คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : เบื่อ
ตอนที่ 40
“กิ๊บฟาร์อยากไปเที่ยวก่อนสอบ พาไปหน่อยดิ นะนะ”ตอนนี้ผมกำลังนอนอ้อนให้ไอ้กิ๊บพาไปเที่ยวก่อนสอบ มันตะแคงตัวมาจ้องตากับผม
“ใครเค้าเที่ยวกันสอบ ทำไมไม่รอให้สอบให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไป”มันบอกแล้วก็ก้มลงมาจุ๊บที่ปากผมเบาๆ
“ก็หลังจากสอบเสร็จ ก็สอบโอเน็ต เอเน็ตอีกอะ ไม่มีเวลาแล้ว”ผมเอื้อมมือไปโอบคอมันไว้แล้วแกล้งซุกหน้าไปที่ซอกคอของมัน
“แล้วถ้าไปตอนนี้กลับมาก็ต้องมาสอบเหมือนกัน เครียดกว่าเดิมอีก สู้รอสอบให้เสร็จหมดทุกอย่างก่อนแล้วค่อยเที่ยวไม่ดีกว่าหรอคับ”มันบอก แล้วก็จับผมเปลี่ยนท่าส่วนมันก็ลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงผนังโดยมีผมนั่งตรงระหว่างของมัน
“ก็อยากเที่ยวตอนนี้เลยอะ พวกนั่นก็เหมือนกัน”
“พวกไหน นี้คิดเรื่องเที่ยวนี้มานานแล้วใช่ไหมเนี้ย หืม”มันเอาคางมาวางไว้บนหัวผมแล้วโยกตัวไปมา
“ก็มันเครียดอะ อยากคลายเครียดเข้าใจป่ะ!”
“เครียดอะไร ไหนบอกมาดิว่าเครียดอะไร ก็เห็นวันๆนึงยังหัวเราะร่างเริงอยู่เลย”มันเอามือมาลูบแก้มผมเล่น เดี๋ยวนี้มันติดแล้ว อยู่ด้วยกันสองทีไรชอบลูบแก้มตลอดไม่รู้มาจากไหน
“กิ๊บอะ อยากเที่ยววว ที่ไหนก็ได้พาไปหน่อยนะ”ผมหันไปส่งสายวิ้งๆไปให้มัน
“งอแงวะ เขาไม่เที่ยวกันหรอกตอนนี้อะ รอให้สอบเสร็จก่อนนะเดี๋ยวพาไปเลย”ผมเริ่มหน้างอแล้ว เมื่อเห็นว่าไอ้กิ๊บมันคงไม่มีทางพาผมไปเที่ยวแน่
“หึ!ขัดใจวะ”ผมบ่นแบบโคตรเซ็งเลยคับ
“เอาน่า อดใจอีกนิด สอบเสร็จเมื่อไรเดี๋ยวพาเที่ยวยาวเลย เครียดก็ไม่ต้องเครียดด้วย”มันบอกผมแบบใจเย็น เมื่อเห็นว่าผมทำงอ
“แน่นะ สัญญาแล้วด้วย ถ้าไม่พาไปนะ จะหนีไปเองเลย”ผมพูดแล้วพลิกตัวเข้าหาไอ้กิ๊บ มันหัวเราะเบาๆแล้วก็ลูบหัวผมเล่น เพลินดีครับ วันนี้ผมว่างทั้งวันครับไม่มีโปรแ กรมไปไหน อากาศก็ร้อนๆขี้เกียจขับรถเล่นเดี๋ยวตัวดำ
“ฟาร์หิวข้าวยัง ไปกินข้าวกัน”มันพูดแล้วก็ดันตัวผมออกจากอกมัน ผมก็พยักหน้าหงึกๆ
“งั้นไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวกัน”ไอ้กิ๊บบอกแล้วก็อุ้มเข้าไปอาบน้ำกับมันทันที พวกผมสองใช้เวลาอาบน้ำพอสมควรคับ เกือบเสียตัวให้กิ๊บอีกรอบ ไอ้บ้านี้หื่นตลอด
“ฟาร์ขาสั้นแบบนี้ ห้ามใส่ออกนอกบ้านเลยนะ!”ผมที่นั่งทาโลชั่นอยู่สะดุ้งเลย ที่อยู่ดีๆไอ้กิ๊บก็พูดเสียงแข็งขึ้นมา ผมเงยหน้าไปดูในมือมันบ็อกเซอร์ตัวโปรดของผม
“จะบ้าหรอมึง บ็อกเซอร์จะให้กูใส่ออกไปไหน”ผมพูดแล้วหันมาทาโลชั่นต่อ ทาแป้งแคร์สีชมพูตามตัวอีกนิดหน่อย แค่นี้ก็ไม่ไหวจะตัวหอมแล้ว นานๆผมจะใส่น้ำหอมซักที เพราะไอ้กิ๊บมันไม่ค่อยชอบเท่าไร มันบอกว่าชอบกลิ่นแป้งแคร์สีชมพูมากกว่าน้ำหอม ทั้งที่มันก็ใส่น้ำหอม
“กิ๊บอยากกินพิซซ่าพาไปกินหน่อยดิ”ผมพูดระหว่างรอไอ้กิ๊บทำอาหารเช้า มันหันมามองหน้าผมแล้วก็หันไปทำอาหารต่อ
