คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : เที่ยว 3
ตอนที่ 52
“ปวดหัว อือ”ผมพูดแล้วหันหน้าเข้าหาตัวไอ้กิ๊บ เพราะรู้สึกปวดหัวจริงๆ ท่าทางจะเล่นน้ำมากไปหน่อยเลยเพลียๆแบบนี้
“ปวดมากไหม เพี้ยงๆๆ เดี๋ยวหายนะ”ไอ้กิ๊บเป่าเพี้ยงๆที่หัวผมสามที แล้วกดจูบมาที่ขมับหัวผมแช่ค้างไว้ซักแปบ
“อืมๆ กอดหน่อย”ผมพูดอย่างอ้อนๆ แล้วผลิกตัวไปกอดคอไอ้กิ๊บแทน ผมชอบนั่งแบบนี้มากรู้สึกดี เพราะจะได้เห็นหน้า ได้กอด ได้จูบ ส่วนไอ้กิ๊บก็จะกอดผมแน่นขึ้นเพราะมันกลัวว่าผมจะร่วง
“ครับๆ กอดแล้วๆ เด็กน้อยของกิ๊บนอนนะ ตื่นมาจะหาย”ไอ้กิ๊บพูดแล้วกอดผมให้แน่นขึ้นกว่าเดิม หอมแก้มผมสองข้าง แล้วกดหน้าผมซบที่บ่ามัน เหมือนผมอยู่กับมันแค่สองคน ไม่มีคนอื่นเข้ามาแทรก ทั้งที่ตอนนี้ผมนั่งอยู่ท่ามกลางคนเป็นสิบ
“ถ้าคลอเคลียกันขนาดนั่น ทำไมไม่เข้าห้องไปเลยเฮีย!”เสียงไอ้โจ้หัวแมวเจ้าเก่า บอกแล้วว่าถ้าไอ้กิ๊บถูกชะตา ก็จะกลายมาเป็นแบบนี้ทันที แซวได้ เล่นได้ ไม่ถือสา แต่ต้องรู้กาลเทศะ
“เมาแล้วพูดมากนะมึง ไอ้โจ้หน้าแมว”ไอ้กิ๊บด่ากลับไป ผมไม่รู้ว่าไอ้โจ้มันทำหน้ายังไง แต่ดูจากเสียงโห่และหัวเราะแล้ว ท่าทางจะบึ้งหน้าดู
“จริงวะพี่ ไอ้โจ้หน้าเหมือนแมวจริงๆนะเนี้ย คลอเคลียเหมือนแมวด้วย”เสียงไอ้รัฟฟินพูดเห็นด้วยกับพี่ชายมัน แถมยังหัวเราะซะใจอีก
“ไม่เหอะ!! แม่งมั่วคนออกหล่อ มาว่าเค้าหน้าเหมือนแมว”
“ไม่ยอมรับความจริงก็แบบนี้แหละ”ไอ้น็อตพูดแบบเอือมระอา ผมผลิกตัวหันมานั่งแบบปกติ แต่ยั่งนั่งบนตักไอ้กิ๊บเหมือนเดิม เอามือทั้งสองข้างของไอ้กิ๊บมากอดเอวผมไว้
“ชิพเรียนที่ไหนครับ ทำไมมารู้จักกับไอ้ซิกส์ได้”ไอ้ฟาวถามเสียงหวานเลย ของชอบมันนี้หว่า น่ารักๆ สวยๆแบบไอ้น้องชิพเนี้ยะ แต่ตัวจริงของมันนี้นั่งหน้าบึ้งไปแล้ว
“เรียนที่เดียวกัน แต่อยู่คนละห้อง”ไอ้น้องชิพตอบ แล้วหันมาส่งยิ้มหวานให้ผม แทบตายคาตักไอ้กิ๊บ น่ารักจริงๆเลย นี่ถ้าไอ้ซิกส์มันโง่ปล่อยให้คนคาบไปแดกนะ พ่อจะเล่นให้หัวแตกเลย >”<
“หน้าตาก็ดี ไมมึงมารักไอ้ตัวนี้วะ”ไอ้ปังเขยิบเข้าไปถามใกล้ ยื่นหน้ายื่นตา ลอยไปลอยมา โคตรกวนตีนเลย มีการหัวยักคิ้วให้ไอ้ซิกส์อย่างกวนๆ
“เหอะๆ ไม่รู้ดิ คงเหมือนมึงมั้ง”ไอ้น้องซิพตอบนิ่งๆแล้วเงยหน้าไปยักคิ้วให้ไอ้รัฟฟิน
“เหมือนกูยังไง กูไม่ได้รักไอ้ซิกส์ซะหน่อย!” ไอ้ปังถาม หน้ามันตอนนี้โคตรเอ๋อเลย ทำไมมันชอบบื้อในเรื่องที่ไม่น่าจะบื้อเลยด้วยซ้ำ!!
