คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : #นาราชา EPISODE 35 [ 100 Per. ]
#ัน
สุท้ายผม็ไม่ไ้พูอะไรแบบนั้นออไป
...อยาบปาัวเอที่เอาแ่พูอะไรัใทั้เาและัวเออยู่เรื่อย
แ่เหมือนเาะไม่ไ้สะทสะท้านับำพูผมเท่าไหร่นะ
นาราายัเป็นเาเหมือนเิม แ่เราไม่ไุ้ยอะไรับอีนถึเวลานอน
ผมเาไม่ผิหรอ ผมว่าเาน่ะอไว้ห้อเียวแล้วเรา้อนอน้วยัน
แม้ห้อะเหลือเยอะ็าม เอาเถอะ... ผมไม่ไ้รัเียที่ะนอนับเาสัหน่อย
เราแยย้ายันอาบน้ำ
ผมแ่เ็ัว้วยัวเอเพราะหมอโอ๊บอว่า่วนี้อย่าให้แผลโนน้ำ
พอผมัารัวเอเสร็เรียบร้อยพอหายเหนียวัวหลัาโนเพิ่โนลมทะเลมา
ผมเินมาทิ้ัวนั่ลบนเียนาว้าเหม่อมอไปรอบๆ ัว
หน้า่าห้อน้ำมอเห็นวิวทะเลยาม่ำืน
มอเห็นสุลูหูลูา มีเรือประมที่ส่อแสไฟประายลาทะเล
ืนนี้ไม่เห็นพระันทร์เลย ผมลุึ้นและผลัประูระบานให่ให้เปิออ
เผยให้เห็นวิวที่ัเนและลมที่พัวูบแรๆ นเส้นผมระายไปามทิศทาอมัน
ผมยมือทัผมไว้ับหู และถอนหายใออมาอย่ารู้สึผ่อนลาย
ผมอบลมทะเลับเสียลื่นั
หมับ!
ผมสะุ้และทำท่าะแะมือหนาที่โอนมาา้านหลั
ทว่านาราาับอรัแน่นมาึ้นเรื่อยๆ
ะระทบถึแผลที่สะโพอผมมันเลยทำให้ผม้อหยุารัืนเา “พี่าผมเ็บ”
“อยู่นิ่ๆ สิ”
“...”
“อยู่นิ่ๆ
ให้พี่อ่อน”
“อือ” ผมพยัหน้าเบาๆ
และยอมให้เาอ
ไออุ่นาร่าวายอเาแผ่น่านมาถึัวอผม
ลิ่นอายหอมๆ นั่น่อยๆ ทำลายวามหัห้ามใอผมไปนสิ้น
นานหลายนาทีที่เรายืนันอยู่แบบนี้ เาอผมา้านหลั...้านหน้าระเบียห้อ
ผม่อยๆ
พัร่าายและพิศีรษะบนแผอว้าเมื่อเริ่มผ่อนลายมาึ้น
เวลานี้เป็นเวลาที่ผมไม่อยาให้มันผ่านไปไวๆ เลย
ผมอยาให้เาอผมให้นานมาว่านี้ อยาพัในอ้อมอที่อบอุ่นอเา
อยาไ้ลิ่นหอมอ่อนๆ ทีุ่้นเย อยาที่ะอยู่ับนาราา...
อยาอยู่ับเาแบบนี้นานๆ
“อบุนะรับ...ที่พาผมมาที่นี่”
“...หึหึ”
“ำอะไรอพี่”
“ำที่แมวน้อยนานๆ
ทีะอบุพี่ไ้สัที”
“ผมไม่ไ้แย่นานั้นสัหน่อย”
“อืม...ไม่แย่หรอ น่ารัะาย”
สิ่ที่นาราาอบพูือ น่ารั และ รั...
ำพวนี้มันมีอิทธิพลัวหัวใผมเสมอ ผมไม่สามารถทำใให้ินาับำพูอเาไ้เลย หลัาที่ยืนพัหนึ่นรู้สึเหนียวัวแล้วเรา็เินลับเ้าไปภายในห้ออีรั้
นาราาันผมให้นอนลบนเียและเา็แทรายลมาใ้ผ้าห่มผืนเียวันโอบอผมเอาไว้แน่น
ผมรู้สึถึใบหน้ามายทีุ่ไ้ลมาบริเวท้ายทอย
ลมหายใเป็นัหวะอเาที่ปะทะลมาบนผิวายอผมมันทำให้รู้สึวูบวาบแปลๆ
...แ่ถึะรู้สึแบบนั้นผม็ทำไ้แ่นอนัวแ็ทื่ออยู่แบบนั้น
...มัน็เมื่อยแ่ไม่ล้ายับัว
“พี่อบลิ่นน้อันั”
“...”
“ลิ่นเลืออน้อันพี่็อบ...หึหึหึ” เานี่มันประสาทอแท้เลย
ผมมาหลรันโริแบบนาราาไ้ยัไัน ไม่เ้าใัวเอเลยสันิ
มาหลรัเาที่ทำให้ผมเลือยาออหลายรั้
แล้ผมให้ไปอยู่ในห้อเลี้ยูอเานผมเป็นลม แล้สารพัที่ะแล้ไ้
...ทว่าสุท้ายหัวใผมลับโหยหาผู้ายนนี้
ผมว่าเาบ้า ผมะบ้ามาว่าเาอีนะ
“พี่มันโริ
เลิพูแล้ผมไ้แล้ว ผมะนอน”
“พี่็ไม่ไ้ห้ามน้อันไม่ให้นอนสัหน่อย”
“แ่พี่เอาแ่พูอะไร็ไม่รู้
ผมนอนไม่หลับ”
“ไม่ใ่เินหรอเหรอ?” ร่าสูที่โอบอัวผมนมิถามึ้นพลาลอเลียปลายมูลมาบนผิวายบริเวท้ายทอยผมอีรั้
...ละ...ลำพัแ่ลมหายใที่เป่ารลมามัน็ปั่นประสาทผมนแทบะบ้าอยู่แล้ว
เาสัมผัสลมาแบบนี้ผม็ยิ่รู้สึมาึ้นน่ะสิ ผมทำท่าะยับัวออห่า
แ่นาราาลับรัผมแน่นมาึ้นว่าเิมเหมือนเป็นารบอรายๆ ว่าเลิยับเถอะ
แ่ถ้าเาทำแบบนี้ผม...ผมะทนไม่ไหว!
“พี่า
อย่าแล้ผม”
“น้อันยั่วพี่เอนะ”
“ผมไปยั่วพี่อนไหน
หยุเี๋ยวนี้เลย”
“ไม่เอา
อยาิน”
“ไม่
มะ...ฮื่ออ” ผมหลุเสียราเมื่อนาราาบเม้มริมฝีปาลบนลาไหล่อผม
ปลายลิ้นร้อนละเลียเลียลบนไหล่ผมไ่ลไปถึแผ่นหลั “แฮ...มะ...ไม่เอา พี่าอย่า ผมไม่...”
“ไม่อะไร...”
100%
 |
|
ความคิดเห็น