ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ความรักของ 5สาว ลาฟลอร่า

    ลำดับตอนที่ #67 : อากาศมันร้อน

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.05K
      44
      1 พ.ค. 61

    ตอนที่ 62

    Tiwa ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­♥Giyul

    ~Riter take~

    ทิวาเดินออกมาจากห้องภายในตึก ก็พบกับป่าที่อยู่ใกล้ๆชายหาด แต่ทิวากวาดสายตาไปรอบๆก็ไม่เจอเพื่อนของทั้งทิวาหรือกียุลรออยู่เลย

    อ้าว! แล้วพวกเพื่อนฉันหายไปไหนกันหมดล่ะพวกนักเรียนคนอื่นด้วย?”ทิวาหันไปถามเยจี

    คือพวกเขาอยู่ตรงเส้นชียน่ะครับ ตรงที่เราออกมามันออกมาทางด้านหลังของตึกมันเลยห่างจากเส้นชัยไปหน่อยนะครับแม่ทิวาเยจีอธิบายให้ทิวากับกียุลฟัง

    ทิวามองไปรอบๆเพื่อหาทางออกแต่เธอกลับไม่คุ้นกับป่าตรงนี้ถึงแม้เธอจะอยู่เกาะลาฟลอร่ามานานพอสมควรแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยเห็นหรือเข้ามาในป่าแห่งนี้เลย

    ฉันไม่ยักกะรู้จักป่าตรงนี้เลยแหะทิวาทำหน้าสงสัย

    ไม่เป็นไรนะครับแม่ทิวา ที่นี่เป็นป่าที่ค่อนข้างไกลจากที่ต่างๆและลึกเกือบท้ายของตัวเกาะ แต่ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีแผนที่ที่จะพาออกไปจากตรงนี้ไปเส้นชัย เพราะงั้นพ่อกียุลกับแม่ทิวาเดินตามผมมาเลยนะครับ^^”

    ทิวาหยักหน้าให้กียุล 

    แล้วทั้งคู่ทิวากับกียุลก็เดินตามเยจีที่เดินนำทางไปหาพวกเพื่อนๆของทั้งคู่รออยู่นั้นคือจุดเส้นชัยที่ตั้งอยู่กลางสวนสาธารณะของเกาะลาฟลอร่า


    ทั้งสามคนเดินตามกันไปอย่างเงียบๆ ได้ประมาณ 30นาที

    นี่เยจียังไม่ถึงอีกหรอ?”กียุลถามด้วยสีหน้าเหนื่อยเล็กน้อย

    อีก30นาทีก็น่าจะถึงแล้วนะครับเยจีหันมาตอบ

    นี่อย่าว่ากันเลยนะแต่ไอ้ชัดนี้มันเคลื่อนไหวยากชะมัดแถมยังอึดอั้นด้วยขอฉันเปลี่ยนชุดเป็นชุดข้างในที่ฉันใส่มาได้ไหมทิวาพูดพลางเกาะกิ่งไม้ข้างๆ หน้าทิวาก็เต็มไปด้วยเหงื่อไหลเต็มหน้า

    ได้ครับ งั้นแม่ทิวาเดินไปเปลี่ยนตรงน้ำตกตรงโน้นแล้วกันนะครับเยจีชี้ไปที่น้ำตกที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

    ทิวาพยักหน้าแล้วเดินไปที่น้ำตกตามที่เยจีบอก

    ทิวาเริ่มถอดเสื้อผ้าออกมา ซึ่งข้างในทิวาได้ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงวอร์มไว้เผื่อเกิดอะไรขึ้น

    ตอนที่ทิวากำลังถอดกระโปรงอยู่

    แกร็กๆ

    เสียงอะไรสักอย่างไม่ทาบได้อยู่ข้างหลังทิวา


    ทิวาตกใจแต่พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไร แะทิวาจึงตัดสินใจหันไป...

    วี่ๆๆ

    ค้างคาวฝูงใหญ่บินเข้าใส่ทิวา ส่งผลให้ทิวาต้องก้มตัวหลบแต่ดันสะดุดเท้าตัวเองทำให้ทิวาเซแล้วตกน้ำไป

    ซู่!!!

