อืม...สวัสดีค่ะ...
วันนี้มาทำไมเรอะ?...
อืม...
ก็มาเล่าเรื่องตอนไปเข้าค่ายน่ะสิคะ= =;;
(ถึงมันจะผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วก็เถอะ...)
แมวได้ไปเข้าค่ายที่ห้วยฮ่องไคร้ สามวันสองคืน...
สนุกจริงอะไรจริง=w=
เริ่มเลยละกันนะ...
พอเราไปถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว...
เราก็ต้องแบกของสัมภาระทั้งหลายทั้งแหล่ไปรอรถที่สนามฟุตบอลชื้นๆ แฉะๆ
อืม...ช่างมันเถอะเนอะ แค่ชื้นนิดหน่อย เดี๋ยวก็แห้ง...
ก็คิดแบบนั้น...
แต่พอขึ้นรถแล้ว...
ปรากฏว่าเจ้าเหมียวน้อยที่แทนจะได้ไปนั่งกับเหล่าผู้หญิง...
กลับได้ไปนั่งกับเหล่าชายถึกแทน(แต่แม่งแมวถึกกว่าพวกมันอีกว่ะ)
ตอนแรกก็คิดว่าไม่เท่าไหร่หรอกเพราะว่าสนิทกัน...
แต่พอขึ้นรถไปได้ครู่หนึ่ง...
ปรากฏว่า ฝนตก!!!!!
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
"ไอโฟนกูอยู่ด้านบน!!!!!!"
ใครสักคนอุทานขึ้น แมวมองนิ่งๆ
"เสื้อกูก็อยู่...มึงไม่ต้องตกใจ..."
มันมองแมวด้วยอาการแตกตื่น
"แต่ไอโฟนกู..."
"รู้มั้ย...อะไรแย่ที่สุด..."
แมวมองมันนิ่งๆ ทุกๆคนในรถตั้งใจฟัง
"ก็ตอนที่พวกแกเปิดกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วพบว่าด้านในเสื้อที่พวกแกบรรจุมามันเปียกชุ่มไง..."
แล้วทั้งรถก็โวยวายกันยกใหญ่...
และแล้วก็มาถึง ตอนแรกก็ฝ่าฟันอุปสรรคสายฝนมาได้แล้ว โชคดีที่เป็นฝนอ่อย= =;;
และเมื่อไปถึง เราก็คิดว่ามันคงส่งให้เราเข้าไปสักนิด แล้วให้เราไปเดินทางไกลตามกำหนด...
ปรากฏว่า เวรรรรรรร
มันส่งให้หน้าประตูเลยวะค่ะ!!!!
เราก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแย่กว่านี้อีกแล้วแน่ๆ
แต่พอครูบอกระยะทางเท่านั้นแหละ แหม่...
เงิบกันไปสามบ้านแปดบ้าน...
ปรากฏว่าต้องเดินทางไกลระยะทางทั้งหมด20km.= =;;
เดินทางไกลตั้งกะเริ่มไปถึง! พระเจ้า จะมีอะไรที่แย่ไปกว่านี้อีกไหม!!
แน่นอน...มันมี= =;;
เริ่มแล้วก็เดินทางไกลกันเลย...ตั้งแต่ปากทางเข้ายันค่ายพักแรม...
ซึ่งแน่นอน...
แมวสลบตั้งแต่5กิโลแรก= =;;(สภาพของนักกีฬาบาส...)
ระหว่างทางก็เกิดอะไรขึ้นมากมาย...แต่มีอย่างนึงที่แมวจำได้อย่างดี...
และเมื่อคิดถึงมันเมื่อไหร่ก็รู้สึกอยากเอาทรีนไปลูบพักตร์เพื่อนที่น่ารักคนนั้นเสียเหลือเกิน= =;;
ขอเล่าเรื่องหน่อย...
เพื่อน : (เดินอยู่...)
แมว : เออ นี่นะ เดี๋ยวต้องไปทางไหนต่อ...
เพื่อน : เฮ้ย!!!!!!
แมว(ตกใจมาก) : อะไร!! เกิดอะไรขึ้น!!!
เพื่อน(ชี้ไปที่ต้นไม้) : เฮ้ย!!!!!
