มาอีกครั้ง...กับ...
เสวนาเรื่องเข้าค่าย...
วันนี้วันที่2ล่ะสินะ...อืม...
ต่อจากตอนที่แล้ว
แมวเข้าไปแดนซ์กระจายกับเพื่อนตอนออกกำลังกายยามเช้า...เรื่องปวดนี่หายไปหมด= =;;
พอครูให้ไปเปลี่ยนเสื้อก็ไปเปลี่ยนกันแล้วครูจะมาตรวจที่พัก
แฮ่...เวรแล้วไงกู...
แมวกับเพื่อนเลย
"เฮ้ย...จะทำยังไงกับของดีวะ?"
เพื่อนถามขณะที่มองของที่กองตากน้ำค้างด้านนอก
"เอาเข้าไปด้านในสิ..."
แล้วก็เอาเข้าไปข้างใน
"แล้วจะทำยังไงกับขยะดี?"
มองถุงขยะรอบๆเตนท์
"ก็เก็บสิวะ..."
แมวตอบขณะที่ในมือมีขยะของพวกมันเต็มมือ
"เฮ้ยแมว...แล้ว..."
"ทำเองบ้างโลกมันจะแตกม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!"
แล้วพอครูมาตรวจเตนท์ แบบว่า
เฟคมาก เฟคสุดๆ ทุกๆคนแบบเครื่องแบบครบ เตนท์สะอาด แบบว่า...
บอกได้คำเดียวว่าเฟค= =;;
แล้วเราก็ลงไปทานข้าวกัน...
ขอบอกไว้เลยว่ามาเข้าค่ายนี่ อะไรแมวเข้าปากได้ก็กินหมดแหละ แบบว่ากินหมด...
โซ้ยเรียบ...
แล้วเราก็ต้องไปเปลี่ยนเสื้ออีก(ตอนแรกใส่ชุดเนตรนารี ต้องไปเปลี่ยนเป็นพละ)
แล้วเราก็ไปเข้าฐานกันต่อ
ปรากฏว่าเกิดเรื่องดราม่าขึ้น...
เมื่อมีฐานหนึ่งที่ห้องแมวเข้าร่วมกับห้องอีกห้อง...
ปรากฏว่าแม่งโกงกันทั้งห้องเลยนี่หว่า...
โกงแบบโกงโครตๆ โกงกันหน้าด้านๆ แล้วพอแพ้ก็มาพาลใส่
แหม่...ถ้าแมวพกแฟ้มไปด้วยนะ^^*
แล้วก็ฐานต่อไป...ชื่อฐานแม่งโคตรน่ากลัว
นรกอะไรสักอย่างนี่แหละ แม่ง...เล่นเอาอยากลงนรกจริงๆเลยให้ตายสิ...
ซึ่งฐานนี้เป็นฐานที่ต้องราดน้ำใส่ตัวเองแล้วเอาน้ำที่อยู่ในเสื้อ ในผ้าพันคอ ในผมหรือกางเกง(ห้ามใช้หมวกหรือรองเท้า)มาบีบใส่ถังให้เต็ม
วิ่งไปตักน้ำกี่รอบก็ได้ แต่ต้องใช้น้ำจากผมกับเสื้อ ผ้าพันคอแล้วก็กางเกงเท่านั้น
ปรากฏว่าห้องแมวแบบว่าเปียกกันทั้งห้อง มันสาดใส่ตัวเองกันโครมๆแล้วก็วิ่งเอาไปบีบกันอย่างสนุกสนาน
แต่ปรากฏว่าฐานนี้ไม่มีห้องชนะ...
เพราะมีห้องใช้แก้วตักน้ำ(ถถถถถถถถถถถถถถถถถ)
แต่ห้องแมวไม่มีแก้ว ไม่มีใครมีแก้วเลย แต่อีกห้องหนึ่งมันเอาแก้วพลาสติกเป็นป้ายชื่อ
แม่ง...ด้านว่ะ...
แต่ก็ไปฐานต่อไป
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ลงโคลน
เวรพ่องสิ ลงน้ำแล้วมาลงโคลน ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
แล้วแมวก็รอดออกมาพร้อมกับเนื้อตัวเปื้อนโคลนและต้องกลับไปซักเสื้อ
แต่พอมาเข้าแถว ไอ้เจ้าเหมียวก็นึกว่าจะได้ไปเปลี่ยนเสื้อ...
"เรายังไม่ให้เปลี่ยนเสื้อนะครับ"
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
แล้วแมวก็ต้องทนตัวเปื้อนไปตลอดบ่ายอีก...
ช่วงบ่าย เราก็มาเข้าฐานกีฬากัน แหม่...
