คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ดวงตาสีแดงความมืดที่อยู่ในใจ
“รู้สึกว่าจะไปกับ เซเมะกับคาเสะคาเงะ เค้านะ”
โมเอะพูดกับหลานของเธอเสร็จก็เดินจากไป โมโกมอนรู้สึกได้ว่าคฤหาสน์ของอาครันมีอะไรแปลกๆ
“ไม่เอานะ ฉันไม่เข้าไปนายไปคนเดียวสิ!”
“ไม่ได้เธอต้องไปกับฉันสิ เมกุมิ........................”
สภาพของหญิงสาวที่ใช้แขนทั้งสองเกาะต้นไม้แล้วโดนชายหนุ่มอีกคนดึงขาอยู่ หญิงสาวอีกคน(เหม่ย)มองอย่างคิดไม่ออก ชายอีกคน(คาเสะคาเงะ)ก็ยืนมองคู่ของหญิงสาวกับชายหนุ่มที่พยายามดึงกันอยู่
“ฉันว่าไม่ต้องเอาเมกุมิเข้าไปด้วยก็ได้นี่พี่ เสียเวลามากแล้วไปกันเถอะ”
“จริงด้วย นายไม่ต้องเอาฉันไปก็ได้นี่ โอย!”
ชายหนุ่มเข้าอุ้มหญิงสาวที่เผลอหลุดจากต้นไม้ทันที เค้าไม่คิดอะไรรีบอุ้มหญิงสาวเดินตามอีกสองคนที่เดินนำไปแล้ว
“ปล่อยฉันนะ เซเมะ! ปล่อย.......... บอกว่าไม่ไปไง เซเมะ!”
“เธอนี่มัน ดื้อจริงๆ ฉันจะไปพบพ่อแม่ฉันนะ”
ในบ้านหลังเล็กๆไม่ไกลจากคฤหาสน์ของ นักสู้ ชายผมน้ำตาลสั้นเดินนำเซเมะเข้าผ่านประตูไป เซเมะกอดเมกุมิไว้ข้าง(ไม่อยากให้หนีอ่ะดิ) ชายหญิงในห้องรับแขกที่อายุมากพอๆกับ อาครัน นั่งอยู่ในห้องนั้น คาเสคาเงะเดินไปหาชายหญิงทั้งสอง แล้วคุกเข่าลง
“ท่านพ่อท่านแม่ คาแสะคาเงะ กลับมาแล้วครับ”
“อืม..............แกเอาใครมาด้วย หน้าเหมือนแกมากเลยนะ”
“เซเมะครับ พี่ชายฝาแฝดของผมเอง ท่านพ่อท่านแม่”
ชายหญิงคู่นั้นมองมาทางเซเมะ ทั้งสองฝ่ายต่างคุยกันอย่างเข้าใจ เซเมะได้เล่าเรื่องในชีวิตที่ผ่านมาแม้กระทั้งถึงเรื่องที่เค้า แต่งงานแล้ว
“พ่อ แม่ นี่ เมกุมิ หญิงสาวที่ผมแต่งงานด้วยครับ”
“แกว่าไงนะ! ผู้หญิงผิวคล้ำคนนี้เนี่ย พ่อว่าแกไปแต่งงานกับหนูเอ็มมิลี่ก่อนดีกว่านะ”
“พ่อครับ แต่.........................ผม...................................”
เซเมะหันมามองหญิงสาวข้างๆเค้า เธอก้มหน้าไม่พูดอะไรไม่นานเธอก็ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากบ้านไป เหม่ยก็มองอย่างไม่พอใจแล้วเดินออกไปเช่นกัน
เมกุมิใช้หัวของเธอชนกับต้นไม้ เหม่ยมองก็รู้ว่ากลุ้มใจหนักแน่ เหม่ยพยายามเดินไปใกล้ๆแต่
“เหม่ยเธอว่าน้องสาวคนนี้ของฉัน ไม่มีค่าตรงไหน”
“เมคุมิเหรอ เปล่าซักหน่อย เมกุมิน่ะดีทุกอย่างอยู่แล้ว”
“เหรอทำไม มันถึงเป็นแบบนี้ล่ะ พวกนั้นมันส่งปีศาจมาฆ่าเราแล้ว”
ทันทีทีหญิงสาวที่หัวชนกับต้นไม้บอกหญิงสาวอีกคน เหม่ยหันมามองพวกปีศาจชุดเกราะกลุ่มใหญ่วิ่งมาทางหญิงสาวทั้งสอง หญิงสาวผิวคล้ำผมขาวหันมาทางพวกปีศาจเธอเปิดดวงตาที่เป็นสีแดงเลือดใส่พวกปีศาจ ทำให้พวกปีศาจมีอาการสั่นๆ ก่อนที่หญิงสาวจะควงมีดอย่างคล่องแล้วฟันพวกปีศาจรวดเดียว
“เสร็จเรียบร้อย พวกเราไม่ต้องไปพึ่งพวกนั้นอีกแล้ว”
“อืม เมคุมิเราจะไปไหนกันล่ะ”
“ไปหา เวรลอค แล้วปิดบัญชีซะ”
เมคุมิเดินนำเหม่ยไป เซเมะมองหญิงสาวทั้งสองนอกหน้าก็รู้สถานการณ์ตนดี จึงไม่สามารถออกไปตามหญิงทั้งสอง เค้ามองหลังหญิงสาวผมยาวขาวหล่อนมีพลังมืดครอบงำตัวไปหมด
“เมคุมิเหรอ ยัยนั้นถึงจะอยู่ข้างเราไงก็เป็นด้านมืดอยู่ดี”
เมคุมิรีบหันมามองเซเมะดวงสายตาที่น่ากลัวจนชายหนุ่มที่อยู่ในบ้านปิดหน้าต่าง เธอเดินต่อไป
เวลาผ่านจวนจะครบ 2 วัน แต่ไม่ใครพบเมกุมิหรือเหม่ยเลย แม้แต่คนเดียว
“พวกคุณเมกุมิไปไหนกันนะ เอ๊ะ! อาครับนกตัวนั้นบินวนไปมาหลายรอบแล้วนะครับ”
โมเอะมองไปบนคฤหาสน์มีนกตัวหนึ่งบนวนไปมาหลายรอบ จนมันบินมาเกาะหน้าต่าง หญิงสาวเดินไปยังจุดที่นกยืน ที่ขาของนกมีจดหมายอยู่ โมเอะจึงเปิดดู...................
