ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic Reborn 1827 8059 10069 8751 RL XS BF GG C(โคซาร์ท)oo

    ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 16 น้องชายของ ซาวาดะ สึนะโยชิ!?

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.42K
      55
      17 ต.ค. 55



    School XVII

    ตอนที่ 17 น้องชายของ ซาวาดะ สึนะโยชิ!?
     
    Night Club ย่านพาราไดซ์
     
    ร่างสูงทั้ง 7 คนกำลังกอดอกมองแผ่นป้าย 'Night Club' อย่างจดจ่อแบบมาดมาเฟียก็ไม่ปาน ทุกคนใส่ชุดธรรม
     
    ดาบ้านๆ แต่คนอื่นเค้าไม่คิดว่ามันธรรมดาบ้านๆ น่ะสิ!
     
    เบียคุรัน เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวลายทางสีดำ สวมเสื้อกั๊กสีเดียวกัน ส่วนเสื้อนอกใช้นิ้วเกี่ยวไว้ด้านหลัง กางเกง
     
    ขาเดปสีขาว รองเท้าขัดมันสีขาว แล้วก็หมวก (แบบรีบอร์น) ลายสก็อตอีกนึงใบ
     
    ซันซัส เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขาเดปดำเช่นกัน กระดุมสามเม็ดสีเปิดออกเผยให้เห็นถึงแผ่นอกแข็งแกร่งสี
     
    แทนที่เซ็กซี่ขาดใจ ส่วนเนกไทเขาก็ผูกหลวมๆ เหมือนให้เสร็จกันไปข้าง
     
    รีบอร์น เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีเหลืองผูกเนกไทสีดำปิดทับด้วยสูทสีดำอีกเช่นกัน แทบจะเนี้ยบทุกระเบียบนิ้ว ถ้าไม่ติดว่า
     
    ชายเสื้อมีหลุดลุ่ยออกมาบ้าง แล้วก็หมวกสีดำที่ยังคงวางบนกลุ่มผมสีดำเช่นเคย
     
    สปาน่า เขาอยู่ในชุดช่างสีเขียวหม่นๆ และรองเท้าบู๊ตสีดำ เขารูดซิปตรงหน้าอกลงและใช้แขนเสื้อผูกไว้ที่เอว ส่วน
     
    เท้าข้างซ้ายก็พับชายเสื้อขึ้นเล็กน้อย แล้วก็มีแว่นตาใหญ่ๆ ใสๆ สำหรับกันเศษฝุ่นวางคาดไว้บนหัวด้วย
     
    เบล เขาอยู่ในเสื้อลายทางสีม่วงสลับกับเหลือง สวมทับด้วยเสื้อโค้ตตัวยาวไม่ติดกระดุมซักเม็ด กางเกงขาเดปสีดำ 
     
    รองเท้าบู๊ตยาวถึวเข่า มงกุฏยังคงวางเอียงๆไว้บนเส้นผมสีบลอนด์เช่นเคย 
     
    ยามาโมโตะ เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าหม่นๆ ไม่มีเนกไทและปลดกระดุมออกสามเม็ด สวมเสื้อสูทอย่างลงกๆ ส่วนชาย
     
    เสื้อหลุดลุ่ยออกมาบ้างเล็กน้อยบ่งบอกถึงความรีบ
     
    "แล้วเรามายืนเก๊กทำซากอะไรเนี่ย" รีบอร์นถอนหายใจพรืดและคลายอ้อมกอดลง และเดินไปร้ายกาแฟที่เปิด
     
    บริการอยู่แถวนั้น ที่นี่เป็นย่านพาราไดซ์ ย่านของนักท่องเที่ยวชางต่างชาติ เซเลบริตี้ ดารา นักร้อง แต่ส่วนมากจะ
     
    มากันตอนกลางคืนกันมากกว่า แต่ตอนกลางวันไม่ต้องพูดถึง แทบจะไม่มีคนเลย ส่วนร้านย่านนั้น จะมีพวกห้อง 
     
    VIP มั้ง มุมอับมั้ง เพื่อกันไม่ให้นักข่าวเข้ามาสอดแนม และตอนนี้ทุกคนก็กำลังนั่งมุมอับที่ว่ากันอยู่ มีบางคนสั่ง
     
    กาแฟหรือขนมหวานมาทานมั้งแล้ว ด้วยสีหน้าผ่อนคลายสุดๆ 
     
    "เริ่มได้รึยัง" ซันซัสถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด หลังจากที่จิยกาแฟไปอึกนึงและปลายสายตาไปมองรีบอร์นประมาณ
     
