ราคีกามเทพ - นิยาย ราคีกามเทพ : Dek-D.com - Writer
×

ราคีกามเทพ

เพราะความผิดพลาดทำให้ชีวิตของเธอต้องพลิกผัน เธอต้องหอบลูกหนีผู้ชายใจหิน แต่เธอจะหนีไปได้ไกลสักแค่ไหน ในเมื่อหัวใจเอาแต่ร่ำร้องหาเขาอยู่ร่ำไป

ผู้เข้าชมรวม

56,701

ผู้เข้าชมเดือนนี้

42

ผู้เข้าชมรวม


56.7K

ความคิดเห็น


169

คนติดตาม


532
จำนวนตอน : 27 ตอน
อัปเดตล่าสุด :  27 ม.ค. 59 / 14:24 น.

อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

ราคีกามเทพ

(ภาคต่อ ราคีรักร้ายและราคีเทพบุตร)

(นิยายชุด ราคีร้อยรัก)

โดย โรสควอตซ์

*******************

ตัวละครหลัก

พระเอก      ฟรอยด์ อากาศเอก อิงกลาสต์โน 

 

  

นางเอก      ดาร์เลเน่ แก้วกัลยา ฟินล์เฟรค 

 

 แอดแฟนพันธุ์แท้คลิกที่รูป

 

โปรย


“อย่าเอามือที่ขยำก้นคนอื่นมาแตะต้องฉัน! เพราะฉันรังเกียจ!

เค้นเสียงออกมาก็สะบัดข้อมือเล็กออกจากการกอบกุม นาทีนี้ไม่ใช่เพียงคำพูดเท่านั้นที่แสดงว่ารังเกียจ สีหน้าและแววตาก็เปี่ยมไปด้วยความขยะแขยงเช่นกัน “และคงดีกว่านี้มาก ถ้าฉันไม่ต้องเห็นหน้าคุณอีก” จบคำหญิงสาวก็หันหลังให้อย่างไม่ไยดี แต่ร่างเล็กก็ต้องชะงักกึก เมื่อเสียงดุกร้าวของเขาดังขึ้นเบื้องหลัง

“รังเกียจผมมากนักใช่ไหม?

มุมปากเล็กกระตุกยิ้มทั้งๆ ที่ภายในใจกำลังร่ำไห้ แต่ก็ยังฝืนความรู้สึกตอบออกไป “ใช่! ฉันรังเกียจคุณยิ่งกว่าสิ่งปฏิกูลเน่าๆ ในชักโครกเสียอีก รู้แบบนี้แล้ว คุณควรจะไปให้ไกลจากชีวิตของฉัน!

“ในสายตาคุณ...ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรือแก้วกัลยา!

ครั้นถูกเขาเรียกชื่อไทย ร่างบางก็ถึงกับเย็นเฉียบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ตั้งแต่รู้จักกับเขา เวลาไหนที่เขาเรียกชื่อนี้ของเธอ มันเหมือนกับโลกทั้งโลกต้องถล่มทลาย บทรักแสนแสบทรวงและดิบเถื่อนวิ่งเข้ามาในความทรงจำราวกับวิทยุที่เปิดเพลงซ้ำๆ นับสิบรอบ ตอนนี้จึงได้แต่กลืนน้ำลายแข็งๆ ลงคอ อยากจะเดินหนีแต่แค่ยกเท้าขึ้นมันก็ช่างเป็นเรื่องยากเย็น

“รังเกียจนักใช่ไหม?

แก้วกัลยาถึงกับสะดุ้ง เมื่อเวลานี้เจ้าของเสียงคำรามอันเฉียบขาดยืนอยู่เบื้องหลัง กลีบปากอิ่มจึงเม้มแน่น เนื้อกายก็พลันสั่นเทาเกินกว่าจะโต้ตอบ ทางออกของเธอตอนนี้ก็มีแค่อย่างเดียวเท่านั้นก็คือวิ่ง จึงตัดสินใจวิ่งหนีให้ไกล ทว่าขาของเธอคงสั้นไปกว่าเขามากจริงๆ เพราะไม่กี่ก้าวเขาก็ตามทันและคว้าร่างของเธอไปไว้ในอ้อมแขน ดิ้นเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด

“ปล่อยนะ! อย่าทำแบบนี้กับฉัน อย่าแตะต้องฉันอีก!” ละล่ำละลักบอกเขาด้วยเหงื่อกาฬที่เริ่มไหลซึมตามขมับ

“ผมพยายามที่จะเป็นคนดีในสายตาคุณแล้วนะแก้วกัลยา! ในเมื่อคุณไม่ยอมให้โอกาสผมได้พูดได้อธิบาย ผมก็ขอเป็นคนเลว...ผมก็อยากจะรู้นักว่าสิ่งที่คุณพูดออกมามันจริงแท้สักแค่ไหน”

“อย่าคิดทำอะไรชั่วๆ กับฉันนะ! ไม่อย่างนั้นฉันฆ่าคุณแน่”

“ดี...เชือดผมให้ตายคามือเลยแก้วกัลยา แต่ก่อนจะถึงเวลานั้น ขอให้ผมรู้ซึ้งกับคำพูดของคุณก่อนเถอะ” กระซิบเสียงลอดไรฟันชิดใบหูนุ่มแค่นั้น ก็ใช้พละกำลังที่เหนือกว่าลากร่างแน่งน้อยไปยังประตูด้านหลังของบ้าน แต่เมื่อเธอดิ้นมากๆ ก็เปลี่ยนเป้าหมายกะทันหัน “ไม่อยากไปที่ห้องนอนใช่ไหม ได้! จะที่ไหนผมก็สะดวกค้นหาคำตอบทั้งนั้น” กล่าวจบชายหนุ่มก็ดึงรั้งคนอ่อนแอกว่าไปยังห้องๆ หนึ่งซึ่งถูกปิด กระชากมันออกมาได้ก็รับรู้ถึงกลิ่นฝุ่นที่มันคละคลุ้ง

