คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #67 : อากาศมันร้อน
ตอนที่ 62
Tiwa ♥Giyul
~Riter take~
ทิวาเดินออกมาจากห้องภายในตึก ก็พบกับป่าที่อยู่ใกล้ๆชายหาด แต่ทิวากวาดสายตาไปรอบๆก็ไม่เจอเพื่อนของทั้งทิวาหรือกียุลรออยู่เลย
“อ้าว! แล้วพวกเพื่อนฉันหายไปไหนกันหมดล่ะพวกนักเรียนคนอื่นด้วย?”ทิวาหันไปถามเยจี
“คือพวกเขาอยู่ตรงเส้นชียน่ะครับ ตรงที่เราออกมามันออกมาทางด้านหลังของตึกมันเลยห่างจากเส้นชัยไปหน่อยนะครับแม่ทิวา”เยจีอธิบายให้ทิวากับกียุลฟัง
ทิวามองไปรอบๆเพื่อหาทางออกแต่เธอกลับไม่คุ้นกับป่าตรงนี้ถึงแม้เธอจะอยู่เกาะลาฟลอร่ามานานพอสมควรแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยเห็นหรือเข้ามาในป่าแห่งนี้เลย
“ฉันไม่ยักกะรู้จักป่าตรงนี้เลยแหะ”ทิวาทำหน้าสงสัย
“ไม่เป็นไรนะครับแม่ทิวา ที่นี่เป็นป่าที่ค่อนข้างไกลจากที่ต่างๆและลึกเกือบท้ายของตัวเกาะ แต่ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีแผนที่ที่จะพาออกไปจากตรงนี้ไปเส้นชัย เพราะงั้นพ่อกียุลกับแม่ทิวาเดินตามผมมาเลยนะครับ^^”
ทิวาหยักหน้าให้กียุล
แล้วทั้งคู่ทิวากับกียุลก็เดินตามเยจีที่เดินนำทางไปหาพวกเพื่อนๆของทั้งคู่รออยู่นั้นคือจุดเส้นชัยที่ตั้งอยู่กลางสวนสาธารณะของเกาะลาฟลอร่า
ทั้งสามคนเดินตามกันไปอย่างเงียบๆ ได้ประมาณ 30นาที
“นี่เยจียังไม่ถึงอีกหรอ?”กียุลถามด้วยสีหน้าเหนื่อยเล็กน้อย
“อีก30นาทีก็น่าจะถึงแล้วนะครับ”เยจีหันมาตอบ
“นี่…อย่าว่ากันเลยนะแต่ไอ้ชัดนี้มันเคลื่อนไหวยากชะมัดแถมยังอึดอั้นด้วยขอฉันเปลี่ยนชุดเป็นชุดข้างในที่ฉันใส่มาได้ไหม”ทิวาพูดพลางเกาะกิ่งไม้ข้างๆ หน้าทิวาก็เต็มไปด้วยเหงื่อไหลเต็มหน้า
“ได้ครับ งั้นแม่ทิวาเดินไปเปลี่ยนตรงน้ำตกตรงโน้นแล้วกันนะครับ”เยจีชี้ไปที่น้ำตกที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก
ทิวาพยักหน้าแล้วเดินไปที่น้ำตกตามที่เยจีบอก
ทิวาเริ่มถอดเสื้อผ้าออกมา ซึ่งข้างในทิวาได้ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงวอร์มไว้เผื่อเกิดอะไรขึ้น
ตอนที่ทิวากำลังถอดกระโปรงอยู่
แกร็กๆ
เสียงอะไรสักอย่างไม่ทาบได้อยู่ข้างหลังทิวา
ทิวาตกใจแต่พยายามคิดปลอบใจตัวเองว่าไม่มีอะไร แะทิวาจึงตัดสินใจหันไป...
…
วี่ๆๆ
ค้างคาวฝูงใหญ่บินเข้าใส่ทิวา ส่งผลให้ทิวาต้องก้มตัวหลบแต่ดันสะดุดเท้าตัวเองทำให้ทิวาเซแล้วตกน้ำไป
ซู่!!!