“มึงอยากกินพิซซ่าหรืออยากจะไปดูหน้าพนักงานเสริฟกันแน่!”ไอ้กิ๊บเดินถือจานอาหารมากระแทกต่อหน้าผม เพราะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิย์ ผมไปกินพิซซ่ามาสองรอบแล้ว แล้วพอดีช่วงนี้พนักงานมันหน้าตาดีซะด้วยซิ ทุกครั้งเวลาผมไปกินมันก็จะเป็นมารับออร์เดอร์ตลอด ไอ้กิ๊บเลยคิดว่าผมชอบ
“บ้าดิ!คิดไรมึงอะ กูอยากกินพิซซ่าจริงๆ”ผมพูดแล้วยัดใส่กรอกใส่ปากไอ้กิ๊บ
“อาทิตย์นี้ไปสองรอบแล้วนะ ไปครั้งนี้อีกรอบที่สามมีใครเค้ากินพิซซ่าบ่อยขนาดนี้วะ!”ผมเริ่มเซ็งกับไอ้กิ๊บแล้ว เดี๋ยวนี้แม่งขี้บ่น บ่นตลอดบ่นทุกเรื่องเลย
“ขี้บ่นวะ แค่บอกว่าไม่พาไปกินก็จบ บ่นมาซะยาวทำไมเนี้ย”
“เออกูไม่พาไปกิน อ้วนมากูทิ้งมึงแน่!!”มันเหวี่ยงใส่ผมลูกใหญ่ แล้วก็เดินไปเจ็บจานทันที
“เออเดี๋ยวจะกินให้อ้วนเลย มึงทิ้งกูกูก็หาใหม่เอาให้หล่อกว่ามึงเลย”ผมแรงกลับไปทันทีเหมือนกัน
“เออ แล้วกูจะรอดู!!”มันเดินมาพูดใส่หน้าผม แล้วก็ไปนั่งกินขนมดูบอลอยู่หน้าโทรทัศน์บ้านผม ผมนี้เจ็บใจหมั่นไส้แค่นี้ทำมาเหวี่ยงใส่ ต่างคนต่างไม่สนครับ มันก็ดูบอลของมันไป ส่วนผมกินเสร็จก็เดินขึ้นห้องไปเล่นเอ็มทันที แบบว่าเซ็งในอารมณ์กับไอ้กิ๊บอย่างแรง
“ฟาร์มานี้ดิ!!”มันมาแล้วครับ ไอ้ตัวมารสุดที่รักของผม เดินหาววอดๆมานอนบนเตียงผม
“ไม่เอา เล่นเอ็มอยู่ไม่ว่าง!!”งอนไอ้หมากิ๊บแล้ว
“เล่นกับใครวะ!”เสียงไอ้กิ๊บดังชิดหูผมเลย หันไปจมูกผมโดนแก้มมันเต็มๆ นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือหน้าไอ้กิ๊บตอนนี้เริ่มตีหน้ายักษ์แล้ว
“เล่นกับพวกในห้อง”ผมบอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆครับ เดี๋ยวมันสงสัยแต่จริงๆผมก็เล่นกับเพื่อนในห้องจริงๆนะ แต่แค่บอกไม่หมดเองว่ามีคนที่ไม่ใช้เพื่อนในห้องด้วย
“แน่ใจ! งั้นก็ไม่สำคัญ!”สิ้นคำไอ้กิ๊บตัวผมก็ลอยทันที ไอ้กิ๊บมันอุ้มผมมาวางบนเตียงส่วนมันก็กอดผมแล้วขายาวๆของมัน เอามาไขว่ขาผมกันหนีทันที
“อึก อือ กิ๊บกูอึดอัดอย่ารัดแน่น!!”ไอ้กิ๊บรัดแน่นมาด เจ็บนิดๆเลยนะเนี้ย
“หึ!เมื่อกี้คุยกับใครคับ!”มันถามผมแล้วก็ยิ่งรัดแน่นมากกว่า กระดูกกูจะแตกไหมเนี้ย
“ก็บอกว่าเพือนไง โอ๊ยๆๆ บอกแล้วๆ คุยกับรุ่นน้องม.4!”พอผมบอกเสร็จมันก็ปล่อยผมเป็นอิสระ แล้วก็นอนหันหลังผมทันที ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมเคืองเอามากๆ ด่ามาเลยดีกว่าแต่อย่ามาเมินกันแบบนี้!! >0<
“กิ๊บอย่านอนหันหลังให้กูแบบนี้!!”ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ แต่ยังคับมันยังไม่ยอมหันหน้ามามองผม แมก็ยิ่งเดือดปุดๆทันที
“กิ๊บหันหน้ามาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ”แล้วผมก็จัดการผลิกตัวไอ้กิ๊บทันที เล่นเอาเหนื่อยเลยกว่ามันจะยอมหันมาเนี้ย แต่ก็นั้นแหละทั้งสีหน้าและแววตาของมันคือ โกรธผมอยู่
“รุ่นน้องมันเข้ามาทัก แล้วกูก็ทักกลับแค่นั่นเอง ยังไม่ได้คุยไรกันเลย!”ผมรีบอกมันทันที
“มันเอาเมล์มึงมาจากไหน!!”เสียงไอ้กิ๊บแข็งโป๊กเลยครับ
“ไม่รู้เหมือนกัน ก็บอกแล้วว่ายังไม่ได้คุยอะไรกัน มึงก็เข้ามาก่อน”ผมพูดแล้วนอนลงไปกอดไอ้กิ๊บไว้ ต้องอ้อนเท่านั่น
“อ่อ งั้นกูคงผิดซินะที่เข้ามาขัดจังหวะมึงอะ!”
