ความรักของ 5สาว ลาฟลอร่า

ลำดับตอนที่ #58 : พ่อแง่แม่งอน

ตอนที่ 55

~Yuri take~

พอฉันเปิดประตูเขัาไปในอีกห้องหนึ่งที่มีบรรยากาศน่ากลัว

มีต้นไม้ป่าไม้และตุ๊กตาห้อยหัว... น่ากลัวจังเหมือนหันมายิ้มให้เราด้วยนะ

อึ๋ยย ~ ขนลุกไม่ ๆ เราต้องตั้งสติปลอมเป็นผีให้เนียนที่สุดเพื่อทีมของเรา!!! ^[]^

ฉัน / เอาล่ะถ้าเราเอาเลือดมาทาตามตัวอย่างที่คุณทิวาบอกจะต้องน่ากลัวขึ้นมาแน่นอน

ฉันค่อยๆเอาเลือดปลอมที่ขอมาจากชมรมการแสดงแต้มลงตามแขนตามขา

และแต้มใส่หน้าของฉันให้ดูน่ากลัวสุด ๆ ฉันมั่นใจ

ที่เหลือก็ค่อยๆแอบรอคนที่จะเข้ามาก็เท่านั้น

....

..

.

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ฮ้าววว ~ ~ ทำไมไม่มีใครผ่านเข้ามาเลยน่ะ

อย่างนี้เราต้องเป็นตัวถ่วงของทีมแน่ๆเลย

ฉัน / ไม่ได้การแล้วเราต้องจู่โจมแล้วถ้าให้รออยู่ในนี้ต้องได้ขนมไม่ครบแน่ ๆ

เมื่อคิดดังนั้น...

ฉันจึงรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูซึ่งมีอยู่สองบาน

เอาเถอะห้องไหนก็ได้ฉันจึงเปิดประตูเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง...

แม้จะกลัวเจอทีมฝ่ายตรงข้ามก็เถอะน่ะ

แอ๊ดด ~ ~

ฉัน / น่ากลัวอีกแล้ว

ฉันค่อยๆก้าวขาเข้าไปอีกห้องด้วยความกล้าๆกลัว ๆ

บรรยากาศน่ากลัวกว่าอีกสองห้องที่แล้วอีกแหะ

แก๊บ...

ฉัน / สะ... เสียงอะไรน่ะ!!

ฉันหันไปหาต้นตอเสียงทันที...

แต่ก็ไม่พบอะไร... ยะ... อย่าบอกน่ะว่า... ผะ... ผีจริงอ่ะ!!!

ฉัน / ยะ... อย่าน่ะอย่ามาหลอกยูริเลยน่ะเจ้าค่ะยูริกลัวแล้ว > [] <

ฉันรีบมองหาประตูเพื่อออกไปจากห้องผีสิงนี่

...!!!

เจอแล้ว!! ฉันรีบวิ่งสุดฝีเท้าเพื่อให้ไปถึงทางออก

!!!

!!

!

ขณะที่ฉันกำลังวิ่ง

ทำไมประตูอีกฝั่งมันไกลเหลือเกินนนน > {} <

เสียงฝีเท้าของอะไรบางอย่างก็เข้าใกล้ตัวฉันเรื่อย ๆ

เรื่อย ๆ

ใกล้ถึงประตูแล้ววว!!

โคร้มมม

...

..

ฉัน / โอ้ย ๆ เจ็บจัง

ฉันร้องขึ้นด้วยความเจ็บจากการล้มเนื่องจากมีอะไรสักอย่างพุ่งมาใส่ฉัน

ในขณะที่ฉันยังไม่ลืมตา

ทุกอย่างเป็นสีดำเหมือนมีบางอย่างกำลังทับตัวฉันอยู่

?? / ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ...

เอ๊ะ เสียงนี่คุ้นๆเหมือนรู้จัก

?? / ... ยูริจัง

เมื่อฉันได้ยินชื่อนี้ก็รีบลืมตาขึ้น...

...

ดวงตาสีส้มที่เฉิดฉาย ทรงผมสีส้มร้อนแรง เครื่องแต่งกายเป็นชุดสีดำและมีเขี้ยวติดเหมือนแวมไพร์ และรอยยิ้มนี่ที่ยูริ...ชอบ .///////.

....

ฉัน/ คุณคริส!!!

