Forever&Always {Yaoi}[Rewrite]

ลำดับตอนที่ #29 : ของขวัญ

                                                      ตอนที่ 29

“ว้าว ๆ ไอ้นัทวันนี้มันวันเกิดใครกันแน่วะ ทำไมกูดูไอ้ฟาร์มันสวยวะ แปลกๆเนี้ย ถ้าเป็นผู้หญิงจะสวยขึ้นก็ต่อเมื่อหลัง จุด จุด จุด กับผู้ชาย แล้วผู้ชายหละ”ไอ้แป้งมันแซวผมกลางโรงอาหารเลย พวกผมนี้นั่งกันอยู่ครบครับ หัวเราะซิ

“งั้นแสดงว่าไอ้ดี้มันไม่มีน้ำยาอะดิ มึงถึงไม่สวยขึ้นเลย ฮาๆ”ผมหัวเราะใส่หน้ามันเต็มๆเลย สะใจโจ๋

“โหยไอ้ฟาร์แมร่ง! พูดจากูยังซิงเหอะ ไม่เหมือนพวกมึง ไม่ซิงแล้ว ฮาๆๆ”ทั้งโต๊ะเงียบ ผม ไอ้นัท ไอ้ปังมองหน้าไอ้แป้ง ส่วนไอ้กิ๊บ ไอ้ดีน ไอ้มี้ รัฟฟิน มันหัวเราะเบาๆแล้วก็กินต่อ

“ผมรู้ว่าใจจริงพี่ก็ไม่อยากซิงใช่ไหม แต่พี่ดี้ไม่เป็น”ไอ้ปังสวนกลับไปแรงมาก ไอ้แป้งหน้าแดงเลย

“โหยไอ้ปังมึงพูดแบบนี้ เลิกกูเรียกว่าพี่เลยแมร่ง เคืองสัส!! ไอ้แป้งมันกอดอกแล้วทำแก้มพองๆ ผมเลยเอื้อมมือไปหยิกแก้มมัน

“โอ๋ๆพี่คนสวยอย่างอนปังนะ รักดอกน้องปังจึงหยอกพี่แป้งเล่น กิ๊วๆ คืนดีกันนะ”ไอ้ปังมันชูนิ้วก้อยแล้วทำตาปิ้งๆแบบหน้าสงสาร แต่พวกผมดูแล้วมันโคตรกวนตีน ไอ้แป้งเชิ่ด

“เฮ้ย!ใครทำไอ้แป้งของกูหน้าบึ้งเนี้ย”ไอ้ดี้เดินหน้ากวนตีนตรงมาที่ไอ้แป้ง พวกผมนี้หันไปมองหน้ากันพรึบเลย ผมรู้สึกได้ว่าไอ้แป้งมันมีบางอย่างแอบแฝงอยู่

“มึงว่าไรนะเมื่อกี้”ไอ้นัทหันไปถาม

“นั่นดิพี่แป้งของปังไปเป็นของพี่เมือไร ฮะ!!”

“เออๆ พูดแบบนี้พวกกูไม่เคลียร์นะ!!”

“อะไรๆ ของมึงพอเลยๆ กูหายงอนแล้ว ดี้ไปซื้อข้าวเร็ว”มันไล้ให้ดี้ไปซื้อข้าวทันที สงสัยกลัวความลับแตก

“อะ กิ๊บของขวัญมึง สุนสัตน์วันเกิด”ไอ้แป้งมันโยนกล่องของขวัญให้ไอ้กิ๊บ

“อืมขอบใจ ตุ๊ดเก็บดิ”มันส่งของขวัญมาให้ผมเก็บไว้

“วันนี้มึงได้ของขวัญเยอะแน่ วันเกิดเดือนรุ่น 40 ทั้งทีนี้หว่า ไปดูล็อกเกอร์ยังมึง”ไอ้ดีนมันกระทุ้งซอกถามไอ้กิ๊บ

“ก็เพราะรู้ว่าต้องมีไง กูถึงไม่ไปดู”

“คนหล่อนะมึงอะ”ไอ้กิ๊บยักคิ้วให้ไอ้มี้

“พี่กิ๊บสุขสันต์วันเกิดนะค่ะ นี้ของขวัญแทนคำขอโทษเรื่องวันนั่นด้วย พวกจูนผิดเองนั่นแหละคะ นี้เป็นของที่จูนรักมากที่สุด รับไว้นะค่ะ”อีน้องจูนมาแบบสงบเสงี่ยมมาเลย ผมกับไอ้ปังมองหน้ากัน ส่วนไอ้กิ๊บหันมามองหน้าผม ผมเลยพยักหน้าไม่ได้ว่าไรอยู่แล้ว