“ฮ่าๆๆ กูก็ไม่ได้หมายว่ามึงรักไอ้ซิกส์ซะหน่อย”ยิ่งไอ้ชิพพูด ไอ้ปังก็ยิ่งทำหน้างง จนไอ้รัฟฟินทนดูไม่ไหวเดินเข้ามากอดคอไอ้ปัง แล้วจูบปากโชว์พวกผมทันที
“ที่นี้รูหรือยัง ว่าไอ้ชิพ มันจะสื่อเรื่องมึงกับใคร”ไอ้รัฟฟินพูดเสียงยั่วๆหลังถอนจูบจากไอ้ปัง พวกผมโฮ่แซวกันอย่างลั่น ไอ้ปังยืนหน้าแดงตัวแดงเลย จนไอ้น้องอดใจไม่ไหวต้องลากมันเข้ากอด ไอ้ปังก็ยิ่งเขิล เพราะพวกผมก็ยิ่งแซวหนักขึ้น
“อายไรมึงอะ คนเขาก็รู้กันทั่งนั่นว่ามึงกับกูเป็นไรกัน”ไอ้รัฟฟินถามไอ้ปังที่นั่งก้มหน้าก้มตาจิกตัวเอง
“ก็รู้! แต่มันมันเยอะ กูก็อายเป็นนะ”ไอ้ปังพูดเสียงอ้อมแอ้ม ชายตาขึ้นมามองหน้าพวกผมแต่ละคน
“ไม่ต้องอายแล้วไอ้หนูเอ๋อ มึงกับไอ้น้องแทบขี่กันอยู่แล้ว”ไอ้ฟาวพูดแล้วเอื้อมมือไปดึงแก้มไอ้ปังอย่างหมั่นไส้
“ป่าวซะหน่อย! พี่ฟาวอะพูดเวอร์!!”
“เวอร์ไร ก็กูพูดในสิ่งที่ตาเห็น” ไอ้ปังตอนนี้ตัวแดงไปทั่งตัว เพราะทุกรุมแซวมันกันใหญ่ ไอ้น้องรึจะช่วยนั่งหัวเราะอย่างเอ็นดู - -*
“พอเลยๆ ไม่ต้องล้อแล้ว!!!”ไอ้ปังพูดแล้วแก้มผองๆเหมือนเวลางอน แล้วซบหน้าลงที่หน้าอกไอ้น้อง
“ฮ่าๆๆ พี่ฟาวมันอายวะ ไอ้หนูเอ๋อมันอายพี่ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้มี้หัวเราะซะใจมาก ไอ้มี้กับไอ้ฟาวจะเข้าขากันมากเวลารวมตัวแกล้งไอ้ปัง บางครั้งมันแกล้งหยอกๆจนไอ้ปังเกือบร้อง
“จะไปแกล้งหยอกน้องมันทำไมเนี้ย เห็นไหมมันจะร้องแล้ว”พี่วีแล้วหันไปตีหน้ายักใส่ไอ้สองตัวที่กำลังหัวเราะอย่างเมามันส์
“เดือดร้อนไรมึงอะ กูไม่ได้ล้อมึงซะหน่อย”ไอ้ฟาวหันไปตอบกวนตีนกับเพื่อนสนิทมัน
“นั่นดิ มี้ไม่ได้ล้อตัวเล็กซะหน่อย มาทำหน้าบึ้งใส่ทำไม”ไอ้มี้พูดแล้วจับลากพี่วีมานั่งใกล้ๆ มันเลยโดนพี่วีทุบไปที่หน้าแรงๆหนึ่งที
“หึ! เข้าขากันเหลือเกินนะ พวกมึงสองตัวอะ ห๊ะ!!”
