พันธะรักกลางไฟแค้น

'เราหย่ากันเถอะ'

ประโยคสั้นๆ ที่เขียนด้วยลายมือหวัดแกมบรรจงบนกระดาษใบเล็กๆ เป็นดั่งคมมีดที่กรีดกลางใจ การบูรทิ้งน้ำหนักลงนั่งรูดแผ่นหลังไปกับขอบตู้หนังสือ มือข้างหนึ่งกำกระดาษใบเล็กจนยับย่น ส่วนมืออีกข้างกำที่ตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้แน่น...

นี่มันเรื่องอะไร?

เธอกำลังจะบอกข่าวดีกับเขา

เธอกำลังจะมีลูกซึ่งเป็นสายเลือดของเขา

แต่...

สิ่งที่เขาทำก่อนจะได้ยินข่าวดีก็คือการปักมีดลงกลางดวงใจแล้วกดคมเพื่อชำแหละหัวใจดวงน้อยออกเป็นชิ้นๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเฝ้าประคบประหงม ทะนุถนอมเธอราวไข่ในหิน คอยเดินตามเธอต้อยๆ เพื่อปกป้องดูแล และกอดเธอแนบแน่นในทุกค่ำคืนที่แสนหฤหรรษ์ แล้วนี่อะไร?

การบูรคว้าโทรศัพท์มือถือได้ก็รีบกดโทร.ออกหาสามีผู้เป็นที่รัก และสิ่งที่ได้กลับมา

"ตามนั้นนะเอ๋ย อย่าทำตัวเหมือนเด็กพูดไม่รู้เรื่องตอนนี้ พี่เคลียร์ทุกอย่างแล้ว"

"คะ...เคลียร์? พี่รุจขอหย่าขาดจากเอ๋ยด้วยเรื่องอะไรหรือคะ"

"ก็ไม่เห็นต้องแกล้งโง่เลยนี่นา พี่เบื่อที่จะต้องอยู่กับเอ๋ยแค่นั้น"

"พี่รุจแค่เบื่อหรือคะ ฮึกๆ เบื่อขนาดต้องขอหย่าเลยหรือคะ ฮึก...ฮือ"

"พอเถอะ พี่ไม่อยากได้ยินเสียงเอ๋ยอีก เซ็นใบหย่าซะ พี่จะได้เป็นอิสระจากพันธนาการบ้าๆ นี่ซะที อ้อ...แล้วไม่ต้องโทร.มาหาพี่อีกนะ"

การบูรจรดปลายปากกาด้วยมืออันสั่นเทา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ารินอาบสองแก้ม ในเมื่อเขาไม่ต้องการจะร่ำร้องขอความรักที่ไม่มีจริงอยู่ทำไม เธอจะไปจากชีวิตพร้อมกับเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาที่อยู่ในท้อง และจะไม่มีวันเหลียวกลับมามองหาผู้ชายที่ชื่อรติรุจ มหาสกุล อาเธอร์ อีกเลย 

---------------

"เอ๋ย..." เขาเรียกทันทีเมื่อเห็นเธอ ผู้หญิงที่ยังอยู่ในความทรงจำทั้งยามหลับและยามตื่น และมันจะเป็นเช่นนั้นจนกว่าเขาจะตามหาเธอเจอ

"เอ๋ย!! เดี๋ยวสิเอ๋ย" รติรุจดึงต้นแขนกลมกลึงของเธออย่างแรงจนเกือบเป็น กระชาก เธออยู่ในชุดคลุมท้องลายดอกไม้น่ารัก แม้ว่าท้องของเธอจะไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็ยังเห็นชัดว่าเธอท้อง
"ขอโทษนะคะ คุณคงทักคนผิดแล้วล่ะค่ะ"

"ไม่...ไม่ผิดแน่ๆ พี่จำเอ๋ยได้ ต่อให้หลับตาได้แค่สัมผัสก็จำได้"

เธอแค่นยิ้ม แววตาคู่นั้นไม่มีแววเสียใจจนเขาเกือบคิดไปว่าเธอไม่ใช่อดีตภรรยาของเขา

"คุณสติดีหรือเปล่าคะ อย่าเที่ยวไปทักใครมั่วซั่วแบบนี้อีกนะคะ ระวังจะถูกสามีเขาเล่นงานเอา"

"แล้วสามีเอ๋ยล่ะอยู่ไหน ถ้ามีจริงก็เอามายืนยันหน่อยสิ"

"คุณท่าจะสติไม่ดีจริงๆ ด้วย ลองไปให้หมอเช็กอาการทางสมองหน่อยก็ดีนะคะ ฉันท้องโย้ขนาดนี้คงไม่ใช่คนที่คุณเอ่ยถึงแน่"

นั่นสิ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ท้องนี่!!!

รติรุจ มหาสกุล อาเธอร์

เขาคือมหาเศรษฐีหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษ วัย 30 ปีแต่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่ลอสแองเจลลิสเสียเป็นส่วนใหญ่ ที่นั่นเขาได้รู้จักศิลป์เด็กหนุ่มที่บังเอิญช่วยชีวิตเขาไว้จากยาจกกระหายเงิน ก่อเกิดสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น และเมื่อน้องชายร่วมสาบานของเขาตาย รติรุจจึงเดินหน้าทวงความแค้นครั้งนี้ให้สาสม

การบูร เบญจากิจ

อายุ 23 ปีเธอคือทายาทคนโตของตระกูล ที่ต้องแบกภาระอันหนักอึ้งไว้บนบ่า แต่เมื่อบิดามาด่วนจากไป ท่านก็ยังฝากฝังเธอไว้กับเขา ชายหนุ่มลูกครึ่งที่เธอแอบหลงรักมานานหลายปี เส้นทางที่คิดว่าโรยด้วยกลีบกุหลาบกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิด

 

เด็กหญิงแก้วกุสุมา มหาสกุล อาเธอร์

เด็กน้อยโซ่ทองคล้องใจ เธอเกิดมาพร้อมกับความผิดหวัง แต่เธอคือความรักที่อยู่ในทุกอณูความรู้สึกของพ่อกับแม่

***** เรื่องนี้ผ่านการพิจารณากับสนพ.กานต์นิยาย*****

ห้าม!!! มิให้ผู้ใดทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้ ตามพ.ร.บ.คุ้มครองลิขสิทธิ์ ปี 2537

***ลิขสิทธิ์เป็นของมณีน้ำเพชรแต่เพียงผู้เดียว***

9 พ.ค. 2560