บทเพลงแห่งน้ำตา (แต่งเอง)

ตั้งใจแต่งสำหรับบางคน...

                    เพลง Song of tears. (บทเพลงแห่งน้ำตา)

                แม้ว่าจะล้มไปซyกกี่ครั้ง~ความฝันจะพัง~ความรู้สึกนั้นก็ยังคงไม่จางหาย~   ถ้ากลั้นมันไม่ไหว~ ก็คงต้องปล่อยมาออกมา~ ไม่ว่าจะเป็นยังไง~ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอ~ ปล่อยน้ำตาที่มันเจ็บแค้นออกมาให้หมด~ จงปล่อยออกมาแล้วก็ให้มัน~ ไหลลงมา ไหลลงมา ลงมาอย่างช้าๆ~

                 ให้ฉันรู้~ถึงความ~เจ็บปวดของเธอ~ อย่าห่วงเลยว่ามันจะเจ็บยังไง เพราะว่าฉันเองจะอยู่ข้างเธอ~ อย่างฟ้าจะเปลี่ยนแปลง~แต่กับฉันก็แค่ปรากฎการณ์หนึ่ง~
                 ไม่มีอะไรที่คนเราจะทนมันได้หมดหรอก~เหมือนฤดูที่มีลมอื่นมาแทรกบ้างก็ยังดี~     ลมที่พัดหอบ~เอาความหวังมา~พร้อมแสงอาทิตย์~อะไรก็ดีที่มาพร้อมคำๆนั้นอีกครั้ง~

                 แม้ว่าจะเจ็บปวดซักกี่ครั้ง~ใจจะปวดร้าว~ความจริงเบื้องหน้าเราก็ยังคงอยู่ต่อไป~    อดกลั้นมันทำไม~ ปล่อยออกมาซักกี่ครั้งก็ได้~ ไม่ว่าจะยังไง~ ฉันก็ยังคงอยู่ตรงนี้~ ปล่อยความรู้สึกให้ร่วงโรยไปกับน้ำตา~ ให้มันหล่นดั่งเป็นสายน้ำ~ ไหลลงมา ไหลลงมา ลงมาอย่างช้าๆ~

                 ท้องนา~สายน้ำ~ดูไปก็เหมือนชีวิตคนเราดี~ไม่ว่ายังไง~ก็ไหลได้ต่อไปอีก~   ให้มัน~กระทบ~กันสักครั้ง~ก็คงไม่เป็นไร~และใช้มันเป็นบทเรียนของชีวิต~
                ไร้ซึ่งสายน้ำก็เหมือนโลกที่แห้งเหี่ยวไปถนัดตา~คงต้องมีฟ้าครึ้มส่งฝนลงมาให้ชุ่มช่ำ~ ให้มันกระซ่า~ไปด้วยสายน้ำ~ได้อยู่ในความเจ็บปวด~ใครๆที่ท้อใจ~ให้มีความหวังอีกครั้ง~

                มีใยตัดแสงอาทิตย์~มีความจริงอยู่เคียงข้าง~ตรัสรู้ในความจริงของน้ำตา~ อุดรอยรั่วในใจ~ให้ตัวเราเดินหน้าต่อไป~ขอให้โลกนี้ต่อไป~ห่วงใยกันและกัน~ ดุจน้ำที่แม้นแยกจากกันก็รวมเป็นหนึ่งได้อีกครั้งและอยู่ต่อไป~ถ้าทนไม่ได้ก็แค่ปล่อยมันออกมาจากสุดด้านในของหัวใจ~

               จุดเทียนในหัวใจ ตามหาความจริงที่เคยมีอยู่ อีกความรู้สึกนั้นมันคืออะไรกัน   กวาดล้างฟ้าที่มีความโศกเศร้าอยู่คับท้องฟ้าดารา   สุดท้ายคำตอบของคำถามนั้นมันคืออะไรกัน ใครคือคนที่ฉันเฝ้าตามหามา   มันยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหนใครจะรู้~   ถ้าฉันจะล้มลงจะมีใครอยู่เคียงข้างไหม~ ก็แค่อยากจะอยู่กับเธอ~ ก็เท่านั้น~~ และจากน้ำตานี้
               มั่นใจว่าสักวัน~ใจฉันจะสื่อถึงเธอ~และจะเข้าใจในความหมายของมันของฉัน~ ให้มันชุบชีวิตเธอด้วยความผ่องใสของมัน~หมู่ดวงดาวจะเริงระบำ~ความฝันจะกลายเป็นจริง~ให้มันทำใจของเธอให้เบิกบานอีกครั้ง~แม้ชีวาก็ไม่อาจจะหยั่งถึง~

               คิดอยู่ว่า เมื่อไหร่เราจะพบคำตบ ทอดสะพานแห่งความหวังไปให้สุด สุดความหวังของเรา ให้เป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ สรวงสรรค์จะเริงระบำ~ ตราบสิ้นน้ำตานะไหลริน~ให้มันอยู่ในใจตามสายน้ำนี้ ขอแค่ให้มันอย่าได้ไหลชั่วครู่~ ให้มันไหลจนตราบสิ้นหัวใจของฉันเลย~...

บทเพลงแห่งน้ำตา (แต่งเอง)

ความคิดเห็น