“เป็นอะไรเนี้ย ไม่พอใจไร ทำไมมาเหวี่ยงใส่คนอื่นแบบนี้”ไอ้มี้ถามเสียงนิ่งๆ ไม่มีแววขบขันเลยซักนิด พี่วีไม่ตอบแต่หันหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ให้ไอ้มี้กอดด้วย >O<
“นั่นดิ! มึงเป็นอะไร เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย”ไอ้ฟาวถาม
“ไม่รู้!! ไม่ต้องมาสนใจ!!”พี่วีหันมากระชากใส่ไอ้มี้ แล้วหันหน้าหนีอีกครั้ง คราวนี้ไอ้มี้เหมือนจะเริ่มเดือดนิดๆ มองตาขวางหน่อยๆ
“เออ!! ไม่สนใจ ไปนั่งไกลๆเลยไป”ไอ้มันพูดแล้วออกแรงผลักพี่วีให้ออกห่าง พวกผมมองหน้ากันพรึบพับ เพราะถ้าเป็นคู่อื่นก็อาจจะง้อหน่อย แต่นี้ไม่ง้อก็ว่าหนักแล้ว มันยังผลักอีกอะ เป็นผมหน่อยไม่ได้ ลุกขึ้นแล้วจิกหัวเดินหนีไปอย่างสบายอารมณ์ ^O^
“เฮ้ยๆ ใจเย็นดิวะ”ไอ้ดีนสะกิดไอ้มี้เบาๆ แต่ไอ้มี้ไม่สนใจเดินไปนั่งลงข้างๆพวกผู้หญิงอีกมุมนึง
“มึงนั่นแหละ เป็นอะไร ไม่พอใจไรใคร”ไอ้ฟาวหันไปเอาเรื่องเพื่อนสนิทมันทันที แต่หันมามองจ้องหน้าไอ้ฟาว ก็แบนสายตาไปทางไอ้มี้ ที่ตอนนี้กำลังนั่งให้พี่เนย์ดูดวงที่มืออยู่
“งอนไรมันอีกอะ มึงอะชอบยั่วมัน”พี่เอกเดินมาซ้ำเติมพี่วีอีกคน หน้าพี่วีตอนนี้ไม่รู้ว่าจะร้องหรือจะโกรธดี ผมกับไอ้กิ๊บมองหน้าแล้วยิ้มแบบฝืนๆ ไอ้กิ๊บก้มลงมาจุ๊บที่ปากผม
“แล้วไง กูก็เป็นของกูแบบนี้ พวกมึงอะเข้าข้างมัน!!”
“ไม่ได้เข้าข้างมัน แต่กูแค่ไม่เข้าใจ ว่าทำไมอยู่ดีๆมึงถึงไปเหวี่ยงใส่มัน”ไอ้ฟาวอย่างจริงจัง
“ก็มันไม่สนใจกู”พี่วีพูดเสียงอ้อมแอ้ม เหมือนจะไม่ให้ใครได้ยิน แต่พวกผมที่นั่งหัวแทบจะชนกัน ได้ชินชัดแจ๋วเลย พวกผมมองหน้ากันยิ้มๆ แต่ก็ยังไม่หายข้องใจอยู่ดี
“ไม่สนใจยังไง กูก็เห็นมันมึงมองตลอด”พี่เอกพูด
“นั่นดิ! กูก็เห็นว่ามันก็สนใจมึง แทบจะทุกย่างก้าวด้วยซ้ำ”ไอ้ฟาวพูดเห็นด้วยกับพี่เอก พี่วีเงยหน้ามามองไอ้ปังที่นั่งตาแป๊วอยู่บนตักไอ้รัฟฟิน แล้วถอนหายใจเหมือนขัดใจ
“ไม่รู้โว้ย! ก็แค่ไม่พอใจ ทำไมทุกครั้งเวลามันได้แกล้งไอ้ปังมันยิ้มหัวเราะมีความสุข แต่พอคุยกับกูมันทำหน้าบึ้งใส่ตลอดเลย”คำพูดที่วีพรั่งพรูออกมา ทำเอาพวกผมหน้านิ่งไปตามๆกัน แต่ที่ดูจะหน้าเสียที่สุดก็คงเป็นไอ้ปัง
“พี่วี ปังไม่ได้….”ไอ้ปังจะพูดแต่พี่วีขัดขึ้นมาซะก่อน
“กูรู้ และกูก็เข้าใจ แต่กูแค่น้อยใจมันนิดหน่อยเอง มึงไม่ต้องเครียด กูไม่ได้ว่าจะกระทบมึง”พี่วีขยับเข้ามาจับมือไอ้ปังแล้วพูดปลอบ
“แต่….”