    เสียงตกน้ำดังไปถึงพวกกียุล

    ทำให้กียุลตกใจมากรีบวิ่งโดยไม่คิดชีวิตไปหาทิวาจนถึงเยวีให้วิ่งตามหลังมา

    ทิวาเป็นอะไรไหม?”กียุลวิ่งเข้ามาถามทิวาด้วยหน้าตาตกตื่น

    “….ไม่เป็นไรมากหรอกแฮะๆ แค่ฝูงค้างคาวบินใส่หน้าน่ะทิวาตอบยิ้มแห้งๆให้กียุลขณะที่อยู่ในน้ำ

    เอ๋ออออ……ฝูงค้างคาวหรอครับ?แปลกจังน้าาาเยจีพูดแทรกอยู่ใต้ต้นไม้ด้วยหน้าตายิ้มแย้มแปลกๆให้ทิวา

    ทิวาจึงจ้องมองเขม้งไปให้เยจี

    ยื่นมือมาสิกียุลพูดแล้วส่งมือให้ทิวาจับ

    ทิวาพยักหน้าตอบแล้วจับมือกียุลพยุงตัวเองขึ้นจากน้ำ

    กียุลเขินเล็กน้อยจากที่ได้จับมือทิวาแต่สายตาดันไปมองเห็นเสื้อทิวาที่เป็นสีขาวเมื่อโดนน้ำทำให้มันแนบเนื้อแล้วกียุลดันเห็นเสื้อในของทิวาที่เป็นสีขาว 

    ทำให้กียุลแทบจะเลือดกำเดาไหลแล้วกียุลรู้สึกได้ว่าตัวเขาหน้าแดงจนถึงตอนนี้เขารู้เลยว่าหน้าเขาคงแดงเป็นลูกมะเขือเทศ แต่เมื่อสติมาและโชคดีที่ทิวายังไม่รู้ตัวเมื่อทิวาเท้าทิวาพ้นน้ำกียุลรีบถอดเสื้อแจ๊คเก็ตสีดำของเขาออกแล้วนำมาห่มให้ทิวา

    เอ๊ะ?”ทิวาที่ไม่รู้เรื่องอะไรตกใจและแปลกใจกับการกระทำของกียุล

    ห่มไว้....เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกยัยลิงกียุลพูดแล้วหันไปทางอื่นหน้าของกียุลแดงลงเล็กน้อยแต่ทิวาก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรอยู่ 

    ใจดีแปลกๆนะนายตี๋ทิวาพูดพร้อมยิ้มอย่างแจ่มใส แล้วพยามยามจะเดินไปข้างหน้า แต่..

    โอ้ย!”ทิวาร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดจากข้อเท้าที่บวมแดงขึ้นจากการสะดุดขาตัวเอง

    อ๊ะ! แม่ทิวาขาบวมนี่ครับเยจีชี้ไปให้กียุลดู

    นี่ไปสะดุดขาตัวเองใช่มั้ย?”ก้มตัวลงจับที่เท้าของทิวา แล้วเงยหน้าขึ้นถามทิวา ทิวาก็พยักหน้าตอบว่าใช่

    เฮ้อ~ ช่วยไม่ได้น้ากียุลหันหลังแล้วก้มตัวลงทำท่าให้ทิวามาขี่หลัง

    นี่ไม่เป็นไรหรอกน่าตาตี๋ แค่นี้เองสบายมากทิวาพูดพลางสะบัดขาให้ดูพร้อมยิ้มร่าเริง

    อย่ามาทำเป็นเก่งเลยน่า ขึ้นมาได้แล้วจะได้ไปหาคนอื่นๆสักทีกียุลพูดให้เหตุผล

    ทิวาจึงยอมขึ้นขี่หลังกียุล 

    งั้นเราไปต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมถือเสื้อผ้าไปให้นะครับเยจีถือเสื้อผ้าของทิวาแล้ววิ่งเยาะๆนำทางกียุลไปเส้นชัยเช่นเดิม


    ขณะกียุลกำลังแบกทิวาอยู่ก็คิดในใจว่าตัวยัยนี่เบากว่าที่คิดแหะแถมมีกลิ่นหอมออกมาด้วย

    ขอบใจนะทิวาพูดด้วยเสียงเบาๆ แต่ก็ทำให้กียุลสะดุ้งได้

    ห๊ะ? เธอพูดขอบใจฉันหรอ?”กียุลถามกวนประสาท

    หูหนวกรึไงเล่าทิวาพูดคล้ายว่า งอนนิดๆ

    นี่… ”กียุลพูดขึ้นแล้วก้มหน้าหลบทิวา แต่ทิวาสังเกตได้ว่าหูของกียุลแดงก่ำ

    อะไรหรอ?”ทิวาตอบ

    “……..เปล่าไม่มีอะไรหรอกกียุลพูดแล้วสะบัดหัวไปมาแล้วก็ยกตัวทิวาเพื่อเปลี่ยนมือเล็กน้อยแล้วเดินไวขึ้นทำให้ทิวาก็งงและตกใจไปด้วย

    อะไรของนายเนี่ย???”ทิวาถามด้วยความไม่เข้าใจในหลายอย่างที่กียุลทำ



    ..

    .

