คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : [EP.19] พี่ปาร์ควิศวะ ❤️
-อนที่19-
ในที่สุวันนี้็มาถึ
SkyN
วันนี้านัที่ห้าื่อัใลารุโล อนนี้นเริ่มมาันเยอะแล้ว
ส่วนนายแบบนาแบบ็เรียมัวและแ่ัวอยู่ในห้อ่อน เพราะเวลามีอีเยอะ
แบฮยอนนั่แ่หน้าอยู่โยมีานยอลนั่อยู่้าๆ
แ่ิหรอว่าแบฮยอนะสนใ ็ไม่นะ...
“น้อแบฮยอนนี่น่ารััเลย่ะ มีแฟนยัเนี่ย” พี่ที่ำลัรีอาย*** ให้แบฮยอนยิ้มเิลเพราะเ็นนี้มันน่าฟัะริๆ
“ยัไม่มีรับ” แบฮยอนอมยิ้มปนำเพราะนสวยหน้าแผิปริ
“ยัไม่มีพี่ีบไ้ไหม?” พี่นสวยพูแวเล่นๆ
เพล้!!
วับ!
ทุนหันไปมอเสียแ้วน้ำที่เพิ่หล่นาโ๊ะที่แบฮยอนนั่อยู่
ะฝีมือใรล่ะ านยอลไ
“โทษทีรับ มือระุ”
“ว๊ายายแล้ว!
เี๋ยวเ๊เ็บให้เอ่ะน้อานยอล” เ๊สาวประเภทสอนหนึ่วิ่มาแ่ไหนไม่รู้
มารีบเ็บเศษแ้วไปในทันที อนแรานยอลำลัะ้มลเ็บแ่พี่เาห้ามไว้
เลยนั่แ่หน้า่อ ายอลหันไปมอแบฮยอนับพี่นนั้นแล้วระุยิ้มมุมปา
อ๋อ..แบฮยอนรู้ละว่าทำประเา
แล้วทำไมแบฮยอนถึ้อิว่า้อเป็นเาล่ะวะ??
ไอ้บ๊อเอ้ย!
“เป็นอะไรมารึเปล่าะานยอล”พี่นที่แ่หน้าให้แบฮยอนหนไปาม้วยวามเป็นห่ว
“ไม่รับ สสัยมืออยาบนเลยระุแรไปหน่อย”
“อุย......” พี่นนั้นหน้าหวอไปทันที านยอลูโหริๆ พี่อบาย..
“เสียมารยาทน่ะานยอล”
“ไม่ไ้เอ่ยื่อพี่เานิ ริไหมรับ?” หันไปถามพี่นนั้น
“อะ เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ่ะน้อแบฮยอนพี่ว่าแ่หน้า่อเถอะนะ”
พี่นนั้นยิ้มแหยๆแบฮยอนเลยหันไปแ่หน้า่อ านยอล็เ่นัน
ใ้เวลาไม่นานทัู้่็เรียมัวเสร็แล้ว
เหลือแ่รอเสสิ้ามาอบรมนิหน่อย
ส่วนอี้ฟาน็มาถึแล้วำลัไปพูุยับทีมานอยู่
เพราะอนนี้นั่าว็เริ่มมาันเยอะแยะไปหม
ือแบบานยอล็ไม่่อยอบานแบบนี้เท่าไหร่นะ แสเยอะบาที้อหร่ามอ
“เป็นไเ็ๆ ื่นเ้นันมั้ย?”
เสสิ้าที่เินมาแ่ไหนไม่รู้เ้ามาทัทายสอนที่นั่หัน้าไปนละ้าน
แบฮยอน็แ่ยิ้มเล็น้อยแล้วอบนิๆ
“นิหน่อยฮะ”
“านยอลล่ะเป็นไ?”
“นิหน่อยพี่”
“อ้อ พี่ลืมบอไป อย่าลืมอนหมุนนะ” เสสิ้าหันไปมอรอบๆัว้วยสายาวอแว่อนะ้มลมาระิบระหว่าลาอแบฮยอนและานยอล
“สบาัน้วยเพราะพี่แอบไ้ยินมาว่า เ้าอราวัลน่ะเป็นสาววาย!”
“หา!
สาววายหรอฮะ?”
“............”