“ไม่ต้องมีแต่ กูไม่ได้เป็นคนใจแคบขนาดนั่น”
“ถึงไม่แคบ แต่ก็ไม่กว้างพอที่จะเห็นแฟนตัวเองยิ้มและหัวเราะกับคนอื่น”ไอ้ฟาวพูดแทรก แล้วหันไปมองหน้าพี่วีตรงๆ
“แล้วถ้าเป็นมึงบ้างหละ กับคนอื่น แม่งยิ้มซะหน้าบ้าน แต่กับกูไม่แม้จะยิ้มเลยด้วยซ้ำ”พี่วีพูดแล้วหันไปส่งสายตาเคืองๆไปทางไอ้มี้
“มึงเนี้ยนะ คบกับมันมาตั้งนาน ไม่รู้หรือไงว่าไอ้มี้เป็นคนแบบไหน แล้วแบบนั่นคือตัวตนของมันจริงๆ”ไอ้ฟาวพูดนิ่งๆแล้วหันไปพยักหน้ากับพี่เอกเหมือนรู้กัน พี่เอกเดินไปที่กลุ่มของพวกผู้หญิงที่ไอ้มี้นั่งอยู่ ไม่รู้ว่าไปคุยอะไรกัน แต่ไอ้มี้หันมามองพี่วีนิ่งๆ ไม่ยิ้มหรือแสดงสีหน้าโกรธหรือไง ไอ้มี้เท่าที่ผมรู้จัก มันเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดมาก แต่จะมามากหน่อยก็ตอนรวมหัวกันแหย่ไอ้ปังกับไอ้ฟาว
“ก็รู้! แต่มึง!!”พี่วีหันไปแง๊วๆกับไอ้ฟาว ท่าทางพี่วีนี้ไม่เหมือนเด็กมหาลัยปีสองเลย เหมือนเด็กมัธยมที่เพิ่งจะเคยมีความรักซะมากกว่า ทำหน้าเหมือนคิดไม่ตก
“มึงเนี้ยนะ กลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ”ไอ้ฟาวพูดแล้วขยี้หัวพี่วีแรงๆ ก่อนส่ายหัวเบาๆ
“ไม่รู้!! กูเกลียดมัน!!”พี่วีพูดแบบหงุดหงิด
“เกลียดใคร”ไอ้มี้มันเดินมาอยู่ด้านหลังพี่วีตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แต่พวกผมไม่บอก มันเลยได้ยินที่พี่วีพูดเหมือกี้ พวกผมขยับให้ไอ้มี้เดินมานั่งลงข้างๆพี่วี ไอ้มี้อุ้มพี่วีนั่งตัก
“เกลียดมึง!!”พี่วีพูดใส่หน้าไอ้มี้ ไอ้มี้ยิ้มที่มุมปากแล้วจับพี่ผลิกตัวเข้าหาตัว พวกผมที่นั่งดูรอบๆก็นั่งดูไป ไม่มีใครพูดอะไร ต่างคนต่างกินไป เหมือนไม่สนใจ แต่หูนี้ทำงานตลอด ฮ่าๆๆๆ
“เกลียดทำไม ทำไรให้เกลียด”ไอ้มี้ถามนิ่งๆแล้วขโมยหอมแก้มพี่วีแรงๆ หน้าแดงแปร๊ดกันทั่วหน้า ไอ้กิ๊บพอเห็นไอ้มี้หอมก็ก้มมาหอมแก้มผมเหมือนกัน แต่ผมเอามือปิดตาไว้