“ไม่ใช่แบบนั่นซะหน่อย คิดมากไปได้ ไม่มีหรอกหน่า หมาหยอกไก่ทั้งแหละ จุ๊บ”ผมพูดแล้วก็จุ๊บไปที่ปากไอ้กิ๊บหนึ่งที ยิ้มแล้วครับ
“ให้ทันจริงอย่างมึงพูดเหอะ เพราะถ้าเป็นแบบคราวนั่นอีก กูจับมึงล้ามโซ่แน่!!”ผมผองลมที่แก้มทันที แม่งขี้ขู่วะ แต่แอบกลัวอยู่ลึกๆนะเนี้ย แต่มั่นใจว่าใจผมรักไอ้กิ๊บคนเดียวแน่
“คร๊าบบบบบบบบ ที่รัก นอนนะง่วงไม่ใช้หรือไง”ผมพูดแล้วลูบหน้าไอ้กิ๊บเล่นไปมาจนเพลิน จนมันหลับไปเลยส่วนผมก็ตามมันติดๆเหมือนกัน
“กิ๊บตื่นเหอะ เย็นแล้วนะ”ผมเขย่าตัวไอ้กิ๊บเบาๆเพื่อให้มันตื่นซะที จริงๆมันก็ตื่นแล้วแหละแต่ยังไม่ยอมลุกขึ้นซะที นอนลูบหลังผมอยู่นั่นแหละ
“อือ แปบดิฟาร์กำลังเพลินเลยเนี้ย”มันพูดแล้วก็หอมมาซอกคอผม ผมขยับหนีก็ไม่ได้รัดแน่นขนาดนี้อะ ไหนจะมือปลาหมึกของมันอีก มือไอ้กิ๊บล้วงเข้าในเสื้อยืดของผมแล้วลูบเล่นไปมา
“อะ อือ กิ๊บอย่า ไม่เอานะ!”ผมพลักไอ้กิ๊บออกทันที เริ่มรู้สึกว่ามันจะเริ่มบานปลายแล้ว
“นิดนะฟาร์ อย่าดิ้นดิ!”พูดมาได้ว่าอย่าดิ้น ถ้าไม่ดิ้นกูเสร็จมึงซิ ผมดิ้นแล้วครับครั้งนี้ก็ไม่ยอมจริงๆนี้ ไอ้กิ๊บมันผลิกตัวขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้ หน้าผมกับหน้ามันตอนนี้ใกล้กันมาก มันหอมไปแถวหน้าผมแล้ว มึงจะหื่นไปไหนวะกิ๊บ >0<
“อือ กิ๊บไม่เอา ไม่เล่นแล้ว ลุก อืม”ผมก็ดันสุดกำลัง ส่วนมันก็ตั้งหน้าตั้งตาหอมแก้มผมอยู่นั่นแหละ
“ไม่ได้เล่นซะหน่อย จูบที่นึงก่อนเดี๋ยวลุกเลย”มันเงยหน้าซอกคอผม ขึ้นมาบอกข้อเสนอให้ ผมนี้หอบแฮ่กๆเลย เหนื่อย!! -*-
“ก็จูบไปแล้วหละ ไม่เอาแล้ว จูบมากๆเดี๋ยวเบื่อ!”อ้างไปเรื่อยคับผม ผมกลัวว่ามันจะมากกว่าจูบอะดิ เพราะถ้าเป็นนั่นแบบผมลาขาดเรื่องบนเตียงแล้ว
“ไม่เบื่อ จูบเร็ว!! ชักช้ากูปล้ำเอาดิ!”ผมนี้ตาโตทันที ไอ้หื่นเอ๊ย!! มันยิ้มที่มุมปากทันทีเมื่อรู้ว่าผมปฏิเสษมันไม่ได้แน่ เกลียดหน้ามันตอนนี้จริงๆรอยยิ้มมันเหมื่อนเยาะเย้ยเลย
“เออๆ จูบอย่างเดียวนะ เร็วๆเลย”สิ้นคำพูดผม ไอ้กิ๊บก็ก้มลงมาชิมความหวานจากปากผมทันที ลิ้นของมันเกี่ยวกระหวัดพันลิ้นของผม แล้วเข้าไปกวาดทั่วโพล่งปากของผม มันจับตัวผมให้ผลิกไปนอนบนตัวมันแทน แล้วกดท้ายทอยผมเพื่อให้ไปรับจูบมันเต็มๆ
“อะ อืม กิ๊บพอได้แล้ว!”ผมทุบไปที่บ่ามันอย่างแรงคับ แต่กว่ามันจะปล่อยปากของผมให้เป็นอิสระเล่นกันสักพักเลย จนสุดท้ายผมทนไม่ไหวจิกหัวไปมันอย่างแรงครับ เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้มันได้มากกว่าจูบแน่
“อือ ฟาร์เจ็บนะ!!”มันหยุดจูบทันทีคับ ผมก็เด้งขึ้นจากตัวมันเหมื่อนกัน เจ็บปากเลยเนี้ย
