสนามรบครับ
“เสื้อชูชีพมีมันก็ถูกที่เราจะไม่จม แต่คลื่นมาแรงอันตราย” คราวนี้พี่กี้เป็นคนพูดไอ้แป้งหลบหลังผมทันทีเลยครับ ท่าทางมันจะกลัวจริงๆ
“ก็หนูอยากเล่นอ่ะ” ไอ้แป้งมันยังไม่ยอมแพ้ ผมนี้เงียบตั้งแต่ไอ้กิ๊บด่าเรียบร้อยแล้ว
“เดี๋ยวค่อยมาเล่นครั้งหน้าได้ไหมครับ ครั้งนี้คลื่นมันแรงจริงๆนะ มันอันตราย” คราวนี้พี่ผมมันพูดเองเลยครับ ไอ้แป้งไม่พูดอะไรครับ นอกจากสั่นหัวอย่างเดียว
“แป้งมึงบ้าหรือไงฮะ คลื่นมันแรงจะเล่นได้ยังไง” ไอ้กิ๊บครับ
“ใครไม่เล่นก็ช่างก็จะเล่น คนเดียวก็ได้!!” แล้วมันก็เดินไปเลยครับ ผมที่ยืนอึ่งซักแปบก็รีบเดินตามมันไปทันที ใจจริงผมอยากเล่นเหมือนกัน ฉะนั้นครั้งนี้ผมอยู่ข้างไอ้แป้งครับ ไอ้นัทก็ตามมาติดๆ
“แล้วทำไมต้องดื้อพร้อมกันแบบนี้ด้วยว่ะเนี้ย!” ไอ้กิ๊บมันสบถเบาๆแล้วก็เดินตามมาติดๆเลยครับ
“พี่ค่ะรอบนึงเท่าไรค่ะ” ไอ้แป้งถามพี่เขา แล้วก็จัดการจ่ายอย่างดีเลยครับ
“เดี๋ยวครับพี่แปบ อยากเล่นกันนักใช่ไหม พี่ครับครึ่งชั่วโมงเลยครับ เล่นกันให้หายอยากเลยนะ” ผมกับไอ้แป้งมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลายเลยครับ ครึ่งชั่วโมงกูอ้วกแน่ ไอ้กิ๊บมันคงเจ็บใจมั้งครับ พวกพี่ก็เดินตามหลังกันมาตกลงวันนั่นก็ได้เล่นกันเกือบทุกคนครับ ครึ่งชั่วโมงอ่ะคิดดูร่วงน้ำกันไม่รู้กี่รอบ หมดแรงเลย
“ฟาร์กูจะอ้วก ปวดหัวว” ไอ้แป้งน้ำหูน้ำตากันเลยทีเดียว
“เป็นไง พอใจกันแล้วใช่ไหม หายอยากกันหรือยัง” ไอ้กิ๊บครับ เดินขึ้นมาซ้ำเต็มๆเลยครับ แต่สภาพมันไม่ค่อยเท่าไรนักกีฬาหนิครับ
“ฟาร์กูไม่ไหวแล้วนะ ไม่เอาแล้วไม่เล่นแล้ว” ไอ้แป้งครับ ผมนี้ไม่มีแรงแล้วนอนราบกันเลยทีเดียว
“กี้ขอน้ำให้น้องหน่อย” พี่ฟาวที่เข้ามาดูผมกับไอ้แป้งถึงกับหน้าเสียเลย ไอ้คนอื่นๆมันไม่ค่อยเท่าไรหรอกครับนักกีฬาซะส่วนมาก จะมีก็แต่ไอ้นัท แต่ไอ้ดีนมันก็เอาไปแล้ว ส่วนพี่วีนะหรอไอ้มี้ลากไปไหนแล้วไม่รู้ เหลือผมกับไอ้แป้งนี้แหละ
“อะ! ตุ๊ด!กินน้ำล้างหน้าตาหน่อย” ไอ้กิ๊บมันเข้ามาล้างหน้าให้ผม แล้วก็เช็ดหน้าให้
