-
อันดับแรก ผมต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่มีเจตนาที่จะทำให้นิยายของคุณเสื่อมเสีย คำวิจารณ์ทั้งหมด มาจากความคิดของผู้วิจารณ์ นั่นก็คือ MrPoseidonSon แต่เพียงผู้เดียว ถ้าคำวิจารณ์นี้ ทำให้ผู้เขียนนิยายรู้สึกแย่ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ
ตลอดเวลาเกือบ 5 ปีที่ทุกครั้งเวลาผมเข้าเวปเด็กดี ผมจะรู้สึกถึงหน้าที่ที่ผมต้องทำให้กับนิยายเรื่องนี้ ซึ่งเกือบทุกครั้ง ผมก็จะพยายามมองข้ามแล้วปล่อยมันไป แบบ...ไม่ต้องทำก็ได้นะ ไม่เป็นไรหรอก อย่างไรก็ตาม มันแปลกที่ guilty ก็ยังเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อผมเข้ามาที่เวป ดังนั้น แม้ว่าเจ้าของนิยายอาจไม่ต้องการคำวิจารณ์อีกแล้ว แต่ผมขอลบความรู้สึก guilty ที่เกิดขึ้นด้วยการทำงานชิ้นนี้ให้เต็มที่นะครับ
เรื่องย่อ
ความใจร้อนของออม ที่ทำให้สูญเสียแม่และดวงตาของตนเองในอุบัติเหตุเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้รู้จัก มายด์ ฝ่ายสนับสนุนนิสิตพิการ ที่พ่อเธอจ้างมาเพื่อให้มาสอนและดูแลออมในการดำเนินชีวิตหลังจากนี้ หลังจากที่ ออมได้รู้จักมายด์ เธอได้มีความรู้สึกที่ดีให้กัน แต่ด้วยเพศสภาพที่เหมือนกัน อาจกำลังทำให้ความรักครั้งนี้มีปัญหา...ติดตามเรื่องราวได้ในเรื่องครับ
โครงเรื่อง
ผู้เขียนเริ่มด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ที่เป็นผลกระทบต่อเส้นเรื่องหลัก วิธีการนี้เป็นหนึ่งในวิธีที่นิยมใช้ ทำให้มีความตื่นเต้น และลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ผู้เขียนกระชับเรื่องราวหลังจากอุบัติเหตุภายใน 3 ตอนแรก ถึงแม้ว่าจะบรรยายความรู้สึกสูญเสียของออมบ้าง แต่กระนั้น 3 ตอนนี้ ยังไม่สามารถทำให้ผมรู้จักตัวละครได้ดีมากเท่าไหร่ (ผมจะไปอธิบายจุดนี้เพิ่มเติมตรงหัวข้อ ตัวละคร นะครับ) หลังจากที่เรื่องดำเนินได้มาสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่าเรื่องราวค่อนข้างเป็นเส้นตรง อย่างไรก็ตาม ความน่าสนใจของเรื่องราวกลับอยู่ที่ความรู้ในการดูแลผู้พิการทางสายตาและความละมุนของการใช้ชีวิตซะมากกว่า ซึ่งองค์ประกอบของสองสิ่งนี้นำไปสู่เป้าหมายของเส้นเรื่องนั่นก็คือ ความรัก ผมรู้สึกว่าผู้เขียนได้แทรกความรู้สึกของออมและมายด์ได้ค่อนข้างละเมียดทีเดียวครับ ไม่ได้ยัดเยียดว่า ฉันรักแล้ว แต่ทำให้ตัวละครรู้สึกเรื่อย ๆ จนมาถึงความขัดแย้งในอารมณ์ ถึงแม้ผู้เขียนจะมีปมขึ้นมาให้เห็น แต่ผมมองว่ามันเป็นแค่สถานการณ์หนึ่งเท่านั้น เพราะจุดนี้ผมคาดหวังจะเห็นความขัดแย้ง อยากเห็นดราม่าที่จะกระชากอารมณ์ เห็นความเจ็บปวดจนตระหนักได้ว่า นี่แหละความรัก ซึ่งอาจจะทำให้นิยายมีโทนสีมากขึ้น เพราะนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ โทนเรื่องค่อนข้างสะอาดจนผมรู้สึกว่า อะไรบางอย่างมันขาดหายไป
(ผมแนะนำให้ลองใส่ตัวละครผู้ชายอีกตัวในฐานะแฟนมายด์ลงไป จะมีอะไร ๆ สนุกรออยู่มากมาย นอกจากความรู้ที่จะได้จากนิยายเรื่องนี้เลยครับ)
ตัวละคร
