เพลิงรักมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ ๕ แผนร้าย (๔)

ดอม เคิร์ทกลอกตาขึ้นสูง พร้อมกับปาดเหงื่อของตัวเองที่ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่มองไปยังฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาอยากตาย มือหนายังคงกุมโทรศัพท์ในมือไว้แน่น หลังจากรับรายงานก็ยังไม่คลายมันออก เชื่อว่าถ้าฝืนบีบมันแรงมากกว่านี้ เจ้าเครื่องจิ๋วคงแตกละเอียดเละอย่างไม่มีสิ้นดี

ก้าวขายาวๆ ตรงไปยังห้องประธานแล้วก็ต้องก้มศีรษะให้คนเป็นพ่อที่ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดและคนสนิทของเจ้านายใหญ่แห่งเคเอ็มเอฟ ไดมอนด์แอนด์จิวเวลรีมาร่วมสี่สิบปี ดวงตาสีน้ำข้าวจ้องมองเสี้ยวหน้าของลูกชายเขม็ง

“เกิดเรื่องกับคุณฟาบริชใช่ไหมดอม”

ลูกชายพยักหน้าแทนคำตอบ ก่อนจะรีบอธิบายออกมาน้ำเสียงแผ่วเบา

“เกิดระเบิดระหว่างทางที่จะไปโกตดาซูร์ครับ โชคดีที่ท่านรองปลอดภัยแต่คนของเราตายไปหนึ่งครับ”

ผัวะ!

หมัดหนักๆ กระทบเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง ใบหน้านั้นหันไปตามแรงกระแทกจนร่างเพรียวสูงเซถลา ดอมกลอกตาขึ้นสูง สูดลมหายใจเข้าปอดลึก และสุดท้ายก็ก้มหน้ายอมรับความผิดพลาดของตัวเองโดยไม่ปริปากบ่น สายตาของคนวัยชรามองบุตรชายด้วยความเดือดดาล

“แกรู้ไหม ถ้าคุณฟาบริชเป็นอะไรขึ้นมา มันจะเกิดเรื่องเลวร้ายขนาดไหน”

“ผมขอโทษครับพ่อ”

“ไปให้พ้นๆ หน้าฉัน เรื่องนี้ฉันจะรายงานท่านเอง แล้วจำไว้นะดอม แกอย่าทำให้ความเชื่อมั่นที่พ่อมีให้แกมันล้มเหลวและสูญเปล่า ลูกของฉันต้องไม่มีคำว่าผิดพลาด”

คนเป็นลูกก้มหน้าอย่างยอมรับกับชะตากรรม ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่คนเป็นพ่อพูดจาเชือดเฉือนให้เจ็บปวด นาทีต่อมาก็ขยับออกจากบริเวณหน้าห้องประธานใหญ่ ก่อนเดินออกห่าง ดอม เคิร์ทยังอดไม่ได้ที่จะส่งสายตาขอลุแก่โทษไปสบมองบิดา

เมื่อลูกชายเดินห่างออกไป คนเป็นพ่อก็ผ่อนลมหายใจทิ้งเฮือกใหญ่ ก่อนจะมุ่งตรงไปยังประตูบานใหญ่ของท่านประธานเคเอ็มเอฟกรุ๊ป เชื่อว่าเมื่อท่านได้ยินรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วละก็ พายุลูกใหญ่คงได้ซัดถล่มทั้งองค์กรจนแหลกลาญ