คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : พบหมอครั้งที่ 27
พบหมอรั้ที่
27
มึ
ไป
แ
้าว
ที่
าว
อั
าร
หรอ
ห่า!!!!!!!!
นานอะไรนานั้น
นี่มึแแล้วนั่รอปวี้ัน้วยหรือเปล่า นี่..
นีู่นั่ทำานนแบโทรศัพท์ะหม(?) แล้วนะ เอาริๆผมเ็บอั้แ่พวแม่ออไปิน
้าวั้แ่ั่วโมแรแล้ว
ไม่มีะิะใที่ะทำ..หุหิ!!!!
“ลับมาแล้ว”
เหอะ
เหอะ
เหอะ
เสียใสมาเียวนะมึ
“ทำไมลับมานเียว?”
“พี่วอนโฮลายูยอมไป่วยูนไ้ฮะ”
“อืม”
ผมอบแ่นั้น่อนะ้มเล่นโทรศัพท์่อ
ไอ้หมูมันยืนอยู่แป๊ปนึ่อนที่แม่ะเินมา
หย่อนัวนั่ที่โฟาร้ามผมอย่าสบ
แม่สบริๆแบบเ็บาเ็บแนเรียบร้อยเียว..
“พี่มาร์”
มึไม่้อมาทำเสียสอใส่..
“พี่มาร์..”
เรียไปเถอะ..เรียนอทะลุ็ไม่สนใ
“พี่มาร์๋า”
ไอ้เหี้ยยยยยย ไอเทมใหม่มึหรอ ว๊อยยยยยยย
ฟห่าสวฟหเสสวฟ่่าทาสาส่สหฟ
ใแ็ไว้มาร์..
“พี่มาร์๋า..”
“เรียทำไม”
นั่น..ปาไวลอเลยู.. ฮื่อออออ ไอเทมใหม่แม่น่ารัิบหายเลยว๊อยยยยย *ับลืน*
“เป็นไร่ะ”
“เปล่า”
“พี่มาร์เป็นี่ พี่มาร์ไมุ่ยับเ้า่ะ”
มึเลิทำเสียน่ารัไ้มั้ย ห้ะ!!!!!!
ูะหอบายห่าอยู่แล้วเนี่ย!!!!!!
“ลับละ ฝาบอพี่วอนโฮ้วย” ผมเ็บโทรศัพท์แล้วพู่อนะว้าระเป๋าะเินออา
ห้อ แ่ไอ้หมูลับวิ่มาาแนัหน้าผมไว้
“เี๋ยวี่ ทำไมไมุ่ยับเ้า่ะ”
“็อนนี้ไม่อยาุย”
“ทำไมอ่ะ เ้าทำอะไรผิอ่ะ”
“..”
“เ้าถามพี่มาร์อบเ้าี่”
“..”
“พี่มาร์๋า..อบเ้านะๆ”ไอ้หมูมาับมือผมแล้ว็เย่าๆอย่าเ้าี้นผมถอนหายใออมา
“เฮ้อ”
“..” ไอ้หมูเียบไปแป๊ปนึ่อนที่มือมันะปล่อยามือผมแล้วถอยไปอยู่้าๆหลบทาให้ผม
เิน ผมวาระเป๋าลพื้นแล้วเท้าเอวมอหน้ามัน
ปาที่ว่ำลเล็น้อย ับน้ำาที่ร่วลพื้น
เพราะแม่้มหน้าให้ผม
ผมถอนหายใออมา่อนะพู่อ
“ร้อไห้ทำไม?”
“ะ..็..ฮึ..พี่มาร์..ฮึ..ไม่..พู..ฮึ..ับ..เ้า..ฮืออออออ..่ะ”
โอ้โห อีเหี้ย
ว่าะบประโยอายุูะสั้นลร้อยปี แม่เอ้ยยยยย
“หยุร้อไห้ ฮึ่บเร็วฮึ่บ” ผมบอไปแบบห้วนๆ ึ่ผลอบรับลับมา็ือ…
“ฮื้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ”
ฟัูมา อบุ..
