คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พบหมอครั้งที่ 9
พบหมอรั้ที่ 9
“แบม..”
“..”
“แบมแบม..”
“..”
“ไอ้หมอแบม!!”
หมอินยอที่มานั่เล่นห้อพัอเพื่อนอัวเออย่าแบมแบมเรียเ้าอ
ห้ออย่าโมโห ็เาเรียมันรอบที่ล้านแล้ว
นา็ยัไม่หันมาแถมยัเอาแ่นั่ยิ้มเหมือนนบ้า
อี่าหา
“ห้ะ!” นัวเล็สะุ้ทันทีเมื่ออยู่ีๆเพื่อนัวี็เรียเาะลั่นเลย
“แยิ้มอะไร?” นฟัที่ไ้ยิน็รีบหุบยิ้มแทบะทันที
“ยิ้ม? ใรยิ้ม?
ไม่มี๊”
“โอ้โห..เสียสูแยูเทวานานี้
ใ่เลย!” ินยอที่พู่อนะลุึ้นแล้วเินไปหาเพื่อนที่
นั่ที่โ๊ะทำานอนนี้
ทำให้นที่นั่่อนหน้านี้้อรีบวาโทรศัพท์ในมือลบนโ๊ะทันที่อน
ะทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“ไอ้แบม..” ินยอยืนเท้าโ๊ะทำานแล้ว้อหน้าเพื่อนัวเออย่าับผิ
“..”
“บอมา!”
“บะ..บออะไรเล่า!!”
“แยิ้มอะไร แล้วในโทรศัพท์นี่มีอะไรห้ะ!”
ินยอี้หน้าเพื่อนัวเอ่อนะเลื่อนนิ้วไปี้
โทรศัพท์ที่นอนแอ้แม้อยู่บนโ๊ะ
“ไม่มีอะไร แะบ้าหรอ
ใรยิ้มาฝาหรือเปล่า”
“..”
“รวนไ้นเบลอแล้วแ
ันไม่ใ่นไ้ทาิอแนะเว้ยยย” ว่า้วยวามแถนี้
ัน์พิ
มุ์นะเลิศนะ บอเลย..
“นับ1ถึ3 ถ้าแไม่บอ..”
“..”
“ันะไปบอพ่อแว่า..
แโเรียนพิเศษไปเฝ้าพี่..// ไอ้แบ๊มมมมมมมมมมมมมม”
วามวัวยัไม่ทันหาย
วามวายเ้ามาแทรอีแล้ว ว๊อยยยยยยย ินยอที่ยัพูไม่ทันบแ
บอมที่มาาไหนไม่รู้เปิประูพรวเ้ามาพร้อมับารแหปาื่อเาัลั่น..อีแล้ว..
และแน่นอน..นอย่าินยอที่ไม่อบให้ใรพูแทร็..
“ย๊า!!!! นายล้าพูแทรันหรอห้ะ
อิม-แ-บ๊อม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เอาหล่ะรั่บ..ไปรับ
ไปบันนนนนนนนนนนนน ส่วนพี่แบมนนี้อลาลับบ้าน่อนนาา
..
ว่าแล้วผม็อาศัยทีเผลอเวลาที่ินยอหันไปแว้ใส่แบอมที่เหวอเพราะโนินยอแว๊ใส่
ย่อ ย้ำรับ ย่อ !! ะออาบริเวรนี้่อนแ่ยัไม่ทันทีไอ้พี่แบมนนียัไม่ไ้ไปไหน..็
“โอ้ยยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แหปาสิรับรออะไร ว๊อยยย ไอ้เพื่อน
หมอินยอมันบิหูพี่แบมนนี้
ฮื่อออออออออออออ
“แะไปไหนไม่ไ้ถ้าันยัเสือไม่เสร็!!!!”
“โอ้ยยย โอเ! ว่าแ่แบอมมีอะไรหรอ
มาหาแบมที่นี่หน่ะ” ินยอปล่อยหูผมเพราะผมเลือที่
ะยืนรไม่หนี แล้วหันไปถามแบอมที่สะบัหัวเล็น้อย่อนะอบผม
“เมื่อี๊ันเห็นเหมือนพี่มาร์เลยหว่ะ”
“!!!!!!!!!”
ิบ
หาย
และ..
ไม่๊ายยยยยยย ห้ามรู้วววว ฮื่ออออออออออ
ห้ามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“พี่มาร์?” ินยอหันมอผมับแบอมสลับัน้วยใบหน้าที่สสัยเ็มที่
“็พี่มาร์ไ” แบอม็ยัย้ำอีรอบ
ะย้ำทำม๊ายย เพื่อนบอมรั่บ โอ้ยยยยย
“มาร์ไหนอ่ะ เราำไม่ไ้”
นั่น..สรรพนามเ็น้อยมาแล้ว
แสว่า วิาร้ายออาร่าินยอไปแล้ว..ปรบมือสิ
รับ!!