“ขอบคุณนะครับ จูนไม่ต้องลำบากก็ได้”

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่พี่กิ๊บหายโกรธจูน จูนก็ดีใจมากแล้ว”

“ครับๆ พี่หายโกรธแล้ว แต่อย่ามีอีกนนะครับ เพราะพี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร”ไอ้กิ๊บมันไปยิ้มให้น้องจูน น้องเค้านี้หน้าบานเป็นจายร่อนเลย

“ผีมันก็เป็นผีอยู่วันยังค่ำ ทำยังไงก็ไม่กลายมาเป็นคน”ไอ้ปังพูดลอยๆขึ้นมาแต่ตั้งใจว่าน้องเค้าตรงๆเลย เพราะผมกับไอ้ปังมั่นใจว่ามันไม่มีทางจบง่ายๆแน่

“ใช่ๆ ทำไมน้องปังพูดถูกใจพี่แป้งเหลือเกิน เดี๋ยวพี่แป้งหากิ๊กให้คนนึงเป็นรางวัลตอบแทนนะ”ผมยังหลุดหัวเราะกับข้อเสนอบ้าๆของไอ้แป้งเลย ไอ้ปังส่ายหัว รัฟฟินเหล่ตามามองนิดๆ

“ไม่เอาพี่เดี๋ยว ผัวซ้อม”

“รู้ก็ดี จะได้จำ แต่ถ้ามึงจะมีก็มีไป กูมีมั้งมึงห้ามว่า”ไอ้รัฟฟินพูดแบบนั่นไอ้ปังหน้าเสียเลย

“กูไม่ให้มึงมีนะ!! กูร้องแน่!!!”ฮาลั่นเลย ไอ้รัฟฟินมันถูกใจเลยเดินมาคว้าจูบโชว์

“อุ้ย!หน้าด้าน เอ้ย!ใจกล้าจังเลยนะค่ะ”พวกผมหันไปมองหน้าคนพูดเลย น้องจูนทำหน้าแบบรู้สึกผิด

“อุ้ย!ปากหมา เอ้ย ปากสุนัข เฮ้ยปากดีจัง พี่ว่าน้องกลับโต๊ะที่นั่งน้องไปได้แล้วมั้งค่ะ”น้องจูนหันไปหาตัวช่วยอย่างไอ้กิ๊บ แต่ไอ้กิ๊บหันมามองหน้าผมแทน

“งั้นจูนไปแล้วนะค่ะ อย่าลืมเปิดของขวัญจูนด้วนะค่ะ” พอน้องเค้าเดินไปไอ้แป้งก็ยุให้เปิดกล่องของขัวญทันที ไอ้กิ๊บเลยส่งมาให้ผมเปิด

“อยากเปิดก็เปิด”มันพูดแบบนั่นผมก็เปิดดิ ช้าอยู่ใย แต่ของที่อยู่ด้านในทำเอาผมแทบลุกไปจิกหัวน้องเค้าเดี๋ยวนั่นเลย มันเป็นรูปถ่ายไอ้กิ๊บกับน้องเค้า รู้สึกว่าถ่ายตอนวันวิชาการที่ผ่านมา เพราะในรูปไอ้กิ๊บใส่ชุดที่มันขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ถ่ายคู่กันผมไม่ว่าแต่ภาพมันดิ ภาพมันเหมือนไอ้กิ๊บจูบกับน้องเค้าอยู่

“มึงไปจูบกับมันตอนไหน!!”

“จูบบ้าไร ดูดีๆ!!” แล้วมันก็อธิบายให้ฟังว่า ตอนนั่นมีคนเรียกมันจากด้านหลังมันก็เลยหันไปแต่หันไปแค่คออย่างเดียว ส่วนรูปน้องเค้าก็แค่เขย่งเท้าแล้วเอาหน้ามาใกล้ๆแค่นั่นเอง พอรูปออกมามันก็เลยเหมือนว่าจูบกัน

“งั้นก็แล้วไป เพราะถ้ามึงไปจูบกับมันจริงๆ มึงไม่ต้องมาจูบกูอีกเลย”

“กูไม่ได้บ้าซะหน่อย ไม่คิดพิศวาสเลย แล้วจะให้ไปจูบได้ไง คิดมั้ง”

“ก็ดี กูจะสบายใจว่าปากนี้เป็นของกูคนเดียว”พูดจบมันก็ดึงหน้าผมเข้าไปจุ๊บที่ปากครั้งนึง

