คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : น้อยใจ
ตอนที่ 38
หลังจากเคลียร์เรื่องไอ้มี้เสร็จ พวกผมก็แยกย้ายกันไป ไอ้ฟาวกับพี่วีนั่งทำงานกันต่อ ส่วนไอ้มี้ ไอ้ดีน แล้วก็ไอ้กิ๊บไปแรดๆที่สนามบอลเรียบร้อยแล้ว ส่วนผมกับไอ้นัทก็นั่งเล่นกันอยู่ที่เดิม ผมนี้โคตรเบื่อเลยคับไอ้กิ๊บมันยังไม่ยอมให้เล่นบาสก่อน เพราะกลัวไข้จะกลับอีก ผมค้านแล้วนะแต่ก็ไม่ชนะมันอยู่ดี
“พี่ฟาร์ ปังมาแล้ว หิวหนมๆๆๆๆ”เสียงโหยหวนมาเลยคับ ไอ้ปังกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาทางพวกผม แต่ไอ้นี้มันเป็นขวัญใจคณะพี่ผม ด้วยความที่มาหากันบ่อย พวกพี่ๆเลยจำกันได้แล้ว
“มาแต่ไกลเลยนะมึง แล้วอะไร ข้าวของเยอะขนาดนี้เนี้ย”ผมถาม แล้วเข้าไปช่วยถือกระเป๋าสะพายมันให้ ของนี้จะล้มทับตัวมันอยู่แล้ว
“ของผมที่ไหน ของไอ้นรกมัน อุปกรณ์ของมันทั้งหลายแหล่นั่นแหละ กะว่าจะโยนทิ้งบ้างแล้ว เหนื่อยเกิน”ไอ้ปังบ่นยาวเลยคับ ส่งสัยอัดอั้นมานาน
“เหอะๆ ก็นะ บ่นไปก็ทำไรไม่ได้ยังไงก็ถืออยู่ดี อ้าวนี้ขนม กินซะ”ผมโยนเลห์กับป็อกกี้ไปให้มันแกะกิน เห็นหน้าไอปังแล้วนึกถึงเรื่องพี่แมวได้ ยังไม่ได้เล่าให้ไอ้ฟาวฟังเลย
“พี่ ผมลืมบอก วันนั่นที่ผมไปดูหนังกันอะ เจอพวกพี่แมวด้วย”ผมบอก ไอ้ฟาวเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมทันที
“เจอที่ไหน เจอกับใคร แล้วมันกับใคร”ไอ้ฟาวถาม แล้วมองหน้าผมสลับกับหน้าพี่วี
“ก็เจอพร้อมไอ้นัทนั่นแหละ มากับเพื่อนมันอีกสองคน แต่แม่งโคตรกวนตีนเลย”พอนึกถึงแล้วแค้นจริงๆ ปากพวกมันแต่ละคนนี้มันน่า เลาะฟันออกให้หมดปาก
“ใช่พี่ เพราะแมวเซาบ้านี้แหละ ทำให้ผมโดนไอ้รัฟฟินตบ”ไอ้ปังแทรกขึ้นมา
“มันทำไรมึงอะ ไอ้น้องถึงขนาดตบเลยอะ”
“ก็ไม่รู้ยมบาลตนไหนเอาเบอร์ผมให้มันอะดิ แล้วเสือกโทรมาตอนที่ผมกับไอ้รัฟฟินอยู่ด้วยกันพอดี โดนเลย”
“ไม่ใช้เพราะว่ากิ๊กเก่ามึงโทรมาหรอวะ ไอ้น้องถึงตบอะ”ไอ้นัทพูดขึ้นมา ไอ้ฟาวกับพี่วีหลุดหัวเราะหน่อยๆ ส่วนเจ้าตัวนี้หน้าบึ้งไปแล้ว
“พี่นัทอะ นั่งเงียบๆไปเลย”
“อ้าว!ก็เรื่องที่กูพูดมันเป็นเรื่องจริงนี้หว่า มึงเป็นคนบอกพวกกูเองหรือจะเถียงใช่ไหมไอ้ฟาร์”ไอ้นัทหันมาทางผม ผมก็พยักตอบกลับไป ไอ้ปังก็ยิ่งหน้างอใหญ่ตอนนี้มันหัวเดียวกระเทียมลีบ ฮ่าๆๆ
