คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : EP 19 100%
19
“ข้ารักเจ้า / ข้ารักเจ้า” ทั้งสองเสียงพูดพร้อมกันอย่างมั่นคงทำให้ใบหน้าหวานแย้มรอยยิ้มที่ทำให้ทั้งสองตนถึงกับเผลอมองอย่างลืมตัว
“ขอบคุณครับ” เสียงหวานเอ่ยแล้วชิพก็ค่อยๆ เดินกลับไปนั่งที่เดิมทิ้งไว้ให้ฟอกซ์และไลน์นั่งข้างกันเหม่อออกไปโดยที่มีรอยยิ้มหวานติดตาอยู่อย่างนั้น
ลมพัดผ่านเย็นสบายทำให้ไลน์และฟอกซ์ค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ หากแต่ไม่ได้หลับเพียงแค่หลับตาลงเฉยๆ เพื่อพักสายตาที่เอาแต่มองตามร่างบอบบางนั้นมาทั้งวัน
“ไลน์ครับ ฟอกซ์ครับ” เสียงหวานเรียกดังมาไม่ใกล้ไม่ไกล แต่ร่างสูงก็ยังคงนิ่งเพื่อให้ชิพคิดว่าหลับไปแล้ว และดูเหมือนว่าร่างโปร่งเองก็คิดแบบเดียวกัน
“..........”
“หลับกันแล้วเหรอครับ...” เสียงดังขึ้นเบาๆ ใกล้ๆ ตัวตามมาด้วยกลิ่นหอมหวานจากร่างกายของชิพทำเอาทั้งไลน์และฟอกซ์อยากจะลุกขึ้นไปกอดรัดร่างบอบบางนั้นไว้ในอ้อมกอด
“..........”
“แบบนี้... ข้าก็แย่สิครับ...” เสียงหวานดังแง้วๆ ใกล้ๆ
ก่อนที่ไลน์จะต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างหวานแนบลงบนริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะผละออกไปช้าๆ ร่างสูงเกือบจะเผลอจับริมฝีปากตัวเองไปแล้ว
ทางด้านฟอกซ์เองก็รับรู้ถึงอะไรบางอย่างทาบทับลงบนริมฝีปากตัวเองก่อนจะผละออกไปอย่างรวดเร็ว (เร็วกว่าของไลน์) ก่อนจะมีอะไรชื้นๆ เลียบนริมฝีปากล่างของเขา
“แบบนี้จะให้ข้า... อดใจไหวเหรอครับ...” เสียงดังขึ้นเบาๆ ที่ความอบอุ่นจากร่างกายบอบบางจะหายไปเพราะชิพลุกขึ้นไปนั่งที่เดิม “อ๊า~ บ้าๆๆๆ กล้าได้ยังไงนะเรา!”
“อุ๊บ~” ฟอกซ์เกือบหลุดหัวเราะออกมา
เสียงที่ดังขึ้นเบาๆ ทำให้ร่างบางหันมามองอย่างสงสัย เมื่อไม่เห็นอะไรผิดปกติ ก็หันกลับไปว้าวุ่นใจอย่างเดิม
“กล้าทำได้ยังไงนะเรา! บ้าๆๆๆ อ๊า~” ใบหน้าหวานที่ไลน์แอบเหลือบมองแดงก่ำ ริมฝีปากสีแดงเม้มแน่น ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะมือน้อยๆ นั้นขยี้หัวตัวเองอย่างเขินอาย
“อือ... ชิพ...” ไลน์แอบเห็นฟอกซ์เรียกชื่อร่างบางราวกับละเมอ... แต่คิดเหรอว่าคนอย่างไลน์จะไม่รู้! ไอ้บ้านี่กะจะแกล้งชิพอีกน่ะสิ!
“ฟอกซ์ครับ!” ร่างบางถลามาหาอย่างตื่นตกใจ
ช่างหลอกง่ายซะจริงนะ...
ไลน์เห็นชิพมองที่ใบหน้าของไอ้เพื่อนรักของเขาอย่างเป็นห่วงทำเอาคิ้วร่างสูงชักกระตุกยิกๆ
“ชิพ...” ฟอกซ์เรียกร่างบางเบาๆ อีกครั้งทำให้ชิพก้มลงไปใกล้ๆ เพื่อจะได้รู้ว่าร่างโปร่งต้องการจะพูดอะไรกันแน่
ก่อนที่จะทันได้คิดอะไรฟอกซ์กระตุกร่างบางให้ล้มลงมานอนบนร่างกายของตัวเองทำเอาร่างบางหน้าเหวอทันที ร่างบอบบางตกอยู่ในอ้อมแขนของร่างโปร่งเรียบร้อย ฟอกซ์ลืมตาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ชิพที่เอาแต่หน้าแดงก่ำอยู่ในอ้อมแขน
“เออ... ฟอกซ์ครับ...”
“อะไรล่ะ? หือ?” ร่างโปร่งเลียหูร่างบางเบาๆ เล่นเอาชิพสะท้าน ฟอกซ์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะค่อยๆ ขบลงบนติ่งหูเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลากลิ้นเลียลงมาที่ต้นคอขาวเนียน
“อะ... อา...” เสียงหวานครางขึ้นมาเบาๆ ทำให้สติของฟอกซ์แทบกระเจิดกระเจิง แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรต่อ...
ปั้ก!