“มั้นใจได้ มึงก็เหมือนห้ามใครมาทับรอยกูเป็นอันขาด เข้าใจ๋”มันยักคิ้วให้ผม ผมพยักหน้า

“อาทิตย์นี้มึงแข่งบอลห้องป่ะ” ผมถามหลังจากสถานการณ์คลี่คลาย คอนนี้พวกผมนั่งกันอยู่ที่เดิม เพราะตอนบ่ายพวกผมไม่มีเรียน อาจารย์ไปไหนก็ไม่รู้ ขี้เกียจขึ้นห้องเลยนั่งที๋โรงอาหาร

“แข่งดิ จะมาเชียร์แหงะ”

“จะมา แต่มาเชียร์ห้องกูดิ ห้องกูก็แข่ง มึงกับห้องไหน”

“ห้องไหนวะดีน”ไอ้ดีนส่ายหัวอย่างเดียว เพราะมันกำลังสอนไอ้นัทวาดรูปอยู่ มันเด็กอารต์ทั้งคู่

“มึงแข่งกับห้องไหนดี้”ไอ้แป้งหันไปถามไอ้ดี้ที่นั่งลอกสังคมอยู่ ไอ้ดี้มันเรียนคนละสายกับพวกผม เลยไม่ต้องเครียดกับฟิสิกส์ เคมี ชีวะ

“ห้องหนึ่งครับน้องหนู”ไอ้แป้งทุบไปที่หลังดังตุบเลย

“แล้วห้องมึงแข่งกับห้องไหน”ไอ้กิ๊บถามผม ผมส่ายหัว

“ห้องสาม ไอ้หมูบอกกู”ไอ้มี้เป็นคนตอบ เพราะแข่งกันครั้งนี้มันก็ลงเหมือนกัน

“โอ๊ะ!มึงลงเล่นด้วยหรอครับคุณญาติ”

“กวนตีนนะครับมึง เออดิ แมร่งว่าจะอยู่เงียบๆไม่โชว์ตัวแล้ว เสือกแมร่งมีคนรู้จักกูอีก”มารู้จากไอ้กิ๊บว่าไอ้มี้มันนักบอลเก่า แต่มันต้องเลิกเล่นเพราะมันเบื่อ อาจจะเพราะว่ามันทะเลาะกับพ่อมันบ่อยๆเรื่องบอลด้วยหละมั้ง ไอ้กิ๊บบอกมาแค่นี้

“ก็นะมึงเป็นคนดังนี้หว่า ใครบ้างไม่รู้จักหนุ่มหล่อหน้าเกาหลีผู้พลิกตำนานบอลโรงเรียน…อะฮะ”

“อย่ามาแซวดิมึง มันอยู่ในกระแสเลือดนี้หว่า”

“เออๆ เอาให้ชนะนะมึงแล้วมาเจอกับกู”ไอ้กิ๊บกับไอ้มี้เอากำปั้นชนกัน เป็นคำมั่นสัญญา ฟังดูอลังมาก

“อ่อนให้กูหน่อยนะครับ พ่อนักกีฬาจังหวัด ฮา ฮาๆ”

“กวนตีนแล้วไอ้มี้ ยังไม่ถึงเหอะ กูรอเป็นทีมชาติเลย ฮา ฮา”

“ชาตินี้ หรือ ชาติหน้า” ไอ้กิ๊บมันเตะที่หน้าแข้งไอ้มี้อย่างแรงเลย

“ชาตินี้ดิ สัสนะมึงเนี้ย”

“โหยฟาร์ แมร่งดูแฟนมึงดิ โหดร้ายกับญาติอะ เค้าเจ็บนะ!!”ไอ้มี้มันทำหน้าล้อเลียนไอ้กิ๊บ ไอ้กิ๊บเลยเดินมายกขาข้างที่มันเตะของไอ้มี้ขึ้นมาดู

“เจ็บมากไหม เดี๋ยวเค้าทำให้หายนะ” ปั๊ก อ๊าก!! เสียงไอ้กิ๊บเอาสันมือเคาะที่หน้าแข็งไอ้มี้ ส่วนไอ้เสียงอ๊ากนี้ทั้งสองเสียง เพราะเจ็บทั้งคู่ ไอ้กิ๊บมันเจ็บเพราะโดนกระดูกหน้าแข็งไอ้มี้เต็มๆ ส่วนไอ้มี้ก็เจ็บเพราะมือและแรงที่ไอ้กิ๊บซัดไปนี้หนักเอาเรื่องเลย หน้าเบ้ทั้งคู่ 

