คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : #พอร์ชตัส EP. 06 [ 130% ]
“ะ...ใรื้ออให้็้อีใทั้นั้นแหละรับ” ผมบอและอุ๊าหมีเอาไว้แน่น นี่อนปุยนุ่น้าในบุบสลายหมแล้วมั้
แ่เอ...ผมำไ้ว่าามาหมอพอร์ให้ยืมเสื้อันหนาวมีฮู้มานี่หว่า ผมเลยวาุ๊าหมีแล้วไปหยิบเสื้อันหนาวอหมอที่แวนพาหน้าู้เสื้อผ้า “เสื้อที่พี่หมอให้ผมยืมมารับ”
“น้อัสเ็บไว้ไ้ไหม?”
“เห”
“เอาไวู้่าหน้าหมอไรับ” พูและยิ้มว้าไม่ยอมรับเสื้อไปามืออผม แ่ลับไปนั่ลบนเียแทน ท่าทาพี่แสบายมา
เอ่อ... แ่เี๋ยว่อนนะ รั้ที่แล้วหมอพอร์เยมาสั่ผมที่บ้านนี่ แล้วทำไมรอบนี้ำไม่ไ้ล่ะ? ำสลับับบ้านเ็พี่แป่ะวะเนี่ย แหม่ ร้ายาริๆ ัวเอมีเ็อยู่แล้วบัอามาเ๊าะผม
เี๋ยวพ่อเอาุ๊าหมีฟาปาหัเลย ฟาให้ยิ้มไม่ออเลยอยูเว้ยย
“ไม่เห็นำเป็นเลยอ่ะ” ผมบอเสียึ้นมู และเอามันไปยื่นให้นที่นั่มอหน้าผมบนเีย “เอาืนไปเลยพี่หมอ”
หมอพอร์ไม่ยอมรับไป แ่เาลับนั่มอหน้าผม ่อนะถามเสียนุ่ม
“เราอนอะไรหมอหรือเปล่ารับเนี่ย?”
“ผมะไปอนอะไรพี่หมอ ไม่ไ้เป็นอะไรัน รอฝนาพี่หมอ็ลับบ้านนะรับ”
นีู่เป็นอะไรไป โอ้ย รำาัวเอ หนีไปอาบน้ำแล้วแม่ หุหิแม่!
“เี๋ยวสิน้อัส ท่าทาอนัๆ เลยนะรับ เป็นอะไร หืม?”
หมอพอร์ยืนึ้นและยื่นหน้ามาหาผม อนนี้เราใล้ันอีแล้ว ลิ่นหอมๆ อเามันทำให้ผมใเ้นแร... “ไม่บอหมอ็้อไม่ถูสิรับ”
“ะ...มา้อผมทำไมรับ ผมไม่ไ้อน เฮ้ยพี่หมอ!” หมอพอร์แม่ันไหล่ผมนแผ่นหลัอผมิับู้เสื้อผ้า านั้นเา็ยมือมาั้นทาอออผม ามสัาาผมรีบยมือันแผอว้าออีนเอาไว้ไม่ให้เาเ้ามาใล้ประิัวผมมาไปว่านี้ “พะ...พี่หมอ ะ...ะทำอะไร”
“น้อัสอนอะไรหมอรับ?”