“ปิดตาทำไมวะ”ไอ้กิ๊บถาม ปากมันยังคลอเคลียแถวซอกคอ แก้ม ผมไม่ห่าง แต่ผมชอบแล้วเลยไม่ขัดขืน ฮ่าๆๆ วันนี้พวกผมจะนั่งกิน นั่งเล่นกันจนถึงดึกเลย เพราะพรุ่งนี้จะต้องกลับบ้านไปเรียนอีกแล้ว ส่วนพวกไอ้ซิกซ์ สองวันที่นี้มาที่นี้สนุกมากครับ ไม่คิดว่าจะได้น้องชายกวนตีนๆกลับไปสามคน แล้วไหนจะนางฟ้าแสนสวยของพวกผมอีกหนึ่งคน ไอ้น้องชิพโดนเพื่อนผู้ชายของไอ้ฟาวหยอดหวานใส่ตลอดเวลาที่มานั่งกินกับพวกผม ไอ้ซิกส์นะหรอก็ได้แต่นั่งหน้าบึ้ง ทำตาขวางๆไม่ยอมโวยวายเอง เพราะผมรู้ว่าพวกพี่ๆเค้าก็แค่อยากจะแกล้งไอ้ซิกส์ให้มันสติแตกเล่น คุยไปคุยมาก็รู้ได้ว่าไอ้น้องชิพก็ซ่าส์พอตัว แต่หงอให้กับไอ้ซิกส์แค่คนเดียว ไอ้โจ้บอกมาอย่างงี้
“พี่ฟาร์คบกับพี่กิ๊บมานานยัง”ไอ้น้องชิพมันถามผม ตอนนี้แต่ละคนเริ่มแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ คือหาอาหาร เครื่องดื่ม วันนี้พวกผมจะเอาให้หนักส่งท้าย เพราะกลับไปคราวนี้เจอสอบล้วนๆ
“เกือบปีแล้ว ชิพอะ”ผมถามกลับบ้าง ผมไม่ค่อยกล้าพูดมึงกูกับไอ้น้องชิพเท่าไร เพราะหน้าแม่งสวยเกิ๊น ><
“หึ!ยังเลย ไม่ได้คบ ไม่เคยคบ และไม่รู้จะได้คบหรือเปล่า”ไอ้น้องชิพตอบเสียงเศร้า ในตามันดูเศร้าจนผมใจหาย เหมือนจะมีน้ำตาคลอด้วยๆ นี้ไอ้ซิกส์ทำไมมึงทำร้ายคนน่ารักขนาดนี้เลยหรอวะ
“ทำไมคิดงั้นหละ ก็ไหนว่าเป็น…”ผมเลือกที่เว้นคำพูดสุดท้ายเอาไว้ เพราะไอ้น้องชิพมันคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร
“เรื่องนั่นนะหรอ ไม่รู้ดิ เหมือนชิพเป็นแค่ที่ระบายของมัน ไม่มีความสำคัญ”น้ำใสๆหยดลงมาที่มือผม ผมเงยหน้ามองไอ้น้องชิพทันที มันร้องจริงๆด้วย เป็นผมก็เศร้าแบบนี้เหมือนกัน แต่เรื่องแบบนี้มันคุ้นๆไหม เหมือนเรื่องของใครบางคนแถวนี้
“อยากรู้ไหมหละ ว่าสำคัญหรือเปล่า”ผมถาม ไอ้น้องชิพเงยหน้ามามองหน้าผมแบบงงๆ ผมเลยหันไปเรียกไอ้ปังกับไอ้นัทมาร่วมวงทันที ไอ้แป้งไม่อยู่ออกไปไหนกับพวกพี่ฟิว
“ปัง ตอนรัฟฟินมึงทำไงวะ”ผมหันไปถามไอ้ปัง หลังจากเล่าเรื่องไอ้น้องชิพให้มันฟัง เรื่องของมันสองคนคล้ายๆกัน แต่เปลี่ยนกันตรงที่ว่า ครั้งแรกของไอ้ปังเกิดขึ้นจากผิดผลาด บังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจ ของทั้งสองฝ่าย กว่าจะรู้ใจตัวเองก็เกือบแย่ แต่ของไอ้น้องชิพเกิดขึ้นจากความรักที่มีให้ไอ้ซิกส์ล้วนๆ ปัญหาก็เลยอยู่ที่ว่าจะทำยังไงให้ไอ้ซิกส์รู้ใจตัวเองซะที เพราะฟังจากคำบอกเล่าของไอ้โจ้ ไอ้ซิกส์มันหวงก้างไอ้น้องชิพมาก