“ใ่้ะ านนี้อยาไ้ราวัล เอาแบบอรัฟัเหวี่ยันไปเลยยิ่ี! พี่รับรอ!”
แบฮยอนลืนน้ำลายอึให่ ใระไปล้าล่ะ
เินแบบนะไม่ใ่มาถ่ายหนัเอวีอ่ะ - -
“เฮ้! พวเธอๆ
ออมาไ้แล้ว ิวที่3นะ”
อี้ฟานเินเ้ามาแล้ววัมือเรียสามนทีุ่ยันอยู่ให้ออไป
เสสิ้าถอนหายใโล่ๆ ่อนะทำมือเป็นรูปโอเใส่นายๆ ทั้สอ
เมส์นี้้อนะ!
“สวัสีแทุท่าน ืนนี้เรามาพบับานประวาวเือนะ skyN !!! “
พิธีรเริ่มทัทายแที่เ้ามานั่ในานันเรียบร้อยแล้ว อนนี้แสสีเสียรบ
ทีมามรบ เหลือแ่ล่าวบแล้วเริ่มเิน ะไ้ไม่เสียเวลา “อนนี้พร้อมันรึยัะ?
ถ้าพร้อมแล้วเราเริ่มับู่าวเือนมหาลัยแรันเล้ย้า!!”
เพื่อไม่เป็นารเสียเวลา
อนนี้านยอลับแบฮยอน็เรียมัวัน้าเวทีเรียบร้อย
วันนี้แ่ละะแ่ละสถาบัน่า็ูีันทั้นั้น แบฮยอนไ้เพื่อนใหม่เยอะแยะ
เพราะอีอย่าบาน็เรียนนิเทศฯเหมือนัน เลยเ้าัน่าย
อนนี้ผ่านไปแล้ว็ถึิวอแบฮยอนับานยอล
ทัู้่เินไปรลาเวทีแบฮยอนใเ้นึัๆ เพราะนี่็เป็นเวทีแรอเา
านยอลูนิ่และเท่มา นี่็แอบเิลอยู่นะเนี่ย..
แะ แะ แะ!
นั่าว่าถ่ายรัวๆ
เพราะเป็นู่แรที่เป็นายับายสอู่แรือายหิ่าหาล่ะ
านยอลพยายามมอไป้าหน้าอย่าัน เาแสบาไม่อบแสแบบนี้เลยให้าย...
พรึ่บ!
“หะ เห้ย..” แบฮยอนแทบประอัวไม่อยู่เพราะู่ๆ
านยอล็ึัวเาให้เ้าไปอยู่ในอ้อมแน
เสียโฮัมาา้านล่าเอานที่นั่อยู่อ้าปา้า
โยเพาะเ้าอราวัลให่ที่เสสิ้าบอว่าเป็นสาววาย านยอลแอบหันไปมอรุ่นพี่็พบว่าเสสิ้ายนิ้วโป้ให้
“านยอลปล่อย”
“เียบ อย่าื้อ..”
“....”
“ั้นันทำบ้า”
แบฮอนไม่รอ้ารีบเอามืออัวเอไปลูบไล้ามสันรามอนัวสู
านยอลูะัเล็น้อย ่้อเล่นไปามเมส์ ไม่เล่น็ไม่สนุสิ..
“ว้าว! อเมิ่มา!” เสียอผู้หินหนึ่ัึ้นมาพร้อมับเอามือถือึ้นมาถ่ายภาพเหมือนนั่าวทั่วไป
แบฮยอนยิ้มอ่อนๆ แล้วหมุนัวเพื่อโว์ุาทา้านหลั านยอลเอ็เ่นัน
ามที่เสสิ้าบอ้อทำยัไ็ไ้ให้เริ่ที่สุ
และแล้ววามินั้น็ผุึ้นมาในหัวสมออแบฮยอน
นัวเล็ใ้แนโอบ้นอนัวสูว่าไว้แล้วแล้วเย่ปลายเท้าัวเอไปับหูอานยอล
แบฮยอนปล่าวอ่อยนะ!