“พอๆกันเลยพวกมึงเนี้ย แล้วเดี๋ยวนี้มันยังโทรมาอีกหรือเปล่า”ไอ้ฟาวถาม
“โทรมาไม่บ่อยนะ แต่ข้อความนี้เกือบทุกวัน แต่ผมไม่เคยให้รัฟฟินอ่านซักฉบับ เพราะถ้ามันรู้ผมโดนแน่”
“แม่ง!ไอ้ห่านี้ หม้อเหรี่ยราดไม่เลิก เล่นหน่อยไหมวี”มันถามเพื่อนสนิทมัน พี่วีก็นะพยักหน้ารัวเลยท่าทางจะชอบนะนั่น“พี่จะทำไรมันอะ”ผมถาม เพราะหน้าไอ้ฟาวตอนนี้ดูเจ้าเล่ห์มาก
“ก็ทำให้มันรู้ว่าการที่โดนแย่งแฟนมันรู้สึกยังไง หนะคับ”พี่วีพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงมากครับ สมแล้วแหละที่มันสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันเนี้ย
“เอาเลยพี่ เพื่อนมันด้วยไอ้ตัวที่หน้าเปตรหน้าเลวๆ เหมือนคนไม่เรียนหนังสือด้วยนะ”ไอ้นัทแรงมาเลย ดูมันด่าซะไม่น่าคบเลย
“ฮ่าๆ พี่ชอบวะนัท พูดซะแม่งเห็นภาพเลย”พี่วีตบบ่าไอ้นัทแบบชอบใจอย่างแรง
“ส่งสัยเพื่อนมันอีกสองคนที่พวกมึงว่า ต้องเป็นไอ้สัสปิ๊ก กับไอ้ห่า แดนแน่เลย”ไอ้ฟาวพูดแล้วหันไปเรียกเพื่อนๆที่ก๊กเดียวให้มาทันที ท่าทางแต่ละคนนี้แบบกูหมั่นไส้มานานแล้ว
“ไม่รู้แหละ มีคนหนึ่งมันรู้จักผมกับไอ้ปังด้วย รู้หมดเลยว่าน้องใคร อะไรยังไง”
“คนไหน หน้าประมาณไหนอะ”
“ไม่รู้เว้ย บอกไม่ถูก แต่เจอหน้าแล้วจำได้เลยอะ แต่ภาวนาทุกวันว่าไม่ต้องเจอกูเกลียดหน้ามัน”
“เอาหน่า เดี๋ยวพวกกูจัดการให้คราวนี้แหละไอ้แมวเซามึงจะรู้ว่าของจริงมันเป็นแบบไหน”ไอ้ฟาวหันไปยักคิ้วกับเพื่อนมันที่นั่งกันอยู่ด้านหลัง
“พี่จะทำไง บอกดิ!”ผมอย่างสงสัย ไอ้นัทกับไอ้ปังก็สงสัยเหมือนกัน
“ไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่ากูคงต้องใช่วิชาที่พ่อให้กูอีกแล้ว ว่าจะเลิกแล้วนะเนี้ย”ผมบางอ้อเลยคับ ส่วนไอ้นัทกับไอ้ปังยัง งง ก็วิชาที่พ่อให้มันมาก็ วิชาจีบสาว ม้อหญิง บริหารเสน่ห์แบบที่ผู้หญิงเห็นแล้วไม่ปฏิเสธเลย ไม่อยากจะบอกแม่เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนพ่อโคตรเจ้าชู้เลยอะ ถึงว่าไอ้ฟาวถึงเชื้อแรงแบบนี้
“พี่แน่ใจว่าจะทำแบบนั่น พี่กี้รู้เดือดร้อนนะเว้ย!”ผมถามแบบไม่แน่ใจ มันทำหน้าเซ็งทันที
“มึงพูดถึงมันทำไมเนี้ย หมดอารมณ์เลยกู ไม่ต้องห่วงมันคงไม่มีเวลาตามจับผิดกูแล้วแหละ!”ผมแบบใส่อารมณ์อย่าแรง ผมเลยหันหน้าไปถามพี่วี ว่ามันเป็นอะไรอีกเนี้ย
“ผัวไม่สนใจ ก็แบบนี้แหละ โอ๊ย!”พี่วีโดนตบเต็มๆหัวเลย
“ฮ่าๆ อ้าวจริง มีเรื่องไรกันอีกอะ ก็เห็นว่าไปนอนด้วยกันอยู่”อย่างที่บอกตอนนี้ไอ้ฟาวเรียนหนักมาก นอนห้องพี่กี้ตลอด ถ้าทะเลาะกันจริงๆมันต้องกลับมานอนบ้านดิ
“ถามมันดิ เรื่องเพิ่งสดๆเลย โอ๊ยกูเจ็บนะมึง!!”ไอ้ฟาวมันดึงหัวพี่วีจนหน้าหงายเลย หน้างี้แดงแปร๊ดเลย งานนี้มึงเสร็จกูแน่ไอ้พี่ควาย
“พูดมากนะมึง เดี๋ยวกูก็ยุให้ไอ้มี้มันอาละวาดซะเลยหนิ”
“อ้าวๆ อย่ามาพากูเดือดร้อน ฮ่าๆ นี้ถ้าไอ้กี้มาเห็นหน้ามึงตอนนี้มันคงแอบหัวเราะ เพราะหน้าคนละอย่างกับเมื่อเช้าเลยนะเนี้ย” ไอ้พี่วีก็กวนใช่เล่นคับ มีเขี่ยแก้มเล่นด้วยนะ ไอ้ฟาวก็ยิ่งหน้างอ
“ทำไมเมื่อเช้ามีไรกัน พี่วีเล่ามาเลยยยยยยยยย”ต่อมความอยากรู้ผมมันแตกทันที ไอ้นัทกับไอ้ปัง กระดึบมานั่งเบียดผมทันที เพื่อฟังเรื่องไอ้ฟาว
“แหม!เร็วเชียวนะพวกมึง มาเบียดกันเป็นปากระป๋องเลยเนี้ย ไม่มีไรหรอกไอ้วีมันมั่ว!”ไอ้ฟาวพูดแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ แต่ดูแล้วสมาธิไม่อยู่กับงานแล้วนั่น
“ไม่มั่วเหอะ ก็เมื่อเช้ามีควายแถวนี้มันทะเลาะกับแฟนกลางลานจอดรถ ฮ่าๆ คนมองเต็ม ฮ่าๆๆ”พี่วีเล่าไปขำไปหน้าแดงหมดแล้ว ไอ้ฟาวมองตาเขียวปัด
“หัวเราะนะมึง หัวเราะไปเลยนะหยุดเมื่อไรแดกตีนกูแน่ อยากรู้ใช่ไหม กูเล่าเอง”มันพูดแล้วก็หันมาเล่าให้พวกผมฟังว่า เมื่อเช้าก็มามหาลัยกันปรกตินี้แหละ เมื่อคืนก็ไม่ทะเลาะกัน แต่เมื่อเช้าพอจะลงจากรถโทรศัพท์พี่กี้ก็มีข้อความเข้า แต่ประเด็นคือโทรศัพท์อยู่ที่พี่ผม เพราะพี่กี้มันชอบให้ฟาวเก็บไว้ ไอ้ฟาวก็นะโทรศัพท์แฟนกู เพราะทุกครั้งพี่กี้ก็ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ออกจะชอบซะอีกที่ไอ้ฟาวออกอาการหวงพี่แก
ไอ้ฟาวก็กดอ่านข้อความทันที [ขอบคุณกี้มากนะค่ะ ที่มาส่งเหมี่ยวที่บ้านแล้วยังพาไปทานข้าวอีก น่ารักจังเลย] ไอ้ฟาวก็ปรี๊ดแตกทันที ด่าลั่นกลางลานจอดรถเลย แถมมันยังเตะรถพี่กี้จนเป็นรอยเลย เท่านั่นแหละพี่กี้เข้ามาเอาเรื่องไอ้ฟาวทันที เพราะพี่กี้เป็นคนรักรถ หวงรถมาก คือรถซื้อมาแพงด้วยหนึ่ง แล้วก็เอาไปแต่งเพิ่มอีก เลยเป็นเรื่องกันเลย ตอนนี้ก็ยังไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งโทรมาง้อเลย