 

 

~Riter take~

เมื่อยูริเห็นว่าคนที่ทับตัวตนอยู่คือคริสโตเฟอร์

ก็เรียกชื่อขึ้นด้วยความตกใจ และยังหน้าแดงเอาเป็นเอาตาย

ยูริ/ คุณคริส ลุกออกไปเดี๋ยวนี่เจ้าค่ะ 0////////0

ยูริพูดอย่างโมโหพร้อมอายหน้าแดงไปด้วย

คริส/ ซอรี่ น่ะยูริจัง 

คริสตอบพร้อมยิ้มอย่างหน้าชื่นตาบาน

ยูริ/ ทะ...ทำไมล่ะเจ้าค่ะ?＞﹏＜

ยูริเริ่มเปลี่ยนความโมโหกลายเป็นความอาย จนต้องเอามือมาปิดหน้า

คริส/ ก็ไอ....ชอบยูริจังแบบนี้ที่สุดเลยล่ะ

คริสพูดพลางเอามือของตนจับมือของยูริขึ้นมาบรรจงจูบลงบนฝ่ามือของยูริด้วยความอ่อนโยน

ยูริ/ คะ...คุณคริส!!! ●////////////////●

ยูริทำตัวไม่ถูกหน้าแดงร้อนผาว พยายามหันหน้าหนีคริสโตเฟอร์

แต่   คริสโตเฟอร์ก็จับคางของยูริมามองตัวเองเหมือนเดิมอย่างเบาๆ

คริส/ เอาล่ะคราวนี้จะจูบตรงไหนดีน้าาา~

คริสโตเฟอร์พูดพลางยิ้มอย่างสนุกสนาน

ยูริ/ 0/////////////0 ยะ...อย่าน่ะเจ้าค่ะ!!!

ยูริรีบสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น พยายามขัดขืนดิ้นสุดแรงแต่ ก็สู้แรงคริสโตเฟอร์ไม่ได้

หมับ!

คริสโตเฟอร์จับแขนทั้งสองข้างของยูริเลื่อนขึ้น และโน้มหน้าลงมาใกล้หน้ายูริเรื่อยๆจน  ปากเกือบจะจูบกัน!

ยูริ/ ยะ..หยุดเดี๋ยวนี่เจ้าค่ะ!!! 0//////////0

ยูริพยายามดิ้นแต่ ก็...

ยูริ/ อย่าเจ้าค่ะ!!!

ยูริร้องเสียงหลง ลับตาไปโดนอัตโนมัติ

....

..

.

 

คริส/ ฮ่าๆๆ

ยูริ/ เอ๋?

ยูริรีบลืมตาและลุกขึ้น มองดูคริสหัวเราะอย่างหัวทิ่มหัวตำอยู่บนพื้น

คริส/ ฮ่าๆๆ ยะ..ยูริจัง ฮ่าๆ ＞▽＜

คริสหัวเราะจนไม่ได้มองว่า ยูริโมโหเดือดสุดๆ

ยูริ/ คุณคริสเจ้าค่ะ!!! ˋ△ˊ

เสียงของยูริทำให้ คริสหยุดหัวเราะและยืนขึ้นตรงเหมือนกำลังเคารพธงชาติ

คริส/ คะ..ครับ

คริสโตเฟอร์ตอบอย่างทันใด

ยูริ/ ทำไมถึงแกล้งยูริอย่างนี้เจ้าค่ะ

ยูริพูดพร้อมใบหน้าที่แก้มงอนตุ๊บป๋อง

คริส/ โอ๋ๆ ไอซอรี่นะ ยูริจังไอล้อเล่น

คริสทำมือสะบัดไปมาเหมือนกำลังง้อยูริ

ยูริ/ ล้อเล่นด้วยการ ทะ...ทำแบบนี้หรือเจ้าค่ะ! ='///////′=

ยูริขมวดคิ้ว ด้วยใบหน้าที่ไม่เล่นด้วย แม้จะหน้าแดงที่เหมือนโกรธหรือเขินอายก็ไม่ทราบ

คริส/ อยู่นิ่งๆก่อน ยูริจัง

คริสโตเฟอร์เขยิบเข้าหาตัวยูริอย่างไม่ทันตั้งตัว

ยูริ/ 0/////0

คริสค่อยล้วงเข้าไปหยิบผ้าเช็ดน้าสีขาวที่มีตราโรงเรียนโนอาร์ปักอยู่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

คริส/ ซอรี่น่ะ ยูริจัง

คริสโตเฟอร์ขออนุญาติยูริก่อนจะนำผ้าขาวสะอาดไปเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดปลอมที่ติดอยู่ข้างแก้มเล็กน้อยของยูริ อย่างเบา ก่อนจะไล่ไปจนถึงแขน