แ่ทำามที่พี่เสแนะนำ (แนะนำอนไหนวะ) านยอลูะอึ้ไปหน่อยแ่็ยอมอยู่ี
เาไม่ยอมแพ้ล็อเอวแบฮยอนไว้แล้วับหูเหมือนัน นร่าบาแอบสะุ้เล็น้อย
ารระทำอทั้สอทำให้ในาน่าพาันอึ้และไม่ิว่าะล้าทำแบบนี้
“ว้าว!! สุยอริๆ
เลย่ะ ว่าที่เือนและเือน อเสียปรบมือให้หน่อย้า!!”
แปะ แปะ แปะ แปะ !!!
เสียปรบมือัรัวๆ เป็นัหวะ
แบฮยอนและานยอลเินลับเ้าที่้วยวามเร็ว แบฮยอนใเ้นไม่เป็นัหวะ
มารู้ัวอีทีัวเอทำอะไรลไป!
“หึย น่าอายะมัเลย”
“ย่าส์! แบฮยอน
นายโรเ๋เลยอ่ะ”
เพื่อน่าสถาบันที่เป็นู่แรอานเินมาหาแบฮอนที่ยืนอยู่นเียว
เพราะแยทาับานยอลั้แ่เินลับเ้ามาแล้ว แบฮยอนยิ้มแหยๆ
“ที่ริมันเป็นานนั่นแหละวี” ายหนุ่มที่มีนามว่าวี หัวเราะำๆ
แบฮยอนอายูาสภาพ
“ันว่านายนะัวร์”
“ไม่หรอน่า..นาย็เ๋ใ่ย่อยเลยนะ”
“เหอะๆ โน่าหลัาเินลับ นี่เ๋หรอ?”
ทั้สอหัวเราะใส่ันเพราะวีหัวเยแทบบ้า เินมา็โน่า
ไม่เหมือนแบฮยอนเลย เรียเสียปรบมือไ้ีว่าู่ไหนๆ ะอี
“ันไปแล้วนะ ไว้เอันวันประาศผล” วียีผมแบฮยอนแล้วเินออไปทันที
แบฮยอนมอามเพื่อนใหม่นลับสายาแล้วเินไปเ้าห้อน้ำะว่าะไปเ็สภาพัวเอสัหน่อย
เหนื่อยมาสัพัละอไปเิมแ่่อนึ้นเวทีไปยืนอีรอบ
เวลาผ่านไปนอนนี้่ำแล้ว านเลิเรียบร้อย รอแ่วันประาศผลรอบหน้า
แบฮยอนนั่อยู่ในรถู้รอพี่อี้ฟานับพี่เสสิ้ามา นับ็ไม่รู้ไปไหน
รื..
“.....” แบฮยอนะัเพราะู่ๆ นที่เปิประูเ้ามาือานยอล
ไม่มีใรพอะไร แบฮยอนเลยยับไปให้านยอลไ้นั่้วย
“านยอล” บอามร ทนวามเียบไว้ไม่อยู่ริๆ ...เลยเอ่ยปาถาม่อน
“....”
“นายเป็นอะไรไปหรอ”
“.....”
“ันุยับนายอยู่นะ อโทษนะที่ไปัหูนายแบบนั้น”
แบฮยอนแ่อยาะอโทษที่ไประรานร่าายอานยอลริๆ นะอนนี้
ถึในใมันะยัอลอยู่็เถอะ...
“......อืม”
“นายเป็นไรอ่ะ บอันมาสิานยอลๆๆๆ”แบฮยอนหันไปสะินัวสูเบาๆ
านยอลมอไปยั้านหน้าไม่พูอะไร แบฮยอนมุ่ยหน้าทันที เออ! ให้มันไ้แบบนี้สิ!
“โอเ ันไม่รบวนนายแล้ว”
แบฮยอนำลัหันหน้าไปทาหน้า่ารถแ่เสียทุ้มๆ เบาๆ ็พูัเอาะแบฮยอนไป่อไม่เป็น
“ไม่อบ..ที่ให้นอื่นมายีผม..” ยีผม?
“..ใรหรอ ันหรอ”
“อือ..” แบฮยอนหันไปมอานยอล้าๆ ทำไมวันนีู้แปลๆ ไปนะ?
ูเหมือนเ็ี้อแยัไยัั่นแน่ะ?
“เอ่อ..”
“ทีหลั..” แบฮยอนลืนน้ำลายลออึให่
“ใหู้ทำไ้นเียวพอ”
*
“ใหู้ทำนเียวพอ..?”