“สม อยากหื่นดีนัก แบร่ๆๆ”ผมพูดแล้วแลบลิ้นใส่มันแล้วก็เข้าวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที ขืนอยู่นานเดี๋ยวมันลุกขึ้นมาจับตัวผมอีก
“ฟาร์อาบน้ำด้วย เปิดประตูดิ!”มันมายืนเคาะประตูห้องน้ำ แต่ผมไม่สนใจอาบน้ำสบายใจต่อไป อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ฮ่าๆๆ ผมอาบน้ำประมาณยี่สิบนาทีได้ ออกมาเห็นไอ้กิ๊บยื่นโชว์หุ่นใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียง เพราะผมไม่ให้มันสูบบุหรี่ในห้องผมเด็ดขาด ผมไม่ห้ามถ้าไอ้กิ๊บจะสูบ แต่ถ้าสูบเสร็จแล้วยื่นหน้ามาใกล้ผมตบเลยนะ
“สูบบุหรี่อีกแล้วนะครับ ที่รักฮืม!”ผมพูดแล้วก็เดินไปจูบที่หัวไหล่ไอ้กิ๊บ ไม่ใช่อะไรหรอกอย่างแกล้งมากกว่า จูบเสร็จผมเด้งตัวออกมายื่นห่างกับมันเป็นวา แล้วก็ยักคิ้วให้มันกลับไปแบบกวนๆ ไอ้กิ๊บหันมาชี้หน้าผมทันที
“เดี๋ยวก่อน อาบน้ำเสร็จก่อนโดนแน่ ฟู่วว”มันเดินเข้ามาใกล้หน้าผม ผมนี้ง้างมือเตรียวจะตบแล้ว แต่มันจับมือผมรวบไว้ แล้วก็พ่นลมใส่หน้าผมแล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำสบายใจเฉิบ
“อ๊ากไอ้กิ๊บ พ่นมาได้นะ!!”ผมก็ได้แต่ด่าตามหลังคับ เข้าไปทำอะไรมันไม่ได้หนิ ชิชิ >’< ระหว่างที่รอมันอาบน้ำผมก็แต่งตัว แล้วก็เตรียมชุดให้มันอีก ตู้เสื้อผ้าบ้านผมมีทั้งชุดนอน ชุดใส่ไปเที่ยว กางเกงใน บ็อกเซอร์ของไอ้กิ๊บมีหมด เตรียวชุดให้มันเสร็จก็นั่งจัดนู้น จัดนี้ไปเรื่อยคับ เริ่มรู้สึกว่าห้องจะเริ่มๆกลับมารกอีกครั้งแล้ว
“ฟอด ตัวหอมวะ”สะดุ้งเลยคับ อยู่ดีๆไอ้กิ๊บเดินเข้ามาหอมแก้ม ไม่รู้มันอาบน้ำเสร็จตอนไหน แต่ส่งสัยเพิ่งเสร็จหัวเปียกมาเลย
“อืม หัวเปียกอยู่ ไปแต่งตัวดิ หิวแล้วเนี้ย”ผมพูดแล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูพื้นเล็กมาเช็ดหัวให้ไอ้กิ๊บ ไอ้กิ๊บมันก็รู้หน้าที่เดินไปนั่งรอผมอยู่ที่ปลายเตียง ตอนแรกผมใช้ไดร์เป่าผมให้มัน แต่หลังๆมันบอกว่าให้ผมเช็ดกับผ้าขนหนูให้
“ไปกินที่ไหนอะ ขี้เกียจทำเนี้ย”มันพูดแล้วก็ดึงมือผมไปหอม
“ที่เปิดท้ายก็ได้ โคตรหิวเลยเนี้ย กินได้ทุกอย่างแหละ เสร็จแล้ว”ผมพูดแล้วก็เอาผ้าขนหนูไปตาก ส่วนมันก็เดินไปทางแป้งแต่งตัวของมันไป จริงๆแล้วก็ไม่อยากไปเปิดท้ายอะไรมากนักหรอกแต่มันไม่มีที่จะกินแล้วจริงๆ จะไปกินที่ร้านน้ำชาก็กระไรอยู่มันแปลกๆ เพราะนี้มันเพิ่งจะหัวค่ำเอง ถ้าเป็นสามสี่ทุ่มพอว่า
“กิ๊บไม่ต้องไปเปิดท้ายแล้ว รู้แล้วจะไปกินข้าวที่ไหน”ผมเพิ่งได้ว่ามีไอ้ฟาวอยู่นี้หน่า ถึงตอนนี้มันไปอยู่ที่ห้องพี่กี้ก็เหอะ ช่างมันด้านได้อายอด ไปให้มันกับข้าวให้กินดีกว่า
“ทำไมอะ ว่าจะเปิดจะไปซื้อของด้วยเหมือนกัน แล้วจะกินที่ไหน”