ห้องแมวแพ้รวดทุกรอบlllorz
จนในที่สุด ก็ถึงเวลาที่แมวรอคอย(เรอะ?)
เป็นการเล่นกีฬาพื้นบ้านของแต่ละห้องมาแข่งกัน
มีตั้งแต่วิ่งกระสอบยันวิ่งซูเปอร์แมน(?)
มันคืออะไร? ไอ้วิ่งซูปเปอร์แมนเนี้ย?
คือเขาจะให้มาต่อแถวกัน คนแรกใส่กางเกงในด้านนอกแล้วคลุมกระสอบเป็นผ้าคลุมแล้ววิ่งไปกลับ พอกลับมาถึงก็ถอดกางเกงในให้อีกคนแล้ววิ่งต่อเป็นที่สนุกสนาน(?)
ฮากระจายอ่ะสิไม่ว่า...
แล้วก้ถึงเวลาที่ทุกคนรอค้อยยยย รอคอย...
อาบน้ำ เฮ!!!!!!
แมวมีเส้นหน่อยๆ ที่มีเพื่อนมาจองห้องน้ำให้ เฮ!!!!!
แล้วก็เกิดเรื่องฮาขึ้นจนได้...
ในห้องน้ำ...แม่งไม่มีขัน...
แมว : (มองหน้าเพื่อน...)
เพื่อน1 : เดี๋ยวกูกับแมวออกไปหาขันก็ได้...
แมว: (เดินออกมาพร้อมเพื่อน1)
แล้วพอเราเดินออกมาจากห้องน้ำได้ก้าวหนึ่ง ก็พบกับขันน้ำสีน้ำเงิน!!!!
แมว : หันมองหน้าเพื่อน
เพื่อน1 : หันมองหน้าแมว
แมว : จะเอามะ?
เพื่อน1 : ไม่รู้...มึงว่าไง?
1
2
3
ควับ
ควับ
ฟิ้ววววว
ปึง!
(เสียงแรก ก้มหยิบขัน เสียงสองลุกขึ้น เสียงสามวิ่งเข้าห้องอาบน้ำ เสียงสี่ ปิดประตู)
พอเข้าห้องน้ำมาก็สเตปเดิม แมวตักน้ำราดเจ้าพวกนั้นจนเปียก...หายหนาวกันไปเลย...
ตอนนั้นแมวใส่กางเกงดำเสื้อยืดสีขาว แล้วก็เสื้อกันหนาวสีดำแบบมีฮูด แมวเลยถูกเพื่อนแกล้งเอาฮูดคลุมหัว(ทั้งๆที่มันเตี้ยจนยืดมือไม่ถึงหัวแมว= =;;)
แต่มีคำๆหนึ่งที่มันจี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เข้าไปในสมองถึงไส้ติ่ง...
"เหมือนถูกผู้ชายจูงมืออยู่เลยอ่ะ"
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
แมวแค่จูงมือมันลงมาข้างล่าง(โดยมีฮูดคลุมอยู่) แล้วมันก็พูดแบบนั้น
อ๊ากกกกกกกกกกกกก กูไม่ใช่ผู้ชายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วพอไปเจอเพื่อนอีกคน...มันก็พูดขึ้นมา
"เจ๊แมวๆ เพื่อนกูบอกว่าเจ๊แมวเป็นทอมอ่ะ..."
แมว : !@#$%^&*
ถถถถถถถถถถถถถ
กูไม่ใช่ทอม กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซว
แล้วเย็นนั้นเราก็มานั่งรากงอกรอแสดง
แมวจำได้ว่าเผลอหลับในไปสองรอบ...
พอถึงการแสดงของห้องก็แสดงไป...
และจำได้ว่าพอไปถามเพื่อนว่าเห็นแมวไหมทุกๆคนก็บอกว่าไม่เห็น(ก็เล่นใส่ฮูดคลุมหัว ใครมันคงเห็น...)
แล้วระหว่างนั้น อาจารย์ก็เปิดเพลงให้เราเต้นกัน...
ฮานาก้าเลยทีนี้...
มาดเมิดอะไรหลุดเรียบ...คืนนี้ไม่ใช่ข้าแล้วล่ะ...หึหึ...
แล้วคราวนี้เกิดอยากไปเข้าห้องน้ำเลยพาเพื่อนไปด้วย...
อะโห...แอบหลับในเตนท์ได้มั้ยเนี้ย?