    ถึงแล้วครับบบเยจีตะโกนบอกทิวากียุล

    เยจีสิ้นเสียง พวกนักเรียนทุกคนก็เริ่มวิ่งเข้ามาหาทิวากียุลอย่างคับคั่ง แล้วเมื่อทิวากียุลหันไปมองเยจี เขาก็ไม่อยู่แล้ว


    คุณทิวาเจ้าคะ!!!!!”เสียงของยูริที่กำลังวิ่งเข้ามาหาทิวาพร้อมกับพวกเพื่อนทิวากับกียุล

    ยูริ!!!! ทุกคน!!!!”ทิวาตะโกนตอบพร้อมโบกมือเพื่อนๆ

    อาทิวา ทำไมลื้ออยู่ในสภาพนี้ล่ะน่อเหมยฮัวชี้ไปที่เท้าที่บวมเป้งของทิวา

    แหะๆ พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยแต่ช่างมันเถอะทิวาตอบยิ้งแห้งๆ

    ซุ่มซ่ามจริงๆนะยัยลิงกังนาซิสซ่าพูดขึ้น

    นี่ยัยกิงก่า....”ทิวายังไม่ทันพูดเสร็จก็มีเสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับผอ.ของโรงเรียนโนอาร์ปรากฏการณ์ตัวขึ้นในเรือเหาะของโรงเรียนลาฟลอร่า

    เอาละครับในเมื่อสมาชิกของทีมแต่ละทีมครบแล้วแล้วจะประกาศผลของการแข่งขันครั้งนี้แล้วน้าา นั่นคือ     ทีมโรงเรียนเจ้าชายโนอาร์ครับบบบบบบ สำหรับหัวข้อครั้งหน้าเราจะมาประกาศเมื่อก็ขอให้เตรียมตัวรอดูนะครับบผม หลังจากนี้ขอให้ทุกคนไปพักผ่อนได้ ลาก่อนนนนสิ้นเสียงผอ.โรงเรียนโนอาร์ก็หายไป ทำให้นักเรียนที่อยู่ตรงจุกของพวกกียุลทั้งหมดก็เริ่มจางหายไปทำกิจกรรมของตัวเอง

    แล้วทั้งคู่ออกมาจากห้องมืดได้ยังไงครับ? กียุลนายนำทางมาหรอ?”อเล็กเซถามสีหน้าสงสัย

    เปล่าหรอก เยจีมาช่วยนำทางน่ะกียุลตอบพร้อมกวาดสายตาหาเยจีแต่ก็ไม่เจอ

    ยังไงก็เถอะ พาคุณทิวาไปหาครูห้องพยายามก่อนดีกว่านะขอรับฮอรัลเสนอ

    นั้นสินะ ไม่งั้นคงบวมขึ้นเรื่อยๆแน่โรซารี่พูดขึ้น

    กียุลกำลังเดินไปที่ห้องพยายาม แต่ยูริมาขวางไว้ก่อน

    คุณกียุลไปพักเถอะเจ้าค่ะยูริพูดกับกียุล

    นั้นสิน่ะกียุล นายน่าจะเหนื่อยแล้วที่เหลือให้พวกฉันจัดการเองแหละกันนะโรซารี่พูดแทรกขึ้นมา

    กียุลจึงจำใจวางทิวาลงแล้วปล่อยให้เหมยฮัวและโรซารี่พยุงทิวาเดินไปห้องพยายามพร้อมนาซิสซ่ากับยูริที่เดินตามไปด้วยกันปล่อยให้พวกกียุลยืนคุยกันไป. แต่สายตากียุลก็ยังมองไปแต่ทิวาที่ค่อยๆเดินไป 

    ขณะที่กียุลกำลังมองตามทิวาอยู่ ทิวาก็ก็หันหน้ามาแล้วยิ้มแฉ่งให้กียุล

    มันเหมือนกับมีปืนมายิงกลางใจของกียุล ดาเมจของทิวานั้นทำให้กียุลต้องจับที่อกข้างซ้ายของตัวเองเพราะมันเต้นตึกตักดังมาก แล้วแน่นอนหน้าเขาแดงก่ำเหมือนโดนสีแดงสาดใส่หน้า 

    เอ๋? กียุลเป็นอะไรไปอากาศร้อนหรอ?”คริสโตเฟอร์สะกิดแขนกียุล

    “-///////////////////////- อืมใช่กียุลตอบแถไปส่งๆ



    เหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลล้วนไม่รอดสายตาของเด็กน้อยเยจีที่อยู่ใต้ต้นไม้ที่ห่างไปจากทุกคนไม่ไกลมากแล้วยิ้มหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ ทุกเหตุการ์เยจีไม่เคยตกใจหรือแสดงอาการอะไรอื่นๆที่เป็นความรู้สึกที่แท้จริง นอกจากสีหน้ายิ้มหัวเราะมีเล่ห์นัยที่แสดงออกมาลับหลังทุกคน แต่มีแค่ทิวาที่ได้เห็นแล้วยังคงสงสัยในใจซึ่งก็ทำให้เยจีสนใจในตัวทิวามากขึ้นเรื่อยๆ



    โปรดติดตามตอนต่อไป


    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×