“ซื้ออีกแล้ว ไปกินที่ห้องพี่กี้ไอ้ฟาวอยู่ที่นั่น เดี๋ยวกูโทรหามันก่อน”ผมพูดแล้วออกไปโทรหาไอ้พี่ชายสุดที่รักทันที พูดถึงก็คิดถึงมันเหมือนกันนะเนี้ย ไม่ได้เจอหน้ากันทุกวันเหมือนเมื่อก่อนเท่าไร
“[ว่าไงมึง มีไรให้สุดหล่อรับใช้คับ]”ดูมันรับโทรศัพท์ผมดิ กูจะอ้วกหลงตัวเองจริงๆ
“พี่ผมหิวข้าวๆๆ ยังไม่ได้กินข้าวเลย”ผมก็อ้อนไปสุดฤทธิ์ มันจะได้ไม่ปฏิเสธ
“[แล้วอยู่ยังไง ทำไมไม่กินข้าว ไอ้กิ๊บไปไหน!!]”น้ำเสียงไอ้ฟาวเปลี่ยนทันที
“มันก็อยู่ แต่มันบอกว่าขี้เกียจทำ เลยจะไปกินข้าวที่เปิดท้าย แต่ผมไม่อยากไปกิน”ไอ้กิ๊บหันมามองหน้าผมทันที แล้วชี้หน้าผม ผมไม่สนหันกลับมาอ้อนไอ้ฟาวต่อ
“[อ่อ พูดมาซะยาว คือให้กูทำให้กินใช่ไหม]”
“ถูกต้องแล้วคร๊าบบบ ทำเลยนะพี่แบบว่าโคตรหิวเลยเนี้ย เดี๋ยวไปหาที่ห้องพี่กี้นะ”ได้ยินเสียงพี่กี้ถามว่าคุยกับใคร พอรู้ว่าผมจะไปกินข้าวก็ยินดีทันที แหม!พี่เขยผมนี้ทั้งหล่อแถมยังใจดีอีก
“[เออๆ แค่นี้แหละ!!พวกมึงสองเนี้ยนะ!]”มันบ่นแค่นั่นแล้วก็วางไปครับ ผมหันไปพยักหน้ากับไอ้กิ๊บ
“ไปกิ๊บเสร็จยัง”ผมเดินไปหามัน ที่ส่องกระจกอยู่นานแล้ว ไม่รู้ส่องไรหนักหนา
“เออ เสร็จแล้วแม่งสิวขึ้นเนี้ย!”มันบ่นๆประสามัน แต่ผมไม่เห็นว่าจะมีสิวสักเม็ดตรงไหนเลย
“นั้นแหละ มึงขี้หื่นเกิน สิวขึ้นเลย”
“กูก็หื่นกับมึงคนเดียวนั่นแหละคับ เมีย!!”มันพูดใส่หน้าผม แล้วก็จูงมือผมออกจากห้องไปเพื่อไปห้องพี่กี้ทันที ไอ้กิ๊บมันรู้คับว่าห้องพี่กี้อยู่ที่ไหน ระหว่างที่ไปผมก็แวะซื้อขนมนมเนยไปฝากเค้าหน่อยคับ จริงๆไม่ต้องซื้อไปก็ได้แหละ เพราะไอ้ฟาวไม่มีทางปล่อยให้ตู้เย็นว่างแน่
“กิ๊บเอาแอปเปิ้ลด้วยนะ พี่ครับแอบเปิ้ลสี่ลูกครับ”พวกผมแวะซื้อผลไม้ตรงหน้าทางเข้าซอยหอพี่กี้ก่อน ตรงนี้ของกินเยอะแยะมากครับ ผลไม้ ขนม กับข้าว ผมก็ซื้อเกือบทุกร้าน ขนมไหนที่ผมอยากกินซื้อหมด ท่าทางห้องพี่กี้จะหรูเอาการนะเนี้ย เพราะละแวกนั่นห้องหรูๆทั้งนั่น
“ซื้อไป กินไม่หมดกูยัดใส่ปากมึงแน่!”บ่นอีกแล้ว พี่คนขายมองหน้าผมกับไอ้กิ๊บแล้วก็หัวเราะไป ผมเจ็บใจมันเลยเดินไปนั่งรอมันบนรถมอไซค์แทน ส่วนตาก็มองไปเรื่อยๆคับเพื่อเจอของดี หาดใหญ่ตอนกลางคืนคนก็เยอะดีเหมือนกันแฮะ ยิ่งละแวกมหาลัยแบบนี้อีก นักศึกษาทั้งนั่น
“เอา! กินให้หมดด้วยนะ!”มันยื่นถุงใส่ผมไม้มาให้ผมถือ ที่จริงผมต้องถือหมดทุกอย่างแหละ ก็ผมคนซ้อนหนิ! ผมเมินหน้าหนี ขี้เกียจมองหน้ามัน ไม่รู้อยู่ดีๆก็นึกงอนมันขึ้นมา เป็นเอามากเว้ยกู
“เป็นไร เมินหน้าหนีไม่เนี้ย!”มันจับเข้าที่คางผม เพื่อไม่ผมหันหน้าหนี มันพยายามจะจ้องตากับผมแต่ผมหลยสายตา ไม่เข้าใจตัวเอง เคยเป็นไหมที่อยู่ดีๆก็นึกน้อยใจแฟนตัวเองขึ้นมา ทั้งที่เรากูไม่รู้สาเหตุเหมือนกัน
