ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 10 ด่านสุดท้าย(1)
เช้าวันต่อมา...
ทุกคนที่ตื่นนอนยังไม่เห็นร่างบางที่ปกติมักจะตื่นก่อนใครเพื่อน มาทำอาหารเช้าให้พวกเขาทุกที
"หาว~ สึนะล่ะ..." ยามาโมโตะหันไปถามเบลที่นั่งกินอมยิ้มอยู่ข้างๆด้วยสีหน้างัวเงีย และซักพักก็ลื่นไถลไปนอนที่
ตักของโกคุเทระ ร่างบอบบางเจ้าของเรือนผมสีเทาทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะหันไปสูบบุหรี่ต่ออย่างเงียบๆแบบไม่
สนใจโลกภายนอก
"ไม่รู้สิ อยู่ในเต็นท์มั้ง แต่ว่าหิวข้าวจังอ่ะ-3-" เบล
"ฮิบาริก็ยังไม่มานะ(' ' )( ' ')" เบียคุรันหันไปถามพวกที่เหลือพลางสังเกตรอบๆตัว
"สองคนนั้นอยู่ในเต้นท์น่ะ" สปาน่าสรุปเองเออเอง
"งั้นก็แสดงว่า...สองคนนั้น..." หลายคนๆในคลาสพูดออกมาพร้อมกันและทำหน้าหื่นจิต
"ไปรีบตามมาสิ-_-" ซันซัสพูดก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา
"ฉันหิวข้าว-_-" รีบอร์นก็พูดเอาแต่ใจไม่แพ้กัน
"แต่ว่า...พวกนั้นอาจจะพักเหนื่อยอยู่ก็ได้นะ มันจะไม่รบกวนหรอ( ' ')?" แรมโบ้ถามรีบอร์นด้วยใบหน้าน่ารักๆ
นั่น(พูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่อ่ะ-.,-)
"ไม่หรอกน่า ขนาดฉันยังไม่เหนื่อยเลย ไปตามมาเหอะน่า-_-++" ประมาณว่า ถ้าสึนะไม่อยู่ ป่วย ไม่มีแรง ทุกคนก็
จะอดข้าวทุกมื้อ- -++(พวกทำอะไรไม่เป็น-_-^^)
"นายนั่นแหละยามาโมโตะ- -/" เบลหันไปชี้คนข้างๆ ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเนียนและความหน้าด้านระดับเทพ
"นายแหละเบียคุรัน^^/" ยามาโมโตะหันไปโบ้ยคนที่มีดีกรีเทียบเท่าตนเอง ซึ่งกำลังนั่งดื่มน้ำกระป๋องอยู่
"แค่กๆ ไรอ่ะ สปาน่านายอ่ะ ไปเลย^^/" เบียคุรันหันไปชี้คนข้างๆต่อ
"เรื่องสิ ให้รีบอร์นไปแล้วกัน- _-/" ว่าจบก็หันไปพิมพ์โน๊ตบุ๊คต่อ
"ใครบอก ฉันไม่เกี่ยวซันซัสไปต่างหาก-_-" รีบอร์นพูด เสร็จแล้วก็ไปเกาะแกะแรมโบ้ต่อ
"ไม่เกี่ยว แกนั่นแหละไป-_-" ซันซัสทำเป็นไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