“โห่พี่!! แล้วพี่รู้ไหมว่าคนที่ส่งมานะใคร”ไอ้ปังถามคนแรกหลังจากฟังจบ ดูท่าเหมือนแค้นแทนเลยนะนั่น ดีนะวันนี้ไอ้แป้งไม่มาด้วย
“จะใครละคับ ถ้าไม่ใช่คุณเหมี่ยวคู่ปรับเก่าแก่ของไอ้ฟาวมัน ฮ่าๆ”พี่วีดูซะใจมากกว่าที่จะสงสารอีกนะนั่น แต่พี่เหมี่ยวนี้ชื่อคุ้นๆนะ
“พี่ชื่อคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยิน”ผมบอก
“ก็คนที่ทำให้มันทะเลาะกันที่บ้านเราวันนั่นแหละ”พี่วีบอก ผมก็จำได้ทันที ร้ายใช่ย่อยนะเนี้ยกัดไม่ปล่อย พอๆกับของผมเลย
“โห่พี่ แล้วทำไงเนี้ยไม่คิดจะไปง้อพี่กี้หน่อยหรอ”ผมลอกแย็บๆถามๆมันดู เพื่อฟลุคมันยอมง้อก่อนบ้าง
“ใครผิด กูหรือมันที่ผิด มันทำแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ ทำไมวะต้องรอให้กูบอกใช่ไหมว่าไม่ชอบให้มันไปส่งอีเหี้ยนั่นอะฮะ!! ไม่มีสมองคิดเองใช่ไหม แม่งกูก็เลิกแม่งเลย!!”ไอ้ฟาวระเบิดแตกแล้วครับ ไอ้นัทกับไอ้ปังที่ไม่เคยเห็นถึงกับนิ่งเลย ผมกับพี่วีไม่ค่อยเท่าไรแล้วเห็นมาบ่อย
“เฮ้ย!พี่!! พูดไรออกมา ถ้าพี่กี้มาได้ยินพี่กี้จะรู้สึกยังไง”ผมรีบปรามมันก่อน เสียงมันดังลั่นเลย
“รู้สึกยังไงนะหรอเจ็บใจกูมั้ง แล้วทำไมมันไม่คิดบ้าง ว่ากูจะรู้สึงยังไง เหนื่อยนะมึง โตๆกันแล้วยังจะให้โวยวายหึงหวงไม่เข้าเรื่องอีกหรอ”ยังครับ ไอ้ฟาวมันยังไม่ลงง่ายถ้าเล่นระเบิดแตกแบบนี้
“เฮ้ย!มึงใจเย็นๆดิ เรื่องนี้ไอ้กี้อาจไม่รู้เรื่องก็ได้ ไอ้เหมี่ยวมันอาจจะส่งมายั่วโมโหมึงเล่นๆเอง”พี่วีเข้ามาช่วยผมอีกแรง
“งั้นมันก็ทำสำเร็จ ผมตอนนี้กูโคตรโมโห กูไม่สนว่าไอ้กี้จะรู้เรื่องหรือไม่”ไอ้ฟาวมันพอๆกับผมนั่นพอโมโหแล้วไม่ฟังเหตุผล หรือใครทั้งนั่น พูดให้ตายกกูก็ไม่ฟัง ต้องรอให้อารมณ์เย็นจริงๆถึงค่อยว่ากันใหม่
“พี่ใจเย็นๆก่อนดิ หายใจเข้าลึกๆ รอให้อารมณ์เย็นก่อนนะ แล้วเดี๋ยวคุยกันใหม่ ถามกันรู้เรื่องไปเลยว่าเป็นมายังไง ถ้าคนของเราเล่นด้วย นั่นก็แต่พี่ แต่ถ้าคนของเราไม่เล่นด้วยก็ต้องโดนกันหน่อย”