“ไม่ได้เป็นไรซะหน่อย ไปเหอะหิวแล้ว!”ผมปัดมือมันออก แล้วหันหน้าหนีทันที มันก็มองหน้าผมแบบแปลกแต่ก็ไม่เซ้าซี้อะไร ระหว่างที่ไปหอพี่กี้ผมกับไอ้กิ๊บก็ไม่พูดอะไรกัน ต่างคนต่างเงียบ พอถึงคอนโดพี่กี้มันก็เดินจูงมือผมขึ้นไปปกติ ที่จะผิดปกติก็ตรงที่เงียบไม่มีใครพูดอะไร พอไปหน้าห้องก็เคาะเรียกไอ้ฟาว แปบเดียวประตูก็เปิดออก พี่กี้เป็นคนมาเปิดประตู
“อ้าว!มากันแล้ว ไปเร็วกับข้าวเสร็จแล้ว”ผมทักพี่กี้ แล้วก็เดินเข้าไปหาไอ้ฟาวในครัวทันที ได้ยินพี่กี้บ่นไอ้กิ๊บว่าไม่ดูแลผมให้ดี ปล่อยให้หิวข้าวได้
“มากันได้เวลาพอดี กับข้าวเสร็จพอดี ดีนะที่พวกกูยังไม่กินข้าวกันก่อน”ไอ้ฟาวเดินถือผัดพริกไก่ของโปรดผม ออกมา กับกุ้งทอดกระเทียม วันนี้มันกับข้าวประมาณสามสี่อย่างได้ แต่ลายผ้ากันเปื้อนมันนี้ชักจะน่ารักขึ้นทุกวันแล้วนะ วันนี้ลายหวานแหววเชียว
“พี่ไหนข้าวอะ หิวแล้ว”ผมพูดแล้วก็มองหาหมอข้าวทันที ไอ้ฟาวมันมองหน้าผมแปลก แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ไอ้กิ๊บกับพี่กี้นั่งรอกันอยู่ที่โซฟา ส่วนขนมที่ซื้อมาเมื่อกี้ผมเอาให้ไอ้ฟาวไปหมดแล้ว มันก็บ่นๆว่าจะซื้อมาทำไมเยอะแยะ ผมก็ยิ่งเซ็ง ทำไมต้องเจอแต่คนขี้บ่นด้วยเนี้ย
“ทะเลาะกันมาแหงะเนี้ย เมื่อกี้ตอนคุยโทรศัพท์เสียงยังดีๆอยู่เลย”ไอ้ฟาวมันเดินเข้ามาถามผมในครัว แต่ผมก็ส่ายหัวไปขี้เกียจพูดมาก คนหิวๆอยู่เดี๋ยวตบะแตก
“กี้ ไอ้กิ๊บ มากินข้าว เสร็จแล้ว” ไอ้ฟาวตะโกนเรียกสองคุณชายในเข้ามากินข้าว ผมเหล่ตามองหน้านิดนึงแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ หน้ามันไม่แสดงอาการอะไร ไม่บึ้งและก็ไม่ยิ้มเหมือนกัน
“อะนี้! ไอ้น้องชาย ของโปรดเลยนะเนี้ย กินซะ ท่าทางจะหิวมากนะนั่น”ไอ้ฟาวพูดแล้วก็ตักผัดพริกไก่มาให้ผม
“ทะเลาะไรกันเนี้ย”เสียงไอ้ฟาวถามไอ้กิ๊บ แต่ไม่มีคำตอบกลับมา บรรยาก็เริ่มกร่อยคับ นั่งกินกันซักแปบ
“พี่เดี๋ยวผมมานะ!”เสียงไอ้กิ๊บเลื่อนเก้าอี้แล้วก็ลุกขึ้นทันที
“ไปไหนมึงวะ ยังไม่ได้กินข้าวเลยไม่ใช่แหงะ”พี่กี้ถาม
“เคลียร์กับคนแปบ มานี้ดิ!”มันบอกแค่นั่น แล้วก็ออกแรงลากผมออกมาที่นอกระเบียงห้องทันที ห้องพี่กี้อยู่ชั้นแปดคับ สูงใช่ได้เลยนะเนี้ยถ้าไอ้กิ๊บโยนผมลงไปตายแน่นอน (ยังจะเล่นอีกกู) = =”
“อือ เจ็บนะ!ลากออกมาทำไมเนี้ย คนจะกินข้าว!”ผมพูดแล้วก็จะเดินกลับเข้าไปด้านใน แต่ไอ้กิ๊บขว้างทางเข้าอยู่
“เป็นอะไรไหนลองว่ามาดิ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่”เมื่อกี้บ้านมึงดิ กูมึงงอนตั้งแต่ร้านขายผลไม้แล้วนะ ไม่ใช้เมื่อกี้ซะหน่อย!! คืออามรมณ์คนพาลอย่าไปคิดไรมาก
“ไม่ได้เป็นไร ไม่ต้องสนหรอกหน่า!”