"พอๆ ไปกันทั้งหมดนี่แหละ- -;;" อิริเอะก้าวเข้ามาห้ามทัพ เมื่อเห็นทุกคนชักอาวุธออกมา เตรียมจะฆ่าฟันกันแล้ว
"ทำเป็นเด็กไปได้-_-++" มุคุโร่พูดก่อนจะหันไปจิกตาใส่แฟนตัวเอง
Sawada Tsunayoshi Mode
อื้อ~ เสียงอะไรกันแต่เช้่า หนวกหูชะมัด พอผมจะลุกขึ้นไปดู กลับโดนมือเรียวยาวที่เกาะอยู่บนเอวเล็กๆกระชาก
กลับไปนอนยังที่เดิม พอผมพยายามจะดิ้นหนีออกจากอ้อมกอดนั่นกลับโดนรัดแน่นยิ่งขึ้น แถมใบหน้าคมคายยังซุก
ซอกคอผมเพื่อจะหลบอากาสเย็นๆภายนอก และอยู่ๆเสียงก็มาดังระงมใกล้ๆกับเต้นท์ มือเรียวเล็กจึงเอื้อมไปหยิบ
เสื้อเชิ้ตของฮิบาริซังที่กองอยู่ใกล้ๆขึ้นมาสวมร่างกายเปลือยเปล่า ที่มีทั้ง รอยจูบ รอยขบเม้ม รอยกัด เต็มไปหมด
"เฮ้ย!O///O" ทุกคนร้องเสียงหลงดีที่ใส่เสื้อทัน แต่ทุกคนเห็นไปแล้วอ่ะ รอยจูบที่เต็มซอกคอทั้งซ้ายทั้งขวาผม
เลยTOT
"ว...หวา ผมขอเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ฮิบาริซังก็ตื่นสิ ทุกวันไม่ได้ปลุกยากขนาดนี้นี่T///T" ผมพูดขณะดันคน
ที่นอนกอดผมอยู่ ส่วนคนที่อยู่ตรงหน้าผมอึ้งค้างไปแล้วอ่ะT^T
"O///O"
"แง้~ ผมขอเวลาแต่งตัวสิบห้านาทีTOT" ผมพูดขณะดันทุกคนออกห่างจากเต้นท์และรูดซิบปิด และหันมาปลุก
ฮิบาริซังต่อ ผมรู้นะว่าแกล้งหลับอ่ะTOT
"อื้อ~ ฉันจะนอน" ร่างสูงผลิกตัวไปอีกฝั่ง ผมจึงหันไปหยิบเสื้อในกระเป๋าของตนออกมาสวมและหันไปปลุกฮิบาริซัง
ต่อ(ที่ผ้าห่มร่นจนมาถึงเอว-///-)
"ก็ได้ๆ ตื่นแล้วๆ -_-" เฮ้อ~ ในที่สุดก็ตื่นซะที ทำไมต้องให้ผมมาปลุกฮิบาริซังก่อนด้วย ตื่นเองไม่เป็นรึไง
"แต่นายต้องให้ 'รางวัล' ฉันก่อนนะ"ฮิบาริซังพูดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์และดึงผมให้เข้าไปอ้อมกอด
"ครับๆ-///-"
ประมาณ 15 นาทีผ่านไป...
หลังจากที่ผมออกมาจากเต็นท์ ทุกคนก็มองผมด้วยสายตาแปลกๆราวกับว่าผมไปทำอะไรผิดมางั้นแหละ(ทำอะไรน่า
จะรู้แก่ใจนะ สึนะซัง-///-)
"เฮ้~ สึนะมาแล้ว^o^" ยามาโมโตะคุง
"จะได้กินข้าวซะที^^"
ประมาณ 20 นาทีผ่านไป...O_o
ผมทำกับข้าวเสร็จ และยกไปให้ทุกคนที่นั่งล้อมวงรอกับข้าวกันอยู่
ง่ำๆ เคร้ง!