“ผมบอแล้วไว่าผมไม่ไ้อน”
“อนัๆ เลยนะรับ”
“ไม่ไ้อนรับ” ฮือออ ูยอมหายอน็ไ้ แ่อย่ามาแอทแทใสู่นานี้ ะายอยู่แล้ว
“พูสิรับ บอพี่หมอนะ ว่าเราอนอะไรพี่”
ฮืออ ใเ้นแระระเบิู้มมม เป็นโโรั้นอยู่แล้ว ผมหอบหายใหนัๆ อย่าไม่รู้ัว มือที่ทาบลบนแผออหมอพอร์มันสั่นนประอไม่อยู่ และหมอพอร์็เหมือนะพยายามยับายเ้ามาใล้ผม ผมที่ไร้ทาหนี ทำไ้แ่พยายามสิู้เสื้อผ้าเนี่ยเฮ้ย ไม่เอานะ... ไอ้พี่หมอพอร์ะทำอะไร
“มะ...ไม่ไ้อน”
“ปาแ็ั”
“พี่หมอ มัน...มันใล้ไป...” ฮื้อออ ไม่ไหวแล้วว ูะายแล้วว ัวมันร้อนะระเบิแล้วว
“น้อัสรับ”
“็...็แ่แปลใที่พี่หมอำทาบ้านผมไม่ไ้!”
“หืม?”
“แ่นั้นเอ ไม่ไ้อนัหน่อยรับ”
“วันนั้นฝนมันหนันะรับ หมอมอน้อัส้วยมอทา้วย เราหลับแล้วเอาแ่ะโหัวับระหมอ็เลย้ออยับไว้ไรับ หมอเลยำทาไม่ไ้...นี่ เราอนหมอเพราะเรื่อนี้เหรอ?”
“็บอไม่ไ้อนไรับ พี่หมอ็พูอยู่นั่นแหละว่าผมอน พูว่าผมอนมาๆ เี๋ยวผมอนริๆ แม่”
“ไ้นะรับ...”
“...”
“แ่น้อัส้อเปิโอาสให้พี่หมอ้อน้อัสบ้า...เนอะ”
“ผะ...ผมะไปอาบน้ำ” ผมบอหมอพอร์และออแรันให้เายอมถอยไป แ้มูนี่ร้อน่าู่ี่ไปหมละ ไม่ไหว ถ้าผมทน้อหน้าหมอใล้ๆ นานี้อีหน่อยผม้อายแน่ๆ “พี่หมอผมะไปอาบน้ำนะรับ”
“น้อัสไม่ไ้อนหมอแล้วนะ?” โอ้ยยัะมีมาถามย้ำอี๊
“ไม่ไ้อนแล้วรับ ไม่อนๆ นะๆ พี่หมอปล่อยผมเหอะ ผมหนาว ะไปอาบน้ำแล้ว”
“ทำไมเราอ้อนน่ารัั”
อึ๊ ะมามูว่าน่ารัทำไม เพิ่โนผู้หิหลอมาหมาๆ ูอ่อนไหวนะเฮ้ย
“พี่หมออ่ะ”
“รับ?”
“พี่หมอััวผมแบบนี้ผมะไปอาบน้ำยัไอ่ะ”
“หมอ็หนาว อาบ้วยไ้ไหมรับ”
เ้เ้! ูะไม่อะไรเลยถ้าพี่แไม่ทำเหมือนะรุรานมาๆ เนี่ย ะอาบ้วยอย่าบริสุทธิ์ใมาถ้าพี่หมอไม่ไ้ิะุ้ยผม เิอาบๆ ไปสบูู่ไม่แย่หรอเหรอวะ ไม่ไ้ๆ ะอาบับหมอพอร์ไม่ไ้เ็า หน้าหวานใเสือแน่นอนอ่ะ
ูาารฟาารมับเมือเหนือแล้ว สบู่ปุ๊บเรียมเสียเอราให้หมอฟันไ้เลย พี่แมาเพื่อฟันูัๆ ใ่มะ เพราะเป็นแ่หมอฟัน แ่สอวันเ้าออบ้านผมไ้ ผมเ้าออบ้านเาไ้นี่แม่ไวไฟ...
แล้วทำไมูเพิ่มานึไ้อนนี้วะเนี่ย ไอ้ัสโ่เอ้ยยย
“พี่หมออาบ่อนผม็ไ้รับ เี๋ยวผมอาบทีหลั็ไ้ แหะๆ”
“อาบ้วยันสิรับ ะไ้นอนัน วันนี้หมอทำานมาทั้วัน เหนื่อยัเลยรับ”
เี๋ยว... เี๋ยวนะ นอนอะไร?
