คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2
“นารุๆๆๆๆ ดูนั่น!!”
“อะไร!” ฉันหันไปแว้ดใส่ยัยอิโนะ ขอพักให้หายเหนื่อยหน่อยได้มั้ย ตึกอาคารนี่ก็สูงจริงๆเลย-*- เดินทีนึกว่าเดินมาราทอน
“นั่นไง! ซาสึเกะของแกอ่ะ มาโน้นแล้ว” ฉันหันไปตามมือที่ยัยอิโนะชี้ ซาสึเกะมาไม่เท่าไหร่ แต่ยัยตะลิงปิงที่เกาะนึบนั้นอะไรกัน! หมั่นใส้ อย่างงี้ขอจัดหน่อยเถอะ
ฉันเดินออกจากโต๊ะเรียนไปที่ที่พวกสัส[?] ทั้งหลายเกาะกัน พอซาสึเกะเห็นฉันก็หน้าซีดเป็นเป็ดต้มไปเลย ส่วนยัยซากุระยังทำหน้าลอยเหมือนคนไม่รู้อะไร มันหน้าตบซักฉาดนักเชียว! ฉันเดินมองด้วยสายตาเอาเรื่องสุดๆ ซาสึเกะที่เห็นท่าไม่ดีรีบแกะมือที่ซากุระเกาะไว้อย่างทุลักทุเล หึ! มันน่าดูนัก ฉันเดินไปกระชากแขนยัยซากุระทีเดียวหลุด แรงไม่แรงตัวซาสึเกะแทบเซมาทางที่ฉันกระชาก ยัยหน้าด้านนี้ก็ร้องเป็นเปรตขอส่วนบุญเลย
“กรี๊ดดดด!! ฉันเจ็บนะย่ะ” เจ็บ! What!! โดนแค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำยัยหน้าด้าน
“ซาสึเกะ นี่มันอะไร!!” มือฉันที่ยังจับแขนยัยซากุระอยู่ แต่สายตาฉันมองไปทางซาสึเกะ
“คือ..ไม่ใช่อย่างที่นารุคิดน่ะ ..คือ…” ฉันมองสายตาคาดคั้น เอาสิ รีบหาข้อแก้ตัว ก่อนที่ฉันจะตบหน้ายัยนี่ละ
“อะไร!!” ฉันพูดขึ้นเสียงทำให้คนที่มุมดูรวมถึงซาสึเกะก็สะดุ้งกันละนาวไม่เคยเจอโตะในโหมดนี้ละสิ
“โอ๊ยย ฉันเจ็บนะยะ ยัยแรงช้าง ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!! ซาสึเกะคุงช่วยฉันด้วยสิ ยัยนารุมันบ้าไปแล้ว โอ้ย!” ปากดีนัก ฉันเพิ่มแรงบีบเข้าไปอีก ส่วนยัยฮินาตะกับอิโนะก็แค่เหยียดยิ้มให้ ซากุระ
“รีบพูดมาสิซาสึเกะ ก่อนฉันจะตบยัยนี่!!” ฉันพูดและถลึงตาใส่ซาสึเกะมาเลื่อนมาอยู่ระดับสายตาเดียวกับซากุระที่กำลังหน้ามุ่ยเพราะแรงบับของฉัน
“ฉันกับซากุระไม่มีอะไรจริงๆน่ะ นารุ ฉันรักเธอคนเดียวจริงๆน่ะ” ซาสึเกะที่เดินมาจับมือฉันอีกข้าง ทำสีหน้าอ้อนวอน หึ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงเชื่อ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่! ฉันสะบัดมือที่ซาสึเกะกุมเอาไว้ ก่อนจะตะหวัดหลังมือลงที่แก้มขาวของยัยซากุระดังสนั่น
เพียะ!!!!!!!