ม...หมดแล้วแป๊ปเดียวเองนะ ผมยังกินไปได้ไม่ถึงครึ่งจานเลย หรือว่าพวกเขาไปออกกำลังกายตอนเช้ามา อาจจะ
เหนื่อยแล้วหิว...ล่ะมั้งนะ
"นี่มันจะ 9 โมงแล้วไปกันเถอะครับ" มุคุโร่ซังเอ่ยเมื่อเห็นทุกคนกินเสร็จแล้ว
"อื้ม"
"มานี่ซิ" ฮิบาริซังที่เดินอยู่ใกล้ๆ กระชากผมไปไหนก็ไม่รู้ โดยที่ทุกคนยังมองอยู่ แล้วเขาก็หยุดที่ซอกตึกแห่งหนึ่ง
แล้วดันตัวผมให้ติดกับกำแพง หวา~ซวยล่ะสิ
Hibari Kyoya Mode
"นายยังไม่ให้รางวัลฉันเลยนะ" ผมเอ่ยพร้อมกับใช้แขนซ้ายขวากักร่างเล็กไว้ให้ตกอยู่ในอ้อมแขน
"ฮิบาริซังจะเอาอะไรล่ะครับ" ใบหน้าหวานก้มลงต่ำ ผมแกล้งสึนะด้วยการพ่นลมหายใจรดอยู่บนริมฝีปากอิ่มเต็ม
"จูบฉันสิ" ผมยิ้มขำอยู่ในใจ เมื่อสึนะเงยหน้าขึ้นมองและแก้มนิ่มๆนั่นขึ้นสีแดงแข่งกับลูกแอปเปิ้ล นัยน์ตาสีน้ำตาล
ไหม้ฉายแววตื่นตะหนก
"ไม่ได้เหรอ..." ผมทำสีหน้ากระเง้ากระงอดใส่ ร่างบางเห็นอย่างนั้นก็ยืนคิดอยู่ครู่นึง ก่อนจะเขย่งปลายเท้าและจูบ
ผมเบาๆ ผมกอดเอวบางไว้แน่นจนสึนะดิ้นไปไหนไม่รอด
"ไม่ใช่แบบนี้สิ"
"ฮิบาริซังT///T"
"อะไรกัน ไม่รู้วิธีจูบเหรอ แบบดีฟคิสน่ะ"
"ผม...ผมไม่เคยเริ่มก่อนนี่" ผมจำได้ว่าเมื่อวานตอนอยู่ในเต้นท์ร่างเล็กนี้เป็นฝ่ายเริ่มจูบผมก่อนนะ(ตอนที่เราปรับ
ความเข้าใจกันแล้วน่ะ)
"จะบอกให้ฉันเริ่มก่อนงั้นสิ"
"อ่า..." ผมรู้ว่าสึนะจะปฏิเสธแต่เสียใจ ห้ามไม่ทันแล้วล่ะ ผมกดริมฝีปากตัวเองลงมาบนริมฝีปากอิ่มก่อนจะค่อยๆ
เบียดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน ละเลียดจูบอย่างอ่อนโยนที่สุด ผมเอื้อมมือไปรั้งท้ายทอยให้สึนะอ้าริมฝีปาก
ออกมากกว่านี้ ลิ้นอุ่นเปียกชื้นของสึนะพยายามเกี่ยวเลียลิ้นผมบ้าง ผมจึงพยายามสอนจูบคนตัวเล็กอย่างยาก
ลำบาก ร่างเล็กเริ่มหอบหายใจถี่รัวเมื่อผมไม่ยอมปล่อยจูบ แต่สุดท้ายผมก็กดริมฝีปากอิ่มนั้นแรงๆก่อนจะละออกมา
"อ่า...ฮิบาริซัง ไปกันเถอะครับ"
"อีกนิดน่า..." ผมพูดอย่างขัดใจ ก่อนจะงับหนักๆตรงชอกคอขาวที่ชื้นเหงื่ออยู่หน่อยๆ
"ฮิบาริซังจะสายแล้วนะครับ" ร่างเล็กส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ ผมใจอ่อนยวบและยอมปล่อยคนตัวเล็กออกจากอ้อม
กอด สึนะมองใบหน้าผม ซักพักก็เอียงคอน้อยๆเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่
Sawada TsunaYoshi Mode
"ไปที่โถงกันเถอะครับ" ผมหันไปมองฮิบาริซังที่เงียบไปนาน หรือว่าจะโกรธผมอ่ะ(' ')?