“นอน?”
“ฝนหนันานี้ น้อัสะไล่หมอลับลอเหรอรับ” หลัาที่พี่แพูบ็มีาวน์ฝน ฟ้าร้อประอบ้วย ผมนี่แบบอยาะเอาเือมาผูับพัลมเพาน่าพี่หมอให้ายแม่เลยย “ทีหมอยัไม่ไล่น้อัสอนฝนเลยนะรับ”
“แ่พี่หมอมีรถนะ”
“ับรถอนฝนถนนลื่นะายไปรับ มันอันรายนะ หน้าา็น่ารั ทำไมใำัเลย”
โอ้ยยย มีมาแะู้วยย ็ไ้วะ ะนอน็ให้นอน!
“พี่หมอสะวนอนพื้นไหมรับ?”
“นอนรไหน็ไ้รับ”
“โอเ ั้นพี่หมออาบน้ำ่อนผมีว่า ผมะไปหาผ้าปูที่นอนมาให้พี่หมอ”
“รับJ” ยอมำนนับูแ่โยี ทว่าูาหนัหน้าหล่อๆ นั่นแล้ว มีอะไรแน่นอน “อย่านานนะ หมอลัว”
อแหลลลลลล!
ถึในใะ่าหมอพอร์ว่าอแหล... แ่เา็น่ารัีว่ะ เออ... แปลี ไม่เยมีใรเ้าถึผมมานานี้มานานละ
่าแม่ละัน อย่าิมาเลย หมออาะเป็นนที่นิสัยอบเ๊าะแ๊ะเป็นปิแหละ ไม่มาิะเลมผมหรอ อาบน้ำ แล้วหอบผ้ามาปูให้หมอนอนีว่า ฝนนี่็เป็นเป็นใใหู้ไ้ทุวัน
Porch’s Side
ผมนั่รอน้อัสบนเียอเา มันเป็นเียที่มีไว้นอนนเียว บ้านน้อัสเป็นบ้านหลัไม่ให่มา ูารูปหัวเียแล้วเาอยู่ับพ่อแม่ริๆ น่าะเป็นรอบรัวสุสันิ์น่าู
ผมหยิบรูปที่ับนโ๊ะใล้ๆ หัวเียมานั่มอ มันน่าะเป็นรูปอนน้อัสเ็ๆ ยิ้มแ่โว์ฟันหลอๆ น่ารัี ้าน้ามีพ่อและแม่นาบ้า น้อัสน่าะไ้ฝั่แม่มาเยอะ เพราะออแนวสวยปนน่ารั
ถ้าพูแบบูถูวามแมนอวามเป็นาย... หน้าน้อัสผมเห็นอนแรนึว่าเป็นทอมหน้าหวานๆ ะอี แ่ผมไม่พูหรอ ถ้าพูไปทำให้เาหุหิไม่น้อยเลย
...แ่ผม็อบแหย่น้อเานะ น่ารัีเวลาเิน แ่เวลาโวยวาย็น่าับยี้เหลือเิน
รอไม่นานนัน้อัส็ออมาาห้อน้ำ เาสวมเสื้อยืเ่าๆ ที่อย้วยเปิไหล่าวสะอานั่น น้อัวถแนเสื้อึ้นและเินออาห้อไป านั้นเา็ลับมาพร้อมับผ้านวมหลายๆ ผืน
นัวเล็วามันลพื้นที่้าเียัารปูให้ผมเสร็สรรพ ผมออมอหน้าหวานๆ ออีนเพลินๆ หลัาเาปูเสร็แล้ว็ออมอหน้าผมลับ
“พี่หมอะอาบน้ำเลยไหมรับ เี๋ยวผมหาุให้”
“รับ”
“ั้นรอแปปนะ” ว่าแล้วน้อเา็เินไปเปิู้เสื้อผ้าหาหยิบเสื้อมาให้ผม ผมอบัเวลาน้อัสสวมาเาสั้น มันทำให้ผมไ้มอาาวๆ เรียวสวย และเรียบเนียนเหมือนาผู้หิ ...น่ารัอะไรนานี้ อใไม่ไหวแล้วนะJ “นี่เสื้อเิ้ ัวน่าะพอนะ พี่หมอน่าะใส่ไ้รับ”
“อบุนะรับ” ผมยื่นมือไปรับ และใ้โอาสนี้สัมผัสปลายนิ้วอีน น้อัสสะุ้และรีบัมือลับทันที
“าเ...ะ...าเ...พี่หมอใส่บ็อเอร์ไ้ไหม?”