แม่งเงียบชิบหายวายวอดเลยวะค่ะ...อยากหลับมากกกกกกกกกกก(แต่มีครูเวรเฝ้าอยู่)
แล้วคืนนั้นก็จบด้วยความประทับใจ...แต่เรื่องอะไรนั้นขอไม่บอกละกัน เพราะว่าต้องขึ้นม.3โรงเรียนแมวเท่านั้นล่ะ ถึงจะรู้ได้
ปล่อยให้มันเป็นความลับอยู่ในใจของเด็กม.3แล้วก็คนที่เคยผ่านม.3โรงเรียนแมวทุกคนดีกว่านะเออ
แต่แมวจำได้ว่าตอนนั้นแมวมองหน้าเพื่อนแล้วร้องไห้ด้วย...เพื่อนแม่งวิ่งมาปลอบใจใหญ่(ทั้งๆที่มันลูบหัวแมวไม่ถึง มันก็ยังสามารถทำให้แมวนั่งลงแล้วลูบหัวปลอบได้...)
แล้วเราก็ขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเตรียมเข้านอน
ปรากฏว่าคืนนั้นแมวหลับสนิทเลยค่ะ อาการปวดหลังปวดใหล่อะไรหายเรียบ...
แบบว่าตอนนั้นทุกคนนอนหลับสนิทกันจริงๆ อากาศก็เย็นสบาย พอตื่นเช้ามาก็หน้าตาสดชื่นกันทุกคน
ปรากฏว่าคืนนั้นแมวได้หลับไปห้าชั่วโมงครึ่งค่ะ...สบายเลย
แล้วพอตื่นขึ้นมา...ก็ออกกำลังกาย...
อ่า...ฮ่าๆ...แดนซ์กันกระจายเลยวันนี้...
ไอ้ที่ปวดเอวนี่หายเรียบ...แมวนี่มาดหลุดเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้...
แล้วพอออกกำลังกายเสร็จก็ไปเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดเนตรนารี
ตรวจเตนท์อีกรอบ...
แล้วก็ผ่านไปได้ดีด้วยการเฟคสุดชีพอีกครา...
อาหารวันนี้อร่อยมั่กๆ เป็นข้าวผัดที่อร่อยโคตรๆ...
ยังจำรสชาติมันได้อยู่เลยเนี้ย...
ส่วนวันนี้ก็ไม่ได้ทำอะไร...ก็แค่ทำความสะอาดเตนท์รอบๆ เก็บของ...
แล้วก็กลับบ้าน...
แต่ระหว่างกลับบ้านนี่สิ ครูเขาก็อุตส่าห์เปิดเพลงให้นักเรียนเต้นระหว่างรอน้องม.2มาเปลี่ยน
พอน้องเขามาเราก็รอต้อนรับ...
ด้วยการช่วยครูขโมยป้ายน้องเขา...
ฮานาก้าเลยทีนี้ แล้วเพื่อนแมวที่ไปแกล้งน้องเขาก็พูดขึ้น
"มึง...น้องเขาจะโกรธมั้ยอ่ะ?"
ทุกๆคนก็ตอบกลับไป
"ปีหน้าน้องเขาก็ทำแบบมึงแหละ ปีก่อนกูก็เจอ..."
แล้วครูก็ปิดเพลงแล้วบอกว่า พอปล่อยให้เต้นแล้วไม่เรียบร้อย ปิดไปเลยดีกว่า
แล้วเราก้ได้หน่วยกล้าตายคนหนึ่ง
ชีแกวิ่งไปที่กองอำนวยการ ก่อนจะพูดประมาณว่าขอเพลงหน่อยเถอะ ไหนๆก็ครั้งสุดท้ายแล้ว...
ครูส่ายหน้า
แล้วเราทุๆคนก็นั่งลุ้นแล้วตะโกนเชียร์
"น้าาาาา ครูน้าาาาา อีกเพลงเดียวก็ได้!! ขอเถอะน้า ไหนๆก็ครั้งสุดดท้ายแล้วอ่ะ..."
จนในที่สุดครูก็ยอมเปิดเพลงให้ แมวก็มาดหลุดอีกรอบ...
ส่วนหน่วยกล้าตายที่ออกไปขอครูน่ะหรอ?...
"นักเรียนห้อง6(ห้องของคุณหน่วยกล้าตาย) ขึ้นรถกลับได้แล้วครับ"
นักเรียนห้องหกถึงกับส่งเสียงโห่ ขณะที่เดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองทั้งๆที่ยังเต้นอยู่ ส่วนห้องอื่นๆก็พร้อมใจกันช่วยไล่(?)กลับ
ไม่สำนึกบุญคุณกันเลยนะพวกเอ็ง...
ออ...แมวมีข้อสังเกตอยู่อย่างหนึ่ง...