“กูไม่ถามแล้ว กูไม่คุย ไม่ ไม่ ไม่ทั้งนั่น กูเหนื่อยแล้วฟาร์ กูจะเลิกแม่งเลย อยากได้นักก็ให้มันไปเอากันให้หน่ำใจไปเลย”ผมกับพี่วีมองหน้าแบบ คิดไรไม่ออกเพราะครั้งนี้ไอ้ฟาวหน้ากลัวจริงๆ ไหนจะต้องค่อยระวังเดี๋ยวพี่กี้เข้ามาได้ยินแล้วจะเป็นเรื่องหนักกว่าเดิม ยิ่งตอนนี้เรียนหนักกันทั้งคู่ด้วย
“พี่ฟาวแน่ใจหรอคับ ว่าจะยอมยกของรักของหวงเราให้คนอื่นง่ายๆ โดยไม่รู้สึกอะไรเลย”ไอ้นัทพูดขึ้นมา ผมกับพี่วีหันไปมองหน้า ไอ้ฟาวมันก็สะดุ้งนิดๆ
“รู้สึกดิ รู้สึกมากด้วย รู้สึกมากถึงขนาดอยากจะเก็บมันใส่ตู้แล้วไม่ให้ใครเห็นอีกเลย”
“นั่นไงคับนี้ขนาดเค้ายังเป็นของพี่ พี่ยังหวงขนาดนี้ แล้วถ้าพี่ไปเห็นว่าเค้าไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ พี่จะรู้สึกยังไง”พวกมันเหมือนคำถามวัดใจกันไปเลยนะ น้ำนิ่งๆเอาแต่เนื้อๆ
“หึ! ไม่มีทางของของกู ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์!!”เสียงไอ้ฟาวแน่มาก หน้าตามันก็หน้ากลัวและจริงจังมากด้วย แต่ผิดกับไอ้นัท เสียงมันใส่ปกติแต่ดูสุขุมมากกว่าปกติหน่อย หน้าตาก็ยิ้ม
“พี่พูดเองนะคับ ว่าของของพี่คนอื่นไม่มีสิทธิ์ แต่เมื่อกี้ผมได้ยินว่าพี่กำลังจะยกของของพี่ให้คนอื่นอยู่เลย”ไอ้นัทมันจะดูหน้ากลัวเวลาถามคำถามแบบจี้ใจดำคนแบบนี้ สีหน้าไอ้ฟาวเริ่มดีขึ้นไม่บึ้งเหมือนเมื่อกี้ แต่ก็ยังไม่ยิ้ม
“แล้วนัทให้พี่ทำไง มาแบบนี้บ่อยๆพี่ก็ไม่ไหวนะ กูทนไม่ได้ขึ้นได้ตบผู้หญิงแน่!”
“ตอนนี้พี่อยากทำไรละคับ นอกจากตบผู้หญิงเพราะหน้าที่นี้ผมว่าผมมีคนที่เหมาะอยู่แล้ว”
“อยากข่วนหน้าไอ้กี้ อยากให้มันมาง้อ อยากให้มันเดินมารับ ที่สำคัญกูอยากรู้ว่ามันทำแบบในข้อความนั่นหรือเปล่า”แววตาไอ้ฟาวดูน้อยใจอยู่ไม่น้อยเลยนะนั่น แต่ก็นั่นแหละเพราะพี่กี้ตามใจมันเกือบทุกอย่าง เลยเสียนิสัยแบบนี้ไง
“อยากรู้ก็ถามดิ!”ไอ้ฟาวมองหน้าไอ้นัทแบบ งง ไอ้นัทก็ไม่บอกอะไรกินขนมต่อ
“นั่นดิพี่ ถ้าอยากรู้อยากทำมากขนาดนี้นะ เดินไปหาเลย ศักดิ์ศรีอะ เอาลงมาหน่อยก็ได้ ไม่ใช้ใครทีไหนเพราะนั่นคือคนที่พี่รัก”ผมพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้ฟาวโทรหาพี่กี้