“เอ๊งส์!” ฟอกซ์ร้องลั่นก่อนจะจับหัวตัวเองแน่นเมื่อโดนใครบางคนแจกมะเหงกซะเต็มแรง แถมยังดึงเอาชิพที่รักของเขาไปอีกต่างหาก
“เจ้าคิดจะทำอะไร?!” ไลน์ถามเสียงเครียดมือก็โอบร่างบางไว้แล้วกดใบหน้าหวานๆ นั้นให้ซุกลงกับบ่าของตัวเองซึ่งเจ้าตัวก็ยอมซุกลงไปเพราะต้องการปกปิดใบหน้าที่แสนจะแดงก่ำนั้นซะ แต่หารู้ไม่... ไลน์นั้นแหละที่สติจะหลุดออกจากร่างอีกคน เพราะนอกจากร่างบางจะไม่ซุกเปล่าแล้วมือยังกอดร่างสูงแน่นแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน (ยกเว้นตอน... อ่า... ไม่ขอเอ่ยถึง)
“ชิส์ ขัดจังหวะจริง” ฟอกซ์สะบัดหน้าหนีเหมือนจะบอกว่า ‘งอน’ แต่มีหรือที่ร่างสูงจะง้อคนอย่าง... เออ... ฟอกซ์อ่ะนะ
“ไปเร็ว กลับเข้าถ้ำได้แล้ว” พูดจบก็ก้าวฉับๆๆๆ เข้าถ้ำไปโดยเปลี่ยนจากกอดร่างบางมาเป็นอุ้มพาดบ่าแทน เล่นเอาชิพแสดงสีหน้าหวาดเสียวอย่างสุดชีวิต และทำให้ฟอกซ์แทบจะอาละวาทวิ่งตามอย่างรวดเร็ว
“หยุดเดี๋ยวนี้น้า~!!”
พอร่างโปร่งวิ่งตามเข้ามาถึงในถ้ำก็ไม่พบใคร เลยลองเข้าไปดูที่ห้องนอนใหญ่ ก็เห็นชิพนั่งอยู่บนเตียงนอน โดยมีไอ้เพื่อนรักของเขากำลังบนเก้าอี้แล้วจ้องใบหน้าหวานนิ่ง
“พวกเจ้า... ทำอะไรกัน?..”
“หืม?” ไลน์หันมามองคนถามก่อนจะกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายมานั่งเก้าอี้ข้างๆ เขา “ก็กำลังคุยกันอยู่น่ะสิ”
“คุยงั้นเหรอ?” ฟอกซ์นั่งลงบนเก้าอี้ตามคำเชิญก่อนจะหันไปมองร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ “คุยเรื่องอะไร?”
“ก็เห็นชิพว่า...” ไลน์แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาร่างโปร่งขนลุกชัน “จะยอมให้พวกเรา ‘ทำ’ น่ะสิ”
“หา!” ฟอกซ์รีบหันไปจ้องใบหน้าหวานๆ ที่ส่งยิ้มใสซื่อให้ “จริงง่ะ!?”
“ครับ” ใบหน้าหวานแย้มรอยยิ้มละลายใจหนุ่มออกมาทำเอาเกือบเคลิ้มแต่ก็ตั้งสติไว้ได้ก่อน “ว่าแต่... ‘ทำ’ นี่เป็นยังไงเหรอครับ? มันคืออะไรเหรอครับ?”
“ไม่ได้รู้อะไรเลย!” ร่างโปร่งตะโกนขึ้นอย่างเสียดายก่อนจะหันไปมองไลน์ที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ “ชิพไม่ได้รู้เรื่องนี่หว่า?”
“พวกเราก็เลยต้องสอนไงล่ะ” ไลน์ส่งรอยยิ้มที่ทำเอาร่างโปร่งขนลุกซู่ซ่าขึ้นมา “หรือจะให้ข้าสอนคนเดียวก็ได้นะ ถ้าเจ้าไม่อยาก”
“อยากเฟ้ย!”
“นี่อย่าบอกนะว่า ‘โดน’ อีกแล้วน่ะ” ฟิชถามแล้วหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจที่เห็นชิพที่มาเล่าให้เธอฟังเป็นประจำ รอบนี้เล่าไปหน้าแดงไปแถมยังไม่ยอมเล่าตอน ‘นั้น’ อีกต่างหาก
“อย่าขำสิครับ ข้าก็เขินเป็นนะครับ!” พูดแล้วเอามือปิดใบหน้าที่แดงก่ำของตัวเองเมื่อมือของหญิงสาวเขี่ยๆ ที่แก้มของชิพ
“ฮ่าๆๆๆ จริงๆ เลยน้า~ เจ้าก็ลองขัดดูซะบ้างสิ ข้าอยากเห็นจริงๆ เลยนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“น่ากลัวว่าจะโดนหนักกว่าเดิมน่ะสิครับ”
“นั้นสินะ” หญิงสาวหัวเราะก๊ากๆ อย่างไม่สมกับเป็นกุลสตรีก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นจริงจังแทน “รู้อะไรมั้ย? ชิพ”
“อะไรเหรอครับ?” ใบหน้าหวานเอียงนิดๆ อย่างไม่เข้าใจ
“เขาว่ากันว่า...” ฟิชมองไปทางท้องฟ้าที่มีเมฆปกคลุมอยู่เล็กน้อยอย่างกังวลใจ “เวลาแห่งความสุขมักจะสั้นเสมอ…”
แอบมาแว๊บอัพให้ก่อน
ไปล่ะๆ
ความคิดเห็น