ความเชื่อมั่นในตัวเองที่สูงจนเกินไปทำให้ตัวละครที่ชื่อ ออม เกิดอุบัติเหตุ ผู้เขียนดึงบุคลิกของคนในสังคมยุคปัจจุบันมาในนิยายได้ค่อนข้างดีครับ หลาย ๆ ครั้งของอุบัติเหตุเกิดมาจากความประมาท และความประมาทนี่แหละที่มาจากความมั่นใจจนเกินไป หลังจากเหตุการณ์ของอุบัติเหตุผ่านไป ทำให้เธอกลายเป็นผู้พิการทางสายตา จังหวะชีวิตแบบนี้ของเด็กอายุวัยนี้ ถือเป็นแรงกดดันค่อนข้างมากนะครับ และสำหรับผม รู้สึกว่าผู้เขียนยังไม่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ความกดดันมากพอให้กับ ออม ให้เห็นอย่างเด่นชัด เราแค่รับรู้ว่า ออมรู้สึกแย่และทำร้ายตัวเอง แต่ภาพที่ออกมายังไม่ชัดแจ้งดั่งแสงตะวัน
นอกจากคำบรรยายไม่กี่บท นอกจากนี้ ผมยังรู้สึกว่าแค่บทบรรยายในความเชื่อมั่นของออมในตอนแรก อาจจะยังไม่มากพอที่จะทำให้ผมรู้จักออมได้แบบนั้นจริง ๆ ถ้าจะให้ผมเปรียบเทียบระหว่าง “ออม” ก่อนอุบัติเหตุและ “ออม” หลังอุบัติเหตุ ผมมองว่าไม่สมเหตุสมผลในความใจร้อนเลยทีเดียว เพราะหลังจากรู้จักออมหลังอุบัติเหตุ ตัวละครนี้น่ารักเลยทีเดียว น่าจะได้รับความรักและการอมรมมาเป็นอย่างดี แต่พอตัดภาพมาที่อุบัติเหตุต้นเรื่องปุ๊บ ทำไมคนนี้ถึงได้ใจร้อนมากเพียงนี้ พอจะนึกออกใช่ไหมครับ ดังนั้นควรจะมีสตอรี่มาให้เห็นบ้าง อาจจะบรรยายผ่านบทใดบทหนึ่งของนิยายก็ได้ครับ คล้ายภาพ flashback อะไรแบบนี้
และสืบเนื่องมาจากนิสัย ออม ต้นเรื่อง ผมคาดหวังที่จะเห็นอารมณ์ของความรักที่พลุ่งพล่านแบบนั้นในตอนท้าย ๆ เรื่องเหมือนกัน แต่ก็ยังมองไม่เห็น รู้สึกว่าตัวละครตัวนี้เปลี่ยนตัวตน จากหน้ามือเป็นหลังมือ ในแง่การพัฒนาการของตัวละคร ผมมองว่ามันปุ๊บปั๊บไป ยังไม่ real พอ
มายด์ ถือเป็นตัวละครที่มีสุขุมและรอบคอบพอตัว สามารถสังเกตได้จากวิธีการเลือกรับงาน เธอไม่ได้ใช้ เงิน เป็นตัวตั้ง หากแต่เธอประเมินแล้วว่า สิ่งที่เธอทำไปจะไม่เสียแรงเปล่าและสามารถช่วยใครสักคนให้มีความหวัง ทำให้ตัวละครตัวนี้เป็นแรร์ไอเท็มในสังคมยุคปัจจุบันจริง ๆ ครับ ดังนั้น มายด์คือตัวละครที่ค่อนข้างแบน ไม่ซับซ้อนและค่อนข้างอ่านง่าย แม้บางครั้งจะมีโมเมนต์ของการยับยั้งชั่งใจ แต่ก็ไม่ได้น่าแปลกใจมากนัก
ส่วนตัวละครอื่น ๆ เช่น พ่อของออม หรือแม่ ของออม คาแร็กเตอร์มาไม่หวือหวามากมายครับ เป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือ จึงไม่แปลกใจที่มีลูกสาวแบบ มายด์และออมได้ ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะชักจูงให้ผู้อ่านคิดว่า พ่อของออมมีความรู้สึกต่อมายด์แบบใด แต่ท้ายสุด ตัวละครนี้ก็ยังราบเรียบเหมือนเดิม
โดยปกติแล้ว นิยายที่มีจำนวนตัวละครน้อยแบบนี้ จะทำให้เราสามารถโฟกัสความซับซ้อนของตัวละครได้ชัดมากขึ้น หรือที่เราเรียกว่า ตัวละครกลม แต่ในเรื่องนี้ ผมอาจต้องพูดว่าตัวละครสำคัญในเรื่องค่อนข้างเป็นระนาบเดียวกันหมด ไม่ค่อยได้เห็นความผันผวนของอารมณ์มากนัก เลยทำให้ตัวละครเหมือนกระดาษที่มีโทนสีเพียง 1-2 โทน
อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้เขียนสนใจนะครับ ผมมีทฤษฎีหนึ่งแนะนำโดยที่ไม่ต้องยุ่งกับนิยายมากนัก ตัวละครที่จะทำให้ ออม มีความซับซ้อนมากขึ้น ก็คือ พี่ดอม ผู้เขียนสามารถเพิ่มบทของผู้ชายคนนี้เข้าไปได้ช่วงแรกของนิยาย แล้วก็นำเขาออกไปจากนิยายได้ในช่วงแรกเช่นกัน อาจจะให้เขากลับมาดูแลออมช่วงระยะเวลาหนึ่ง แล้วทำให้เขาคิดว่าออมก่อนหน้านี้กับตอนนี้ต่างกัน ผมว่าสนุกแน่ เพราะจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจตัวตนของออมมากขึ้น โดยที่ไม่ต้องไปยุ่งกับนิยายส่วนหลังเลยครับ ซึ่งการทำแบบนี้จะทำให้น้ำหนักของการหายตัวไป ของดอม ดูมีเหตุผลมากอีกด้วย
