คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ความผิดพลาดของอันโดรมีด้า
“นั้นอันโดรมีด้า กับเกรนด้า ทุกคนระวัง”
เมื่อกลางวงล้อมของพวกเมกุมิมีกับดักไฟอยู่ทำให้ทุกคนรีบกรโดดหนีพร้อมกันทุกคนต่างไม่มีใครบาดเจ็บ
“พี่ค่ะ ดวงตาของพี่...............”
“อืมหายดีแล้ว พวกเธอตามหาพวกเราเจอได้ไง”
“ก็อยู่กันเป็นฝูงหาได้ไม่ยากหรอกเมกุมิ หึหึ”
เสียงสั่นของหญิงสาวที่โผล่มาข้างหลังเมกุมิแล้วผลักหญิงสาวทันทีแล้วชักมีดเข้าปะทะทั้งสองคนต่างคนต่างใช้มีดของตนดันอีกฝ่ายอย่างไม่หยุด โมโกมอนก็โดนไล่โดยสตรีอันโดรมีด้า ที่ใช้ดาบของเธอฟันใส่ชายหนุ่มไม่หยุดแต่คาเสะคาเงะก็ใช้โล่กันไว้ หญิงสาวใช้โล่ผลักร่างชายผมน้ำตาลสั้นกระเด็นไปอีกทางทำให้เปิดช่องในการโจมตีเป้าหมายของเธอ
“โมโกมอน! อากกกกก!”
“คาเสะคาเงะ!”
อันโดรมีด้ายืนอึ้งในขณะที่ปลายดาบของเธอแทงใส่ชายชุดน้ำตาลซึ่งเค้าใช้ตัวเป็นโล่ป้องกันให้โมโกมอน เลือดสีแดงสดไหลออกจากร่างกาย หญิงสาวดึงดาบออกพร้อมมองร่างของศิษย์ตนที่เปื้อนเลืดอทั้งทีตนไม่ได้ตั้งใจ ร่างของเค้าล้มทับชายชุดเขียวทันทีโมโกมอนพยายามประคองร่างเพื่อชายของเค้า
“ไม่นะทำไหมไม่หลบล่ะคาเสะคาเงะ รู้ไหมว่าแบบนี้มันอันตรายนะเจ้าเด็กบ้า”
“ไม่งั้นเพื่อนที่ผมรักก็จะเป็นอันตรายแทนนะสิครับ อาจารย์ผมยอมไม่ได้ที่อาจารย์จะทำร้ายเพื่อนรักของผม”
“คาเสะคาเงะ! นายมันบ้าไปแล้ว ก็แค่บุตรแห่งตระกูลที่เก่งแต่สร้างสงครามคนสุดท้ายก็ทำขนาดนี้เลยเหรอ”
“ครับ แล้วอีกอย่างถ้าผมตายก็ไม่เสียดายที่ได้ช่วยเพื่อนรักของผม……….”
สิ้นเสียงของชายหนุ่มเค้าล้มลงนอนในอ้อมแขนเพื่อนรักของเค้า ในขณะที่อันโดรมีด้ายืนอึ้งทั้งตัวสั่นน้ำใสๆที่ไหลออกจากนัยน์ตาทำให้หญิงสาวเลือกที่จะวิ่งหนีไป
“คันมูริ คาเสะคาเงะแย่แล้ว”
ชายผมขาววิ่งมาอย่างรีบร้อนเพื่อมาดูอาการของชายชุดน้ำตาลที่มีเลือดไหลไม่หยุด เมกุมิเองก็ยังคงใช้มีดดันกับมีดของเกรนด้า เมกุมิก้มหลบมีดของเกรนด้าที่ดันมาทางเธอแล้วเตะขาหญิงสาว ทำให้เกรนด้าเกือบล้มแต่เธอก็หนีไปได้อีก เมกุมิวิ่งไปทางโมโกมอนในอ้อมแขนเค้าคือชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด คันมูริก้มหน้าหลังจากที่พยายามรักษาชายหนุ่มแล้ว เมกุมิจึงค่อยนั่งข้างแล้วจับมือชายหนุ่มที่นอนอย่างเบา
“คาเสะคาเงะ คุณจะไปไหนไม่ได้เพราะภาระของคุณยังไม่หมดไปคุณจะทิ้งเพื่อนไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น จงกลับมาคาเสะคาเงะ”
แสงจากมือเล็กๆของหญิงสาวได้ส่องประกายไปทั่วร่างของชายหนุ่มเลือดเริ่มหยุดไหล ชายหนุ่มเริ่มได้สติ
“โมโกมอคุณพาคาเสะคาเงะไปพักก่อนเถอะค่ะวันนี้คงพอแค่นี้จริงๆ”
“ครับคุณเมกุมิ คันมูรินายอยู่นี้นะฉันจะพาคาเสะคาเงะไปพักเอง”
ชายหนุ่มผมน้ำตาลยาวพาชายหนุ่มผมน้ำตาลสั้นเข้าเมืองไป ที่เหลือได้แต่มองหน้าหญิงสาวผมน้ำตาลยาวเยียดเดินมาหาเมกุมิ แล้วเข้ากอดเมกุมิกะทันหัน
“เวลาของหนูคงมาได้แค่นี่แหละค่ะพี่ไปส่งหนูหน่อยนะค่ะ”
“เมมิ........อืมพี่จะไปส่งเธอเอง เซเมะคุณก็กลับไปด้วยนะ”
หญิงสาวมองหน้าชายคนรักของตน เค้าได้แต่พยักหน้าให้ทั้งหมดได้เดินไปที่ท่าเรือ แอนเองก็ต้องบอกลาอาครันพ่อของเธอ (เซเมะมากับอาครันแค่สองคนเท่านั้น)
