คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : บทลงโทษของแอน
ควันดำหายไป เมกุมิทรุดตัวลงพบกับความเจ็บปวดที่ไม่เคยคิดมาก่อน เธอมองไปหยิบเศษกำไลที่แตกสัมผัสได้ถือความทุกข์ของแอน
ภาพที่เมกุมิเห็นเมื่อแตะเศษกำไลคือ ภาพที่แอนพยายามเล่นละครหลอกตา เวรลอค เพื่อหลอกว่าเธอเป็นพวกเดียวกับเค้า การที่แอนต้องทำในสิ่งที่เธอไม่ต้องการทำจนเธอร้องไห้หลายหน เมกุมิรีบเก็บเศษกำไลทันที เมกุมิมองเห็นโมโกมอนซึ่งมีแผลที่หน้าท้องเธอมองหน้าชายหนุ่ม
"ฉันอยากจะบอกว่า แอนยังคงเป็นพวกเราอยู่ค่ะ"
"เอ๊ะ! คุณเมกุมิหมายความว่า....................คุณแอน ยังเข้าข้างเราอยู่หรอครับ"
เมกุมิพยักหน้าแล้วรีบอธิบายเรื่องราวให้กระจ่าง
ด้านแอน แอนถูกขังอยู่ในห้องของตน เธอมองกระจกมือของเธอค่อยแกะผมที่เปียของเธอให้ปล่อยสยาย แอนมองไปรอบๆ โธร่าเข้ามาในห้องของเธอ หญิงสาวในทรงผมแปลกมองแอน
"แอน ท่านเวรลอครู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะทำงานนี้จึงได้สั่งให้ฉันมาลงโทษเธอ มีอยู่หลายบทลงโทษเอาอันง่ายก่อนล่ะกัน"
โธร่าค่อยเดินมาหาแอน หญิงสาวค่อยถอยหลังอย่างหวาดกลัว
"ไม่นะ !!!!! อย่า!!!!!กริ๊ดดดดดดดดดด!!!!!!"
พวกของเมกุมิกับโมโกมอนนอนนอกเมืองกัน เมกุมิค่อยวางผ้าที่ชุบน้ำไว้หน้าผากเหม่ยที่ยังสลบอยู่ โมโกมอนได้รับการรักษาจากคาเสะคาเงะ(คู่กันนี่) อาครันก็ได้รับการรักษาจากคันมูริ เซเมะได้ปรึกษาเรื่องการเดินทางต่อกับโมเอะและอันโดรมีด้า เมกุมิเห็นสีหน้าของคันมูริกังวลอย่างมาก เธอจึงเข้าไปคุยด้วย
"เป็นห่วงแอน เหรอคุณคันมูริ"
"ชิ ใครจะไปห่วงยัยนั้นล่ะ ฉันโดนยัยนั้นซัดเวทย์ใส่ด้วยเรื่องไรจะต้องเป็นห่วงยัยนั้น"
เมกุมิได้ยินแล้วก็ยิ้ม เธอจ้องหน้าของชายหนุ่มที่แดงขึ้นตามลำดับ
"อืม...............แอนคงซัดคุณไม่ได้แรงมากจนมีแผลแสดงว่าเธอผ่อนแรงเวทย์เพื่อไม่ให้คุณเป็นอันตราย"
"ไงซะมันก็เจ็บเหมือนกันน่ะ แหละ"
"แอนจะเป็นยังไงถ้าเธอทำงานพลาดไปแล้ว ฉันกังวลจัง"
คันมูริเริ่มคิดถึง ว่าหญิงสาวจะโดนอะไรบ้าง ตอนนี้ทั้งกลุ่มต่างก็เงียบกัน จนมีเสียงมาทำลายความสงบไป......
"ไม่นะ!!!!! ออกไป ไปให้พ้นนะ!!! อ๋า!!!!!!"
สาวในชุดกระโปรงฟ้าขาว(ชุด warlock ระดับ 1) เธออยู่ในสภาพโทรมมากๆ เธอเหมือนจะหนีอะไรที่หน้ากลัวมา หญิงสาวหยุดแล้วก้มหัวเธอคงอยู่ในวังวนแห่งความสับสน เมกุมิเดินมาหาหญิงสาวอย่างระวัง
"เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"
หญิงสาวค่อยหันหน้ามามองเมกุมิอย่างหวาดกลัว เมื่อเมกุมิเห็นใบหน้าอันสกปรกของหญิงสาวแล้วก็ตกใจมากจนหงายหลัง
"อะ............อะ...............แอน เธอ..................ทำ.......ทำไม..............?"
"กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!"
แอนตกใจมากจนร้องกริ๊ดสุดเสียงแล้วก็สลบไป เสียงของแอนทำให้เมกุมิตกใจจนหน้าซีดเมื่อเห็นสภาพเพื่อนสาวแบบนี้
เช้าอีกวัน หญิงสาวตื่นขึ้นพร้อมกับความหวาดกลัวเธอมองไปรอบๆเห็นพวกเมกุมิ แอนตัวสั่นมากเหมือนเธอจะกลัวพวกเมกุมิ
"แอนเธอ...................... พวกเค้าทำเกินไปแล้วนะ"
คันมูริมองหญิงสาวที่ตอนนี้หวาดกลัวพวกเค้ามาก เมกุมิจับไหล่แอนเพื่อให้เธอหยุดหวาดกลัวพวกเมกุมิ
"แอน ฉันเป็นพวกเธอนะไม่ต้องกลัวหรอก ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ"
"เมกุมิ.............คุณเมกุมิจริงๆด้วย ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตาฉัน ให้พบคุณเมกุมิ"
"เอ๊ะ! หมายความว่า................................................"