เสียงตกน้ำดังไปถึงพวกกียุล
ทำให้กียุลตกใจมากรีบวิ่งโดยไม่คิดชีวิตไปหาทิวาจนถึงเยวีให้วิ่งตามหลังมา
“ทิวาเป็นอะไรไหม?”กียุลวิ่งเข้ามาถามทิวาด้วยหน้าตาตกตื่น
“….ไม่เป็นไรมากหรอกแฮะๆ แค่ฝูงค้างคาวบินใส่หน้าน่ะ”ทิวาตอบยิ้มแห้งๆให้กียุลขณะที่อยู่ในน้ำ
“เอ๋ออออ……ฝูงค้างคาวหรอครับ?แปลกจังน้าาา”เยจีพูดแทรกอยู่ใต้ต้นไม้ด้วยหน้าตายิ้มแย้มแปลกๆให้ทิวา
ทิวาจึงจ้องมองเขม้งไปให้เยจี
“ยื่นมือมาสิ”กียุลพูดแล้วส่งมือให้ทิวาจับ
ทิวาพยักหน้าตอบแล้วจับมือกียุลพยุงตัวเองขึ้นจากน้ำ
กียุลเขินเล็กน้อยจากที่ได้จับมือทิวาแต่สายตาดันไปมองเห็นเสื้อทิวาที่เป็นสีขาวเมื่อโดนน้ำทำให้มันแนบเนื้อแล้วกียุลดันเห็นเสื้อในของทิวาที่เป็นสีขาว
ทำให้กียุลแทบจะเลือดกำเดาไหลแล้วกียุลรู้สึกได้ว่าตัวเขาหน้าแดงจนถึงตอนนี้เขารู้เลยว่าหน้าเขาคงแดงเป็นลูกมะเขือเทศ แต่เมื่อสติมาและโชคดีที่ทิวายังไม่รู้ตัวเมื่อทิวาเท้าทิวาพ้นน้ำกียุลรีบถอดเสื้อแจ๊คเก็ตสีดำของเขาออกแล้วนำมาห่มให้ทิวา
“เอ๊ะ?”ทิวาที่ไม่รู้เรื่องอะไรตกใจและแปลกใจกับการกระทำของกียุล
“ห่มไว้....เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกยัยลิง”กียุลพูดแล้วหันไปทางอื่นหน้าของกียุลแดงลงเล็กน้อยแต่ทิวาก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรอยู่
“ใจดีแปลกๆนะนายตี๋”ทิวาพูดพร้อมยิ้มอย่างแจ่มใส แล้วพยามยามจะเดินไปข้างหน้า แต่..
“โอ้ย!”ทิวาร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดจากข้อเท้าที่บวมแดงขึ้นจากการสะดุดขาตัวเอง
“อ๊ะ! แม่ทิวาขาบวมนี่ครับ”เยจีชี้ไปให้กียุลดู
“นี่ไปสะดุดขาตัวเองใช่มั้ย?”ก้มตัวลงจับที่เท้าของทิวา แล้วเงยหน้าขึ้นถามทิวา ทิวาก็พยักหน้าตอบว่าใช่
“เฮ้อ~ ช่วยไม่ได้น้า”กียุลหันหลังแล้วก้มตัวลงทำท่าให้ทิวามาขี่หลัง
“นี่ไม่เป็นไรหรอกน่าตาตี๋ แค่นี้เองสบายมาก”ทิวาพูดพลางสะบัดขาให้ดูพร้อมยิ้มร่าเริง
“อย่ามาทำเป็นเก่งเลยน่า ขึ้นมาได้แล้วจะได้ไปหาคนอื่นๆสักที”กียุลพูดให้เหตุผล
ทิวาจึงยอมขึ้นขี่หลังกียุล
“งั้นเราไปต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมถือเสื้อผ้าไปให้นะครับ”เยจีถือเสื้อผ้าของทิวาแล้ววิ่งเยาะๆนำทางกียุลไปเส้นชัยเช่นเดิม
ขณะกียุลกำลังแบกทิวาอยู่ก็คิดในใจว่า “ตัวยัยนี่เบากว่าที่คิดแหะแถมมีกลิ่นหอมออกมาด้วย”
“ขอบใจนะ”ทิวาพูดด้วยเสียงเบาๆ แต่ก็ทำให้กียุลสะดุ้งได้
“ห๊ะ? เธอพูดขอบใจฉันหรอ?”กียุลถามกวนประสาท
“หูหนวกรึไงเล่า”ทิวาพูดคล้ายว่า งอนนิดๆ
“นี่… ”กียุลพูดขึ้นแล้วก้มหน้าหลบทิวา แต่ทิวาสังเกตได้ว่าหูของกียุลแดงก่ำ
“อะไรหรอ?”ทิวาตอบ
“……..เปล่า…ไม่มีอะไรหรอก”กียุลพูดแล้วสะบัดหัวไปมาแล้วก็ยกตัวทิวาเพื่อเปลี่ยนมือเล็กน้อยแล้วเดินไวขึ้นทำให้ทิวาก็งงและตกใจไปด้วย
“อะไรของนายเนี่ย???”ทิวาถามด้วยความไม่เข้าใจในหลายอย่างที่กียุลทำ
…
..
.