“พี่บอให้หยุร้อไห้ไ”
“ฮื่ออออออออออ ็พี่มาร์..ฮึ..ไมุ่ย..ฮือ! ับ..ฮึ..เ้า”
“หยุร้อไห้่อนพี่ฟัไม่รู้เรื่อ”
“ฮื่ออออออออออออออ หยุ..ฮึ..ไม่ไ้. ฮื่ออออออออออ”
“ถ้าไม่หยุ..”
“ฮื่อออออออออ!!!!!!”
“พี่ะลับแล้วนะ”
“..”
ใรถอปลั๊มึวะ..มึเียบทันทีเลยหรอ โอ้ยยยย ไอ้หมู!!!!!!!!!
ไม่มีเสียร้อไห้เพราะแม่ัปาสะอื้นัวโยนอยู่แ่ไม่มีแม้แ่เสียลอออมา
“ฟัพี่นะ”
“ฮึ..”
“แหน่ะ..ถ้าร้อพี่ไปริๆนะ”
“..”
“พี่ไม่ไ้เป็นอะไร”
“..”
“แ่หวมาไป”
“..”
“โรไม่อบที่เราสนในอื่นมาว่าพี่”
“..”
“พี่แม่เห็นแ่ัว”
“..”
“อยาให้เราน่ารัับพี่นเียว”
“..”
“อยาให้เราสนใพี่นเียว”
“..”
“วันนี้เราไม่สนใพี่”
“..”
“พี่เลยหุหิ”
“..”
“แ่พี่หายแล้ว”
“..”
“ถ้าพี่หุหิ แล้วหนูร้อไห้..พี่ไม่หุหิีว่า”
“..”
“พี่ไม่อบน้ำาอหนูเลย” ผมพู่อนะเอื้อมมือไปเลี่ยน้ำาบนหน้ามันที่ยััปาลั้น
เสียสะอื้นอยู่อย่านั้น
“..”
ไอ้หมูมันยืนลั้นเสียสะอื้นแ่น้ำาไหลลอ
ผมมอไอ้หมู่อนะผละมือออาหน้ามัน
แล้วาแนออ
“มานี่มา
.
.
.
.
มาอมา”
เท่านั้นแหละ
ไอ้หมูพุ่ัวอผมแน่นเลยพร้อมับเสียร้อไห้ที่ผมให้มันลั้นไว้ แม่ปล่อย
ออมาหมเลย
“ฮื่อออ อย่าหุหิใส่เ้า..ฮึ..ฮื่ออออ อีนะ ฮือออออออ”
“รับผม”
ผมบอ่อนะอมันแล้วโยไปมาเบาๆ
“ฮื่ออออออออออออ”
“ร้อออมาให้หมเลยนะ”
“..”
“เพราะหลัานี้ะไม่ไ้ร้อแล้ว”
“..”
“พี่ะไม่ทำให้หนูร้อไห้อีแล้ว
โอ๋เอ๋ๆนะเ็น้อยยยยย”
“ฮื่ออออออออ”
ผมหลุำับไอ้เ็น้อยที่ร้อไห้ัวโยนในอ้อมอผม
มืออมันำายเสื้อผมแน่นมา
เหมือนลัวผมะหนีมันไปไหน
“อย่าทิ้เ้าไปไหนนะ..ฮื่อออออออ..เ้าอยาอยู่ับพี่มาร์ที่สุเลย..ฮื่ออออออ”
เฮ้อออออออออออ
มึไม่้อบอ ู็ไปไหนไม่รอแล้ว
ไอ้หมูเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เบื่อัรับ มีเ็น่ารัเนี่ย..
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
เบื่อมามั้ยะ หืมมมมมมมม
หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หมันไส้ละเิน..
เอันอนหน้านะฮับ ฮิฮิ
อ่านแล้วเม้นให้ไรท์้วยน๊า ิิ
ความคิดเห็น