คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : CHAPTER 33
“ลองเล่ามาให้ผมฟังหน่อยสิครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น” คิบอมตีสีหน้า (เหมือน) จริงจังขึ้นมา
“ก็นะฉันเผลอผิดสัญญากับเลขาน่ะ” ฮยอนจุงพูดสั้นๆ
“แล้วคุณคิดว่ามันสำคัญไหม” คิบอมถามต่อ
“ก็น่าจะนะ”
“งั้นผมขอรู้ได้ไหม”
“ฉันบอกเขาว่าฉันจะไม่ทำอะไรเขาถ้าเขาไม่เต็มใจ แต่...”
“ห้ามใจไม่ไหว ผมพูดถูกไหม” คิบอมไม่รอให้ฮยอนจุงพูดจบก็สวนขึ้นมาทันที
“อืม”
“พวกคุณนี่นิสัยเหมือนกันหมดเลยใช่ไหมเนี่ย ยังดีนะที่คยูจงเขาไม่...”
“ไอ้บ้านั่นมันเพิ่งอกหักมา ก่อนหน้านี้มันยิ่งกว่านี้อีก” จองมินพูดขัดเพื่อไม่ให้คิบอมเอ่ยชมคยูจง
“ฉันไม่อยากจะเอาเรื่องอดีตมาพูด ฉันชอบที่จะอยู่กับปัจจุบันมากกว่า” คิบอมเริ่มที่จะเทศนาจองมินอีกระรอกดีที่ว่าฮยอนจุงมาขัดไว้ซะก่อน
“แล้วฉันควรทำยังไง”
“ง้อ นั่นเป็นวิธีเดียวที่คุณจะสามารถทำได้ในตอนนี้”
“ง้อแล้ว แต่เขาไม่ยอมพูดกับฉันแถมยังทำเป็นเมินอีก ทำเหมือนฉันไม่ได้อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำไป แล้วจะให้ฉันง้อเขาด้วยวิธีไหนได้อีกล่ะ” ฮยอนจุงเริ่มออกอาการเซ็ง
“เขาไม่คุยกับคุณเลยหรอครับ” คิบอมยังคงหาช่องว่าที่จะทำให้ฮยอนจุงคตืนดีกับเลขาของเขาให้ได้
“มันก็ไม่เชิงนะ เขาจะมาคุยกับฉันเฉพาะเรื่องงานเท่านั้นแหละ”
“งั้นก็พยายามหาเรื่องคุยกับเขาให้มากที่สุด”
“ยาก พอคุยงานเสร็จทีไรเขาก็ออกไปหาเพื่อนทันที”
“ลองฟังวิธีฉันไหม” จู่ๆคยูจงที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมา
“อืม” ทุกคนพร้อมใจกันพยักหน้า
“ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะพาคนๆนั้นไปที่เกาะเซจูแล้วไปพักที่โรงแรมของจองมิน”
“เดี๋ยวๆๆ ทำไมต้องเป็นโรงแรมฉันวะ” จองมินรีบค้านเมื่อตัวเองเริ่มถูดพาดพิง
“ก็วิวที่ห้องฉันมันสวยนี่หว่าอีกอย่างก็ประหยัดด้วย”
“ส่วนฉันขาดทุน” จองมินพูดแล้วเบ้หน้าใส่
“แล้วไอ้ที่แกเอาเงินบริษัทไปดูโลเคชั่นที่ต่างประเทศแล้วไม่ได้อะไรกลับมาซักอย่างน่ะเขาเรียกว่าอะไรวะ” ฮยอนจุงพูดขึ้นมาทำเอาจองมินเงียบสนิท
“เออๆๆ เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว คยูจงแกอย่าลืมนะเว้ยว่าเลขายังไม่ยอมคุยกับมันแล้วจะชวนเขามายังไงวะ พูดไม่คิดอีกแล้วไง” จองมินแอบลอบกัดคยูจง
“ฉันว่าฉันคิดนะ ในเมื่อเขาคุยแต่เรนื่องงาน เราก็บอกว่าเราไปสัมมนาไง โง่อีกแล้ว” คยูจงหันมากัดจองมินอย่างเจ็บแสบ
“คุณคยูจงฉลาดชะมัด เยี่ยมๆๆ” ฮยองจุนพูดแล้วยกแก้วขึ้นมาเป็นการยินดี
“ฉันว่ามันยังไงๆอยู่นะ เหมือนกับแกวางแผนไว้แล้วเลยว่ะ” จองมินพูดขึ้น เพราะฟังดูแล้วเหมือนกับว่าคยูจงคิดเรื่องนี้มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ฉันจะใช้ง้อแฟนเก่าน่ะ แต่ว่ามันก็ไม่ทันแล้ว” คยูจงพูดแล้วทำหน้าเศร้าก่อนจะเบือนหน้าหนีทุกคนเพื่อที่จะได้ไม่มีใครเห็นน้ำตาลูกผู้ชายที่มันทำท่าจะไหลลงมาให้ได้ ทุกคนในโต๊ะเหมือนจะรู้ว่าสถานะหารณ์ตอนนี้เริ่มไม่ดีแล้วจึงพยายามหาเรื่องคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่คยูจงกลับถามคำตอบคำ
ความคิดเห็น