“เป็นไงเรา เป็นผู้หญิงแท้ๆแต่ทำไมถึงดื้อขนาดนี้ก็ไม่รู้ ฮืม” ไอ้แป้งโดนพี่กี้บ่นเลยครับ อย่างที่บอกนั้นพี่เค้าไม่ได้ไม่ชอบไอ้แป้ง แต่แค่ไม่ค่อยคุยกันเท่าไรดูๆไป พี่กี้ดูเป็นห่วงเป็นไยไอ้แป้งดีออก
“ก็หนูอยากเล่นหนิ”
“ก็หนูอยากเล่นหนิ แล้วเป็นไงได้เล่นสมใจหนูหรือยัง” ไอ้แป้งทำหน้าบึ่งเลยครับ ไอ้ฟาวมันเดินไปหยิบยากันหวัดมาให้ผมกับไอ้แป้งกินคนละเม็ด มันบอกว่ากินกันไว้ก่อน พอปรับสภาพร่างกายกันได้ก็เริ่มเล่นน้ำกันต่อครับเล่นกันจนถึงหกโมงเย็นใกล้ทุ่มนึงนั้นแหละ ขากลับนี้ไม่ต้องพูดถึงบิดกลับกันเหมือนจะเหาะ แต่สภาพนี้แน่นอนมันต้องเหนื่อยกันมากด้วยแหละ
“ตุ๊ด! นั่งดีๆอย่าเพิ่งหลับ กอดแน่นๆเลยเดี๋ยวร่วง!” ไอกิ๊บมันกะชับออมกอดผมให้แน่นกันผมร่วง
“ไอ้แป้ง แป้งมึงให้กูขับเหอะ ตามึงจะปิดแล้ว” ไอ้หญิงเพื่อนผมอีกคนที่มาด้วยมันพูดขึ้น เพราะว่ามันไม่ได้เล่นบานาน่าโบ๊ทเลยไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไร
“ไม่เป็นไรกูไหว แค่นี้เอง เร็วดิไปขึ้นรถ” ไอ้แป้งมันชอบขับมากกว่าซ้อนผมขนาดมันนั่งกับผมมันยังขับเลย
“ไม่ต้อง! ไอ้หมูมึงมาขับรถให้แป้งซ้อน ส่วนไอ้โจ้มึงไปนั่งกับไอ้หญิง” เสียงประกาศิตจากไอ้นัทดังขึ้นมาทุกคนพร้อมทำตามครับ
“ส่วนไอ้แป้งไม่ต้องพูดมาก ซ้อนไอ้หมูกลับบ้านกอดเอวมันแน่นๆด้วยเดี๋ยวตก”
“แมร่ง! ไอ้แป้งเอ่ยเมื่อไรมึงจะมีแฟนว่ะ จะได้มีคนมาดูแลมึงเนี้ย” ไอ้หมูถามไอ้แป้งลอยๆ
“อะ อือ ไม่เอาว่ะ ตอนนี้ยังไม่คิด กูเบื่อเด็กในโรงเรียนแล้วไม่ได้เรื่องสักคน!” พวกพี่ๆที่ได้ยินหัวเราะร่าเลยครับ ไม่ใช้เพราะมันไม่สวยนะที่ไม่มีแฟน แต่เพราะมันเลือกเยอะ
“พี่ว่างนะครับน้องแป้ง สนใจไหมครับ” พี่เอกเพื่อนพี่ผมอีกคนแซวขึ้นมา ไอ้แป้งหันไปมองแล้วส่งยิ้มหวานๆไปให้ครับ
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้แป้งยังไม่ต้องการพ่อเพิ่มค่ะ แค่ที่มีแป้งก็เหนื่อยแล้ว” ไอ้พ่อที่มันพูดถึงนอกจากพ่อแท้ๆของมันแล้ว มันก็หมายถึงพวกผมนี้แหละ มันยังบอกเองเลยนะว่าบางครั้งพวกผมโหดกับมันมากกว่าพ่อแท้ๆของมันอีก
“ก็พี่ไม่ได้อยากเป็นพ่อน้องแป้งซะหน่อย พี่อยากเป็นแฟนน้องแป้งต่างหากครับ” เสียงโห่ตามมาติดๆครับ