"อืม"ฮิบาริซังพูดพลางอื้มมือมาจับมือเล็กๆของผมไว้และหลังจากนั้นเราก็ไปที่โถงทันเวลาพอดี เมื่อผมมาถึงทุกคนก็
มารุมถามว่า 'ไปทำอะไรมาเหรอ สึนะ' หรือไม่ก็ 'เป็นไงมั่งอ่ะ' ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรดี ก็เลยเงียบ(หน้าแดง)แทนคำ
ตอบ ทุกคนจึงรุมแกล้งผมใหญ่
"ชิชิชิ เจ้าชายเห็นนะ มีรอยจูบอยู่เต็มซอกคอ สึนะเลยอ่ะ;P"เบลซังพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างโรคจิตทำให้ผมรู้สึกว่า
ตัวเองหน้าร้อนฉ่าไปมากกว่าเดิม
"อ๊ะ! จิอ๊อตโต้มาแล้ว ไปกันเถอะครับ" ผมชี้ไปทางร่างบอบบางที่กำลังเดินขึ้นเวที แล้วหลังจากนั้นทุกคลาสก็มารวม
ตัวกันอย่างเรียบร้อย
"วันนี้ฉันจะให้เล่นเกมหาของ" จิอ๊อตโต้เปิดประเด็นทันที แต่ว่า...หาของเหรอ? โรงเรียนก็ออกจะใหญ่จะไปหาเจอ
ง่ายๆได้ยังไง
"สิ่งที่ฉันให้หาคือ...บัตรที่มีรูปตราประจำโรงเรียนอยู่(รูปสัญลักษณ์ของวองโกเล่)ซึ่งบัตรนี้จะมีหนึ่งใบ ทุกคนแยก
ย้ายได้ ขอให้โชคดีนะ^^!" พูดจบก็เดินลงเวทีไป ผมว่า...เขาเป็นผอ.โรงเรียนที่น่ารัก ซน ดื้อสุดๆเลยแฮะ อีก
อย่าง...เขาดูเหมือนเด็กอายุห้าขวบเลยนะ-*-
"งั้นก็ไปเป็นคู่เหมือนเดิมนะ" โชอิจิคุงเสนอความคิดเห็น
"แต่ก็อย่าลืมใส่นาฬิกาล่ะ" สปาน่าซังต่อขณะที่กำลังแกะอมยิ้มของเขาอยู่
"งั้นฉันหาที่โถงนะ" ยามาโมโตะคุง
"คึหึหึ งั้นผมโรงอาหารแล้วกันครับ" มุคุโร่ซัง
"ฉันหอเดชิโม่นะเฟ้ย!" สคอลโล่ซัง
"ชิชิชิ เจ้าชายไปหาที่สนามหญ้านะ" เบลซัง
หลังจากที่พูดจบก็แยกย้ายกันไปเป็นคู่(เหลือแต่ผม ฮิบาริซัง สปาน่าซัง โชอิจิคุง)
"โชอิจิคุงไม่ไปหาบัตรเหรอครับ( . .)" ผมถามร่างบอบบางที่กำลังหยิบโน๊ตบุ๊คมาจากกระเป๋า
"คือว่า...ฉันกับสปาน่าจะคอยดูอยู่ที่นี่แหละ"
"งั้นผมไปหาที่ห้องGนะครับ"
"อื้อ แล้วก็สึนะโยชิคุงระวังตัวด้วยล่ะ คลาสเก้าน่ะไม่ค่อยชอบคลาสเราเท่าไหร่ แต่ก็นะ...ในนั้นส่วนมากก็มีพวกเรา
แทรกซึมเยอะเหมือนกัน" เล่นเอาทำผมหยองเลยอ่ะTOT!
"ครับ"
"งั้น โชคดีนะ" หลังจากนั้นคนที่นั่งอยู่ตรงพื้นก็หันไปสนใจโน๊ตบุ๊คต่อ
"ฮิบาริซังครับ ไปกันเถอะครับ" ผมพูดพลางหันไปมองร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ
"อืม" ตอนนี้ผมโดนมือใหญ่เอื้อมมือมารั้งข้อมือผมตลอดทางเลยอ่ะ-///-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น