แมว(เริ่มใจเย็น) : แล้วมันอะไรล่ะวะ!!
เพื่อน(ชี้ต้นไม้ต้นเดิมซ้ำ) : ต้นไม้...
แมว (หันไปมอง) : อ้าว ต้นไม้ทำไม...
เพื่อน : ต้นไม้นั่นอ่ะ!!!
แมว : ทำไมวะ!!!
เพื่อน : ต้นไม้สีเขียว!!!!!
แมว(ฟาดกลางหลังชีแกไปทีหนึ่ง) : +!@#$%^&*
เพื่อน : ตบกูทำไม!
แมว : ต้นไม้สีเขียว พ่องสิ กูก็นึกว่ามึงเห็นต้นไม้สีชมพู สีฟ้า สีม่วง ถ้าเห็นกูไม่ว่าอะไรเลย แต่อันนี้...ไอ้บ้า! มึงกราบเลยอ่ะ มึงไม่เคยเห็นอ่ะต้นไม้สีเขียว มึงกราบบบบบบ เลย...กูจะรอมึง...
เพื่อน(ทำหน้าเหวอ) : กูไม่กราบหรอก!
แมว : อ้าว...ก็กูเห็นมึงทำท่าเหมือนไม่เคยเห็น...กราบดิ...กราบเล้ย
เพื่อน : มึงพอเหอะ กูยอมมึงล่ะ...
ขอบอกไว้ก่อนว่าถ้าหากชีแกได้มาอ่าน ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยว่าแมวนึกถึงทีไรอยากหันไปตบชะมัดเลยอ่ะ...
เอาล่ะ มาเข้าเรื่องต่อ
แล้วพอเราเดินไปเรื่อยๆ เราก็สำนึกตนได้ว่า...
หมวกก็ไม่ได้เอามา(จากกระเป๋า) ขวดน้ำก็ไม่มี(อยู่ในกระเป๋า) ครีมกันแดดก็ไม่ได้ทา(ไม่มีอยู่ในบ้าน)
แม่ง...
เหนื่อยชิบหายวายวอดเลยวะค่ะ...
แต่เพราะสปิริตนักกีฬาบาส...
แมวก็ทำหน้านิ่งแล้วเดินไปถึงค่ายจนได้...
ตอนแรกก็คิดหรอกว่าถึงแล้ว...
แต่ปรากฏว่า...มีฐานให้เข้าอยู่ ตอนแรกให้มุดเข้าไป แมวก็มุดเข้าไปก็เจอกับฤๅษี(ครู)สองคน
แล้วบอกให้เราก้มหน้า พนมมือแล้วพูดตาม...
พูดตามไปไม่ทันไร...
ฟรูดดดดดด
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แม่งพ่นน้ำใส่กูเฉย!!!!!!!!!!!!!
แถมมีกลิ่นยาสีฟันอีก!!!!
อันนี้แมวไม่เท่าไหร่หรอก เพราะแมวอยู่ด้านหน้า มันไม่ค่อยโดน(ไปโดนคนอยู่ด้านหลังกับคนที่อยู่ตรงหน้าครูเลย แต่แมวอยู่เยื้องๆไปเท่านั้นเอง)
(อันที่จริงแมวไม่ได้สนเลยล่ะ แมวปลงเรียบร้อยตั้งแต่เดิน20km.ละ...)
แล้วเราก็เดินไปถึงสนามเพื่อเข้าแถว...
เฮ!! เราคิดว่าคงได้พัก...
ปรากฏว่า...
"นักเรียนครับ...ต่อไปเป็นการเข้าฐาน..."
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ปล่อยให้กูพักบ้างเถ๊ออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!
และเมื่อเข้าฐานเรียบร้อย...อาจารย์ก็ให้เราเอากระเป๋าไปเก็บ...
ปรากฏว่าทั้งหญิงทั้งชายห้องแมวได้นอนเต๊นท์วะค่ะ...
ก็ดีนะ เปลี่ยนบรรยากาศ...
แต่ปรากฏว่าวันแรกมาก็เกิดปัญหา...
เมื่อข้าหยิบกระเป๋าสลับกับเจ้าผู้ชายอีกคนน่ะเส่ะ!!!
