|
25 ไม่รู้จริงๆ หรือทีน่า หาไม่เจอจริงๆ เหรอ? โมสาร์ทถามคนรักที่นั่งกุมศีรษะอยู่หน้าบานกระจกทำนาย ไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำ อ๊ะ! เรือนร่างบอบบางของหญิงสาวเซถลาเกือบจะล้มลง แต่ร่างสูงกลับไวคว้าเอวบางไว้ได้ทันพอดี ใบหน้าของหญิงสาวติดจะซีดหน่อยๆ เพราะความเหนื่อยล้าจากการทำนาย แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับ? อีริคที่นั่งมองอยู่ถามขึ้น พวกเราตามหาสองตนนั้นมาตั้งหลายวันแล้วนะครับ แต่กลับไม่เจอแม้แต่เงา นั่นสินะ ยังไงก็ให้ทีน่าพักก่อนเถอะ โมสาร์ทพยุงหญิงสาวให้ไปที่เตียงนอนในห้องเพื่อให้หลับพักผ่อนแต่ทว่าหญิงสาวกลับรั้งตัวไว้ ถ้า... ถ้าหาไม่เจอก็แย่น่ะสิ ต้องหาให้เจอก่อน ทีน่าทำท่าจะไปนั่งหน้ากระจกทำนายอีกครั้ง ทำให้โมสาร์ทตัดสินใจสับไปที่หลังคอของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ร่างบางทรุดฮวบเมื่อหลับไป แล้ว... จะทำยังไงกันดีล่ะครับเนี้ย? อีริคถอนหายใจหน่อยๆ ข้าชักจะเซ็งแล้วนะครับ จะรู้มั้ยล่ะ? ข้าก็เซ็งเหมือนกันนะ โมสาร์ทถอนหายใจอย่างรุนแรงเมื่อความอดทนเกือบถึงขีดสุด นึกอะไรไม่ออกเลยพับผ่าสิน่า ค่อก! เสียงหวานไอออกมา โมสาร์ท อีตาบ้าเอ๊ย! อย่ามาทำให้ฉันฝืนหลับทั้งๆ ที่ไม่อยากสิย่ะ! ร่างบอบบางของหญิงสาวค่อยๆ พยุงขึ้นช้าๆ อย่างคนไม่มีแรง ใบหน้ายังคงซีดเซียวเหมือนเดิม แต่ว่าดวงตากลับฉายแววกรุนอย่างที่ทำเอาชายคนรักหวาดขึ้นมา อย่าฝืนเลยน่า เธอสมควรที่จะพักนะ ดูหน้าตัวเองซะก่อนสิ อย่างกับศพอืดเลยนะ โมสาร์ทพูดตามที่เห็น นายว่าฉันอ้วนเหรอย่ะ! หญิงสาวตวาดใส่อย่างโมโห เปล่าๆ ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น... หมายความว่ามันซีดมากๆ น่ะสิ โมสาร์ทบอกพร้อมกับกดที่ไหล่บอบบางให้นอนราบกับเตียง ถ้าคิดจะฝืนคุยก็นอนคุยมันบนเตียงนี่แหละ ไม่ต้องลุกเลยนะ ดวงตาหวานตวัดมองอย่างไม่พอใจเล็กน้อยแต่พอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของอีกฝ่ายก็ยอมนอนตามที่อีกฝ่ายบอก เมื่อกี้ตอนโดนต่อย... ฉันนึกขึ้นมาได้ว่า... ทีน่าพูดเสียงแหบก่อนจะหยุดชะงักเมื่อคนรักเอาแก้วน้ำเปล่ามาจ่อไว้ที่ปากให้เธอกิน อึก... อึก... พะ พอก่อนเถอะ แน่ใจนะ? โมสาร์ทถามอย่างเป็นห่วง อือ ไม่เป็นไรแล้ว ทีน่าปรับสีหน้าให้ดีขึ้นเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เมื่อกี้น่ะนะ... ฉันนึกขึ้นมาได้ว่า... มีคนสองคนที่รู้ว่าสองคนนั้นอยู่ที่ไหนแน่ๆ ใครเหรอ? ชายหนุ่มทั้งสองในห้องร้องถามพร้อมกันอย่างสงสัย พ่อกับแม่ไง คำพูดนี้ทำให้โมสาร์ทขมวดคิ้วมุ่น