“ไม่สนไม่ได้ เป็นไรอยู่ดีๆก็มาเมินใส่กันแบบนี้ งอนไรอีก!”เสียงห้วนๆ ของไอ้กิ๊บทำเอาใจผมห่อเหี่ยวเลย
“ไม่ต้องมายุ่ง เบื่อกันแล้วนี้!!”คือตอนนั่นผมคิดว่ามันเบื่อผมจริงๆนะ เพราะเดี๋ยวนี้ดูมันจะบ่นผมไปซะทุกเรื่องเลย หรือกูว่าคิดมากเองวะ ไม่ใช่มันนั่นแหละทำให้ผมคิดแบบนี้
“เบื่ออะไร ใครเบื่อใคร พูดมาดิ!”มันยืนเท้าสะเอวแล้วคับ คิ้วติดกันเลย แต่ผมยังหน้านิ่งคับทั้งที่ในใจนี้อยากร้องไห้เต็มที่แล้ว
“ก็มึงไง ที่เบื่อกู!!”ผมพูดออกไปแล้วคับ หน้ามันเปลี่ยนทันทีจากที่บึ้งอยู่แล้วก็บึ้งเข้าไปอีก ผมเริ่มแล้วใจสั่นๆแล้ว แต่แล้วมันก็เปลี่ยนมาอมยิ้มแทน ผมงงทันทีเลย
“อะไรที่ทำให้มึงคิดว่ากูเบื่อมึง หรือเพราะที่กูว่ามึงตอนซื้อแอปเปิ้ล”ผมไม่พูดแต่พยักหน้าแทน มันเลยรอบเอวผมไปกอดแทน แล้วเอาคางวางไว้บ่นไหลผม
“ก็มันน่าบ่นไหมละ มึงเล่นซื้อซะเยอะขนาดนั่นอะ ซื้อทั้งสัปปะรด แตงโม มะม่วงอีก แล้วนี้ยังจะซื้อแอปเปิ้ลมาอีก มึงซื้อมาเหมือนมีคนอยู่ซักสิบคน”มันร่ายยาวทันที
“ก็อยากกินอะ แล้วอีกอย่างก็ซื้อมาเพื่อไอ้ฟาวกับพี่กี้ด้วย”มันผละผมออกให้ยืนจ้องตากับมัน
“ก็รู้ แต่นอกจากผลไม้ฟาร์ก็ซื้อขนมมาอีก มันเยอะเกินเข้าใจป่ะละ ซื้อมากินไม่หมดต้องทิ้ง เพราะขนมที่ฟาร์ซื้อมาค้างคืนไม่ได้ซักอย่าง เข้าใจไหมเนี้ยที่พูดเนี้ย”
“แต่ก็นั่นแหละ บอกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องทำน้ำเสียงเหมือนรำคาญหรือเบื่อเลย”
“แล้วเวลาบอกดีๆฟังไหมหละ ขนาดพูดไม่ได้แบบนี้ยังไม่ฟังเลย”
“ไม่รู้ ไม่สน เคือง! ถามจริงๆนะกิ๊บมึงเบื่อกูแล้วหรือยัง”ผมจ้องเข้าไปในตาไอ้กิ๊บคับ แววสามมารถบอกได้ดีกว่าคำพูด และแววตาของไอ้กิ๊บก็เป็นคำตอบที่ดีสำหรับผม
“ใครจะเบื่อ ตัวก็หอม แก้มก็นิ่ม ปากก็แดงแล้วก็หวานมากด้วย ใครเบื่อนี้โง่เลย”ผมยิ้มทันทีครับ
“แล้วถ้ากูตัวเหม็น แก้มแข็ง ปากก็ดำไม่หวานด้วย มึงจะรักกูไหม”มันหัวเราะแล้วก็จับแก้มผมทันที
“ไม่ต้องคิด เพราะกูรู้ว่ามึงไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนั่นแน่”
“ชิ! ปล่อยได้แล้วหิวข้าว จะไปกินข้าวต่อ”มันหัวเราะแล้วก็ก้มลงมาหอมแก้มผม แล้วก็พาเข้ามาด้านในเพื่อมากินข้าว ไอ้ฟาวมองหน้าผมไอ้กิ๊บทันที แล้วถามสายตาประมาณว่าเรียบแล้วใช่ไหม
“ไง ตกลงน้องกูงี่เง่าใส่มึงเรื่องไร”ดูปากไอ้ฟาวมันดิ นี้ขนาดผมเป็นน้องมันนะ ว่าไม่เกรงใจแม่เลยนะเนี้ย
“หึ ! มันคิดว่าผมเบื่อมัน”
“ฮ่าๆ กี้มึงมีน้องกูเป็นแนวร่วมแล้ว เหมือนกันเลยนะพวกมึงสองตัว”ผมเงยหน้าไปดูหน้าพี่กี้ หน้าแบบเดียวกับผมเลย แต่ไอ้สองตัวไอ้กิ๊บกับไอ้ฟาวมันหัวเราะคับ มันน่าจับรวบทั้งคู่