แมวเลยต้องแบกกระเป๋าของมันไปตามเต๊นท์ผู้ชาย พอเปิดไปเต๊นท์แรกก็พบกับชายเปลือย= =;;
แต่เราก็ยังด้านถาม
"มีใครเอากระเป๋าไปผิดรึเปล่า? มันสลับกับของเค้าน่ะ!"
ทุกคนส่ายหน้าทั้งๆที่ยังมองหน้าแมวอึ้งๆแบบว่า
แม่ง...กล้าว่ะ...
แมวเลยเดินไปอีกเต๊นท์ ก็พบกับชายเปลือยเช่นเดิม= =;;
ก็ไม่มีใครหยิบผิดไป จนเตนท์สุดท้ายแหละ ฮีแกเข้ามายื่นให้แล้วโวยวาย
"แม่ง มึงเอากระเป๋าเหมือนกูมาทำไมวะ!"
"อ้าว...กูผิด?"
แล้วเราก็เดินกลับมาเปลี่ยนเสื้อ...
เพื่อไปเข้าฐานต่อ ถถถถถถถถถถถถถถ
แล้วพอเข้าฐานจบ เราก็ต้อง...
ทำอาหาร...
ถึงตอนนั้นเราก็ขอพรให้อาหารที่ทำมันไม่ทำอะไรกับกระเพาะเราแล้วล่ะนะ...
แต่ขอสารภาพ แมวไม่ได้ทำอาหารเลย เพราะอะไรน่ะเรอะ?
เพราะว่าโดนไล่ให้ไปอาบน้ำ แล้วปรากฏว่าห้องที่กำลังรอคิวอยู่น่ะ...
มันว่ายน้ำเล่นค่ะ!! มันเข้าไปชั่วโมงนึง แม่ง...แมวกับเพื่อนยืนรอเป็นชั่วโมง จะไปห้องอื่นก็เต็ม ให้ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันเข้าไปอาบน้ำหรือว่ายน้ำวะ? ขอบ่นหน่อยเถอะ= =;;
แล้วปรากฏว่าคุณเธอพวกนั้นก็เป็นคนรู้จักข้าอีก ด่าสนุกเลยทีนี้...
แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำกัน...
สี่คนในห้องเดียว...
ซึ่งชีๆแกก็กระดี๊กระด๊ากันบ่นน้ำเย็นๆ
แมวเลยสาดน้ำใส่แม่ง...
พอออกมาจากห้องน้ำ...
มืดแล้ว...
อาหาร...
ไม่ได้ทำ...
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ข้าว...
อดอีก...
เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
พอแอบไปจิ๊กข้างคนอื่นเสร็จ(จิ๊กจริงๆนะ)
เราก็พากันไปใส่เสื้อกันหนาว มานั่งรอ แล้วระหว่างนั้นก็ขึ้นๆลงๆระหว่างลานกว้างกับที่พักเพื่อเอาของ แมวก็ต้องทานยา แล้วก็เลยถือโอกาสหยิบไฟฉายมาด้วยเลย...
เพราะอะไรน่ะเรอะ?
เดินทางไกลตอนกลางคืนอะเด่ะ= =;;
เดินทางไกลตอนกลางคืนอีก5km.
แม่ง...ไม่เหนื่อยกันเลยรึไงวะ?
แล้วพอฟังครูชี้แจงแถลงไขเรียบร้อยก็ปล่อยกันไปเดิน
ปรากฏว่า...เดินไปๆ...
มีคนเจอดีด้วย= =;;
ขนลุกซู่เลย ไม่อยากเล่า เอาเถอะ...
อย่าไปสนมัน...
แล้วพอเดินไปๆ ปรากฏว่าตอนนั้นแมวยืนอยู่แถวหน้าสุดด้วยอะไรก็ไม่ทราบ...
จำได้ว่าโดนเพื่อนลากไปกอดแขนแล้วก็ยืนอยู่ข้างหน้าตลอดเลย...
แต่มีอยู่ฐานหนึ่งที่แมวเผลอสาวแตก...
คือพอใกล้ถึงฐานครูเขาจะให้ปิดไฟฉายแล้วเดินไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าครูเขาแอบอยู่ข้างต้นไม้ พอเราเข้าไปใกล้ๆครูแกก็เดินออกมานิ่งๆ...