ท่านลุงกับท่านป้าน่ะเหรอ? ท่านจะรู้ได้ยังไงล่ะ? โมสาร์ทถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจทำเอาหญิงสาวเผลอถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่ใช่ๆ หมายถึงพ่อกับแม่ของไลน์ หรือฟอกซ์น่ะ ทีน่าพูดขึ้นทำให้อีริคร้องอ๋อขึ้นมา เข้าใจแล้วครับ แต่ว่า... ปัญหามันอยู่ที่ว่า... ท่านพ่อท่านแม่ของไลน์น่ะ... ไม่ใช่ตนที่จะเข้าไปพบด้วยง่ายๆ ซะด้วยสิครับ เอ๋? ทำไมล่ะ? ทีน่ามองอีริคอย่างสงสัย ก็ไลน์กับฟอกซ์น่ะ... อย่าลืมสิว่าท่านพ่อท่านแม่ของไลน์น่ะเป็นถึงราชาของหนึ่งในสี่เมืองใหญ่ในโลกปีศาจเชียวนะครับ คนๆ นั้นน่ะ... ไลน์ นิเลอร์ดรีม... ลืมไปซะสนิทเลย... ก็เพราะไอ้เด็กพวกนั้นมันทำตัวไม่ถือยศศักดิ์นั้นแหละ ข้าถึงได้ลืม... โมสาร์ทถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวัน อีริค ท่านเป็นสัตว์พิเศษส่งสารของโลกแห่งเทพใช่มั้ย? เพราะงั้นน่าจะไปหาราชาตนนั้นได้นะ สัตว์ส่งสารอย่างข้าน่ะ ได้แต่ส่งสารให้กับผู้แทนพระองค์เท่านั้นเองครับ อ่า... แต่ถ้าบอกไปว่าเป็นเรื่องของไลน์ล่ะก็... อาจจะ... นั่นแหละ! ทีน่ากับโมสาร์ทพูดขึ้นพร้อมกัน แต่ก็แค่อาจจะเท่านั้นนะครับ เพราะมีข่าวลือมาว่าราชาน่ะ ไม่ค่อยจะสนลูกของตัวเองเท่าไหร่ แค่อย่าทำความเดือดร้อนให้กับท่านก็พอแล้วล่ะครับ อีริคถอนหายใจนิดๆ เลยคิดว่า... อีริค! สัตว์เทพส่งสารอีกตัวโผ่บินเข้ามาในห้องด้วยหน้าตาตื่นตระหนก ข่าวด่วนๆๆๆๆ .......... ปฎิกิริยาของผู้เป็นเพื่อนทำเอาอีริคอ้าปากค้างนิดๆ ก่อนจะถามสวนไป อะไรจะด่วนขนาดนั้น จากบุตรแห่งเทพ! เอาอีกแล้ว... อีริคแทบจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยแสนเหนื่อยใจกับคนรักที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างสุดๆ คนนี้ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเมื่อไหร่จะเลิกสร้างเรื่องสักที อีริคพึมพำแต่เทพมาใหม่ก็ยังได้ยิน ก็มีแต่นายคนเดียวเท่านั้นแหละที่พูดแบบนี้โดยไม่กลัวอาญาน่ะ สัตว์ส่งสารตนใหม่พูดอย่างแหยงๆ แต่นี่ข่าวด่วนจริงๆ นะ บุตรแห่งเทพให้มาบอกแบบนี้น่ะ ข่าวอะไรล่ะ? อย่าบอกนะว่าอยากกินอะไรน่ะ? ไม่งั้นกลับไปจะจัดการให้เลิกเล่นอะไรบ้าๆ อีก ชิพ โนเอลล์ เทพลูกครึ่งตนนั้นหายตัวไปแล้ว!! .......... ความเงียบบังเกิดขึ้นทำให้คนแจ้งข่าวเริ่มอึดอัด เพราะเคยรู้มาว่าเทพลูกครึ่งตนนั้นนับได้ว่าเป็นพี่ชายที่บุตรแห่งพระเจ้าเคารพต้องมีความสำคัญเอามากๆ อยู่แล้ว และความจริงก็น่าจะเก่งเอามากๆ... หากได้ฝึกฝนน่ะนะ แต่เพราะโดนรังเกียจ แถมยังไม่ได้เข้าเรียนเลยกลายเป็นว่าควบคุมพลังไม่เป็นซะอย่างนั้น... ทั้งๆ ที่พลังมีมากขนาดนั้นแท้ๆ เพล้ง! แก้วน้ำในมือโมสาร์ทตกแตกทำให้สติกลับมาอีกครั้ง สัตว์เทพที่มาแจ้งข่าวดูปฏิกิริยาของแต่ล่ะคนแล้วแอบขำในใจ หญิงสาวบนเตียงถึงกับถอนหายใจแล้วส่ายหน้าพึบพับอย่างไม่อยากจะเชื่อ... ชายหนุ่มที่เป็นปีศาจสบถพึมพำพร้อมกับกำหมัดแน่น... และเพื่อนเขาถึงกับกรอกสายตามองไปรอบห้องอย่างที่ไม่เคยเห็นทำมาก่อน... ปฏิกิริยาน่าสนใจกันจริงๆ! นี่มันเรื่องอะไรกันนักหนาวะ โมสาร์ทพึมพำอย่างสงบใจไม่อยู่ หลังจากที่เทพลูกครึ่งตนนั้นเข้าไปในบ้านพักที่บุตรแห่งพระเจ้าสั่งให้ทำให้ แล้วเห็นว่านั่งคุยอยู่ในห้องได้สักพักหนึ่ง... อยู่ๆ คนของแม่ของชิพคนนั้นที่ได้รับคำสั่งให้ดูแลก็วิ่งหน้าซีดออกมาโวยวายว่าชิพหายไปแล้ว... เอาจนได้สิน่า อีริคถอนหายใจเฮือกใหญ่ คงต้องไปสอบคนของแม่ของชิพคนนั้นว่าบอกอะไรกับชิพ... ก็ไปเลยสิ! นี่... ได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า? ไลน์ถามขึ้นระหว่างที่เดินอยู่บนภูเขาสีฟ้า (?) พื้นที่ๆ มีแต่สีฟ้าเท่านั้น... ไม่ว่าหญ้าหรือพื้นดินก็เป็นสีฟ้า ข้าว่า... ข้าได้ยินเสียงเหมือนกับ... อืม... เทพส่งสารบินอย่างรวดเร็วเลยใช่มั้ยล่ะ? แล้วอยู่ๆ ก็หยุดลงแถวๆ บ้านของโมสาร์ท ข้าว่า... มันแปลกๆ ไลน์พูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย อืม... น่าจะเป็นเรื่องด่วนอะไรสักอย่าง... อ๊ะ จริงสิ ข้ามีสายข่าวที่อยู่ในโลกแห่งเทพอยู่ตนหนึ่ง ลองไปถามดูมั้ยล่ะ? ฟอกซ์ถามขึ้นมาทำให้ไลน์ต้องมองออกไปให้ไกลเพื่อตัดสินใจ อืม... ลองดูล่ะกัน? ไลน์พูดแล้วพึมพำหลังตัดสินใจ เผื่อ... จะรู้ข่าวเกี่ยวกับชิพด้วย ขอโทษที่มาบอกเรื่องสายเอาตอนนี้นะ เพราะพึ่งไปเกลี้ยกล่อมได้เอาเมื่อคืนตอนเจ้าหลับพอดีน่ะ เดี๋ยวคืนนี้มันก็จะมา แต่ว่าเจ้าอย่าตื่นนะ เพราะไอ้เทพนั่นมันกลัวเจ้า เออๆ ก็ได้ๆ คืนนี้จะนอนที่ไหนดีล่ะ? ไลน์ ถึงที่ไหนก็นอนมันที่นั่นแหละ ร่างสูงตอบอย่างไม่ยีหระ งั้นเหรอ... แต่ร่างโปร่งกลับถอนหายใจเล็กน้อย ข้าน่ะ อยากกลับไปมีชีวิตอยู่อย่างตอนที่อยู่กับชิพจังเลย คิดว่าข้าจะไม่อยากงั้นรึไง? ไลน์ย้อนถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะปกตินัก เหงื่อที่ปกติไม่มีกลับปรากฏออกมาบนหน้าหล่อเหลา ตั้งแต่เจ้านั่นจากไป... ข้าก็รู้สึกว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดเลย... นะ อืม... ฟอกซ์รับคำเบาๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งลงที่โคนต้นไม้ นอนนี่แหละ ไม่ไปไหนแล้ว