“เหอะๆ พูดตรงไปไหมค่ะ แป้งเรื่องเยอะนะ รับไหวหรือเปล่า” ไอ้แป้งมันคงคิดว่าพี่เขาล้อเล่นมั้ง มันถึงต่อปากต่อคำอยู่ได้เนี้ย
“เยอะขนาดไหนครับ ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ” นี้แสดงพี่เขายังไม่รู้ฤทธิ์น้องแป้งซะแล้ว
“ก็……..” ไอ้แป้งมันกำลังจะบอกแต่มีเสียงแทรกขึ้นมา
“งี่เง่า” เสียงไอ้นัทคนแรกเลย
“ดื้อ” เสียงผม
“พูดจาไม่รู้เรื่อง”ไอ้กิ๊บครับ
“ขี้เกียจ ไม่ตั้งใจเรียน” ขนาดไอ้มี้ที่เพิ่งรู้จักยังลงมติด้วยเลย แต่ไอ้แป้งก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรหรอกครับ ยืนยิ้มเหมือนเป็นความภาคภูมิใจ
“ที่สำคัญ จะจีบไอ้แป้งมึงขอพี่มันหรือไง ฮืม!!” ไอ้ฟาวครับมันเดินเข้ามาตบที่ไหล่พี่เอกเบาๆ
“อะไรมึงอ่ะ น้องแป้งน้องมึงหรือไง มึงมีพี่สองคนเองไม่ใช้หรือไง” พี่เอกยัง งงๆ อยู่
“ก็ใช้ที่กูมีพี่น้องสองคน แต่ไอ้แป้งอ่ะน้องรหัสกู แต่มึงไม่รู้หรอ ไอ้เป้มึงก็รู้จักหนิ นั่นแหละพี่แท้ๆเลย ฉะนั้นถ้ามึงจะจีบมันก็ต้องขออนุญาตบ้างอะไรบ้าง เพื่อนมันหวงนะมึง”
“โฮ่ ขนาดนั้นเลย ไอ้ห่านั่นโคตรโหดเลย งั้นกูเปลี่ยนมาจีบน้องแท้ๆมึงแทนได้ไหมว่ะ” พี่เอกพูดแล้วเหล่มาทางผม ไอ้กิ๊บดึงผมเข้าไปกอดเลย
“หึหึ คนนี้ยิ่งไม่ได้เจ้าของมันหวง มึงเห็นไหมกอดแน่นขนาดนั้นอ่ะ”
“งั้นกูจีบมึงแทนหล่ะกัน รู้จักมานานแล้วคงไม่ยากใช่ไหม ฮืม”
“ถ้ามึงทำแบบนั่นก็แสดงว่ามึงอยากมีเรื่องกับกู” พี่กี้ครับเข้ามาลากไอ้ฟาวให้ไปยืนด้านหลังทันทีเลย
“555 ดูหน้าพวกมึงแต่ละคนที่มองกูดิ กูพูดเล่นกูไม่เอาหรอกหน่า คิดมากไปได้” พี่พูดเล่นแต่พวกผมนี้คิดจริงไปแล้วครับ
“พูดเล่นก็ดีแล้ว เพราะถ้ามึงคิดจริงคงหลายตีนว่ะที่มึงจะโดน” พี่วีพูดขึ้นมา
“โอเคๆ ไม่มีไรแล้ว กลับบ้านดีกว่า หิวแล้วววววว” ไอ้มี้ครับ มันเข้ามาลากพี่วีไปที่รถ แต่ละคนก็เริ่มแยกย้ายกันไปขึ้นรถเลยครับ ผมก็โดนเจ้าคุณชายกิ๊บลากมาเหมือนกัน
“เสน่ห์แรงชิบ!!เมียกู ผู้ชายบอกจีบต่อหน้ากูเลยแมร่ง!!” ไอ้กิ๊บมันบ่นให้ผมได้ยิน
“คนหน้าตาดีก็งี้แหละ ทำใจหน่อยนะ”
“ครับๆ อย่าให้ตากูบ้างนะ มึงร้องแน่ฟาร์ หึหึ”