    ว่า 'เหล้าอยู่ไหน -_-'
     
    "อาฮะ นี่คือแผ่นเขียว Night club ฉันให้พวกคิเคียวไปหามาให้เองแหละ" เบียคุรันกางพิมพ์เขียวออก ทุกคนมอง
     
    อย่างสนใจ (ถึงจะดูไม่รู้เรื่องก็เหอะ) แต่คงมีแค่สปาน่าล่ะมั้งที่อ่านออกน่ะ
     
    "ซับซ้อนสุดๆ โชคดีที่แผ่นพิมพ์เขียวนี่บอกกับดักด้วย ดูสิ มีช่องลมขนาดใหญ่ที่มีใบพัดเหล็ก เลเซอร์ โพรง หลุม 
     
    ระเบิด ปืน ถ้าเราเข้าทางช่องลมมีหวังตายพอดี" 
     
    "งั้นก็บุกซึ่งๆหน้าเลยแล้วกัน" เบลยักไหล่อย่างไม่แคร์
     
    "ฉันไม่อยากได้แผลก่อนกลับหรอกนะ" รีบอร์นเอ่ยพลางยกกาแฟขึ้นจิบ
     
    "โธ่...เข้าใจกันมั้งซี่ นายก็รู้ว่าสมองฉันไม่เหมาะกับการวางแผน" ยามาโมโตะถอนหายใจและจิ้มขมับตัวเองจึกๆ
     
     
    "ลุยไปตรงๆ นั่นแหละดีแล้ว" ซันซัสออกความเห็นบ้าง
     
    "ไปกันเถอะ"
     
    ร่างสูงทั้งหมดผุดลุกขึ้นและเตรียมตัวออกจากร้านกาแฟแห่งนี้ แต่ก่อนที่จะออกจากมุมอับของทางร้าน พวกเขาก็
     
    รู้สึกทันทีว่ามีใครมานั่งโต๊ะที่พวกเขานั่งกันเมื่อกี้ ใครบางคนที่ทำให้พวกเขารู้สึกตกตะลึง!
     
    "อย่าพึ่งด่วนสรุปสิ" เสียงแหบๆ หวานๆ ดังขึ้นอยู่ด้านหลัง เรียกให้ร่างสูงตวัดสายตาอึ้งๆ ไปมองกันไปแถบ แต่ก็
     
    ต้องตกตะลึงอีกครั้ง เมื่อคนตรงหน้ามีใบหน้าละม้ายคล้ายกับสึนะน่ะสิ!? 
     
    "เธอ...สึนะนี่?" ซันซีสรีบตั้งสติและตั้งคำถามใส่ร่างเล็กกว่า จะว่าเหมือยลนสึนะเลยก็ไม่ใช่...คนนี้
     
    น่ะ ดูร้ายกาจกว่าหลายเท่า ใบหน้าสวยหวานเจ้าเล่ห์หน่อยๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเปลือกไม้ฉายแวว
     
    แพรวพราวและระยิบระยับปนกะล่อนได้ที่ เส้นผมยาวๆ ถูกรวบไว้กลางแผ่นหลัง เขาอยู่ในเสื้อสูทสี
     
    ขาวดูเรียบร้อยจัด แต่เสื้อเชิ้ตสีดำด้านในกลับปลดกระดุมออกสามเม็ดเผยให้เห็นถึงแผ่นอกบางที่เรียบเนียนเหมือน
     
    ผู้หญิง เนกไทสีขาวๆ ดูจะผูกหลวมๆไว้ "แกเป็นใคร ไม่ใช่สึนะแน่" ฮิบาริจ้องมองร่างเล็กอย่างเอาเรื่อง และดึง
     
    ทอนฟาคู่ใจออกมาจากเสื้อสูท 
     
    "ให้ตายเถอะ! นายกล้าหันอาวุธใส่ฉันงั้นเหรอ!?" ร่างเล็กคลายอ้อมกอดลงและถามด้วยน้ำเสียงตกใจแบบเสแสร้ง
     
    หน่อยๆ "ฮะๆ เอาน่า...ฉันมาดีนะ แค่มาช่วยเหลือเท่านั้นเอง ฉันไม่อยากให้ยัยนั่นร้องไห้หรอกนะ~" 
     
    "ยัยนั่น?" ยามาโมโตะพูดทวนคำอย่างแปลกใจ
     
    "อาฮะ ซือจังไงล่ะ ฉันเป็นน้องชายฝาแฝดของเขาเอง ชื่อ ซาวาดะ โยชิสึนะ ฝากตัวด้วยนะ (' ')" 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×