“ถึงแล้วครับบบ”เยจีตะโกนบอกทิวากียุล
เยจีสิ้นเสียง พวกนักเรียนทุกคนก็เริ่มวิ่งเข้ามาหาทิวากียุลอย่างคับคั่ง แล้วเมื่อทิวากียุลหันไปมองเยจี เขาก็ไม่อยู่แล้ว
“คุณทิวาเจ้าคะ!!!!!”เสียงของยูริที่กำลังวิ่งเข้ามาหาทิวาพร้อมกับพวกเพื่อนทิวากับกียุล
“ยูริ!!!! ทุกคน!!!!”ทิวาตะโกนตอบพร้อมโบกมือเพื่อนๆ
“อาทิวา ทำไมลื้ออยู่ในสภาพนี้ล่ะน่อ”เหมยฮัวชี้ไปที่เท้าที่บวมเป้งของทิวา
“แหะๆ พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยแต่ช่างมันเถอะ”ทิวาตอบยิ้งแห้งๆ
“ซุ่มซ่ามจริงๆนะยัยลิงกัง”นาซิสซ่าพูดขึ้น
“นี่ยัยกิงก่า....”ทิวายังไม่ทันพูดเสร็จก็มีเสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับผอ.ของโรงเรียนโนอาร์ปรากฏการณ์ตัวขึ้นในเรือเหาะของโรงเรียนลาฟลอร่า
“เอาละครับในเมื่อสมาชิกของทีมแต่ละทีมครบแล้วแล้วจะประกาศผลของการแข่งขันครั้งนี้แล้วน้าา นั่นคือ ทีมโรงเรียนเจ้าชายโนอาร์ครับบบบบบบ สำหรับหัวข้อครั้งหน้าเราจะมาประกาศเมื่อก็ขอให้เตรียมตัวรอดูนะครับบผม หลังจากนี้ขอให้ทุกคนไปพักผ่อนได้ ลาก่อนนนน”สิ้นเสียงผอ.โรงเรียนโนอาร์ก็หายไป ทำให้นักเรียนที่อยู่ตรงจุกของพวกกียุลทั้งหมดก็เริ่มจางหายไปทำกิจกรรมของตัวเอง
“แล้วทั้งคู่ออกมาจากห้องมืดได้ยังไงครับ? กียุลนายนำทางมาหรอ?”อเล็กเซถามสีหน้าสงสัย
“เปล่าหรอก เยจีมาช่วยนำทางน่ะ”กียุลตอบพร้อมกวาดสายตาหาเยจีแต่ก็ไม่เจอ
“ยังไงก็เถอะ พาคุณทิวาไปหาครูห้องพยายามก่อนดีกว่านะขอรับ”ฮอรัลเสนอ
“นั้นสินะ ไม่งั้นคงบวมขึ้นเรื่อยๆแน่”โรซารี่พูดขึ้น
กียุลกำลังเดินไปที่ห้องพยายาม แต่ยูริมาขวางไว้ก่อน
“คุณกียุลไปพักเถอะเจ้าค่ะ”ยูริพูดกับกียุล
“นั้นสิน่ะกียุล นายน่าจะเหนื่อยแล้วที่เหลือให้พวกฉันจัดการเองแหละกันนะ”โรซารี่พูดแทรกขึ้นมา
กียุลจึงจำใจวางทิวาลงแล้วปล่อยให้เหมยฮัวและโรซารี่พยุงทิวาเดินไปห้องพยายามพร้อมนาซิสซ่ากับยูริที่เดินตามไปด้วยกันปล่อยให้พวกกียุลยืนคุยกันไป. แต่สายตากียุลก็ยังมองไปแต่ทิวาที่ค่อยๆเดินไป
ขณะที่กียุลกำลังมองตามทิวาอยู่ ทิวาก็ก็หันหน้ามาแล้วยิ้มแฉ่งให้กียุล
มันเหมือนกับมีปืนมายิงกลางใจของกียุล ดาเมจของทิวานั้นทำให้กียุลต้องจับที่อกข้างซ้ายของตัวเองเพราะมันเต้นตึกตักดังมาก แล้วแน่นอนหน้าเขาแดงก่ำเหมือนโดนสีแดงสาดใส่หน้า
“เอ๋? กียุลเป็นอะไรไปอากาศร้อนหรอ?”คริสโตเฟอร์สะกิดแขนกียุล
“-///////////////////////- อืมใช่”กียุลตอบแถไปส่งๆ
เหตุการณ์ทั้งหมดทั้งมวลล้วนไม่รอดสายตาของเด็กน้อยเยจีที่อยู่ใต้ต้นไม้ที่ห่างไปจากทุกคนไม่ไกลมากแล้วยิ้มหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ ทุกเหตุการ์เยจีไม่เคยตกใจหรือแสดงอาการอะไรอื่นๆที่เป็นความรู้สึกที่แท้จริง นอกจากสีหน้ายิ้มหัวเราะมีเล่ห์นัยที่แสดงออกมาลับหลังทุกคน แต่มีแค่ทิวาที่ได้เห็นแล้วยังคงสงสัยในใจซึ่งก็ทำให้เยจีสนใจในตัวทิวามากขึ้นเรื่อยๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น