[BTS | yoonmin | omegaverse] Gardenia

Prologue

     อย่างที่รู้กันดีว่ามนุษย์ทุกคนเกิดมามีเพศต้นกำเนิดที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดคือเพศชายและหญิง จนกระทั่งเมื่อเข้าสู่ช่วงอายุ18ปีจึงจะสามารถรับรู้สภาพเพศรองได้จากการตรวจ แบ่งเป็นอัลฟ่า เบต้า และโอเมก้า

     ความจริงแล้วสภาวะความเป็นโอเมก้าในอดีตและปัจจุบันมีความต่างกันมาก กาลเวลาผ่านไปโอเมก้าที่เคยเป็นสภาพเพศที่อ่อนแอที่สุดก็มีพัฒนาการจนเริ่มมีพละกำลังมากขึ้น และแม้ว่าในปัจจุบันโอเมก้าจะถูกตีลำดับความสำคัญให้เทียบเท่าเบต้าและได้เป็นที่ยอมรับของสังคม แต่ทว่าลึกๆแล้วใครๆก็รู้ว่าสิ่งที่โอเมก้าถูกยกระดับขึ้นนั้นมันไม่มีอยู่จริง

     แม้ว่าโอเมก้าจะแข็งแรงขึ้น แต่หากเกิดอาการฮีท* ก็จะยังคงอ่อนแอ จนบางครั้งไม่แม้แต่จะสามารถทำอะไรได้ด้วยตนเอง ซ้ำยังถูกมองว่าเป็นกลุ่มที่มีไว้เพื่อถูกกระทำเท่านั้น ไม่มีสิทธิหรืออำนาจใดเทียบเท่าอัลฟ่าและเบต้าแม้แต่นิด

     โดยเฉพาะยิ่งกับโอเมก้าเพศชายที่มีจำนวนประชากรหลงเหลือน้อยและพบเจอได้ยากในเจนเนอร์เรชั่นนี้ จึงเป็นเหตุผลที่โอเมก้าเพศชายกลับกลายมาเป็นเป้าหมายของกลุ่มคนหนึ่งที่มีความหลงใคร่มากเป็นพิเศษ

     ทั้งความหลงใคร่ในความเป็น'ของ Rare item' ของโอเมก้า และทั้งความหลงใคร่ในเรื่องของความต้องการทางเพศเฉพาะบุคคล

     'ในโลกนี้ใครมันจะอยากเป็นโอเมก้ากันบ้างล่ะวะ'

     'อ่า...นั่นสินะ'

     ริมฝีปากบางของชายหนุ่มร่างเล็กครางรับความเห็นของเพื่อนร่วมห้องเสียงเบา นัยน์ตาสีหม่นรับกับเรือนผมสีดำสลวยหลุบมองต่ำอย่างไม่รู้ตัว

     'จะยกระดับเชิดชูโอเมก้าให้ตายยังไง โอเมก้าก็ต่ำกว่าเบต้าอยู่ดี เทียบกับพวกเราไม่ได้เลยด้วยซ้ำ'

     ไม่ว่าใครก็ไม่อยากจะเป็นโอเมก้า

     ไม่ว่าใครก็ไม่ต้องการทั้งนั้น

     แม้แต่ตัวเด็กหนุ่มผมดำเองก็เช่นกัน

     'แล้วนี่มึงไปตรวจมายังจีมิน'

     ...!!

     เสียงหนึ่งดังขึ้นจากเบื้องหน้า เด็กหนุ่มผมดำที่เพื่อนเรียกกันว่าจีมินชะงักในเพียงพริบตาเดียวก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ พลางสบสายตาของเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่เป็นคนเอ่ยถามคำถามนี้แก่เขา

     ใจของเขากระตุก

     เขากำลังถูกถามคำถามที่เขาไม่ต้องการจะตอบ

     'เออนั่นดิ จีมินไปตรวจมายังอะ ยังไม่รู้ของนายเลย'

     และโชคร้ายที่คำถามนั้นดันเป็นคำถามที่ก่อให้เกิดความสนใจจากเพื่อนร่วมห้องไม่ใช่น้อย

     'จีมินเป็นอัลฟ่าแน่ๆ ฉันรับประกัน'

