แฮร์รี่เวร(กรรม)

ลำดับตอนที่ #1 : อะไรกันเนี่ย

...........................อากาศสดใสของเช้าวันเสาร์  และแสงแดดอ่อนๆที่สาดส่องมาต้องกับรอยแผลเป็นรูปสายฟ้าฟาด  แฮร์รี่สะดุ้งตื่นพร้อมกับควานหาแว่นตา  นี่เพิ่งเช้าเองทำไมแฮร์รี่ถึงรีบยังงี้นะ ?  แฮร์รี่รีบแต่งตัวด้วยความเร็วสูงเหมือนกับว่าจะมีนัดแฮะ! แต่แฮร์รี่กลับคว้าไม้กวาดคู่กายไฟร์โบลต์มาแทนแล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปโดยไม่ปลุกรอนที่กำลังนอนน้ำลายยืดอยู่  เมื่อถึงสนามควิดดิช  แฮร์รี่ก็เริ่มต้นขี่ไม้กวาดไปรอบสนามก่อน  แล้วเริ่มฝึกเหมือนกับว่ากำลังแข่งอยู่จริง  หลังจากที่ซ้อมอยู่นานก็เริ่มเหนื่อย (ข้าวเช้าก็ไม่กินนี่ ! สมควรอยู่หรอก )แล้วก็ชะลอความเร็วลง  พร้อมทั้งเอนตัวปรับระดับเพื่อที่จะทำการลงแต่ไม่รู้ว่าเอนมากไปหน่อยรึเปล่า?  เท้าแฮร์รี่ก็เลยไปสัมผัสกับปุ่มๆหนึ่งเข้า ( ซึ่งแฮร์รี่ไม่เคยสังเกตมาก่อน   อันที่จริงมันเป็นลูกเล่นใหม่ของไฟร์โบลต์รุ่นนี้ ) ภาพของสนามควิดดิชที่อยู่เบื้องหน้าของแฮร์รี่ขณะนี้เริ่มหมุนเคว้งอย่างไม่มีทิศทาง  ตอนนี้ท้องไส้ของแฮรรี่ก็ปั่นป่วนเหมือนชักโครกที่สูบน้ำลงไปยังคอห่าน  แฮร์รี่เริ่มหลับตาลงช้าๆเพราะภาพเบื้องหน้าของเขาตอนนี้หมุนเร็วมมากมันทำให้เขารู้สึกตาลายและคลื่นไส้  สายลมเย็นเฉียบต้องผิวเหมือนถูกเข็มแทง และตอนนี้สายลมนั้นเหมือนว่าจะอ่อนกำลังลงแล้วแต่กลับมีเสียงโห่ร้องของผู้คนมาแทน  แฮร์รี่ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ  ภาพเบื้องหน้าของเขาตอนนี้มัน....มัน....มันกลายเป็นสนามแข่งควิดดิชของอังกฤษและ..และ...และตอนนี้ก็กำลังมีการแข่งขันอยู่ด้วย บนป้ายคอร์เทนนอร์เวทย์มนต์นั้นแสดงตัวอักษรให้เห็นว่ามีการแข่งขันกันอยู่ระหว่างทีมชาติอังกฤษและบัลแกเรีย  “แฮร์รี่นายมัวแต่ทำอะไรอยู่หนะ....ทำไมไม่รีบจับลูกสนิชหละ”เสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะขณะที่แฮร์รี่กำลังเหม่ออยู่

“ฉะ..ฉันหรอ”แฮร์รี่ถามอย่างสงสัย “ก็ใช่นะสิ..นายเป็นซีกเกอร์นะ  อย่าช้าน่า”เจ้าของเสียงตอบกลับแฮร์รี่อย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์  “เราเป็นซีกเกอร์ให้ทีมอังกฤษตั้งแต่เมื่อไหร่นะ....เอาเหอะรีบๆเล่นจะได้รีบๆกลับฮอกวอตส์”และแล้วแฮร์รี่ก็เริ่มวาดลวดลายการขับขี่ไม้กวาดได้อย่างคล่องแคล่ว “ เฮ้ แฮร์รี่......สู้เค้าน้า ” แฮร์รี่หันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น   มัลฟอยโบกมือให้พร้อมทั้งส่งยิ้มให้แฮร์รี่  “ ท่าจะเพี้ยนแฮะ! ”  แฮร์รี่ยิ้มน้อยๆในใจก่อนที่จะหันกลับไปสนใจลูกสนิช  “ ทำไมเร็วนักนะ.....ดอสเติร์มหลีก!....”( ดอสเติร์มคือนักกีฬาควิดดิชทีมชาติอังกฤษ  มีหน้าที่เป็นคีปเปอร์ )แฮร์รี่รีบตะโกนดอสเติร์มก่อนที่จะบังคับไม้กวาดให้ทะยานไปหาดอสเติร์มอย่างเต็มกำลังและแล้วแฮร์รี่ก็สามารถจับลูกสนิชได้ด้วยท่ารอนสกี้ของวิกเตอร์ ครัมแต่แฮร์รี่ก็ตกจากไม้กวาดที่ความสูงมากกว่า 220 ฟุต “ ได้แล้ว...ชนะแล้วสำหรับทีมชาติอังกฤษด้วยสกอ 270 ต่อ 210 ชนะไปอย่างหวุดหวิดเลยนะครับเนี่ย” “ ยังจะมีหน้ามาภูมิใจอีกหรอ  ทำไมยังไม่ไปดูแฮร์รี่กันอีก ”  มัลฟอยบ่นอุบอิบอยู่คนเดียว  สีหน้ากังวลใจมาก

                                      ******************************
เหอๆ เริ่มมองออกกันรึยัง  ว่าจะเกิดะไรขึ้น  ถ้ายังมองไม่ออกก็อ่านตอนต่อไปเดะ