เหมือนที่ไอ้ดีนว่าไว้จริงๆด้วย ตอนเย็นผมเดินไปเอาของที่ล็อกเกอร์กับไอ้กิ๊บ ปรากฏว่าด้านหน้าล็อกเกอร์นี้ของขวัญเต็มเลย พวกรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิงทั้งนั่น

“โหย!แมร่งของขวัญเยอะ แบกกลับไงหมดเนี้ย”ผมบ่น เพราะว่าผมนี้แหละที่ต้องถือของขวัญของมันทั้งหมดกลับบ้าน มันคนขับรถหนิ ไม่ต้องถืออะไรแต่ผมคนซ้อนซวยไป

“เออหน่า ๆต้องหมดดิ นิดเดียวเอง”พูดมาได้ว่านิดเดียว กล่องเล็กกล่องน้อยเต็มไปหมด มีให้ตุ๊กตาหมีด้วย

“ทิ้งๆไปบ้างได้ป่ะเนี้ย กูถือไม่ไหวแล้วนะ”

“เฮ้ย!ไม่ได้เค้าอุตสาห์ให้ น่าเกลียด!!”

“แหมๆๆ มึงกลายเป็นแคร์ความรู้สึกคนรอบข้างตั้งแต่เมื่อไรฮะ!! แล้วไอ้ตุ๊กตานี้อีกตัวเท่ากูเลย”มันให้ผมเอาตุ๊กตาแบกไว้ที่หลัง

“แมร่งขี้บ่นวะ นึกว่ามีแฟนแล้วจะสบายมีคนมาช่วยถือของ แต่แมร่งเอ๊ยมีมึงแล้วกูปวดหัวชิบ”ผมนี้ขึ้นเลยแมร่ง โยนของขวัญทิ้งหมดเลย แตกบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

“แมร่งเหี้ย!! มีกูแล้วมึงปวดหัวมากนักใช่ไหม ฮะ!!”ผมกระโดดขึ้นบนตัวมัน แล้วจัดการเขย่าหัวมันอย่างแรง เจ็บใจพูดมาได้มีกูแล้วปวดหัว

“เฮ้ย!ๆๆๆ เจ็บพอๆ อย่าดึงผมดิ โอ๊ยเล็บมึงข่วนหน้ากู!!!”มันปัดป้องจาการโดนผมทำร้ายมั่วไปหมด จะจับมือผมก็ไม่ได้ เพราะมือมันมีข้างเดียว อีกข้างต้องจับเอวผมไว้กันไม่ให้ผมร่วง

“ก็นี้ไงกูจะทำให้มึงปวดหัวจริงๆ มีกูมึงปวดหัวนักใช่ไหมฮะ!!” ผมหยุดดึงหัวมันแล้ว แต่ยังค้างอยู่ที่เดิม เหนื่อย!!

“คิดจริงจังไปได้ มึงไม่ต้องห่วงตั้งแต่กูรู้จักกับมึงมามึงทำกูปวดหัวทุกวันนั่นแหละ เล่นซะหน้าเยิ่นเลย”

“ไม่รู้ ไม่สนกูเจ็บใจ ทำไมต้องว่า!!”ผมปล่อยมือจากหัวมัน แล้วไปกอดคอมันไว้แทนแล้วพูดงุงงิงใส่หูมันหน่อยๆ ออกแนวอ้อนนิดๆ แต่ผมยังไม่ได้ลงจากตัวไอ้กิ๊บ

“ลูกใครวะมึงว่าไม่ได้ด้วย”ไอ้กิ๊บพูดแล้วตบที่ก้นผม

“คนอื่นว่าได้ แต่มึงห้ามว่า!!”มันจับผมให้ยืน แต่ผมไม่ยอมกอดคอมันแน่นมากกว่าเดิม มันทำหน้า งง

“มีอย่างงี้ด้วย ครับๆ ไม่ว่าแล้ว พอใจยัง”ผมส่ายหัวดุกดิก แล้วเอาหัวไปแถวซอกคอ

“ต้องห้ามว่า ห้ามดุ ห้ามขัดใจ ห้ามตีด้วย เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่ทำด้วย”น้ำเสียงมันเปลี่ยน ดูแข็งๆขึ้น ผมนี้เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามัน

“ทำไมหละ ไม่รักกูแล้วหรือไง หึ!!”