“อะไรไอ้หมา เป็นไร” เฮุนับยอูมอหน้าันทันที
ั้แ่เพื่อนรัอเาสอนลับห้อมา ็เอาแ่เหม่อลอยแล้วพูำว่า
ใหู้ทำนเียวพอ ือนี่มา เฮุนเลยถามออไป
“เออใ่ แบแเป็นไร” เสริม้วยยอู
“พวแ..” แบฮยอนอยาะถามออไปริๆว่า านยอลหมายวามว่าไ
อยารู้ให้มันแน่ัริๆ ..
“อะไรล่ะ”
“เหมือนมีนอลันเลยอ่า เาบอว่า..ไม่อบที่ผู้ายนอื่นมายีผมัน
เาบอว่าให้เาทำไ้นเียวพอ”
“เห? ไอ้หมา!
แไปบับใรมาทำไมไม่บอพวเรา!”
“แบ! ใร”
“ือพวนาย ันแ่รู้สึว่า...เาแร์ันยัไไม่รู้”
“ไอ้หมา นายอย่าบอนะว่าเป็นานยอล?” เฮุนว่าไปินนมไป
“อือ..”
“เห้ย!!” ยอูหันไปมอเฮุนที่ใไม่แพ้ัน
เริ่มรู้สึว่าอะไรๆ ็แปลๆ
“แบฮยอน อธิบายมา” แบฮยอนถอนหายใยาวเฮือ ็มันรู้สึแบบนั้นริๆ
รู้สึว่าานยอลอบเาเหมือนัน....
“บาทีานยอล็ูแลันีมาลอ ริๆ นะ ืออนนั้นเรื่อริสัล
ันเห็นเหุาร์ทุอย่าในห้อานยอล...”
“หา!”
“แล้วัน็วิ่หนี านยอล็วิ่ามันมาแล้วพยายามบอว่าไม่มีอะไรริๆ
เาทำเหมือนันสำัับเามา”
“.......”
“ันอโทษที่ไม่เยบอพวแนะ ไม่อยาให้พวแเป็นห่เลยเียบไว้่อน
แ่อนนี้ะบอทุอย่าๆเลย”
“..ไม่เป็นไรแบ พู่อเถอะ” เป็นยอูเอที่อบ เฮุนเียบรอฟั
“านยอลทำแผลให้ัน
และเป็นนมาส่ที่อนโแ่รอที่รถแล้วให้อินมาส่แทน” เว้น่วแล้วพู่อ “ันเพิ่ะรู้เพราะอินป็นนบอน่ะ
อีอย่าานยอลเยบอับันำหนึ่อนไปลอุที่ร้านแฟนพี่อี้ฟาน...”
พูทีหน้าแึ้นมาเยเลย
“พูว่าอะไร”
“ไม่ไ้อบนรหน้าา
แ่อบนรหน้าู...อนนี้ในห้อมีแ่ันับานยอล และัน็อยู่รหน้าเา..”
“ละ แล้วเายัเย..” แบฮยอนัวสั่นเมื่อนึเหุาร์วันนั้น ... “เราสอนเยูบัน..”
เฮุนอ้าปา้า ยอูเอามือมาปิปาัวเอไว้
ทั้สอนูอึ้และใมาแ่็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปริเี๋ยวแบฮยอนเห็น
“อืม...เฮุน แ็ิเหมือนันใ่ไหม”
“ใ่”
“พวแิว่าไ ่วยบอันที T^T “ เฮุนยิ้มอ่อนมอหน้ายอูแล้วทั้สอ็หันมา้อหน้าแบฮยอนพร้อมัน
รอยยิ้มบาเบา ส่มาให้นัวเล็ที่นั่ทำหน้า อยู่ เสียที่เปล่ออมา
มันวนทำให้แบฮยอนอยาะีิ้นให้มันบๆ ไป!!
“ไอ้หมา แมันโ่ที่ไม่รู้ว่าานยอลมันอบแ!!!!!”
100%
อ้า ในที่สุ !!!!!!!!!
55555555555555555 อนหน้าๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่แน่อาะมีู่รัเพิ่มึ้นน้า.... ><ฝาิามัน้วย อนนี้เบลอมา ไม่อพูอะไรมา
บาย่ะ 5555
ความคิดเห็น