“ไ้หมรับ”
“อ่ะนี่ แม่ื้อมา ผมใส่ไม่ไ้ มันให่เิน” น้อัสบอและยื่นาเบ็อเอร์มาให้ผม ราวนี้นที่ยื่นมาให้ับปลายๆ นผมอแะน้อเา ...แ่ไม่เป็นไรหรอ
ืนนี้ยัอียาวไล
มีเพล ืนนี้ันนอนไม่หลับไหม?
ือว่าผมไ้แ่นอนพลิัวไปมาหลัาล้มัวลนอนแล้ว ไม่ล้าแอบมอหมอพอร์ว่าหลับหรือยั แู่เนี่ยนอนไม่หลับ ฝน็ ฟ้า็ร้อ พี่อยาะเห็นหน้าน้อ...พร่อ เอ้ยยย ทำไีๆ นอนไม่หลับ!
“ให้หมมล่อมไหมรับ ท่าทาน้อัสะนอนไม่หลับนะJ” เสนอหน้าึ้นมาทีเียวเียว ผมหันไปมอพี่หมอที่นอนลุมผ้านวมอยู่บนพื้น เาส่ยิ้มหวานละมุนละไมมาให้ อนแรผมิว่าหน้าหมอพอร์แม่ะ้อโบ๊ะรอพื้นนใส่ริบแน่ๆ แ่พอพี่แถอรูปเท่านั้นแหละ
เ้! มันือหนัหน้าที่แท้ริอหมอ ไม่ใ่รอพื้น โอ้ย ผิวะีอะไรเบอร์นั้นวะ เป็นไออลเหรอ ถามริ เป็นแ่หมอฟันไม่้อหล่อมา็ไ้มั้
เอ๊ะ ูนี่็มหมอเ้าลอเลย
“ผมไม่ใ่เ็ๆ แล้วนะพี่หมอ” ผมส่ายหน้าไปมาและอบลับไป
“แล้วเราิอะไรอยู่ล่ะรับถึนอนไม่หลับ”
“็...” ิถึหมอแม่นั่นแหละ แม่ มานอนับูทีเียวทำเอาปั่นป่วนเลย ยิ่ผมไ้รู้เป้าหมายอหมอแล้ว ระแว นอนไม่หลับ ระสับระส่าย
“ิถึหมอเหรอรับน้อัส?”
“ปะ...เปล่ารับ แ่นอนิอะไรไปเรื่อย”
“แล้วิอะไรไปเรื่อยนี่มีหมออยู่ในนั้นหรือเปล่ารับ?” โอ้ยยยย ้อนูัเลยนะ ้อนูัเลย!
“มีที่ไหนละรับ นอนเถอะพี่หมอ พรุ่นี้พี่หมอไม่ทำานเหรอรับ?”
“ทำรับ แ่็มาหาน้อัสไ้”
“ทำไม้อมาหาผมอ่ะ”
“็อยาเอรับ”
“ทำไมอยาเออ่ะ”
“...ถ้าบอแล้วน้อัสะยอมลมานอนับหมอมั้ยรับ?”
อะ...อะไรอหมอวะเฮ้ย!
ความคิดเห็น