“แล้วมึงเห็นว่าที่ผ่านมากูตามใจมึงหรือเปล่า ด่าไหมเวลามึงทำผิด ดุหรือเปล่าเวลามึงพูดไม่รู้เรื่อง”

“ไม่เลย มึงชอบขัดใจกูอยู่เรื่อย ชอบด่าเวลาที่กูทำผิด แล้วก็ชอบตะคอกกูดังเวลากูงอแง พูดจาไม่รู้เรื่อง”

“แล้วที่ผ่านมามึงคิดว่ากูรักมึงหรือเปล่า”ทำไมจะไม่รู้วะ แสดงออกซะขนาดนั่น บอกรักกูทุกวัน แต่แค่มันจะแสดงตัวตนแท้จริงๆของมันออกมาตอนอยู่กับผมสองคนแค่นั่น เวลาใครบอกว่าไอ้กิ๊บใจดี ผมถึงอยากจะค้านหัวชนฝาไงเพราะตัวจริงไอ้กิ๊บโคตรดุ มันไม่พูดมากแต่ทำจริง ส่วนผมนี้พูดมากแล้วก็เจ็บจริง ร้องจริง

“รักดิ”พอผมพูดแบบนั้น มันก็หอมแก้มผมสองที

“ก็รู้อยู่ชอบถามนะ ว่ากูรักมึงหรือเปล่า ทั้งที่บอกออกจะบ่อย”ผมนี้อายหน้าแดงเลย กอดคอมันแน่น ตกลงวันนั่นผมก็ต้องแบกน้องหมีกลับบ้านไปด้วย ไหนจะของขวัญอีก พอไปถึงที่บ้านแม่มันยังตกใจเลย ไม่คิดว่าลูกชายตัวเองจะมีคนสนใจมากขนาดนี้ แอบเห็นแม่มันใส่นาฬิกาที่ผมเลือกให้ด้วย

“แม่เพิ่งจะรู้นะเนี้ย ว่าลูกชายแม่เสน่ห์แรงกับเค้าเหมือนกัน”แม่พูดระหว่างช่วยผมกับไอ้กิ๊บแกะของขวัญที่ได้มา

“โหยแค่นี้ยังน้อยนะแม่ ลูกแม่นะขวัญใจน้องๆผู้หญิงที่โรงเรียนเลย”ผมโดนมันเขกหัวเลย

“หว๊า!! งั้นแบบนี้น้องฟาร์ของแม่ก็ปวดใจบ่อยๆหละซิ”ผมนี้งงเลย ทำไมแม่ไอ้กิ๊บพูดแบบนั่น ผมหันไปมองหน้าไอ้กิ๊บ มันยิ้มมาให้ผมแทนคำตอบ ผมนี้หน้าซีดไปแล้ว

“เอ่อ..คือแม่ครับ”

“หน้าซีดเลย ไอ้กิ๊บมันบอกแม่เรื่องมันกับฟาร์ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฟาร์รู้ใช่ไหมวันนี้วันเกิดกิ๊บ แล้วนาฬิกาที่แม่ใส่นี้ฟาร์ก็เป็นคนเลือกด้วยใช่ไหม”ผมพยักหน้าช้าๆไม่กล้ามองหน้าแม่ไอ้กิ๊บเลย ทำหน้าไม่ถูก

“แม่ไม่รังเกียจหรือครับ” แม่ไอ้กิ๊บเดินมานั่งลงตรงหน้าผม แล้วจับผมเงยหน้า

“หึหึ นี้มันยุคไหนแล้ว แม่ไม่สนว่าคนที่ไอ้กิ๊บรักจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะแม่คิดว่าแม่ไม่ได้อยู่กับไอ้กิ๊บไปตลอดชีวิต คนเรามีเกิดก็ต้องมีตาย แล้วอีกอย่างถ้าแม่ต้องมากีกกันความรักของลูกแม่ แล้วทำให้ลูกแม่ไม่มีความสุข แม่ไม่ทำดีกว่า แม่คงอยู่ไม่ได้แน่”แม่ไอ้กิ๊บบีบมือผมเบาๆ ส่วนผมน้ำตาคลอเลย