“พูดงี้หมายความว่าไง กวนตีนแล้วนะ” มันเห็นว่าผมเริ่มอยากรู้เลยบิดมอไซค์อย่างเร็วเลยครับ เสียงลมดังมากพูดให้ตายก็ไม่รู้เรื่อง เจ็บใจชิบ กว่าจะถึงบ้านก็ราวๆทุ่มครึ่งพอดี
“ตุ๊ดคืนนี้มานอนที่บ้านไหม” ไอ้กิ๊บมันถามขณะที่กำลังรอพี่ผมมาเปิดประตูบ้าน ผมกับมันกลับมาถึงก่อน ส่วนคนอื่นๆแยกย้ายกลับบ้านไปแล้ว
“ไม่เอา พรุ่งนี้วันจันทร์ต้องไปโรงเรียน” ผมนั่งเอาหัวพิงที่ไหล่มัน
“ก็เอาเสื้อผ้าแล้วไปนอนที่บ้านดิ นะนะ”มันเริ่มอ้อนผมแบบนี้อีกแล้ว
“ไม่เอาไม่ต้องมาอ้อนเลย แล้วทำไมกิ๊บไม่มานอนที่นี้อ่ะ” คราวนี้ผมถามมันบ้าง
“ก็อยากนอนที่บ้านอ่ะ”
“งั้นก็กลับไปนอนที่บ้าน วันนี้ก็เหนื่อนมาทั้งวันแล้วด้วย” ผมพูดแล้วหันไปลูบหน้ามันเบาๆ ผมชอบเล่นหน้ามันครับ เพราะมันชอบทำหน้ายุ่งๆเวลาที่ผมลูบหน้ามัน
“ก็นอนที่บ้านไม่มีคนให้กอด”
“งั้นก็นอนที่นี้ จะได้มีคนให้กอด” มันส่ายหัวไปมาครับ แล้วผมกับมันก็นั่งเงียบครับ ไม่มีใครพูดอะไรรอสักแปบไอ้ฟาวก็กลับมาพร้อมกับอาหารครับ สงสัยที่กลับมาช้านี้ไม่ซื้ออาหารมาแน่เลย น่ารักจริงๆพี่กู
“อ้าวมาถึงนานแล้วแหงะ แล้วทำไมไม่เข้าบ้านอ่ะ” พี่ผมนี้ถามตาตื่นเลยครับ
“ก็ให้เข้ายังไงอ่ะ บ้านล็อก เร็วๆเลยหนาวจะแย่แล้ว”
“โง่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง กุญแจอยู่ที่เดิมไม่ได้เอาไปซะหน่อย” อ้าวเวรนี้กูนั่งเฝ้ากุญแจหรือนี้
“ใครไปรู้อ่ะ นั่นแหละเร็วๆเลย หิวแล้วด้วยซื้อไรมากินมั้งเนี้ย”
“ว่าแล้วว่าต้องหิว ไม่ต้องห่วงของกินเยอะแยะ กิ๊บอยู่กินด้วยกันก่อนดิ” พี่ผมหันไปชวนไอ้กิ๊บ
“พี่ฟาว บังคับฟาร์ให้ไปนอนที่บ้านผมให้หน่อยดิ”
“อ้าว ทำไมอ่ะ กูนึกว่ามึงจะมานอนที่นี้เหมือนทุกครั้ง”
“นอนไม่ได้ คืนนี้แม่ให้กลับไปนอนที่บ้าน” มันแล้วก็ส่งสายตาเคืองๆมาให้ผม ผมไม่สนครับกูหิวกูขอกินก่อน
“อ้าวหรอ ฟาร์มึงก็ไปนอนกับมันหน่อยดิ เมื่อคืนยังเห็นไปนอนได้เลย”
“โหย ไม่เอาพรุ่งนี้มีเรียนขี้เกียจเอาเสื้อผ้าไป ถ้ามันเรื่องมากก็นอนบ้านใครบ้านมันดิ” อย่างที่บอกกูหิว พูดอะไรออกไปยังไม่คิดครับ