     ยังไม่ทันที่จีมินจะพูดอะไรโต้ตอบกลับไปก็มีเสียงหนึ่งโพล่งออกมาจากด้านหลัง

     'พี่ชายเป็นถึงอัลฟ่า จีมินไม่มีทางเป็นโอเมก้าหรอก'

     'ก็ไม่แน่ มึงรู้ปะกูตกใจแทบแย่ตอนที่รู้ว่าจีมินเป็นผู้ชาย ผู้ชายอะไรจะหน้าหวานขนาดนี้วะ ตอนนั้นยังคิดในใจเลยว่าเพศรองได้หมอนี่ต้องเป็นโอเมก้าแน่ๆ'

     'บ้าน่าจุนซู! ฉันบอกเลยถ้าจีมินเป็นโอเมก้านี่แม่งโคตรซวย หน้าหวานแล้วยังปล่อยฟีโรโมนได้อีก จีมิน นายต้องโดนจับไปขายตามตลาดมืดแน่ๆ'

     'เฮ้ย พูดงั้นได้ไงวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ'

     เขาอยากชัทดาวน์ตัวเองลงในตอนนั้นทันใด เสียงหัวเราะที่ดังลั่นไปทั่วห้องราวกับต้องการบีบให้เขาจมดิ่งแทรกหายลงไปกับพื้น หัวใจเต้นเร็วและแรงขึ้นจนแทบจะทะลุออกมาจากตัว

     จีมินก้มหน้าพลางบีบมือตัวเองแน่น ความรู้สึกเหมือนตัวเขากำลังดำดิ่งอยู่ในความมืดปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ ประสาทการรับรู้และการได้ยินปิดรับจากทุกสิ่งรอบตัว ความอึดอัดถาโถมจนร่างกายเริ่มสั่นอย่างไร้การควบคุม

     ช่วยผมด้วย พาผมออกไปจากที่นี่ที ใครก็ได้...!

     'ทำเพื่อพี่ได้มั้ย'

     จีมินหันขวับทันควันทันทีที่เสียงนุ่มทุ้มที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างหู แต่หากแรงสัมผัสของอีกฝ่ายกลับเร็วกว่าและมีกำลังมากพอที่จะต้านการกระทำนั้นโดยการตวัดมือเรียวผ่านลำตัวเขาก่อนจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แนบชิดไปตามร่างกายผ่านอ้อมกอดแน่นของคนด้านหลังจนรับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมของอะไรบางอย่าง

     เขากำลังโดนกอด

     ใครกัน

     ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น

     'อ...อ๊าก!!!!!!'

     ยังไม่ทันที่คำถามจะหลุดออกจากปากเพื่อคลายความสงสัยจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความเจ็บปวดบริเวณท้ายทอยจากการกระทำของอีกฝ่ายก็แล่นปรี๊ดจนเขาแทบล้มทั้งยืน กลิ่นคาวของเลือดฟุ้งและมีอานุภาพรุนแรงพอที่จะกลบทุกกลิ่นที่เขาสามารถรับรู้ได้ก่อนหน้านี้

     เขาถูกกัดคอ**โดยคนที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร

     จีมินน้ำตาไหลอย่างหยุดยั้งไม่อยู่ ความเจ็บปวด ความเสียใจ ความดีใจ และหลายๆความรู้สึกตีกันจนเกินควบคุม เขาทรุดลงไปกับพื้น ก้มหน้าสะอื้นหอบจนแทบขาดใจ

     ...ทำแบบนี้ทำไมกัน

   

     'เพราะพี่...รักจีมิน'

     จีมินหอบหายใจหนักหน่วง หากแต่กลับตัดสินใจแหงนหน้ามองขึ้นไปตามเสียงนั้นที่เหมือนกำลังตอบคำถามที่เขาคิดเพียงในใจ ฉับพลันที่ความมืดมนชั่วครู่เปลี่ยนไปเป็นความสว่างอย่างรวดเร็วจนน่าฉงน แสงจ้าของพระอาทิตย์ทางด้านบนกำลังบดบังใบหน้าของอีกฝ่ายจนไม่แม้แต่จะสังเกตว่าคนตรงหน้าเขาหน้าตาเป็นอย่างไรและกำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่กันแน่

     จีมินหรี่ตาลง แสงอาทิตย์ที่สาดส่องนั้นสว่างเกินไปจนแทบลืมตาไม่ขึ้น เขาตัดสินใจหลับตาลงและในเสี้ยงวินาทีนั้นที่ประสาทสัมผัสรับรู้ได้ถึงความนุ่มหยุ่นเพียงบางเบาที่ริมฝีปากจากการจุมพิตของใครสักคน

     'พี่--------'

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     .