“แม่!! ไอ้ฟาร์ร้องไห้แล้ว หยุดพูดเลย” ไอ้กิ๊บมันเดินมาลากผมไปกอดต่อหน้าแม่มัน

“แหมๆ ห่วงจังเลยนะ แม่ไม่ได้ทำไรซะหน่อย ใช่ไหมฟาร์”แม่ไอ้กิ๊บตบไปที่หลังไอ้เบาๆ

“เออ โวยวายไปได้ เนอะแม่เนอะ”ผมหันพยักกับแม่ไอ้กิ๊บ มันพลักผมออกมาอย่างแรงเลย

“แมร่ง!! ทำนิสัยนะตุ๊ด แม่หิวข้าว!!”ไอ้กิ๊บมันหันไปแกะของขวัญหน้าบึ้งเลย ส่งสัยจะงอน เพิ่งจะเคยเห็นนะเนี้ย

“ทำมาเป็นงอนนะไอ้กิ๊บ รอแปบเดี๋ยวแม่ไปเอามาให้”แม่มันเดินเข้าไปจัดการในครัว แม่ลูกคู่นี้เหมือนเพื่อนกันจริงๆ

“กับลูกเรียกไอ้ ทีกับลูกสะใภ้เรียกน้องนะแม่ ลำเอียง!”ไอ้กิ๊บมันตะโกนตามหลัง ส่วนผมนี้ก็ถีบมันไปเต็มๆมาเรียกกูลูกสะใภ้ วันนี้ผมนั่งกินข้าวที่บ้านมันกับแม่ของมันด้วย แม่เล่าเรื่องของไอ้กิ๊บที่ผมยังไม่รู้เรื่องหลายเรื่องเลย เพิ่งจะรู้ไอ้กิ๊บขี้น้อยใจมากกว่าผมอีก แต่มันแค่ไม่โวยวายหรือร้องไห้เหมือนผม แต่รอระเบิดทีเดียวเลย

“ฟาร์คืนนี้ไม่ไปส่ง กลับเองได้ป่ะเนี้ย”มันถาม แต่มือของมันกำลังใส่หมวกกันน็อกให้ผมอยู่

“ได้ สบายอยู่แล้ว ไม่มีปัญหาเดี๋ยวกูให้น้องดาเนียลมารับกูก็ได้”คนนี้แหละกิ๊กผมคนที่ไอ้กิ๊บมันจับได้วันนั่น มันมองผมขวางเลย ดาเนียลหล่อ ดาเนียลน่ารัก ดาเนียลพูดเพราะ ผมชอบนะ แต่แฟนผมมันไม่ให้ชอบ ทำไงดี บอกมันให้หน่อยดิ ฮ่าๆๆ

“เร็วเชียวนะมึง อย่าหวังๆกูไม่ปล่อยหรอก”มันจับผมซ้อนมอไซค์ทันที

“นอนด้วยดิ”ตอนนี้ผมถึงหน้าบ้านแล้วแต่ยังเข้าบ้านไม่ได้ เพราะไอ้กิ๊บมันกอดรัดทั้งลำตัวผมอยู่ เหมือนงูเหลือมเลย ทั้งกอด ทั้งหอม จนผมจะมึนอยู่แล้ว

“หอมอยู่นั่นแหละ หอมทั้งวันเลย ไม่เบื่อบ้างหรือไง” ผมถาม มันเลยเอาจมูกโด่งๆของมันมาบี้กับจมูกของผม

“ไม่เบื่อ ชอบ”แล้วมันก็หอมแก้มผมอีก ส่วนผมนี้เขิลไปหมดแล้ว ก็ไอ้กิ๊บมันชอบพูดอะไรหน้าตาย จับอารมณ์ไม่ถูก

“ชอบให้มันตลอดก็แล้วกัน เบื่อขึ้นมาเมื่อไรโดนแน่ ไม่เอาดีกว่า ต้องห้าเบื่อถึงจะถูก”มันนี้ยิ้มแล้วก็ส่ายหัวเลย ผมเลยเอื้อมไปกอดคอมันเอาหน้าไปอยู่แถวซอกคอไอ้กิ๊บ แต่ไม่ได้ทำอะไรแค่ตั้งไว้เฉยๆ จะมีก็แค่แอบจุ๊บนิดหน่อย ผมจะชอบทำแบบนี้เวลาจะอ้อนไอ้กิ๊บ

“จะอ้อนเอาอะไร ฮืม”

“ไม่ได้จะอ้อนเอาอะไรซะหน่อย อือ”พูดเสร็จผมก็ขยับหัวไปมา ให้ไอ้กิ๊บมันจั๊กจี้เล่น

“ฮะ ฮ่าๆ ครับไม่อ้อนก็ไม่อ้อน คืนนี้นอนด้วยดิ”มันถามพร้อมกับตบที่ก้นผมหนึ่งที เจ็บนะนั่น

“โอ๊ะ!หน้าไม่อายขอนอนบ้านเพื่อนหน้าด้านๆ”

“บ้านเพื่อนที่ไหน บ้านเมียต่างหาก ลืมแล้วหรือไง จุ๊บ”

“ฮาๆๆ เมียไร ใครเมียมึง อย่ามาๆๆๆ”ผมเงยหน้าจากซอกคอแล้วมองหน้าไอ้กิ๊บกะไงเอาให้มันเขิลเลย แล้วเอานิ้วไปเขี่ยๆบนหน้ามัน ทั้งเล่นคิ้ว เขียนแก้ม ยุกยิกบนหน้าจนมันอายหน้าแดงเลย

“อ้าวหรอ ถ้ามึงไม่ใช่เมียกู แล้วใครเมียกูอะ”ผมหมั่นไส้เลยหยิกไปแก้มมันอย่างแรง

“กล้าลืมนะมึง เดี๋ยวโดน”

“ฟาร์ เล็บมึงยาว กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไว้เล็บยาว”ไอ้กิ๊บมันจับมือผมไปดูเล็บ มันไม่ชอบให้แฟนมันไว้เล็บยาว คือไว้ได้แต่พอประมาณ มันจัดการจะหักเล็บผมทันที

“โอ๊ย!! กิ๊บเจ็บนะ อย่าหัก เดี๋ยวตัดแล้ว อย่าหัก เจ็บๆๆๆ”ผมนี้สะบัดมือสุดฤทธิ์ ไอ้กิ๊บมันหักจริงๆ พอมันปล่อยจากมือผม ผมก็กำมือแน่นเลยไม่ให้มันจับแล้วเดี๋ยวโดนหักเล็บ

“ถ้าพรุ่งนี้กูดู แล้วเล็บมึงยังยาวอีกนะ เดี๋ยวกูตัดให้เอง แต่ตัดกับกรรไกรธรรมดานะ ไม่ต้องใช้กรรไกรตัดเล็บ”

“เออๆๆ ทำแบบไม่รักกันเลยนะ หักมาได้เล็บฉีกขึ้นมากูร้องแน่”

“เล็บฉีกแหละดี จะได้หลาบจำไม่ไว้เล็บอีก ไว้มาได้ยาวขนาดนี้ ไปเลย ขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็ตัดเล็บด้วย”มันปล่อยมือจากตัวผม แล้วก็ดันผมเข้าบ้านเลย

“ไล้เลยนะ แม่บอกห้ามตัดเล็บตอนกลางคืน”ผมขืนๆตัวไม่ไปตามแรงผลัก

“ทำไม กลัวมองไม่เห็นหรือไง ไปต้องมาพูดมากหรือจะให้กูตัดให้ เอาไหม!!”มันดันผมเข้าบ้านไปจนได้ แต่ผมยังขืนๆตัวไม่ยอมไปอีกนั่นแหละ ไม่ใช่อะไรมันยังไม่หอมแก้มผมเลย แต่ผมไม่บอกให้มันคิดเอง

“อือ อย่าดัน ไม่เข้า!!”

“งั้นก็ยืนตากยุงตรงนี้แหละ ไปแล้ว อย่าลืมตัดเล็บด้วยหละ”มันเดินกลับไปที่รถเลย ผมนี้อยากจะกระโดดเข้าใส่มันอีกรอบเหมือนตอนเย็น เจ็บใจแล้วนะ แกล้งหรือลืมจริงวะ

“ไอ้กิ๊บ!! เดินย้อนกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!”ผมตะโกนลั่นเลย เจ็บใจมันจริงๆ มันเดินยิ้มเข้ามาทันที สัสแกล้งกู

“ฮาๆ นึกว่าจะไม่เอาซะแล้ว”มันจับเอาหน้าผมไปหอมแก้มซ้ายขวา แล้วก็จบที่ปาก

“สันดารนะ เดี๋ยวกูให้อด”

“อย่านะๆ ล้อเล่นเอง เข้าบ้านไปได้แล้วไป ตัดเล็บด้วย” พอมันกลับ ผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ ตัดเล็บตามที่มันบอก ไม่อยากโดนตัดกับกรรไกรธรรมดาตายแน่ เล็บเสียแน่ ไอ้กิ๊บมันยิ่งบ้าๆอยู่ ระหว่างที่ตัดเล็บก็มานั่งเล่นเอ็มไปพลางๆ วันนี้แปลกไอ้กิ๊บมันออนเอ็มช่วงหัวคว่ำด้วยวุ้ย รวยวันพันปีไม่ออน ทักซะหน่อยคุยกับสาวอยู่ชัวร์