“โหย!พี่อย่าถาม เลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะมาถึงขนาดนี้”ไอ้ปังพูด
“กูเชื่อ เพราะวันนั่นที่ไอ้น้องตบมึงที่ห้างกูยังอึ้งเลย ไอ้กิ๊บที่ว่าโหด มันยังไม่เคยตบกูสักครั้ง”ผมพูดแล้วทำหน้าหวาดๆ เมื่อนึกถึงเรื่องตอนนั่นยังจำแม่นอยู่ในหัว
“แต่ก็เกือบๆไม่ใช่หรอมึง”ไอ้นัทพูดแบบกวนตีน ไอ้น้องชิพหัวเราะเบาๆ หน้าใสๆของไอ้น้องชิพตอนนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยคราบน้ำตา
“สัด! กูไม่ได้เรียกพวกมึงมาพูดเรื่องกู เอาเรื่องไอ้ซิกส์ก่อนปากแข็งฉิบ”ผมบ่นอย่างเซ็งๆ
“ไม่ยากพี่! ไอ้พวกปากแข็งแบบนี้นะ ยั่วมากๆเดี๋ยวก็ทนไม่ไหว อาละวาดออกมาเองแหละ”ไอ้ปังพูดแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้น้องชิพอย่างกวนๆ
“บ้าดิมึง! ทำแบบนั่นไอ้ซิกส์เอาไอ้น้องชิพตายก่อนแน่”ผมพูดแล้วตบหัวไอ้ปังหนึ่งที ด้วยความรักใคร่
“เหอะๆ ไม่ต้องเรียกไอ้น้องชิพก็ได้ครับ เรียกไอ้ชิพ หรือ ชิพอย่างเดียวก็ได้”ไอ้น้องชิพมันพูด แล้วส่งยิ้มหวานมาให้ผม
“นั่นดิพี่! แม่งลำเอียงกับปังนี้เรียก ไอ้บ้างหละ มึงกูบ้างหละ แต่กับไอ้ชิพเรียดน้องเชียวนะ”ไอ้ปังพูดแล้วทำหน้างอนๆใส่ผมกับไอ้นัท ผมกับนัทเลยผลักหัวไอ้ปังคนละที โทษฐานงอนไม่เข้าเรื่อง ><*
“เป็นเอามากแล้วมึง”ไอ้นัทว่า แล้วพวกผมก็เริ่มคิดแผนการให้ไอ้ซิกส์รู้ใจตัวเองทันที แต่ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง เพราะพรุ่งนี้พวกผมก็ต้องกลับแล้ว จังหวัดผมกับจังหวัดนี้ก็ไม่ได้ใกล้กันซะด้วยซิ แต่ไอ้ชิพบอกว่ามันจะส่งข่าวให้เอง ผมกับนัทเลยให้เบอร์ไว้ งานนี้ต้องมีลูกมือ คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้โจ้กับไอ้น็อตเพื่อนไอ้ซิกส์
“ตกลงตามนี้ แต่มึงต้องใจแข็งนะเว้ย ห้ามอ่อนเด็ดขาด ต้องให้ไอ้ซิกส์บอกรักก่อนถึงจะยอมมันได้ เข้าใจ”ไอ้ปังย้ำกับไอ้ชิพอีกครั้ง
“เออรู้แล้ว แต่มันยากนะมึงแค่กูเห็นหน้ามัน กูแทบจะถวายหัวแล้ว”ไอ้ชิพพูดแล้วทำหน้าลำบากใจ ไอ้ชิพมันเล่าให้พวกผมฟังว่าทำไมมันถึงรักไอ้ชิพมากขนาดนี้ เพราะตอนเด็กประถมมันกับไอ้ซิกส์เคยรู้จักตอนนั่นไอ้ชิพมันไม่ซ่าส์ขนาดนี้ไงเลยโดนเพื่อนล้อว่าตุ๊ดแล้วชอบแกล้งอยู่เป็นประจำ มีไอ้ซิกส์นี้แหละที่มาชอบมาช่วยตลอดถึงไม่ได้เต็มจะช่วย แต่มาช่วยทุกครั้งที่โดน แต่พอตอนป.4ไอ้ชิพต้องย้ายโรงเรียนเลยขาดกับไอ้ซิกส์ไปช่วงนึง เจอกันอีกทีก็ตอน.3เทอมสอง ไอ้ชิพมันเข้าโรงเรียนกลางคันด้วยความที่เป็นเด็กเรียนดีเลยได้เข้า มันบอกเจอไอ้ซิกส์อีกครั้งตอนม.3มันทำหน้าไม่ถูก คือดีใจมาก แต่ดูเหมือนว่าไอ้ซิกส์มันจะจำไอ้ชิพไม่ได้
“เอาน่ามึง อย่าเพิ่งถวายหัว รอให้มันบอกรักมึงก่อน คราวนี้มึงจะถวายทั้งหัวและตัวก็เรื่องของมึง”ไอ้ปังพูด
“กูถวายไปแล้ววะ ทั้งหัวและตัวที่สำคัญใจ!”ไอ้ชิพพูดนิ่งๆแต่จริงใจ ผมกับไอ้นัทมองหน้ากันแบบหนักใจ ทำไมเดี๋ยวนี้เจอแต่คนปากหนักวะ
“หึ!เหมือนกันเลยนะพวกสองคนอะ ถวายตัวก่อนอันดับแรก”ไอ้นัทพูดแบบกัดๆ
“ป่าวถวายเหอะ ก็ตอนนั่นปังเมา ไอ้รัฟฟินแม่งก็เสือกปากดีอีก”ไอ้ปังเถียงแล้วยักไหล่แบบไม่แคร์
“เหรอ!!!”ผมกับไอ้นัทประสาทเสียงกันแบบประชดๆ ไอ้ชิพหัวเราะหน้าแดง แต่ไอ้ปังโกรธหน้าแดงไปแล้ว นี้ถ้าไอ้แป้งอยู่อีกคนนะ โดนหนักกว่านี้อีก เพราะไอ้แป้งเห็นการกระทำช่วงแรกๆระหว่างไอ้ปังกับรัฟฟิน
“ไอ้ชิพมานั่งนี้เองหรอมึง! ไอ้ซิกส์หาอยู่”ไอ้โจ้เดินเข้ามาร่วมวงกับพวกผม สงสัยจะกลับกันมาแล้ว ผมหันไปดูเดินตามมาต้อยๆเลย
“หาทำไม มีอะไรอีกอะ”ไอ้ชิพถามเสียงเซ็งๆ เริ่มปฏิบัติการเลยนะมึง ไอ้โจ้ที่ไม่รู้เรื่องหน้าเหวอเลย
“โอ๊ะ! มึงถามกูว่า ไอ้ซิกส์หามึงทำไม ตายๆ งานนี้ต้องมีอะไรผิดผลาดแน่ๆ”ไอ้โจ้ทำหน้าทำตาได้ฮามาก พวกผมสามคนนี้หัวเราะเบาๆ แต่ไอ้ชิพยังตีหน้าเซ็งๆอยู่ เนียนไปไหมมึง
“ผิดผลาดไรมึง ก็อยากรู้ เรียกหาทำไม มีอะไรหรือเปล่า”ไอ้ชิพถามต่อ เสียงนิ่งได้โล่
“ทำไม !ไม่มีกูเรียกไม่ได้หรือไง”เสียงไอ้ซิกส์ดังมาจากด้านหลัง หน้าบึ้งไปไหมมึง มันเดินมากับไอ้กิ๊บ ไอ้ดีน
“แล้วจะเรียกทำไมหละ ถ้าไม่มีอะไร”ไอ้ชิพหันไปเถียงทันควัน เปรี้ยวดีเหมือนกัน สมบทมากสงสัยเก็บกดมานาน
“ปากดีนักนะมึงอะ!!”ไอ้ซิกส์พูดอย่างโมโหแล้วเดินเข้ามาบีบปากไอ้ชิพทันที พวกผมหน้าเหวอทันทีไม่รู้จะห้ามใครดี ไอ้กิ๊บกับดีนยืนหัวเราะกันอยู่ด้านหลัง ส่วนไอ้โจ้ทำหน้าไม่ถูก มือไม้ไปหมด
