(จบแล้ว) LAST SEPTEMBER จากกุมภาพันธ์ถึงกันยายน (YAOI)

A U T H O R  |  Z O M B I E L O L I T A

 PAN-NEEN x ONG-SA x PLAI-KANYA

     “มองแบบนี้จะมีความหวังแล้วนะ”

     “ครับ?”

     มองแบบนี้คือแบบไหน?? แล้วความหวังเรื่องอะไร??

     “หมายความว่ายังไงคะ…ครับ” ผมลนลานก้มหน้ามองพื้น ปลายเสียงหายไปดื้อๆ เมื่อรู้สึกว่าใบหน้าของคนที่สูงกว่าตั้งเยอะอยู่ใกล้กว่าปกติ…

     เอ่อ ใกล้เกินไปหรือเปล่า??

     เต้าหู้ก็เลยย่นคอสั้นๆ หนี ท่าทางเหมือนเต่าหดหัวเข้ากระดองไม่มีผิด เอ่…หรือนี่จะเป็นที่มาของชื่อเล่นกาลาปากอสที่คุณดีออนใช้เรียกผมกันหนอ??

     เอ้า! แล้วเจ้านายจะขยับตามมาทำไมอ่ะ???

     ผมก้าวถอยหลังจนชนเข้ากับประตู แต่เจ้านายก็ยังตามมา และถ้าผมไม่ได้ตาฝาด เมื่อกี้เขายิ้มมุมปากร้ายๆ ด้วยแหละ

     พรึบ!

     เจ้าของห้องก้าวเข้ามาจนหัวรองเท้าสลิปเปอร์ของเราชนกัน เขาวางมือข้างหนึ่งเท้ากับประตูข้างหลังผม ส่วนอีกข้างที่ใช้จับแขนกันในตอนแรกถูกยกขึ้นมาเขี่ยผมหน้าม้ายาวทิ่มตาของผมเล่น ก่อนจะเกี่ยวมันไปทัดหูอย่างอ้อยอิง จะว่าไปตรงนั้น…

     “ไปโดนอะไรมา?”

บริเวณข้างศีรษะด้านขวาใกล้ๆ นั้นมีแผลเป็นขนาดใหญ่ที่เต้าหู้ใช้ผมยาวๆ ของตัวเองซ่อนมันเอาไว้ แต่ถ้าเอาผมทัดหูแบบเจ้านายเมื่อกี้ก็คงสังเกตเห็นง่ายๆ

     “อุ อุบัติเหตุ สะ สมัยเด็ก…ครับ” เสียงของผมกระท่อนกระแท่น ไม่ได้ลำบากใจที่ต้องตอบคำถามเทือกนี้หรอก แต่ตัวการที่ทำให้เสียงขาดๆ หายๆ น่ะคือคนตรงหน้าต่างหาก!

     อยากถามอะไรก็ถามไปสิ จะเล่นผมตบหัวก็เชิญตามสบาย…แต่ทำไมต้องขยับหน้าเข้ามาชิดกันขนาดนี้ด้วยเล่า??!!!

     “เจ็บไหม?”

     ผมหลับตาปี๋ตอนที่อีกฝ่ายกระซิบที่ข้างหู ก่อนจะตอบคำถามนั้นด้วยการส่ายหน้าหวือจนหัวยุ่ง ตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยังไม่กล้าลืมตา

     กระทั่งปลายนิ้วที่ไล้ไปตามตะเข็บแผลเป็น ย้ายลงมาที่ริมฝีปาก…

     การลืมตาเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุด

     “อื้อ”

     แล้วก็มันเกิดขึ้น สิ่งที่เรียกว่า…จูบ

#จากกุมภาพันธ์ถึงกันยายน

มาคุยเรื่องนิยายกันดีกว่าเนอะ ^^

สวัสดีค่ะ ‘ยัยแนน’ คัมแบ็คแล้วววว (คัมปีละครั้ง T^T)

เรื่องนี้เป็นแนวดาร์กฟีลกู๊ด (?) อยากให้มันเป็นทั้งฟีลกู๊ดและมีความดาร์กเบาๆ อยู่ในเรื่องด้วย ก็ยังยืนยันคำเดิมเนอะว่าไม่ถนัดแนวหวานและชอบดราม่าสุดใจ แต่สถานการณ์ชีวิตปัจจุบันไม่เอื้อกับการดำดิ่งลงสู่ห้วงดราม่าเท่าไหร่นัก แฮร่ๆ จริงๆ เรื่องนี้แนนจะใช้ชื่อเรื่องว่า ‘ปลายกันยา’ แต่บังเอิญไปได้ยินวลีหนึ่งเข้าก็เลยได้ชื่อนี้มา #จากกุมภาพันธ์ถึงกันยายน

แอบสปอยด์เลยล่ะกันว่า ‘ปลายกันยา’ เป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญมาก และส่วนตัวก็ชอบชื่อเดือนนี้อยู่แล้วเพราะเป็นเดือนเกิด 555 ส่วนพระเอกเป็นมาเฟียหัวใจอบอุ่นสุดน่ารัก สเปคหนุ่มในฝันของยัยแนนเอง และใครอีกคนที่ชอบเรียกตัวเองว่าเต้าหู้ แม้ว่าจะแอบขู่ว่าเป็นแนวดาร์กฟีลกู๊ดแต่เนื้อหาหวานๆ หวิวๆ อ่านแล้วต้องอมยิ้มแน่นวล พันณินนิสัยอ๊องๆ กับพี่องศาคนเฟียซแต่ขี้งอน แล้วแบบว่าพี่องศาน่ารักมาก ไม่ควรมีคนเดียวบนโลก มันน่ารักดีเวลาที่คนโหดๆ ใจดีกับเราแค่คนเดียว เนื้อเรื่องมีปมไม่ซับซ้อนค่ะ (จริงเหรอ?) เบาๆ เรียบง่ายสไตล์ยัยแนน ลองอ่านกันดูนะคะ แนนอ่านเพลินจนลืมว่าตัวเองเป็นคนเขียนบ่อยๆ มันเป็นความพอดีที่แนนคิดว่าตัวเองคงจะหลงรักสไตล์นี้เข้าแล้ว

ขอฝาก #จากกุมภาพันธ์ถึงกันยายน ไว้ในอ้อมใจรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะคะ ^^

พัณณิน x องศา x ปลายกันยา

มันเกินกว่ารักไปมากจริงๆ

-ALWAYS-

Presented by ZombieLolita [ZL]

17.08.2019

*หมายเหตุตัวโตๆ

*เรื่อง #จากกุมภาพันธ์ถึงกันยายน ลงให้ทุกคนอ่านถึงตอนไฟนอลเหมือนเดิมค่ะ และจะมาอัพเพิ่มอาทิตย์ละตอน หลังจากอัพตอนไฟนอลประมาณอาทิตย์หนึ่งแนนจะขออนุญาตปิดการเข้าถึงและส่งเข้าสโตร์นะคะ (**ตั้งแต่ตอนที่ 14 เป็นต้นไป)

**ถ้าใครอยากอ่านแล้วแนนลงฉบับสมบูรณ์ (+สเปเชียล) ที่เมพเหมือนเดิมเน้อค่ะ // เนื้อหาในเด็กดีกับเมพจะต่างกันนิดหน่อยนะคะ ตามกฎเว็บเรื่องความเหมาะสมของเนื้อหาเนอะ

***เรื่องสำคัญอีกเรื่องที่ต้องชี้แจงคือตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว (2561) แนนเรียนจบและเข้ามารับผิดชอบงานที่บ้านเต็มตัวทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่  อันที่จริงก็มีปัญหาพอสมควรเลยค่ะเพราะเราเป็นลูกคนเดียว 

...เราไม่สามารถเป็นเด็กได้ตลอดไปเนอะ ในเมื่อเราโตขึ้นเราก็ต้องรับผิดชอบมากขึ้น มันจะต้องมีเรื่องที่ไม่มีความสุขบ้างแหละ แต่เราก็พยายามบอกตัวเองให้สู้หน่อย นอนน้อยลงอีกนิดก็ได้ เพื่อรักษาสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขเอาไว้…

แนนคงไม่มีเวลาให้กับที่นี่เท่าไหร่นัก แต่ก็จะอยู่ตรงนี้แหละค่ะ ^^

มันหมายความว่าจะไม่ค่อยได้เจอกันเนอะ เราอาจจะเจอกันปีละเรื่องหรือสองปีเรื่อง มันทำใจยากแต่ก็คงมีแค่วิธีนี้ที่จะทำให้อยู่ตรงนี้ได้นานที่สุด…

หลังจากนี้จะไปทยอยปิดเรื่องที่ค้างไว้ค่ะ คือ พี่คีน 2 กับคุณเพลิง ส่วนเรื่องสามพระจันทร์ขออนุญาตเบรกก่อนนะคะเพราะเรื่องค่อนข้างซับซ้อน (และยาวมาก!)

ขอบคุณทุกการสนับสนุนและกำลังใจที่ส่งถึงกันตลอดมา ขอโทษถ้าทำให้ใครหลายคนผิดหวัง

รัก

ปอลิง. จริงๆ มีเรื่องที่อยากเขียนเยอะแยะไปหมดเลยค่ะ แต่เพราะเวลาไม่เอื้อให้เราจับปลาหลายมือ T^T แต่อีกใจก็อยากเขียนให้ทุกคนอ่าน หลังจากนี้อาจจะมีงานเขียนไม่ยาวมากประมาณ 150+ หน้าจบ (หรือประมาณ 15 ตอน) ออกมานะคะ แพลนๆ ไว้ก่อนค่ะ เพราะกะจิตกะใจยัยแนนโอนอ่อนง่ายเหลือเกิน ถ้าเขียนเรื่องยาวสามสี่ร้อยหน้าเหมือนเดิมปีนึงคงไม่จบซักเรื่องแน่ๆ ยังไงก็เก็บพื้นที่เล็กๆ ในใจไว้ให้ยัยแนนบ้างนะคะ 

ขอบคุณค่ะ ^^

TB