“นี่พ่อหนุ่มมานี่หน่อยสิ”
อาครันเรียกคันมูริเข้ามาหาเค้าใกล้ๆ แล้วกระซิบตรงหน้าแอนเลย
“ช่วยดูแลลูกสาวฉันหน่อยนะเธอเป็นคนขี้กลัวน่ะ พ่อหนุ่ม”
‘แล้วมาบอกเราทำไม (ว่ะ) O///O’
คันมูริฟังแล้วคิดพร้อมหน้าแดงทำให้แอนยิ่ง งง ว่าคุยอะไรกัน เธอทำได้แค่ดันตัวพ่อของเธอขึ้นเรือไปแล้วมายืนข้างๆคันมูริซึ่งเค้าหน้าแดงมาก ถึงขนาดแอนมองหน้าไปแล้วแตะหน้าผาก(กลัวว่าจะเป็นไข้อ่ะ)
ทางเมกุมิเองก็ได้บอกลาเมมิไปแล้ว มารินกับฮินาโกะก็ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้พบหน้ากัน เมกุมิหันมามองหน้าชายคนที่เธอรัก เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ราวกับว่าก็ไม่อยากให้เซเมะกลับชายหนุ่มมองสีหน้าของหญิงสาวออกเค้าทำได้เพียงกอดเมกุมิอย่างแน่น จนเรือออกจากท่าเรือไป เมกุมิก็เศร้าใจแต่ก็ดีใจที่ทุกคนกลับไปอย่างปลอดภัยคำอวยพรของเมกุมิไปได้ล่องลอยตามเรือไปแล้ว
โมโกมอนก็เฝ้าคาเสะคาเงะไม่หยุดพัก คาเสะคาเงะได้สติแล้วลืมตามองเพื่อนชายของเค้าที่นั่งเครียดข้างๆเค้า
“โมโกมอน นายทำไมมาเฝ้าไข้ให้ฉันล่ะ คันมูริมาเฝ้าให้ก็ได้”
“ฉันให้คันมูริไปส่งพวกคุณเมมิน่ะสินายนอนอีกหน่อยนะ”
พอโมโกมอนดึงผ้าห่มมาห่มคาเสะคาเงะ ชายที่นอนบนเตียงจับมือเพื่อนหนุ่มของเค้าไว้ แล้วดึงมือมาว่าตรงจุดที่เป็นแผลของเค้า(แผลดันอยู่ที่หน้าอกใกล้ๆหัวใจอีก) ทั้งคู่จ้องมองกันและกัน
“ฉันยังรักษาสัญญาไว้ ฉันจะปกป้องนายโมโกมอนต่อให้ฉันจะต้องสูญเสียอวัยวะส่วนไหนไปก็ตามฉันจะปกป้องนาย”
“อืมฉันเองก็จะดูแลนายไม่ห่างนายไปอีกแล้ว”
ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน ในขณะที่พวกเมกุมิกำลังเดินกลับที่พักแต่มาถึงหน้าน้ำพุพอดีแอนวิ่งไปที่น้ำพุแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าของตน จุ่ม ลงไปแล้วบิดหมาดๆ เธอวิ่งกลับมาทที่กลุ่มแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าที่เปียกน้ำเล็กน้อยให้คันมูริ
“เอ๊ะ! เธอมีอะไรเหรอเอาผ้านี่มาให้ฉัน”
“คือ..........ฉันเห็นว่าคุณหน้าแดงแล้วตัวค่อนข้างจะร้อนฉันกลัวว่าคุณจะไม่สบาย”
“...................”
คันมูริก็ทำได้แค่หยิบผ้าของแอนก่อนที่หญิงสาวจะวิ่งตามเพื่อนสาวไป ทั้งที่เค้าไม่มีไข้หรือป่วย เค้าก็เก็บผ้าเอาไว้เท่านั้น
ทางอันโดรมีด้า เธอยืนมองเกรนด้าด้วยใบหน้าที่หมดหวัง ทำให้หญิงสาวผมขาวสั้นหันมามองหญิงสาวผมน้ำตาลยาวโค้งเล็กน้อย
“เป็นอะไรอันโดรมีด้า หมดหวังหรอ”
“ใช่! ฉันจะไม่ลงเรือลำเดียวกันเธออีกแล้วต่างคนต่างไปดีกว่า”
“งั้นเหรอ แล้วแต่นะถ้าฉันเจอเธออีกฉันจะฆ่าเธอซะ”
“หึ คิดว่าทำได้ก็ตามใจ”
หญิงสาวเดินแยกทางกับหญิงสาวอีกคนทันที เธอเดินกลับเมืองทำให้เกรนด้าไม่พอใจกับความหยิ่งของอันโดรมีด้า แล้วก็คิดกับอันโดรมีด้าเป็นศัตรูอีกคนเหมือนกัน
เมกุมิ : สำหรับคนที่ยัง งง ว่าใครเป็นอาชีพอะไร มีให้ดูได้ดังนี้ค่ะ
เมกุมิ – Scout เหม่ย – Fighter แอน – Warlock
โมโกมอน – Musketeer คาเสะคาเงะ – Fighter คันมูริ – Scout
อันโดรมีด้า – Fighter เกรนด้า – Scout เมมิ – Fighter
มาริน – Musketeer ฮินาโกะ – Wizard เซเมะ – Fighter
อาครัน – Warlock ฮีล – Musketeer
ความคิดเห็น