“ใช่พี่! ปังเคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน คิดเองเออเองไม่ยอมไปถามมันให้รู้เรื่อง ประชดกันไปประชดกันมา เจ็บใจทั้งสองฝ่ายเลยนะ” ไอ้ฟาวทำหน้าลังเลเหมือนไม่แน่ใจ เพราะมันหยิ่งพอตัวเลยนะ มันหน้าไปมองพี่วี พี่วีพยักหน้าบอกว่าให้โทรเลย
“เป็นไรกันเนี้ย ทำไมเงียบแบบนี้”ไอ้กิ๊บมาตอนไหนก็ไม่รู้ รู้อีกทีก็ถึงตัวผมแล้ว หันไปดูไอ้พวกนั่นก็มากันแล้วด้วย แต่ละคนตัวนี้ชุ้มไปด้วยเหงื่อย
“อือ รัฟฟินอย่าเช็ด เหม็นเหงื่อนี้ผ้าเช็ดหน้า!!”เสียงไอ้ปังแว๊ดๆอยู่ด้วนหลังผมเนี้ย
“ที่งี้ละเหม็น ตอนนอนละอยากให้กูกอดจัง!”ไอ้รัฟฟินก็ไม่ยอม ประชดกลับไปเหมือนกัน
“มีไรกันตุ๊ด!”ไอ้กิ๊บถามผมอีกครั้ง ระหว่างที่ซดน้ำ ปากมันรั่วหรอวะน้ำไหลออกข้างปากเนี้ย
“เดี๋ยวเล่าให้ฟังคืนนี้นะ”ผมบอกแล้วหันกลับมามองไอ้ฟาวต่อ อะไรมันจะคิดนานแบบนี้วะ โทรก็โทรดิ
“ลองดูซิครับ ไม่น่าอายหรอก ผมว่าพี่กี้ก็อยากให้พี่ฟาวโทรไปง้อก่อนเหมือนกัน”ไอ้นัทมันมาเป็นช่วงๆ ไอ้พวกที่เพิ่งมาที่หลังนี้ไม่รู้เรื่องอะคับ ยังไม่ใครเล่าอะไรให้ฟัง
“ใช่พี่! โทรไปช้าแล้วถ้ามีคนโทรไปง้อพี่กี้ตัดหน้าขึ้นมาทำไงหละ คราวนี้แหละ”ไอ้ปังก็ใช่ย่อย ยุใหญ่เลยคับ
“โหยเชี้ยฟาวแม่งลีลาวะ เดินไปที่คณะมันเลยดีกว่า เอกเอากุญแจมอไซค์มาดิ!!”พี่วีจับลากทันที พี่แกคงรำคาญลูกกะตาเต็มทน ผมก็เริ่มหมั่นไส้แล้วลีลาอยู่นั่นแหละ แต่ไม่ทันได้ออกจากคณะพี่กี้ก็เดินหน้าหล่อๆมาแล้วคับ พอใส่ชุดนักศึกษาก็ยิ่งหล่ออะ ผูกจุกด้วย นี้ถ้าไม่บอกว่าเรียนหมอฟัน ผมคงว่าพี่เรียนพวกศิลป์แล้วนะเนี้ยแนวซะ
“โห พี่กี้มาหละ งานนี้อดดูพี่ฟาวง้ออะดิ”ไอ้ปังบ่นแบบเซ็งๆเลย
“หึหึ อย่าเห็นเลย เพราะถ้าเห็น มึงจะดูไอ้ฟาวเป็นผู้ชายที่แรดเข้าขั้นผู้หญิงเลย น้ำตาสั่งได้อะ”ผมบอก ไอ้ปังก็หน้าแบบไม่อยากจะเชื่อ เพราะไอ้ฟาวหน้ามันไม่ให้ หุ่นก็ไม่ให้ แต่ก็ใช่ไปแล้ว
“พูดมากดิพวกมึง หลบๆกูจะทำงาน”ไอ้ฟาวไล้พวกผมออกทันที ควาย แอ๊บขรึมอีกแล้วเพี้ยงกูขอให้พี่กี้ไม่มาง้อมันที พ่อจะหัวเราะให้ซะใจเลย
“อ้าวหมอฟัน มาทำไรที่ตึกวิดวะเนี้ย”ไอ้นัทแซวไปคนแรก พี่กี้เหล่ตามาทางที่ไอ้ฟาวทำงานอยู่
“มาหาวิศวกรนะคับ พี่จะจ้างไปทำคลินิกให้พี่หน่อยนะคับ”น้านนนนๆๆ พี่กี้ก็เล่นกลับ ทำเอาฮากันทั้งโต๊ะ จะมีก็แต่ไอ้ฟาวนี้แหละยังบ่นงุงงิงอยู่