การใช้ภาษา
ภาษาในนิยายเรื่องนี้ เป็นภาษาเรียบง่าย มีสำนวนประปรายในแต่ละบท อาจจะไม่ใช่นิยายที่มีคำบรรยายมาสเตอร์พีชเท่าไหร่ แต่ข้อดีก็คือ ทำให้ผู้อ่านสามารถเข้าใจบทบรรยายได้อย่างรวดเร็ว ทำให้สามารถเก็บรายละเอียดสำคัญต่าง ๆ ของแต่ละตอนได้ค่อนข้างไว However, according to my opinion…คำฟุ่มเฟื่อยหรือคำซ้ำ มีค่อนข้างถี่ ทำให้ผมลดความสนใจในแต่ละตอนได้ประมาณหนึ่ง และเท่าที่เห็น ผู้เขียนไม่ได้ re-write นิยาย ดังนั้นผมเลยค่อนข้างแน่ใจว่า นิยายเรื่องนี้น่าจะไม่ได้ถูกต่อยอดในการทำเป็นรูปเล่มหรือเพื่อการพาณิชย์แต่งอย่างใด ผมรู้สึกเสียดายเล็กน้อยครับ เพราะมีองค์ความรู้บางอย่างที่ดีในนิยายนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบุคคลใกล้ตัวของผู้พิการทางด้านสายตา
แก่นเรื่อง
ผู้เขียนมีข้อคิดดี ๆ ผ่านตัวละครมาเป็นระยะ ทำให้นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่ดีเรื่องหนึ่ง นี่ยังไม่นับความรู้ของการดูแลผู้พิการทางด้านสายตานะครับ อย่างไรก็ตาม ผมยังได้ข้อคิดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ความเข้าใจและการให้กำลังใจ ปมของตัวเอกของเรื่องที่เจอหนักมากครับ แต่เพราะความเข้าใจจากคนรอบข้าง ความรักของคนในครอบครัว ทำให้เธอผู้นี้สามารถผ่านอุปสรรคที่หนักอึ้งไปได้ ซึ่งในสังคมยุคปัจจุบัน มีคนท้อแท้ในชีวิต เราเห็นว่ามีข่าวการฆ่าตัวตาย ข่าวเกี่ยวกับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเกิดขึ้นมากมาย ดังนั้นนิยายเรื่องนี้ ถ้าได้ต่อยอด จะเป็นนิยายน้ำดีเรื่องหนึ่ง ที่จะทำให้บุคคลที่ท้อแท้สิ้นหวังตระหนักว่า หากยังไม่สิ้นหวัง ยังมีความหวังรออยู่เบื้องหน้าครับ....
ความคิดเห็นที่ 1
ไม่อยากให้คุณรู้สึกผิดกับคำร้องขอของเราเลยค่ะ
ด้วยเข้าใจอยู่ว่า ผู้วิจารณ์ต้องใช้พลังงานอย่างมากในการที่จะวิจารณ์เรื่องใดสักเรื่องหนึ่ง ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่ไม่อยู่ในข่ายที่สนใจ ก็จะยิ่งทำให้ลำบากใจ หรือ.. ในการต้องอ่านและให้ความเห็น
หวังว่าการวิจารณ์เรื่องนี้ จะไม่ทำให้คุณรู้สึกผิด หรือ เบื่อจนเกินไปนะคะ [แอบรู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน]
ขอบคุณที่คุณทำให้ความหวังที่จะมีนักวิจารณ์ชั้นเยียมจำนวน 3 คน มาช่วยแนะนำนิยายให้
การรอคอยท่านที่สาม ไม่ได้ทำให้คนเขียนอย่างเรารู้สึกแย่เลยค่ะ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เชื่อว่าคุณต้องมาวิจารณ์ให้แน่ๆ แม้ว่าจะรอมานาน แต่ก็เชื่ออย่างนั้นมาตลอดว่าคุณจะมาอ่่านให้แน่นอน [คงมาจากการได้อ่านบทความของคุณ]
จะพยายามหาเวลาเพื่อ rewrite ใหม่ แม้ว่าจะไม่ค่อยมีไฟแล้วเท่าไหร่นัก เมื่อมีผู้มากระตุ้นก็คิดว่าจะลองดูอีกสักครั้งค่ะ
หวังว่าคุณจะยังคงรับวิจารณ์นิยายของเพื่อนๆ นักเขียนในเว็ปอยู่นะคะ เพราะว่าพวกเขาจะได้ประโยชน์มากจากคำวิจารณ์ของคุณค่ะ
By ริญญดา อัพเดท 2018-08-31 16:40