คริส/ คงตั้งใจจะปลอมเป็นผีให้น่ากลัวด้วยการเอาเลือดปลอมมาป้ายตัวใช่มั้ยล่ะ? แต่ทำอย่างนี้มันสกปรกน่ะ ยูริจัง เดี๋ยวไอเช็ดออกให้เอง ^0^

คริสโตเฟอร์เช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดปลอมของยูริอยู่เล็กน้อย อย่างเบาๆ และค่อยๆไล่จไปถึงแขน คริสโตเฟอร์ยิ้มอย่างมีความสุข  แต่ ยูริกลับยังคงงอนตุ้บป๋องอยู่เหมือนเดิม

 คริส/ เอ้า! เสร็จแล้วล่ะ ยูริจัง^ ^

เมื่อคริสเงยหน้าขึ้นมามองยูริ ทั้งสบตากันเล็กน้อยก่อนที่ยูริจะหน้าแดงและหันหน้าหนี
คริส/ เฮ้ออ~ ยูริจัง
คริสโตเฟอร์ ถอนหายใจหาย
 

 

 

 

 

.....

คริสโตเฟอร์ เงียบไป

ก่อนจะค่อยๆคุกเข่าท่าขอแต่งงานต่อหน้ายูริ

ยูริยืนอึ้งอยู่นิ่งๆ

คริสโตเฟอร์ ค่อยจับมือของยูริขึ้นมา  

คริส/ ได้โปรดเถิด เจ้าหญิงของข้า โปรดอภัยให้ข้าที่ได้ล่วงเกินท่าน เจ้าหญิง......

คริสโตเฟอร์พูดด้วยสายตาจริงจังและอ่อนโยน ที่ยูริไม่เคยเห็นมาก่อน 

คริส/ ถ้าท่านให้อภัยข้า ข้าจะ.....

.....

...

คริส/ ให้การ์ดกัปตันอวกาศ c.l.o.c.kอันใหม่น่ะ  ยูริจัง＞▽＜

แป่วววว!

ยูริเปลี่ยนโหมดแทบไม่ทัน  

คริส/ ฮ่าๆ หายโกรธไอนะ ยูริจังงงงง ^0^

 คริสพูดด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มที่เหมือนเดิม

 

ยูริ/ ...เจ้าค่ะ 

ยูริตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย   และสีหน้าที่ไร้อารมณ์

 

หมับ....

ยูริเข้าสวมกอด โดยที่คริสโตเฟอร์ไม่ทันตั้งตัว

คริส/ ............ 0//////////////0 ยะ..ยูริจัง ทะ...ทำไมอยู่ๆ

คริสโตเฟอร์กระสับกระส่าย หน้าแดงก่ำ ตกใจพูดอะไรไม่ถูก

ยูริ/ ...........

ยูริยังคงเงียบนิ่งยืนกอดคริสโตเฟอร์โดยไม่เห็นสีหน้าว่าอารมณ์ไหน

แตกต่างกับคริสโตเฟอร์ที่เป็นฝ่ายเขินอาย หน้าร้อนผาว แดงก่ำ มือไม้ไปไม่ถูก

คริส/ >//////////< ยูริจัง พะ...พอเถอะ อะ..ไอ

...

..

ยูริ/ ฮ่าๆ

เสียงหัวเราะขำขันของยูริ  ก่อนจะคลายกอดลงและเดินไปที่หน้าประตูของอีก

คริส/ เอ๋?

คริสถึงกับงง

ยูริ/ ฮ่าๆ เอาคืนน่ะเจ้าค่ะ...

ยูริหัวเราะก่อนจะยกถุงใส่ขนมของคริสโตเฟอร์ขึ้นให้โชว์ดู

คริส/ อะ..เอาไปตอนไหนอ่ะ?

คริสถามด้วยความประหลาดใจ

ยูริ/ ก็ตอนที่คุณคริสเขินอยู่ไงเจ้าคะ  ซาโยนาระ(*ลาก่อน)เจ้าค่ะ

ยูริกล่าวร่ำลา ก่อนจะเปิดประตูวิ่งเข้าไปอีกห้องหนึ่ง

...

ทิ้งให้คริสโตเฟอร์นั่งอึ้งอยู่เดียวดาย

....สมน้ำหน้า....

 

 

จบ

ไม่สนุกขออภัย  

 

T H E M E
◈ B L & W H ◈