ด.ญ.แตงไทย ๑

เรื่องเล่าของ ด.ญ.แตงไทย ...
บทที่๑ เกียด เกียรต เกลียด เกียตตต



จำได้ว่าตอนเด็กๆเขียนคำว่าเกียรติไม่เป็น
(คาบภาษาไทย)
ด้วยความที่ด.ญ.แตงไทยเป็นหัวหน้าห้อง - -' ครูสอบคัดไทย
เขียนศัพท์ ๑o คำ ในใจก็คิดเลย ... ซวยแล้วไงพี่น้อง
ถ้าครูเอาคำนี้มาออกล่ะ ทำไง!!!

แล้วพอครูบอกคำแรก ... ป่าง ! นั่นไง ชัดชัดสองหูเลย
"เกียรติ"
เกียรติ, เกียรติ-, เกียรติ์[เกียด, เกียดติ-, เกียน] น. ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ,ความมีหน้ามีตา. (ส. กีรฺติ; ป. กิตฺติ ว่า คำเล่าลือ, คำสรรเสริญ).ทำไงล่ะ่ทีนี้ ...ก็นั่งแก้นั่งลบนั่งถูจนกระดาษแทบยุ่ย
เกียด เกียรต เกลียด เกียต
ตอนเด็กๆใช้วิธีว่าคำไหนถ้าเขียนแล้วมันดูไม่คุ้นแสดงว่าผิด

มันไม่คุ้นซักกะคำเลย !! สุดท้ายก็ตัดสินใจเขียน
"เกียร์ต"

เฉลยออกมา แตงไทยผิดค่ะ ไม่ต้องลุ้นให้ยาก เพื่อนก็รุมสิงานนี้
เป็นหัวหน้าห้องทำไมไม่ได้เต็ม แหม TvT มันเป็นค.รู้สึกที่แย่จริ๊งงง
เขียนผิดแล้วยังถูกประจานอีก กลับบ้านด.ญ.แตงไทยไปค้นเลย

พจนานุกรมสมัยก่อนเล่มเท่าควาย ปาหัวหมาแตกก็เปิดมาแล้วค่ะ ๕๕๕
ทุกคนตั้งใจเรียนภาษาไทย