“คาเสะคาเงะ เซเมะ ไปกันเถอะ!”
“โมโกมอน คันมูริ มีอะไรเหรอ”
“ได้ข่าวพวกคุณเมกุมิแล้ว นกของคุณเหม่ยส่งแผนที่มาให้ครับ”
ชายผมยาวน้ำตาลยื่นแผนที่ให้ชายผมสั้นสีน้ำตาลทันที แผนที่มีลักษณะแปลกๆ บอกไม่ถูก คฤหาสน์ของอาครัน ร่างหญิงสาวที่ยังหลับใหลในห้องของเธอ ได้ลืมตามองไปรอบๆห้อง แล้วเธอเดินไปยังระเบียงห้องของเธออย่างช้าๆ
“อุ๊บ! หัวฉัน.............คุณเมกุมิ”
เสียงที่ดังในหัวหญิงสาวตอนนี้มีแต่เสียงของเมกุมิ ดังขึ้นในหัวเรื่อยๆ
“แอน..........แอน.............แอน...................แอนนา ............เธอต้องมาหาฉัน.............หาฉันเจอไหม”
“แน่นอนค่ะ คุณเมกุมิ ฉันจะไม่พลาดอีก”
หญิงสาวผมทองมองไปนอกคฤหาสน์เธอเยียบระเบียงแล้วกระโดด ห้องของเธออยู๋แค่ ชั้น 4 จึงลงมาอย่างไม่เป็นไร แต่คนที่อยู่ในคฤหาสน์ต่างตกใจเหมือนเห็นร่างหญิงสาววิ่งไปนอกคฤหาสน์แล้ว
“ท่านอาครันครับ คุณหนูเค้า.................”
“คงจะไปตามหา เพื่อนปล่อยเธอไป เรื่องคงใกล้จะจบแล้ว”
หญิงสาวรีบวิ่งแบบไม่นึกถึงชุดที่ตนสวมใส่เลย(กระโปรงนะเฮ้ย!) เธอวิ่งไปตามทางที่เธอรู้ว่าจะตามเสียงของคนเรียกเธอได้ที่ไหน ทันทีที่เธอวิ่งผ่านกลุ่มชายหนุ่มไป ชายหนุ่มทั้ง 4 ก็วิ่งตามเธอไป หญิงสาวเหมือนจะวิ่งไปยังเรือร้างชั้นหนึ่ง จนเธอหยุดวิ่ง
“คุณเมกุมิ คุณเมกุมิ คุณอยู่ไหน! คุณเหม่ย คุณเหม่ยค่ะ”
หญิงสาวมองไปรอบๆ สถานที่อย่าง งุนงง ไม่นานก็มีหลุมดำล้อมรอบร่างเธอ
“อ๋า......................ไม่นะ”
“แอน! ฉันมาแล้ว”
คันมูริรีบคว้าตัวของหญิงสาวที่กำลังจะจมหายไปในหลุมดำ ทำให้ชายหนุ่มอีก 3 คนต้องรีบคว้าตัวแต่ ก็โดนดูดเข้าหลุมไปทั้ง 5 คน ทุกคนรู้สึกว่ากำลังถูกส่งไปที่ไหนที่หนึ่ง ตอนนี้ทั้ง 5 คนได้มาเยียบ โมริซาซึ่งอยู่ในบานประตูเหล็ก หญิงสาวรีบแยกตัวจากชายหนุ่มทั้ง 4 ทันที ตอนนี้พวกเค้าไม่ได้แค่เห็นฝูงปีศาจ พวกเค้ายังเห็นหญิงสาวอีก 2 คน แอนได้ร่ายเวทย์น้ำแข็ง
“ผลึกน้ำแข็ง!!!!!! จงมา.......................”
เวทย์ของหญิงสาวสามารถแช่แข็งปีศาจได้หลายตัว แต่วงเวทย์ที่ใหญ่กว่า หญิงสาวทั้ง 3 โดนสายฟ้าฟาดทัน 3 คนเลย
“อากกกกกกกกกก!!!!!!!!!”
ร่างของหญิงสาวทั้ง 3 กระเด็นคนละทิศทาง หญิงสาวต่างก็จ้องมองปีศาจที่ลอยบนหัวอย่างหงุดหงิด แล้ววิ่งเข้าหาฝูงปีศาจที่อยู่ใกล้พวกบอส
ความคิดเห็น