“เพราะรักหรอกหน่า ถึงคิดแบบนั่น”เสียงพี่กี้คับ ไอ้สองตัวนั่นหุบปากทันที พี่กี้คิดเหมือนผมเลย แหมมันน่ามาหอมแก้มเป็นรางวัลนะเนี้ย (ถ้าไม่โดนไอ้กิ๊บกับไอ้ฟาวเล่นซะก่อนนะ)
“เออ รู้แหละหน่า รักเหมือนกันนั่นแหละ!”ไอ้ฟาวคับ ไอ้บ้านี้บอกรักหน้าตายมันบอกรักพี่กี้ แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น พี่กี้นี้ยิ้มแก้มปริแล้ว ผมกับไอ้กิ๊บนี้มองหน้ากันแล้วก็หัวเราะไอ้ฟาวจริงๆ มันน่าให้อยู่กันครบทุกนะ พ่อจะให้ไอ้ปังล้อให้ตายที ชอบแหย่คนอื่นเค้าดีนัก หลังจากกินข้าวเสร็จก็นั่งเล่นนั่งคุยกินขนมที่ผมซื้อมา ซักแปบพี่วีก็มาหาไอ้ฟาว ทีนี้คนก็เริ่มเยอะ ขนมที่ผมกับไอ้กิ๊บซื้อมาก็พอดีแป๊ะเลย จากตอนแรกนึกว่าจะเหลือ ที่ไหนพอพี่วีกับไอ้มี้ หมดเกลี้ยง
“โห่ พี่แต่งแบบนี้ออกมาเลยหรอ”ผมหันไปถามพี่วีเบาๆ เพราะตอนนี้ไอ้มี้กำลังสนใจเกมส์ของพี่กี้อยู่
“ทำไมอะ ปกตินะ บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้าม”ถ้าเป็นไอ้กิ๊บมันไม่ให้ผมใส่ออกมาแน่
“ไอ้มี้ไม่ว่าหรอพี่!”เพราะผมลองดูบ็อกเซอร์ที่วีใส่สั้นพอๆกับของผมเลยนะเนี้ย ตัวที่ไอ้กิ๊บจะโยนทิ้งนั้นแหละ
“ว่าไม่ว่ามึงก็คิดดูนะ ไอ้วีอยู่ชั้นเจ็ดไอ้กี้อยู่ชั้นแปดคอนโดเดียวกันแค่ไอ้วีมาหากูที่ห้องเนี้ย แล้วแต่งตัวแบบนี้ไอ้มี้ต้องตามมา มึงคิดว่ามันว่าไหมหละ!”
“โห่ขี้หวงชิบ!”ผมพูด แล้วก็นั่งกิน นั่งเล่นกับพวกพี่เค้า จนถึงประมาณเที่ยงคืน ผมกับไอ้กิ๊บก็แยกย้ายกันกลับบ้าน จริงๆจะไปนั่นกินน้ำชากันต่อแล้วกลับมานอนที่ห้องพี่กี้ แต่ผมกับไอ้กิ๊บไม่เอา ผมชอบนอนที่บ้านมากกว่า
“ไปแล้วนะพี่ อือ”ผมพูดพลางขยี้ตาไปพลาง ตาแดงหมดแล้วคับ ง่วงเกิน
“อืมๆ หลับฝันนะไอ้น้องรัก กูรักมึงนะ กิ๊บดูแลมันด้วย ผ่านเดือนนี้ไปกูกลับไปนอนบ้านแล้วแหละ”ไอ้ฟาวเข้ามากอดผม แล้วก็สั่งกำชับไอ้กิ๊บ ไอ้กิ๊บก็รับปากไอ้ฟาวอย่างดี แต่ตอนนี้คือผมตาปรือไม่ไหวจะนอนง่วง
“ไปแล้วนะพี่ ฝันดี ไปตุ๊ดกลับบ้านนอน”มันหันไปลาพวกพี่ๆเค้าอีกรอบแล้วก็เดินจูงมือผมมาขึ้นรถ
“กิ๊บบบบบบบบบบบ”เสียงผมเรียกไอ้กิ๊บเสียงยานเลย หลังจากกลับมามันก็พาผมไปล้างหน้าล้างตา แปรงฟันเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อย ส่วนมันพอจัดการกับผมเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำ แต่นี้มันนานแล้วนะ ยังไม่ออกมาเลย
“มาแล้วครับ นอนๆนะคับ ฝันดีครับ จุ๊บ”มันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็มุดเข้ามาในผ้าห่มเดียวกับผม แล้วก็ลากผมเข้าไปกอดตามสเต็ปที่มันต้องทำทุกครั้งเวลามานอนด้วยกัน
“อะ อือ ฝันดีเหมือนกัน ครับ”
TBC.
ตรวจดูคำผิดให้ด้วยน๊า !! เดี๋ยวเค้ากลับมาแก้ให้ ไปแร้วววววว
ความคิดเห็น