“เชี้ย!กูเจ็บนะสัด บีบมาได้!!”ไอ้ชิพมันแกะมือไอ้ซิกส์แล้วด่าทันที คราวนี้ไอ้ซิกส์ทั้งงง ทั้งอึ้ง หน้าแดงมากเพราะความโกรธคงพุ่งสูงปรี๊ด
“มึงว่าอะไรนะ!!”เสียงไอ้ซิกส์ตวาดลั่นเลย มันทำท่าจะเข้ามาเอาเรื่องไอ้วิพอีก แต่ไอ้กิ๊บกับไอ้ดีนดึงไว้ บวกกับไอ้ชิพแม่งก็ยืนขึ้นหาเรื่องเหมือนกัน ไหนบอกว่ารักไอ้ซิกส์มากไงวะ ไหงมึงแสดงออกเหมือนเกลียดเหลือเกิน
“พี่ฟาร์!เอาอะไรให้ไอ้ชิพกินหรือเปล่า ไมมันเปรี้ยวกับไอ้ซิกส์แบบนี้อะ แถมยังขึ้นมึงกูอีก”ไอ้โจ้ขยับเข้ามากระซิบถามผม ผมกับไอ้นัทมองหน้ากันแล้วพยักหน้า
“หึ!เดี๋ยวมึงก็รู้ และมึงก็ต้องช่วยด้วย”ผมพูดแล้วดีดหน้าผากไอ้โจ้ไปหนึ่งที
“ช่วยไรพี่ แค่นี้ผมก็โคตรจะงงไปหมดแล้วเนี้ย ไอ้ซิกส์มันจะขย้ำไอ้ชิพแล้วเห็นไหม”
“เหอะๆ แบบนี้แหละดีแล้ว ให้มันรู้ซะบ้างว่าคนอื่นเค้าก็โมโหเป็นเหมือนกัน”ไอ้นัทหันมาพูดนิ่ง แล้วหันไปสนใจมวยคู่เอกที่กำลังจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า
“พวกพี่จะทำไรกันเนี้ยะ ไอ้ซิกส์มันโมโหร้าย ยิ่งเป็นเรื่องไอ้ชิพอีก”
“เอาน่า มึงเนี้ยนะ อย่าทำหน้างงๆแบบนี้ดิ เดี๋ยวไอ้ชิพก็บอกมึงเอง แต่มึงต้องห้ามไปบอกไอ้ซิกส์ ไม่งั้นพวกกูขึ้นมาเล่นมึงถึงที่นี้แน่”ผมพูดขู่ๆไป
“โหยไรวะ แค่นี้ต้องขู่วะ แล้วมันเรื่องอะไรกันแน่เนี้ย”ไอ้โจ้ยังไม่เลิกสงสัย แต่ผมกับไอ้นัทไม่สนใจ หันมาสนใจไอ้ซิกส์กับไอ้ชิพดีกว่า ยืนจ้องตากันนิ่งถ้าเป็นปลากัดคงท้องกันไปบ้างแล้ว
“แล้วมึงจะได้รู้ว่าทำให้กูหงุดหงิดแล้วจะเป็นยังไง”ไอ้ซิกส์พูดเสียงแข็ง แล้วจับลากไอ้ชิพไปทันที พวกผมจะตามแต่ไอ้กิ๊บเสือกแม่งเข้ามาขวางไว้ ไปไม่ได้ ><
“แผนพวกมึงใช่ไหม”ไอ้กิ๊บถามผม ผมเงยหน้าไปมองหน้ามัน
“ถ้าใช่แล้วทำไม”ผมพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนไป คือเคืองที่ไอ้กิ๊บไม่ยอมให้ผมตามไอ้ซิกส์กับไอ้ชิพ ฮ่าๆๆ คืออยากรู้นี้หว่า
“เอ๊ะ ๆๆ มีกวนตีน เดี๋ยวโดนมานี้เลย”ไอ้กิ๊บมันล็อคคอผม มันพาผมเดินเข้ามาในครัว จะให้กูทำอาหารให้อีกละซิ เรื่องไรที่นี้มี
คนช่วยเยอะแล้ว เก่งๆกว่าผมทั่งนั่น พี่เป้งี้ ไอ้ฟาว แค่สองคนนี้ก็เหลือเฟือแล้ว
TBC.
เอาส่วนของไอ้ชิพ กับไอ้ซิกส์ มาให้อ่านแค่นี้ก่อน รออ่านเต็มๆในเรื่องของพวกมันสองคนละกัน ^^
ความคิดเห็น