“เรื่องมากใช่ไหม ดี ดีจริงๆ งั้นผมไปก่อนนะ” แล้วไอ้กิ๊บก็เดินไปเลยครับ ผมก็งงดิกูทำไรผิดเนี้ย พี่ฟาวมองหน้าผมแล้วส่ายหน้า ไม่สนใจครับกินก่อนเดี๋ยวค่อยโทรไปถามว่าเป็นอะไรกว่าผมจะกินข้าวอาบน้ำแต่งตัวทำการบ้านเสร็จ เล่นเอ็มเช็คเมล์อีกนิดหน่อยก็พอดี เกือบๆ 5 ทุ่มแต่ก็ไม่เห็นมีสายข้าวของไอ้กิ๊บสักสาย คือธรรมดามันจะโทรมาตั้งแต่ 4 ทุ่มแล้ว แต่นี้จะ5 ทุ่มแล้วยังไม่เห็นแม้แต่เงาเป็นไรของมันเนี้ย จะโทรไปโทรศัพท์ก็ไม่มีตังค์ เวรจริงกู อ่อ ฉุกเฉินซิครับ ดีแทคเขามีใจดีฉุกเฉิน 55 แล้วผมก็ส่งฉุกเฉินไป ครั้งแรกไม่โทรกลับ ครั้งที่สอง ก็ยังไม่โทร สาม สี่ และอีกหลายครั้งนั้นแหละ จนผมเริ่มโมโหแล้วนะแมร่ง!! ผมนึกขึ้นได้เลยลงไปโทรหากับโทรศัพท์บ้าน รอสายอยู่นานครับไม่รู้ไปตายที่ไหน
“[มีอะไร]” ดูมันรับโทรศัพท์ผมดิ
“โทรกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!!” แล้วก็วางทันทีเลยครับ แมร่ง!! มีอะไรงั้นหรอ
ครืดดดดดดดด ครืดดดดดด“เป็นบ้าอะไรถึงไม่ยอมโทรมา ฉุกเฉินไปก็ไม่โทรกลับ โทรไปก็ถามว่ามีอะไร!! หมายความว่าไง ฮะ!!” ไม่ต้องรอให้มันพูดครับ ผมใส่ไปเต็มๆเลย อารมณ์ล้วนๆ
“[ไม่ได้เป็นอะไร]”
“ไม่ได้เป็นอะไร แล้วทำไมถึงไม่โทรมาหละ” เริ่มเหนื่อยแล้ว เมื่อกี้ใช่เสียงมากไปหน่อย
“[อยากให้โทรไปหรอ]” ไอ้ควายแล้วที่เดือดขนาดนี้ ถ้าไม่อยากให้มึงโทรมาก็คงไม่ดิ้นรนขนาดนี้หรอกนะ
“ทำไมถามแบบนี้” ผมว่ามันต้องงอนอะไรผมแน่เลยเนี้ย
“[ก็เปล่า]”
“กิ๊บเป็นอะไร ทำไมทำเหมือนไม่อยากคุยด้วยเลย”
“[ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย ฟาร์นอนเหอะ นี้มันก็ดึกแล้วพรุ่งนี้มีเรียนอีกนะ]”
“ไม่เอา ไม่นอน” ผมเริ่มเดาออกแล้วว่ามันงอนผมเรื่องอะไร ต้องเรื่องที่ผมพูดตอนหัวค่ำแน่เลย
“[งั้นกิ๊บวางนะ กิ๊บง่วงแล้ว ฝันดีนะ]” ชัวร์ป้าบ เพราะเล่นแทนตัวเองด้วยชื่อแบบนี้
“อย่าวางนะ ห้ามวางด้วย มาหาที่บ้านหน่อย” ผมสั่งอย่างเอาแต่ใจเลยครับ คนอย่างไอ้กิ๊บถ้ามันงอนต้องง้อต่อหน้า เพราะถ้าง้อทางมือถือมันไม่หายงอน
“[ไปทำอะไร]”