แต่คนตกใจน่ะนักเรียนเว้ย!!!!!!!
แมวกรี๊ดเป็นครั้งแรกเลย= =;;
แต่ผู้ชายที่นำหน้าจริงๆก็แค่มองครูก่อนจะยกมือไหว้
มึงจะนิ่งไปล่ะ...
แล้วก็มีอีกฐานหนึ่ง...
เป็นฐานที่มีคนไปยืนออกันอยู่เพราะเป็นทางผ่าน ครูที่รับหน้าที่ฆ่าเวลาก็มาเล่าเรื่องผีแป๊กๆให้ฟัง
พอเล่าเสร็จก็จะทำเสียงแฮ่ โฮ่ โฮกกกกกกกกกกก ใส่
แต่แมว...
นิ่ง...
นิ่ง...
นิ่ง...
และนิ่ง...
แมวหันไปถามเพื่อน
"กูเป็นผู้หญิงอยู่เปล่าวะ?"
เอเมน...
แล้วที่ว่ามีคนเจอดี ก็เจอดีที่ด่านนี้ล่ะ...
อืม...ขนลุก...อย่าไปพูดถึงมัน...
แล้วพอเดินเสร็จ...ประมาณเที่ยงคืน
เราก็กลับมาล้างหน้าแปรฟังแล้วก็นอนกัน...
ปรากฏว่า...
แมวนอนไม่หลับวะค่ะ!! นอนไม่หลับจริงๆ นอนไม่หลับไปตั้งสองชั่วโมงแน่ะ
พื้นก็แข็ง ร้อนก็ร้อน หนาวก็หนาว(ยังไง?) ขาก็ปวด หมอนก็ไม่มี ยังต้องมาทำสงครามแย่งพื้นที่นอนกับเพื่อนอีก(เตนท์ก็แม่งเล็กชิบหายวายวอด แต่ดันต้องนอนกันแปดคน เท้าก็ทำสงครามแย่งพื้นที่กับเพื่อนไป สัมภาระย้ายออกไปอยู่นอกเตนท์หมด เช้ามาน้ำค้างเกาะเต็มเบย)
แบบว่ามันร้อนมากเพราะเพิ่งไปเดินไกลมา ถึงกับขนาดดึงถุงนอนออกเลยทีเดียว...
แต่พอตื่นเช้ามา...แม่งหนาวแสรดดดดดดด
พูดก็ไม่ออก เสียงเปลี่ยนไปเลย สุดท้ายวันนั้นเลยนอนไปทั้งหมดสองชั่วโมง...
แถมตื่นมาตอนตีห้าแล้วยังลุกไม่ขึ้นอีกต่างหาก ปวดขามากกกกกกกกกก
ท้องก็ปวด เฮือกกกกก อาหารเมื่อคืนทำพิษ...
แล้วเราก็ต้องไปเข้าแถวเพื่อออกกำลังกายยามเช้า...
ปรากฏว่าตอนแรกก็ยังออกกำลังกายกันดีๆอยู่นะ...
แต่พอไปๆมาๆ ครูบอกว่า "Music!!!!"
เท่านั้นแหละ แม่งเต้นกันสนั่นหวั่นไหวไม่แคร์สื่อ...
แมวนี่มาดหลุด อาการปวดอะไรหายเรียบ
ออกไปดิ้นดีกว่า...
แมวเต้นจนคนอื่นบอกว่าไม่เคยเห็นแมวแบบนี้เลยนะ...
ก็แหม...ปลดปล่อยยยยย ปีสุดท้ายแล้วนี่=3=
แล้วเราก็มาดหลุดกันต่อไป ฮิ้วววววววววว
ไว้มาต่อตอนใหม่นะเอ้อ!! สำหรับวันที่1ขอพอแค่นี้ก่อนนะจร๊ะ>w<
ความคิดเห็น
เด็ก:ครูครับ โอ้ยยยยยยยยย
ครู:เฮ้ยๆๆๆมีอะไร!!!
เด็ก:อ้อยยยยย อ้อยครับครู!!!~
ครู:(เกือบโดดถีบเด็กคนนั้นเเล้ว)
ที่เเท้มันชี้ให้ดูอ้อย!!!! ตกใจกันทั้งเเถว(จากปากคำครูน่ะนะ...)