พอตอนขามาเนี้ย แม่งหญ้ารกชิบหาย...มีแต่หญ้าสุดลูกหูลูกตา...
แต่พออยู่ไปได้สองวัน...แมวหญ้าแทบไม่มีเหลือ...
งานอดิเรกของนักเรียนโรงเรียนแมวคือการถอนหญ้าค่ะ...ซึ่งแมวก็ถอน...(ฮา)
แล้วก็ถึงเวลา...
"นักเรียนห้อง13 ขึ้นรถได้แล้วครับ"
ที่ได้กลับเร็วเพราะไม่ใช่อะไรหรอก...มีเพื่อนตากแดดจนไม่สบายน่ะ...
แล้วพวกเราก็ถือสัมภาระตัวเองเดินไปยังรถซึ่งมีน้องม.2เดินสวนมา
พวกเรายิ้ม...
พร้อมกับโบกมือลาค่าย...
บ๊ายบาย...
จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ...
ปีนี้มันปีสุดท้ายแล้วนะ...
ครั้งสุดท้ายแล้วนะ...
เราจะไม่ลืมเลยนะ...
เทียนแท่งนี้...
เราจะไม่จุด...เราจะไม่ทำหาย...เราจะไม่ทำหัก...
เพราะอย่างนั้น...เราจะจดจำเธอตลอดไป...
บ๊ายบาย...
ออกโหมดซึ้ง...
แล้วพอเราขึ้นรถมาได้ แมวก็เปิดโทรศัพท์แล้วนั่งฟังเพลงทันที...
ระหว่างนั้นก็มีชายหญิงคู่นึ่งนอนทับกัน...แม่เลยถ่ายรูปไปซะ
โอ้ โฮะโฮะโฮะ...
แล้วชีแกก็มาโวยวายทีหลัง...
"กุไปกอดมันตอนไหนวะ!!!!"
ก็ตอนนี้แหละจร้า ฮว้าาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ฮานาก้าาาาาาาาาาา
พอเราขึ้นรถมาได้ครู่หนึ่ง...
เราก็มาถึงโรงเรียนในสภาพผีตายซาก...
แบบว่าครึ่งหลับครึ่งตื่น...
แล้วยังต้องแบกของขึ้นตึกสามชั้น!!
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พอถึงห้องเท่านั้นแหละ...ฮ่าๆ...เราก็หลับกันทันที ข้าวเที่ยงก็แม่งเกือบไม่ได้กิน
แต่ก็ยังได้กินอยุ่...แบบว่า มันอิ่ม อิ่มจริงๆ ก็เล่นข้าวหมูทอด1 แอปเปิล1 ขนมปัง1 น้ำส้ม1
กินเสร็จแล้วหลับเลย(ไม่กลัวอ้วน ฮาาาาา)
แต่ว่า...
"นักเรียน...อย่าลืมทำงานที่สั่งนะ..."
เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กูไม่มีสี!!!
แล้วก็ต้องบากหน้าไปจิ๊กของเพื่อนมาใช้(เลวมาก...)
ก็แหม...มันจำเป็นนี่...
แล้วอีกอย่างคือช่วงบ่ายก็ต้องนอนแบ๊บอยู่โรงเรียน เพราะว่าครูไม่อนุญาตให้กลับก่อน...
เหยดมาก...เชี่ยมมาก...
กูอยากกลับบ้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
พอกริ่งดังเท่านั้นล่ะ...แมวพุ่งเป็นจรวดขึ้นรถกลับบ้านทันที...
ไม่สนอะไรล่ะ อยากกลับบ้านไปอาบน้ำ ไปเก็บของ ไปนอน ไปเล่นคอม(?)
ฮ่าๆ...
ก็นะ...นี่แหละ...เข้าค่ายครั้งสุดท้ายของชั้นม.ต้น...
ม.ปลายก็ไม่ได้เรียนอีกแล้ว...
เศร้านิดหน่อยแฮะ...
แต่ก็ดีใจนะ...
ถึงจะเปื้อนไปหน่อย...
ถึงจะเละไป...
ถึงจะทะเลาะกัน...
แต่เราก็ดีกันได้...
ถึงจะเกลียดกัน...
แต่พอมาค่าย...เราก็สามัคคีกันได้(ไม่อยากใช้คำว่ารักกัน เพราะมันก็ยังทะเลาะกันอยู่ดี)
ถึงจะไม่อยากจำ...
แต่เพราะเป็นครั้งสุดท้าย...
เราถึงจำมัน...ในส่วนลึกของจิตใจ...
และจะไม่มีวันลืมเลือน...
แน่นอน...
ความคิดเห็น