เมกุมิค่อยๆใช้มือ ผ่านตาแอน ผลก็คือ แอนมองไม่เห็นพวกเมกุมิ เลย
"พวกเค้าทำอะไรเธอ เหรอแอน"
โมเอะเข้ามาคุยกับแอน แทนเมกุมิ ทุกคนยืนอยู่รอบๆตัวแอน หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วจึงพูด
"พวกเค้าบอกว่าจะ ลงโทษ ฉันแล้วอยู่ โธร่า ก็ปล่อยแสงมนดำใส่ดวงตาของฉัน ฉันมองไม่เห็นอะไร พวกเค้าทิ้งฉันไว้ง ฉันวิ่งจนออกมาถึงที่นี่ มันน่ากลัวมากเลยค่ะ"
"โธร่า ใครกันนะ อาจจะมีฝีมือสูงมากเลยต้องระวังตัวกันให้มากขึ้นนะ คันมูริฉันคิดว่านายสนิทกับแอน นายดูแลเธอนะ"
คันมูริเดินมาประคอง แอนทั้งเมกุมิและโมโกมอนจำเป็นต้องเดินทางไปคฤหาสน์ของ มัทเก็ตเทียร์ก่อน ซึ่งใช้เวลาทั้งหมด 3 วัน สภาพคฤหาสน์พังมากแต่พอที่จะฟื้นฟู่ได้ โมเอะได้ไปจ้าง แจ๊ค มาช่วยฟื้นฟู่คฤหาสน์ เมกุมิเหม่ยช่วยในเรื่องวัสดุที่ไม่พอ แอน คันมูริช่วยขนของ พวกที่เหลือก็ดูแลเรื่องต่างๆ
เวลาผ่านไปได้ 4 เดือนคฤหาสน์ของมัทเก็ตเทียร์ก็เป็นรูปเป็นร่าง ไม่ใช่คฤหาสน์หลังเดียวแต่มีอีก 2 คฤหาสน์ที่ตั้งข้างๆ เป็นของอาครัน และ ของอันโดรมีด้า คฤหาสน์ได้สร้างเสร็จไม่ใช่เพราะพวกเมกุมิกับริสสาโดเท่านั้นยังมี พวกลูกศิษย์นักแม่นปืนมาช่วยด้วย(นึกว่าเดี้ยงหมดแล้ว)
"แล้วเรื่อง ตาของแอนล่ะค่ะ ตาเธอคงไม่ มองไม่เห็นตลอดไปนะค่ะ"
"อืม เราไม่ลองให้พี่ชายแอนมาช่วยเหรอ เค้าเป็น วิซาร์ดนะ น่าจะรู้วิธีแก้"
อันโดรมีด้าออกความคิดเห็นหลังจากได้ฟังคำถามของเมกุมิ ตอนนี้แอนยังอยู่กับคันมูริ ตาเธอเองก็ยังมองไม่เห็นเหมือนเดิม หัวของเธอพาดไหล่ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ
"คุณคันมูริ ถ้าฉันถูกพากลับไปยัง กลุ่ม เวรลอค ฉันจะทำไงดี T-T"
แอนพูดพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้มข้างขวา(มันไหลแค่ ข้างขวาข้างเดียว) ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวอย่างแน่นแล้วค่อยๆลูบหัวหญิงสาว
"ฉันจะไม่ให้พวกนั้นพาเธอกลับไปหรอก ฉันสัญญาเอาชีวิตฉันแลกก็ยอม"
"คุณคันมูริ...........อย่าดีกว่าค่ะ หากฉันไปพวกเค้าอาจจะไม่ทำไรฉันก็ได้"
"ใช่พวกเราไม่ทำอะไรเธอหรอก แอนนา"
เสียงที่เข้าแทรกบรรยายกาศอันแสนสงบของแอนกับคันมูริ ชายหนุ่มผมสั้นถึงไหล่เดินมาทางแอนเค้ายื่นมือออกมา
"ส่งแอนมาให้ฉันแล้วนายจะรอด ไม่งั้นนายตายแน่"
คันมูริมองหญิงสาวที่อยู่ข้างๆเค้า ชายหนุ่มตัดสินใจชักมีดวิ่งเข้าหา ยูกิทันที ยูกิใช้ความไวที่เหนือกว่าชักปืนฟาดมือของคันมูริทำให้มีดในมือกระเด็นออกไป ปืนที่เล็งหัวคันมูริ ซึ่งสามารถฆ่าชายหนุ่มได้ในเวลาอันสั้น
"อย่านะ! ยูกิ ขอร้องล่ะ ปล่อยเค้าไป นายต้องการตัวฉันไม่ใช่เหรอ"
"แน่นอน ท่านเวรลอค ต้องการใช้งานเธอ เลยให้ฉันมาตาม"
"เดี๋ยว! ใครบอกว่าให้นายเอาตัวแอนไปได้ ฉันไม่ยอมหรอก"
ยูกิไม่สนใจคำพูดของคันมูริ เค้าเดินไปหาแอนอย่างชิด แอนพยายามจะทำใจ
ความคิดเห็น