Hello Hunbaek / sebaek Ft.Chanbaek

          เรื่องราวของเราเริ่มจากคำทักทายธรรมดาที่ไม่ธรรมดา

          วันนั้นเป็นวันที่ฝนตก และเพราะเขากลับมาเอาของที่ลืมไว้ทำให้ติดอยู่ที่ใต้ตึก

          แต่ใครจะคิดว่าจะเจอคนน่ารักนั่งร้องไห้อยู่เงียบๆ ความจริงมันไม่ใช่เรื่องของเขา แต่มีบางอย่างที่ผลักให้เขาเดินเข้าไปและเอ่ยคำทักทายอย่างคนโง่ไม่รู้สถานการณ์

          “สวัสดี เราเซฮุนนะ” เอ่ยถามไปท่ามกลางเสียงสะอื้นไห้ของอีกฝ่ายที่ร้องไห้ไม่หยุด

          “ฮึก! สวัสดี แต่อย่ามาทักกันตอนนี้เลย” ตอบกลับโดยอัตโนมัติทั้งที่ยังสะอื้นไม่หยุด

          “หยุดร้องก่อนได้ไหม ไม่ชอบเลย” จบประโยคร่างบางก็เงียบเสียงสะอื้นไม่ใช่หยุดร้องได้เอง เพียงแต่ตกใจการกระทำของคนที่เพิ่งรู้จัก กำลังนั่งยองๆลงตรงแล้วหน้าช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา

          อะไรของผู้ชายคนนี้ เพิ่งเจอกันแท้ๆ

          “นี่ไงหยุดแล้ว เก่งจริงๆ” ยิ้มเล็กๆแล้วลูบหัวอีกฝ่ายที่ตกใจจนไม่ได้สังเกตใครอีกคนที่ยืนมองอยู่ห่างตั้งแต่แบคฮยอนเดินมานั่งร้องไห้

          ‘ฝากดูด้วยนะ’ อ่านปากออกมาได้ใจความแบบนี้

          เซฮุนพยักหน้าเบาๆก่อนคยองซูจะเดินจากไป

          “ร้องไห้ทำไม” ถามอย่างอ่อนโยน

          “ไม่ควรมาถามตอนที่หน้าอายแบบนี้สิ” สูดจมูกเสียงดังจนร่างโปร่งอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้

          “น่ารักแบบนี้กับทุกคนหรือเปล่า”

          “ถ้าน่ารักอย่าที่เซฮุนว่า เราก็ไม่อยากน่ารักหรอก”

          "เราไม่ชอบเลยที่ต้องมานั่งร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า" ว่าพลางก้มหน้าทำท่าจะร้องออกมาอีกรอบ

          “...”

          “...”

          “มีอะไรเล่าให้ฟังได้นะ” สิ้นเสียงร่างบางก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาที่อีกฝ่ายก็จ้องมองอยู่แล้ว ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้ใจอีกฝ่ายเริ่มสั่น

          “เราฟังเก่ง” พูดพร้อมร้อยยิ้มที่มุมปาก

สวัสดีค่าา ฟิคใหม่คู่เดิมต่อจากเรื่อง Hug me นะคะ

เรื่องนี้จะเล่าย้อนไปตั้งแต่เจอกับชานยอลเลย สำหรับใครที่ไม่ได้อ่านเรื่อง hug me ก็สามารถอ่านได้ค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