“Fa hudd !! says : คุยกับใครวะ ><”

“Anna Kibb ^^ says: คุยกับชู้อยู่ 55+ เปิดกล้องดิ”ผมจัดการเปิดกล้องทันที ตอนนี้ตัดเล็บอยู่ วันนี้ใส่ชุดนอนที่มันซื้อให้ด้วย ซักแปบไอ้กิ๊บก็เปิดกล้อง มันนั่งการบ้านอยู่ใส่แว่นด้วย ใส่ชุดนอนเหมือนกันเลย

“Fa hudd!! Says: คนไหนเอามาให้กูคุยหน่อยดิ” มันแลบลิ้นมาทางกล้อง แล้วชี้ที่ชุดนอนมันใส่

“Anna Kibb ^^ says: ไม่เอาชู้กูสวย เดี๋ยวมึงจีบ 555”

“Fa hudd !! says : กวนตีนนะมึง นั่งทำไร” มันชู้สมุดวิชา ฟิสิกส์ให้ผมดู ตัวเลขทั้งนั่น

“Fa hudd !! says :ทำการบ้าน แล้วออนเอ็มทำไมวะ”

“Anna Kibb ^^ says: ออนไว้เฉยๆ เผื่อมึงออนก็แค่นั่น มึงนั่นแหละเล่นทุกวันเลย การบ้านเสร็จยัง

“Fa hudd !! says : เสร็จแล้วเหอะๆ อย่ามาบ่นนะ (:”

“Fa hudd !! says : กิ๊บ!!!!!!!!!!!!!!!!”

“Fa hudd !! says : หิวข้าววววววววว”

“Anna Kibb ^^ says: เรียกไม ??”

“Anna Kibb ^^ says: หิวก็ไปกิน เมื่อกี้ยังไม่อิ่มหรือไง” มันทำหน้าบึ้งใส่กล้อง ผมเลยแลบลิ้นใส่กล้อง

“Fa hudd !! says : เมื่อกี้มัน อิ่มแต่ตอนนี้มันหิวแล้วววๆๆ”

“Fa hudd !! says : กิ๊บไปเซเว่นกัน ไปๆๆๆๆๆๆๆ”

“Anna Kibb ^^ says: แปบนะฟาร์ กูทำการบ้านแปบ”ส่งสัยมันรำคาญเสียง ดึ้งๆ เอ็มเลยบอกให้ผมหยุดก่อน ท่าทางจะยากเพราะขนาดไอ้กิ๊บที่ว่าเก่งยังทำหน้าแบบนี้เลย ระหว่างที่รอไอ้กิ๊บทำการบ้าน ผมก็นั่งเล่นเน็ตไปพลางๆดูโน้นนี่บ้าง เว็ปมหาลัยบ้าง

“Anna Kibb ^^ says: อยู่ปะเนี้ย เสร็จแล้วๆๆๆๆ”

“Anna Kibb ^^ says: จะไปจริงหรือเปล่าเดี๋ยวไปรับ” ผมดูนาฬิกาสี่ทุ่มกว่าแล้ว ขี้เกียจออกแล้ว ไปหาของกินในตู้เย็นก็พอแล้ว ไอ้ฟาวน่าจะซื้อขนมมาแล้วแหละ

“Fa hudd !! says : ไม่เอา ไม่ไปแล้วลงไปดูของกินในตู้เย็นพอ กิ๊บโทรมาเร็ว โทรมาๆๆ” ด้านล่างมันมืดไม่กล้าลงไปคนเดียว อย่างน้อยถ้าคุยโทรศัพท์ก็ไม่น่ากลัวเท่าไร

“Anna Kibb ^^ says: กลัวอะดิ ล้างหน้าแปบ เดี๋ยวโทรไป”มันเดินไปล้างหน้า แปรงฟัน ไม่นานมันก็หยิบโทรศัพท์มาชูที่กล้อง ให้ผมดูว่ามันโทรมาแล้ว ให้ไปรับ ผมชอบโยนโทรศัพท์บนเตียงแล้วเปิดระบบสั่น คนโทรมาเลยไม่ค่อยจะรู้เท่าไร ผมวิ่งไปรับแล้วก็เดินลงไปด้านล่าง ระหว่างทางไอ้กิ๊บก็แหย่ ระวังนู้นบ้าง ระวังนี้บ้าง ผมนี้ไม่ไหวจะด่า ไม่ได้กลัวผี แต่มันมืดไม่ชอบ

                                                                                     TBC.