“นั่นิ้ มาร์ไหน มีั้แ่หลายมาร์ หูยยยย” มา!หมอพี่แบมพร้อมแล้ว เบาีน็พร้อม มา! เรา
ะแถไป้วยัน
“ไอ้แบม แไม่้อเลยนะ ันรู้ว่าแำไ้”
แบอมที่เหมือนมันยันึำอธิบายเรื่อมาร์ไหน
ไม่ไ้เลยี้หน้ามาทาผมทันที
อ้าววว เ้าทาพี่ัน์สิรับบบบบ บอให้รู้็โนล้อสิรับ
ใระโ่วววววว วรั้ยยยยยยส์
“ำอะไรๆ บนโลนี้มีั้ี่มาร์ ลน”
“สรุปมาร์ไหน?” ินยอหันมาถามผม
ผม็รีบส่ายหน้าทันที
“ไม่รู้ิ
อยู่ีๆ็บอว่ามาร์ใรบ้าะไปรู้”
“พี่มาร์ หทับแป”
ิบลอส..
“แผนวิทย์ ิ”
โอ้โห นานี้ไม่เอาะมา้วยเลยหล่ะ หอยม!
“สอบิะ
สถาปัยรรม”
อิิบหาย..เอามาริๆ
“เป็นเือนะ”
อื้อหือ..รบ..
“เป็นนัีฬาอมหาลัย..”
รบเลย..
“อ่อ เรานึออแล้ว”
โอ่ยยยย ูมินยอ ูมินยอวไม่รู้่อไป
ูมินยอไม่วะมาเ้าใอะไรอน
เนรรรรรรรรรรรรรรร้!!!!!!
“พี่มาร์ที่แบมอบแอบามถ่ายรูปพี่เาอ่ะนะ”
นั่น..
“พี่มาร์ที่แบมโเรียนพิเศษไปเฝ้าใ้ม้ะ!”
โอ้โห..วามลับ..
“พี่มาร์ที่แบมอบแอบเอานมไปไว้ใ้โ๊ะพี่เาใ่ม้ะ”
ไปหมแล้ว..วามลับ
แล้วไอ้แบอมแ้ะยิ้มทำม๊ายยยย
ยิ้มอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยย ว๊อยยยยยย
“นั่นแหละรับ พี่มาร์นนั้นแหละ
.
.
.
.
พี่มาร์นที่แบมแบมอบหน่ะ”
โอ้โหหหหหหหหหหห ไอ้เิเพื่อนรั รัแมา
แ่เลียมาว่า
โว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
.
.
.
.
.
“หรือว่า..ไอ้โทรศัพท์ที่แับแล้วยิ้มน้อยยิ้มให่นี่ือ..”
“..”
“พี่มาร์ใ่ม้ะ?!!”
“บ๊า!! มาร์ไหนแบมยัำไม่ไ้เล๊ยยยย
โห๊ยยย”
อิหอ
เสียแยูเทวาริๆ้วย แบมแบมเอ้ยยยT^T โหที่ไรแบบนี้ัลล๊อ
ฮื่อออออ
อออออออ
“ำไม่ไ้ริิ้”
“เออสิรับเพื่อน มาร์ไหนใระไปำไ้ โว้ะ ไปแล้ว ไมุ่ยับพวแแล้ว
ไร้สาระ ไปล
ห้อรวีว่า บาย!” ว่าบนัวเล็็ว้าเสื้อราวน์ที่แวนอยู่แล้วออาห้อไปทันที
ทิ้
ให้เพื่อนที่มอามหลันที่เพิ่ะออไปเมื่อี๊อย่าๆ
“ลห้อรว..”
บมเอ่ยมาอย่าลอยๆ และไม่้าินยอ็เอ่ย..
.
.
.
.
“อนห้าทุ่มเนี่ยนะ..”
ยัไแบมแบม็เป็นนที่โหไม่เนียนอยู่วันยัน่ำหล่ะหน่า..เฮ้อ..
#พี่มาร์นอนไม่หลับ
โป๊ะแ่า หมออออออออออ5555555555555555555555555555555555
วามลับยัมีอีเยอะ ไม่้อห่ว55555555555
ลืมอัพเลย T^T แ
อ่านแล้วเม้นๆ้วยน๊า เป็นำลัใให้ไรท์เนาะ
ิิ เอันอนหน้านะรั่บ
ความคิดเห็น