“ห้องนี้ก็ดีเหมือนกัน ถือซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศ”

“ไม่นะ! อย่าทำกับฉันแบบนี้”

คนถูกลากดึงอย่างไม่เต็มใจได้แต่ส่ายหน้า “ฉัน...ฉันจะยอมพูดดีๆ กับคุณก็ได้” เพื่อเอาตัวรอดจากอารมณ์หน้ามืดตามัวของเขา เวลานี้จึงยอมทำทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน

“มันสายไปแล้วดาร์! คุณทำให้ผมกลับไปยืนที่จุดนั้นไม่ได้อีกแล้ว”

“คุณบ้าไปแล้วหรืออย่างไร ถ้าคุณทำแบบนี้ ฉันก็ยิ่งเกลียดคุณรู้เอาไว้” ที่พูดออกมาไม่ได้คิดข่มขู่เขาเลยสักนิด เพราะว่าเธอจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หนำซ้ำความเกลียดที่มีอยู่เป็นทุนเดิมก็จะมากขึ้นไปอีกเป็นร้อยเป็นพันเท่า และถ้ารอดจากตรงนี้ไปได้ละก็ สาบานเลยว่าเขาจะไม่มีวันได้เห็นหน้าเธอกับลูกอีก หนีครั้งก่อนได้สี่ปี หนีครั้งนี้จะให้รอดพ้นจากเขาไปตลอดชีวิตเลยเชียว

“ในเมื่อผมเปลี่ยนความเกลียดของคุณเป็นความรักไม่ได้ ผมก็จะยอมใช้ชีวิตอยู่ทั้งๆ ที่ถูกเกลียด” ชายหนุ่มกระซิบลอดไรฟันแค่นั้น ก็ถาโถมเข้าจู่โจมร่างบาง ลำแขนแกร่งรัดร่างอรชรมาแนบกาย ปากและจมูกโด่งเป็นสันคอยซุกไซ้ไปตามซอกคอเล็ก แม้เจ้าของผิวกายนั้นจะตะโกนปาวๆ ว่าเกลียด ขยะแขยงอย่างไร แต่ผิวของเธอที่เขาได้สัมผัสช่างหอมละมุนเหมือนเช่นที่เคยผ่านมา

“ฉันเกลียดคุณ!

หญิงสาวเค้นเสียงบอก หวังเหลือเกินว่าคำพูดที่บีบเค้นออกมาจากใจจะทำให้เขาหยุดการกระทำชั่วร้ายนี้สักที มือบางนั้นก็คอยยกผลักช่วงอกแกร่งไม่ให้เบียดเสียดกับความอวบอิ่มของหน้าอกหน้าใจที่มันคัดแน่นและใหญ่เกินตัว “ถ้าคุณจะกรุณาต่อผู้หญิงที่เคยเป็นของคุณ ก็ช่วยเอามือสกปรกและเอาปากเอาจมูกที่เคยจูบผู้หญิงคนอื่นไปให้พ้นๆ ผิวของฉัน ในอดีตฉันเคยรังเกียจแค่ไหน รู้เอาเถอะว่าเวลาผ่านมาหลายปีมันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ไม่มีวันแปรเปลี่ยนได้ง่าย”

            “ดี!” ฟรอยด์ไม่ได้หยุดการกระทำของตัวเองเลยสักนิด หนำซ้ำสิ่งที่ได้ยินเต็มสองหู กลับเพิ่มอารมณ์บางอย่างให้ลุกโชนยิ่งกว่าเดิม “ถ้าเป็นอย่างนั้นมันคงไม่ทรมานนักหรอก หากคนที่เคยมีอะไรกันมาแล้ว จะทบทวนความหลังกันอีกสักครั้งสองครั้ง!

 

 

*************************

อัพเนื้อหาให้อ่านเพื่อเป็นตัวอย่าง  10-12 บท (แบ่ง 3 ตอนย่อย)

ขออภัยที่ลงไม่จบนะคะ

 

 

 

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น ชุด ราคีร้อยรัก เพื่อพิจารณาฯ คลิ๊กที่รูป

 

images
by free.in.th  
 
 

 

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ห้ามมิให้ผู้ใดละเมิด ลอกเลียนแบบทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้

ในการเผยแพร่หรืออ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฎหมายบัญญัติไว้ สูงสุด

***************************************

 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงการจินตนาการของผู้เขียนเพื่อความบันเทิงเท่านั้น รวมทั้งชื่อ สกุล ตัวละครทุกตัวในเรื่องก็เป็นการสมมุติขึ้น ไม่ได้มีเจตนาร้ายแอบแฝง

ขอให้นักอ่านทุกคนสนุกกับความเพ้อฝันในโลกนิยายนะคะ

 

 

คอมเมนต์โหวตๆ ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ

ติดต่อพูดคุยกับคนเขียนได้ที่ Facebook ได้ที่ลิงค์ข้างล่าง

https://www.facebook.com/nam.rosequartz

 


 
 

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

คำนิยม Top

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

คำนิยมล่าสุด

ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

ความคิดเห็น