คำพูดที่รู้สึกเบื่อหน่ายของอีกฝ่ายทำให้ไลน์นั่งลงตามไม่ไกลนักก่อนจะเหลือบมองหน้าของอีกฝ่ายอย่างไม่คิดจะพูดอะไร .......... ความเงียบโรยตัวลงช้าๆ โดยที่มีฟอกซ์มองหน้าไลน์และไลน์มองหน้าฟอกซ์เงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ ใบหน้าที่เคยแต่จะกวนประสาทเพื่อนกลับแปรเปลี่ยนเป็นยุ่งเหยิง กับใบหน้าที่เคยสุขุมนิ่งๆ กลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่กังวลจนน่าห่วง เลิกมองหน้าข้าสักทีเถอะ ฟอกซ์พูดขึ้นลอยๆ ทำให้ไลน์ต้องพูดสวนกลับไป เจ้าเองก็เลิกมองหน้าข้าได้แล้ว พอจบคำพูดทั้งสองตนก็ตวัดสายตาไปทางอื่นแทนที่จะเป็นใบหน้าของเพื่อนซี้ของตน ก่อนที่จะถอนหายใจหนักๆ ออกมาพร้อมกัน เฮ้อ~! เรือนร่างโปร่งนอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดตาในห้องสีขาว ทุกอย่างภายในห้องเป็นสีขาวล้วนโดยที่ไม่มีการปนเปื้อนจากสีอื่นแม้แต่น้อย ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยนะ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆ เลย ร่างสูงนั่งข้างๆ เตียงโดยที่มือหนาลูบหัวร่างบางเบาๆ โดยที่ไม่หวังให้ร่างโปร่งตรงหน้าต้องตื่น อีริคเหรอ... เสียงที่ติดจะหวานถูกส่งออกมาจากริมฝีปากของคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง แพขนตายาวค่อยๆ กระพริบปริบแล้วค่อยลืมช้าๆ ฉันทำให้ตื่นงั้นเหรอ? ร่างสูงถามอีกฝ่ายแล้วรีบถอนมือออกจากศีรษะของอีกฝ่าย อือ... ป่าวหรอก ลูบต่อสิ เสียงหวานติดจะอ้อนพร้อมกับจับมือหนาให้มาวางที่หน้าผากของตัวเอง ฉัน... คงต้องไปขอโทษพี่ชายใช่รึเปล่า... ร่างสูงรู้... ว่านี่ไม่ใช่การถามของอีกฝ่าย หากแต่เป็นเพียงการย้ำกับตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าตนนั้นทำแบบนั้นเป็นสิ่งที่ถูกที่สุด ไปกับฉันด้วยนะ อีริค... ----------------------- อยากจะร้องดังๆ ทำข้อสอบคณิตม่ายด้ายยยยยย~!! มาอัพแก้เครียดเรื่องสอบเฉยๆ ไม่มีอะไรมาก... เหอๆ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
| 
กลับไปหน้าหลักของบทความ
แจ้งเนื้อหาในตอนไม่เหมาะสม
ตอนก่อนหน้า |
] [ 
บันทึกเป็น Favorite ] [ 
PS. นิยายดีๆ
PS. คนโง่น่ะจะอวดฉลาด ส่วนคนฉลาดต็องแกล้งโง่ แต่บางโอกาสไม่ต้องแกล้งโง่ก็ได้
อีริคเป็นคน(สัตว์เทพ?)ที่ดีจัง
^__________^
PS. [MDD'] I LovE KH >///<
55555555 >.<
PS. Always Keep The Faith. รักจนไม่มีคำบรรยาย.
มาอัฟด้วยนะคร้าบฯฯฯฯฯฯฯฯฯฯ
กำลังสนุกมากฯเลย clookclick2@gmail.com
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 29 มีนาคม 2553 / 09:52
PS.