“โห! ลงทุนมากนะเนี้ย ขนาดมาหาตัววิศวะด้วยตัวเองเลย ว่าแต่รู้หรือยังคับว่าจะเอาคนไหน”ไอ้นัทถาม พวกผมนี้อมยิ้มกลั้นหัวเราะจะตาย ก็ดูไอ้ฟาวตอนนี้ดิ ก้มจนหน้าจะชิดกระดาษแล้วนั่น
“เหอะๆ ไม่ได้หรอกคับ ของแบบนี้ต้องลงทุนกันหน่อย จริงๆพี่ก็มีของพี่อยู่แล้วหละคับ”
“อ้าว!แล้วมาหาใหม่แบบนี้ คนนั่นของพี่เค้าไม่น้อยใจหรอคับ”
“ไม่หรอกคับ เพราะคนนั่นกับคนที่พี่จะมาหาวันนี้ก็คนเดียวกันนั่นแหละ”หัวเราะกันไปคับ
“ก็นะพี่ ว่าแต่คนนั่นของพี่เค้าอยู่ไหนหละคับ พวกผมรู้จักหรือเปล่า”ผมถาม
“ก็แถวนี้แหละคับ ส่วนเรื่องรู้จักหรือเปล่า น้องฟาร์นี้น่าจะรู้จักดีเลยนะคับ”
“อ๊าวจริง! คนไหนๆพี่ ชี้ให้ผมดูหน่อย อยากดูหน้าๆๆ”ผมก็นะเล่นไปเต็มสตรีมเลย แบบว่าหมั่นไส้ไอ้ฟาวจริงๆ
“ฮ่าๆ ฟาร์อยากเห็นจริงหรอ งั้นฟาร์ช่วยจับหน้าเด็กที่นั่งข้างๆฟาร์ให้เงยหน้าหน่อยซิครับ”
“เด็กเนี้ยนะพี่!!”ผมถามแล้วชี้ไปที่ไอ้ฟาว พี่กี้พยักหน้า ผมเลยกระทุ้งซอกไปที่เอวไอ้ฟาว แต่มันยังนิ่งไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามอง
“ไอ้ฟาวแม่งเล่นตัววะ!! มันก็มาง้อตามที่มึงต้องการแล้วไง รีบๆหายงอนเลยมึง!”พี่วีมันบ่น แล้วก็เดินมาดึงหัวไอ้ฟาวทันที
“แม่งเชี้ยวี! กูทำงานอยู่มึงเห็นไหมเนี้ย!!”ทำมาเหวี่ยงใส่
“เหรออออออออออ กูนึกว่ามึงจะกินกระดาษเข้าไปซะอีก เล่นก้มซะขนาดนั่นอะ”พี่วีก็ไม่น้อยหน้าคับ เถียงไปฉอดๆเลย
“นั่นดิ พี่ฟาว ปังนึกว่าพี่ฟาวหิวข้าวมากถึงขนาดจะกินกระดาษเลยนะนั่น”
“เดี๋ยวมึงโดนกูไอ้นู๋เอ๋อ ไอ้น้องระวังเมียมึง”ไอ้ฟาวเหมือนบ้า เริ่มขู่ไปทั่ว แต่ก็ไม่ใครกลัวสักคนอยากจะหัวเราะใส่หน้ามันด้วยซ้ำ
“อะไรอะพี่ฟาว แค่นี้ต้องขู่วะ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวใครได้เป็นแฟนโคตรน่าสงสารเลย”ไอ้ปังพูดแล้วทำหน้ากลัวๆ แต่จริงๆมันกำลังกวนไอ้ฟาวอยู่ พวกผมนี้หัวเราะแล้ว
“ปากดีนักนะมึง! มาเป็นเมียกูหน่อยมั้ย จะได้รู้ว่าสุข หรือน่าสงสาร เอามั้ย??”มันเริ่มพาลคนไปทั่วเลย ไอ้ปังไม่สนใจทำหน้ากวนตีนต่อไป
“อย่านะ ปังไม่อยากมีผัวคนที่สอง เพราะตอนนี้ที่มีก็ดีอยู่”น้านนนนนๆๆ มียักคิ้วตบท้ายด้วยนะ รัฟฟินชอบใจหันไปหอมแก้มไอ้ปังฟอดใหญ่เลย