     ป๊อก!!

     "อะ...โอ๊ย!"

     แรงกระแทกของอะไรบางอย่างที่ดีดลงมาที่ท้ายทอยขาว ส่งผลให้จีมินหลุดโพล่งส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวดพลางมือสองมือยกขึ้นมากอบกุมหลังคอของตัวเองแน่น ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้และโพล่งปากออกไปอย่างรวดเร็ว

     "แทฮยอง!!..."

     ทันใดนั้นเองที่จีมินกลับเป็นฝ่ายที่ต้องชะงักค้างการกระทำทั้งหมด เขาเหลือกตาโตเมื่อภาพที่เห็นตรงหน้ากลับไม่ใช่คิมแทฮยอง เพื่อนสนิทตัวป่วนที่ชอบแกล้งเขาให้โมโหอยู่เป็นประจำ คำพูดหรือแม้แต่เสียงของเขาถูกกลืนหายลงไปในคอทันใด ในขณะที่มือที่กุมท้ายทอยกลับเลื่อนลงมาปิดริมฝีปากสีอ่อนไม่ให้เผลอหลุดส่งเสียงใดๆไปมากกว่านี้โดยอัตโนมัติ

     "รู้มั้ยว่านี่เวลาอะไร ปาร์คจีมิน"

     ถ้าให้เปรียบเทียบใบหน้าของเจ้าของชื่อปาร์คจีมินตอนนี้คงเปรียบได้กับสีขาวซีดของไข่ต้มเป็นแน่ สองขาเรียวได้แต่ยืนนิ่งอึ้งท่ามกลางความเงียบงันของเพื่อนร่วมห้องที่มองมาที่เขาอย่างตะลึงงันไม่แพ้กัน

     ตอนนี้เป็นเวลาเรียน...?

     แล้วเมื่อกี้...

     ...อา ฝันงั้นเหรอ

     "ผ...ผมขอโ--"

     "เอ้า ร้องไห้ทำไม ครูตีท้ายทอยเธอแรงไปเหรอ ครูขอโทษ"

     "เอ๊ะ...ผม..."

     ร้องไห้เหรอ...

     มือเรียวยกมือขึ้นสัมผัสที่พวงแก้มทันใด ความรู้สึกเย็นของน้ำใสๆที่กำลังไหลอาบแก้มกระทบลงบนปลายนิ้วเข้าอย่างจัง แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลลงแม้แต่น้อย

     จีมินรู้ตัวดีว่าความเจ็บแสบจากการถูกลงโทษไม่ได้ส่งผลอะไรกับเขามากมายจนถึงขนาดจะต้องร้องไห้ออกมาขนาดนี้

     นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

     เพราะความฝันนั่นเหรอ

     นี่เขา...กำลังร้องไห้เพราะความฝันนั่นน่ะเหรอ

___________________

*อาการฮีทเป็นช่วงที่โอเมก้าจะปล่อยฟีโรโมนออกมาดึงดูดอัลฟ่าให้เกิดอาการ "อยาก"

**เมื่อใดที่อัลฟ่าใช้ฟันขบกัดลงบนท้ายทอยของโอเมก้า นับตั้งแต่วินาทีนั้นชีวิตของโอเมก้าคนนั้นถือว่าเป็นบุคคลในความครอบครองของอัลฟ่าผู้นั้นแต่เพียงผู้เดียว

มีการปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องนิดหน่อยค่ะ สำหรับคนที่เฟบไว้เราขอโทษจริงๆค่ะที่หายไปนานขนาดนี้ ㅠ

B
E
R
L
I
N
?