“มาเหอะหน่า เร็วๆด้วย แค่นี้แหละ” แล้วผมก็จัดการเอาเสื้อนักเรียนใส่กระเป๋า หนังสือสำหรับวันพรุ่งนี้ และของใช้ที่จำเป็น นี้กูต้องไปนอนบ้านมันใช่ไหมเนี้ย รอไม่นานฟีโน่แดงก็มาจอดที่หน้าบ้าน พอมันเห็นว่าผมเอากระเป๋าไปด้วยยิ้มเลยครับ น่าหมั่นไส้ชิบ
“เลิกทำหน้าบ้าได้แล้ว อะไรว่ะตัวก็โตแต่ใจน้อยไปได้ หัวล้านป่ะเนี้ย”
“ไม่ต้องมาล้อเลยนะ รู้ว่ากูโกรธมึงยังให้กูโทรหาอีกนะ ตังค์ในโทรศัพท์อะหัดเติมซะบ้าง” นี้แหละไอ้กิ๊บมันต้องแบบนี้
“เติมทำไม ใครอยากคุยก็โทรมาหาเองนั้นแหละ” พอผมพูดแบบนั่นไอ้กิ๊บก็จัดการ กอดรัดฟัดเหวี่ยงจนผมมึน
“แล้วเอากระเป๋าเตรียมตัวไปไหนเนี้ย จะหนีตามผู้ชายหรือไง” มันพูดเหมือนผมเป็นเด็กผู้หญิงใจแตกแล้วหนีตามผู้ชายเลย
“ไอ้ควาย เดี๋ยวหนีจริงๆคนแถวนี้เดือดร้อนแน่”
“ใครเขาอยากจะได้ นิสัยไม่ดีขนาดนี้เนี้ยฮืม! ฟอด จุ๊บ”
“หลายคนเหอะ ฮ่าๆ ไปเร็ว ง่วงแล้ว พูดมากอยู่นั้นแหละ”
พอถึงห้องก็ล้างหน้าล้างตาล้างเท้า เสร็จก็นอนเลยครับ ง่วงมากจริงๆวันเล่นน้ำซะเหนื่อยเลย แต่กว่าจะได้นอนอีกนั้นแหละ ไอ้กิ๊บมันก็กวน
“กิ๊บทำไมไม่ใส่เสื้อนอน” ไม่ใช้ไม่เคยเห็น แต่ตอนนี้บนตัวไอ้กิ๊บมันมีรอยแดงที่ผมเป็นคนทำไว้ เห็นที่ไรเป็นอันต้องคิดถึงเรื่องนั้นทุกที
“ไม่เอามันร้อน อีกอย่างเนื้อแทบเนื้อสบายจะตาย” แล้วมันก็ลากผมเข้าไปกอด แล้วเอาขามาพาดด้วย
“มันหนักนะ เอาขาพาดแบบนี้เนี้ย เอาออกไปเลย” ผมพูดเสียงอู้อี้เลย
“แค่นี้ทำหนัก วันนั้นทับทั้งตัวไม่เห็นบ่นเลย”
“กิ๊บ!!!!!” ผมพูดแล้วหยิกไปที่นมมันเต็มๆเลยครับ มันนี้ร้องจ๊ากเลย
“เล่นไรเนี้ยเจ็บนะ โดนมั้งเป็นไง ฮะ!!”ตอนนี้ทั้งผมและมันจ้องตากันเขม่งเลยครับ
“จ้องทำไมนอนไปเลย” มันพยายามจะดึงผมเข้าไปกอด
“อย่ามากอดเลยนะ นอนไปเลย” แล้วผมหันหลังให้มันทันที
“เรื่องไรหล่ะ ที่ให้มานอนที่นี้ก็เพื่อจะกอด อย่างอนดิ เมื่อกี้ล้อเล่น” มันใช้มือดึงแขนผมให้หันหน้าเข้าหามัน แต่ผมยังเมินครับ
“อย่ามาดึงจะนอนนนนน”
“โหยตุ๊ด! แมร่งขี้งอนว่ะ” แล้วก็ออกแรงจับให้พลิกตัวเข้าไปหามันจนได้ ผมเหนื่อยที่พูดกับมันแล้ว เลยคิดว่าหลับดีกว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยตื่นขึ้นมางอนต่อ 555