“ที่สำคัญผมคงไม่ยอมให้ฟาวทำนั่นแน่”พี่กี้พูดขึ้น พวกผมเลยหันไปมองหน้า
“ยุ่งไรกูละ ตัวกูมึงยุ่งไรด้วย”ไอ้ฟาวหันไปหาเรื่องทันทีเหมือนกัน พี่ผมกลัวซะที่ไหนหละ
“ตัวฟาวนะใช่ แต่ฟาวเป็นของผม มีผมเป็นเจ้าของถ้าผมไม่อนุญาต ก็อย่าหวัง”ทำเอาไอ้ฟาวเสียการทรงตัวเลย หน้าแดงเลยนะนั่น ผมนี้แอบเชียร์ในใจให้พี่กี้เล่นไอ้ฟาวอีก เอาแบบให้แก้ตัวไม่ขึ้นเลย
“เหรอออออออ หมั่นใจจังนะ ที่มึงทำกูไม่เห็นว่าไรเลย”
“ทำไรผมทำไร เพราะทุกวันนี้ถ้าไม่เรียนก็มานั่งเฝ้าเมียตลอดอะ ไม่เห็นทำไรเลย”อ๊ากกกกก พี่กี้คนใหม่ไฉไลกว่าเดิม เอาเลยพี่กี้เอาอีกๆ
“งั้นก็ไปดิ ไปนั่งเฝ้าเมียมึงนู้น ไม่เรียนไม่ใช่หรอ มาคณะกูทำไมหละ”ไว้อาลัยให้กับความโง่เขลาของไอ้ฟาวสามวิ นี้เค้าพูดถึงมัน แต่มันคิดไปไหนวะเนี้ย แต่ละคนนี้ถอนใจแบบเซ็งๆกันเลยทีเดียว
“ก็เมียอยู่คณะนี้ ก็ต้องมาเฝ้าที่คณะนี้ดิ ลืมหรือไงตัวเองเรียนวิศวะอะ”ฮ่าๆๆพี่กี้มาแบบตรงๆเลย ไอ้ฟาวเหว๋อไปอีกนิด แต่ยังหน้าเชิ่ดอยู่คนตั้งเลย
“เหรออ แล้วคนไหนหละเมียมึง เค้าคนนั่นคงน่าสงสารน่าดู มีมึงเป็นผัวเนี้ย”
“อยากรู้ ก็ถามตัวเองดูดิ”ทำเอานิ่งเงียบกรึบกันทุกคน ตอนนี้สถานการณ์เริ่มไม่ขำ เพราะสองคนกำลังจ้องตาแบบวัดใจกันอยู่ ส่วนสูงได้ๆกันไอ้ฟาวเตี้ยกว่านิดหน่อย
“งั้นก็คงน่าสงสาร เพราะตอนนี้กูโคตรเจ็บเลย”
“ตัวหรือว่าหัวใจหละคับ เพราะถ้าเจ็บที่ตัวผมก็ต้องขอโทษด้วยที่บีบแรงไปหน่อย แต่ถ้าเป็นที่ใจก็เหมือนกัน!”ไอ้ฟาวกำมือแน่เลยคับ ผมกับพี่วีมองหน้าทันที จะเข้าไปช่วยพูดแต่ไอ้กิ๊บดึงไว้ บอกว่าเค้าโตกันแล้วเรื่องแบบนี้ต้องคิดเอง คนอื่นช่วยคิดไม่ได้
“หึ! มึงคงเจ็บใจตัวเองซินะ ที่กูไปแตะรถของมึงแล้วทำอะไรกูไม่ได้”
“หึหึ ถ้าเป็นแค่เรื่องรถก็ดีนะซิ แต่นี้มันไม่ใช่ ผมถามอะไรฟาวหน่อยได้ไหมคับ”
“ถามไร เพราะกูก็มีเรื่องจะถามมึงเหมือนกัน”
“ฟาวเคยรักผมบ้างไหมคับ”คำถามนี้ของพี่กี้ทำเอาทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กเลยคับ นี้มันมีเรื่องกันมาก่อนหรอวะทำไมดู
เครียดๆ
“แล้วมึงหละกี้ มึงยังรักกูเหมือนเดิมอีกหรือเปล่า”ไอ้ฟาวไม่ตอบ แต่ถามกลับไปแทน
“รักคับ!”
TBC.
ตอนนี้มาแบบมึนๆหน่อย ช่วงนี้ไรท์มีเรื่องให้คิดเยอะไปนิสนึง 5555+
ความคิดเห็น