“ฝันดีนะครับ ที่รัก จุ๊บ” มันก้มลงมาจุ๊บที่ปากผม ไอ้ผมที่ยังหลับไม่สนิทนี้ได้ยินชัดเจนเลยครับ ผมเลยใช้จังหวะที่มันจุ๊บที่ปากเอามือไปจับหัวมันแล้วจูบตอบไป มันนี้มองตาค้างเลย
“ฝันดีเหมือนกันครับ ไอ้ที่รัก” แล้วผมก็ซุกหน้าที่หน้าอกมันทันที ไม่ใช่ไม่อายซะหน่อยที่ทำแบบนั่น โคตรอายเลย ตอนเช้าตื่นสายเล่นเอาเกือบไม่ทันไปโรงเรียนเลยดีนะที่บ้านมันมีห้องน้ำด้านล่างไอ้กิ๊บเลยลงไปอาบน้ำด้านล่าง ส่วนอาหารเช้าไม่ทันครับ มันหยิบขนมปังมาสองชิ้น ยัดที่ปากมันอันนึง ที่ปากผมอันนึง ไอ้ทรงผมที่จัดก็เป็นอันต้องเสียทรงไอ้กิ๊บมันบิดแหลกเลย มาถึงโรงเรียนนี้เส้นยาแดงผ่าแปด เขากำลังเรียกเข้าแถวพอดี วิ่งเลยครับเล่นเอาเหนื่อยกันตั้งแต่เช้า
“ไงฟาร์มึง เมื่อคืนหนักหรือไงถึงมาเฉียดฉิวแบบนี้เนี้ย” เล่นเอาหอบแดกเลย ไอ้นัทมันก็ค่อยๆลูบที่หลังแล้วก็บอกให้หายใจเข้าลึกๆ
“หนักเหี้ยไรหล่ะ ตื่นสายอย่างเดียวเหอะเพลียจากเล่นน้ำเมื่อวานนั้นแหละ” มันก็ไม่พูดอะไรต่อครับ ผมหันไปมองไอ้กิ๊บที่ยืนอยู่ด้านหลัง มันยืนหล่อหน้าตายประสามันนั้นแหละ ส่วนไอ้ดีนก็ยืนยิ้มอยู่ข้างๆมัน ไอ้กิ๊บเวลาอยู่โรงเรียนมันจะขรึมมาก นิ่งๆมากไม่ค่อยมีใครกล้าเท่าไร แต่มันจะใจดีกับเด็กผู้หญิงมาก
“พวกมึงฟังๆ ทางนี้หน่อยม.6 มีงานกันอีกแล้ว” เสียงหัวหน้าห้องผมพูดขึ้นมา
“งานไรอีกว่ะ กีฬาสีเพิ่งผ่านไปเองนะได้ข่าว” เพื่อนผมอีกคนในห้องถามขึ้นมา
“ก็งานวิชาการโรงเรียนไงครับคุณเพื่อน ปีนี้เขาให้เด็กโรงอื่นเข้ามาดูงานด้วยนะมึง” เสียงสาปแช่งตามมาติดๆ
“แล้วมันให้ม.ไหนจัดเนี้ย อย่าบอกนะว่าม.6อีกอะ” เสียงไอ้หมูถามขึ้นมา ไอ้แบ๊งค์ที่เป็นหัวหน้าห้องเลยพยักหน้าเป็นคำตอบ
“แล้วงานเข้าจัดวันไหนว่ะ” เสียงไอ้มี้ครับ มันเพิ่งมาครับสภาพเพิ่งตื่นเลย
“วันพฤหัส ศุกร์นี้” ผมนี้อยากจะไปดึงหัวอาจารย์คนกำหนดวันจริงๆ วันนี้วันจันทร์ งานจัดวันพฤหัสนี้ มันคงจะทันหรอกนะ
“บ้าหรือไงว่ะ บนโต๊ะอาจารย์ไม่มีปฏิทินหรือไงว่ะ ไม่รู้หรือไงว่าวันจันทร์กับวันพฤหัสเนี้ย มันห่างกันไม่กี่วัน!” ไอ้แป้งครับ
“กูก็ว่างั้นแหละแป้ง” ผมหันไปพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้แป้ง
“กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่เขามอบงานมาแล้วเราก็ทำให้ได้” ไอ้แบ๊งค์พูดแบบปลงๆ
“แล้วจัดแบบไหนอ่ะ แล้วทำรวมกับห้องไหน” ไอ้นัทถามขึ้นมา
“ห้องเดิมที่จัดกีฬาสี จัดแบบไหนก็ได้แล้วแต่” ห้องไอ้กิ๊บนี้หว่า 555
“กูเบื่อ ต้องทำร่วมกับอีชะนีนั่นอีกแล้ว” เสียงไอ้แป้งบ่นผมได้ยินเลยหันไปถาม
“ใครมึงเบื่อใครอีกอะ”
“ก็อีฝ้ายไง มึงรู้ไหมมันนะขัดกูตั้งแต่กีฬาสีแล้ว คอยดูนะถ้าคราวนี้มันขัดกูอีกไม่ช่วยแล้ว”
“เอาน่ากูเห็นมึงกับมันก็ไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ทนอีกหน่อยเดี๋ยวก็จบแล้ว” มันหน้าบึ่งแล้วก็หลับต่อครับ ท่าทางจะเหนื่อยจากเมื่อวาน ก็เมื่อวานมันเล่นตัวตายเลย บ่นไปบ่นมาอาจารย์ก็เข้ามาสอนก็เรียนซิครับ ก็มีแต่ไอ้แป้งนั่งหลับอยู่หลังห้องโน้นไม่สนใจอาจารย์ ส่วนผมกับไอ้มี้ หลับตื่นๆ ไอ้นัทคนเดียวที่ตั้งใจเรียนเหมือนเดิม
“ฟาร์มึงกินข้าวมายัง” ไอ้มี้ถามผมเลยส่ายหัวไป
“มึงอะนัทกินมายัง”
“ยังว่ะ ไปกินกันไปแมร่งโคตรหิวเลยเนี้ย” บรรยากาศในโรงอาหารตอนพัก 25 นาทีคนไม่ค่อยเยอะเท่าไร เลยไม่ต้องไม่จองที่ก่อน เดินไปไม่นานก็มีคนเรียก
“ตุ๊ด!ทางนี้มานี้ดิ!!” แบบนี้มีคนเดียวครับ มันกับไอ้ดีนครับข้างๆนี้หนังสือบ้าง รายงานบ้างงานทั้งนั้น อย่างว่าพวกมันสองตัวขาดไปเป็นอาทิตย์งานต้องเยอะเป็นธรรมดา
“ซื้อข้าวให้หน่อย หิวจะแย่แล้วเนี้ย” มันสั่งผมแต่มือนี้ทำงานยิกๆ สภาพเดียวกับไอ้ดีน
“เออๆรอแปบ” ผมกับไอ้นัทเลยเดินไปซื้อข้าวมาให้พวกมันสองคน ดีนะที่คนไม่เยอะ ไม่ต้องรอนานไม่งั้นไอ้กิ๊บอดแน่
“นัทลอกการบ้านคณิตให้ดีนหน่อยดิ!” ไอ้ดีนครับ
“เอามาดิ ไหนอ่ะ” ไอ้นัทก็คนดีครับ แต่มันไม่ลอกครับ นั่งคิดเองแปบเดียวครับทำเสร็จสมบูรณ์
“ตุ๊ดเขียนหน้าปกชีวะให้หน่อย” ไอ้กิ๊บครับ มันกำลังทำงานวิชาภาษาไทยอยู่ ไอ้ผมก็ไม่พูดมากครับเรื่องเขียนผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว สบายมาก
“ไอ้มี้เย็นนี้มึงต้องไปบ้านป้ากิสด้วยแม่กูฝากมาบอก”
“ไปทำไมว่ะ ไปบ้านนั่นทีไรกูเดือดร้อนทุกที” ไอ้มี้มันบ่นแล้วก็กินข้าวต่อ
TBC.
ความคิดเห็น