“ว๊ายยย!! กรี๊ดดด” ใครเอานกหวีดให้ยัยนี่กินกัน -*-
“แกกล้าตบฉันหรอยะ แก!!” เมื่อหลุดจากมือที่ฉันกุมไว้ ยัยซากุระก็คิดจะเอาคืน ที่ฉันตบหน้ายัยนี่เลือดปากแตก แต่กระดูกมันคนละเบอร์กันอิหนู ฉันที่หลบได้ ก่อนจะรัวมือ ไปตบหน้ายัยนี่ไม่มีการหายใจ คนที่มุมบางคนก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย บ้างก็มาอัดวีดีโอ
เพียะๆๆๆๆๆ
“ฉะ..ฉันยอมแล้ว นารูโตะ ฉันขอโทษ” ยัยซากุระที่เมื่อรู้ว่าตัวสู้ไม่ได้เลยยกมือไหว้ฉันใหญ่ ฉันที่ถูกยัยอิโนะกับฮินาตะ มารั้งไว้ จึงหยุดหายใจไปพักนึงก่อนจะพูดเสียงเย็น
“คนที่คิดมาแย่งของๆฉัน! คิดให้ดีก่อน ไม่งั้นมันจะเป็นเหมือนยัยหน้าด้านนี่!! ซาสึเกะ! นายเข้าห้องเรียนไปได้แล้ว! ถ้าเห็นว่าแอบทำอะไรที่ไม่เข้าท่า อย่าหาว่าโตะไม่เตือน!!” ฉันที่ขู่คาดโทษและเตือนซาสึเกะ ก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนตัวเองไปส่วนซาสึเกะมองหน้ายัยซากุระพักนึงก่อนจะเดินไปห้องของตัวเอง ลองเข้าไปช่วยรู้สิ เพราะหน้าฉันมันเขียนตัวใหญ่ๆแปะไว้ที่กลางหน้าฝากแล้วว่า‘เอาจริง!!’
ฉันที่นักพักเหนื่อยเมื่อกี้ออกกำลังกายเยอะไปหน่อย เหงื่อโชกสุดๆ ยัยฮินาตะเอาน้ำเย็นมาให้ ส่วนยัยอิโนะก็คอยพัด เยี่ยมนี้แหละเพื่อนฉัน พอฉันพักเหนื่อยแล้ว ยัยฮินาตะก็ชมฉันยกใหญ่ที่กล้าทำเรื่องแบบนี้ได้
“นารุแกโคตะระสวดยอดอะ นับถือๆๆ”
“ฉันเล่นบทผู้หญิงที่ยอมอย่างเดียวไม่ได้หรอก เดี๋ยวไม่มีใครกลัว” สุดยอดพอยัยเพื่อนบ้าไม่ใช่สวดยอด-_-;;
“พวกนั้นอึ้งไปเลยล่ะ เพราะแกออกจะยิ๋มๆ พอเจอแกโหมดนี้เข้าไป เหงื่อตกหลายคนเลยล่ะ ฮ่าๆๆ” ถ้าฉันแสดงโหมดนี้บ่อยๆรับรองไม่มีใครกล้ายุ่งกลับฉันแน่
“เออ! แล้วแกจะปล่อยให้เรื่องแกกับซาสึเกะคารังคาซังแบบนี้หรอว่ะ” อิโนะที่พูดขึ้น ฉันทำท่าคิดไปพักนึง
“ปล่อยไปก่อน ฉันยังไม่สนุกเต็มที่เลย” ฉันพูดก่อนยิ้มเย็นเรื่องของซาสึเกะ ใช่ว่าฉันไม่รู้ก่อนตอนที่ฉันยังไม่ได้คบ แรกๆก็หวานไปๆมาๆก็แบบที่เห็นออกลาย
ฉันลืมบอกเรื่องส่วนตัวของฉันบางส่วนรึเปล่านะ’_’? ยังหรอ งั้น..บอกหน่อยล่ะกัน ชื่อของฉันคือ อุสึมากิ นารูโตะ ฉันมีพี่น้องร่วมสายเลือดคนเดียวชื่อ นามาเสะ นางาโตะ ไม่ต้องสงสัยทำไมเกิดพร้อมกันถึงไม่ใช้นามสกุลเดียวกัน เพราะพ่อแม่ฉันไม่ได้จดทะเบียนสมรสอ่ะ พ่อของฉัน นามาเสะ มินาโตะ เป็นหัวหน้าแก๊งค์แบล็คดราก้อนหรือมังกรดำรุ่นก่อน ก่อนที่จะมาเป็นพี่นางาโตะดำรงตำแหน่งต่อ ส่วนแม่ของฉันเป็นหัวหน้าแก๊งค์คิริโยไก ไม่ต้องงง พ่อฉันเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน-ญี่ปุ่น ส่วนแม่ฉัน ญี่ปุ่นแท้ดังเดิม แต่พูดไทยชัดกว่าพ่ออีกนะขอบอก สรุปง่ายๆ พ่อเป็นมาเฟีย ส่วนแม่เป็นยากุซ่า เจอกันได้ยังไงนั้นไม่ขอบอกน่ะค่ะ อ่อ และอีกเหตุผลที่ต้องใช้นามสกุลคนละนามสกุลเพราะ อยากให้ทั้งสองแก๊งค์มาผงาด แต่แก๊งค์คิริโยไก ต้องถูกยุบไปเพราะ ถูกลอบโจมตี เลยต้องเข้ามารวมกลุ่มเดียวกันเป็นแก๊งค์มังกรดำ ถามว่าตอนนี้ท่านทั้งสองอยู่ที่ไหน พอฉันและพี่อายุ15 ท่านทั้งสองก็ทิ้งฉันกับพี่ไว้ที่ไทย ส่วนตัวเองก็บินไปฮันนี่มูลที่อเมริกาเลย เป็นไงล่ะเจ๋ง เลยใช่มั้ย เส้นสายนี้ไม่ต้องพูดถึง ยังไม่รวมป้าฉันอีก ส่วนเพื่อนของฉัน ยัยอิโนะและยัยฮินาตะ ก็โดนปล่อยเกาะเหมือนกัน พ่อและแม่ของยัยอิโนะเป็นหัวหน้าตำรวจ ส่วนยัยฮินาตะพ่อเป็นทูตอะน่ะ เจ๋งเลยเพื่อนฉ้านค่ะ! >_< เรื่องซาสึเกะ ฉันก็ให้ยัยอิโนะนี้ล่ะ ตรวจสอบข้อมูลให้ทั้งหมดนอกจากจะเป็นตระกูลตำรวจแล้วเรื่องข้อมูลส่วนตัวที่ถูกเก็บเป็นความลับแค่ไหนก็โดนขุดมาได้หมดน่ะค่ะ ทำให้พอรู้มาบ้างว่า อุจิฮะ ซาสึเกะ เป็นเสือผู้หญิงและตอนนี้ก็ยังไม่สิ้นลายซะด้วยล่ะ แฟนฉันก็เก่งเหมือนกันนะเนี้ย อ่อ เรื่องครอบครัวฉัน ฉันไม่ได้บอกซาสึเกะหรอก กลัวจะหนีหางจุกตูดอย่างที่บอก แก๊งค์ของพี่ชายฉันนั่นดังไม่แพ้ชาติใดในโลก เรื่องจับคนร้ายได้ก็เพราะแก๊งค์พี่ของฉันคอยเป็นหูเป็นตาให้ ไม่งั้นจะสงบได้แบบนี้หรอ โรงเรียนที่ฉันเรียน ป้าซึนาเดะของฉันก็ดูแลอยู่เจ๋งกว่าเก่าเลยอะดิ ยังไม่หมด ครอบครัวฉันเจ๋งอะไรอีกน่ะ อืมมม เออ! ลืม ยัยเพื่อนฉันก็มีแฟนแล้วน่ะ ฮินาตะมีแฟนชื่อคิบะ ส่วนยัยอิโนะ แฟนชื่อซาอิ อย่าเพิ่งเล่าเรื่องแฟนยัยพวกนี้เลยดีกว่า เดี๋ยวจะไม่จบ อ่อ ฉันยังมีเพื่อนอีกคนนะ แต่ยังไม่ขอเล่าตอนนี้เหมือนกันเพราะไม่รู้จะได้เจอรึเปล่า^0^ คนที่รู้เรื่องครอบครัวของฉันมีแต่ยัยเพื่อนสองตัวนี้เท่านั้น และเพื่อนอีกคน[?] นอกนั้นยังไม่รู้ ที่จริงไม่คิดจะปิดหรอก แต่ไม่มีใครถามจะบอกทำไมจริงมั้ย? พอก่อนล่ะกัน ระหว่างที่ฉันคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ยัยฮินาตะก็เอานิ้วจิ้มๆไอโฟนจึ๊กๆ ส่วนยัยอิโนะ ก็คุยกับแฟน คุยได้ทั้งวี้ทังวัน ตะบี้ตะบันโทรจริงๆ - -
“นี้พวกแกจะนั่งอย่างงี้ทั้งวันเลยหรอ” ฉันที่ทนไม่ไหวได้แต่ทำหน้าหนายๆ
“ก็เออสิยะ! แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ” ไม่ต้องฟังฉันก็ได้น่ะยัยฮินาตะ ประสาทดีจริงๆตากับมือจิ้มไอโฟนส่วนปากก็ตอบคำถามฉัน
“เออ แกยังไม่บอกฉันเลยที่ว่าทำไมแกไม่มาผับเมื่อคืนนะ” ยัยอิโนะที่ตอนนี้เลิกคุยกับซาอิไปแล้ว ก็หันมาเปิดประเด็นที่ฉันไม่ได้ไปผับเมื่อคืน
“เมื่อวานที่แกให้ฉันทำเวรคำเดียวอ่ะ หวังว่าแกคงไม่ลืมใช่มะ?” ยัยอิโนะที่หันมาสนใจที่ฉันพูดส่วนยัยฮินาตะเหลือบมองฉันก็จะกดไอโฟนต่อ “ตอนที่ฉันกำลังเดินลงอาคารออกจากโณงเรียนนะ น่ะเห็นยัยซากุระกับซาสึเกะ กอดกันและบอกว่ากลัวฉันเห็น” พอฉันพูดจบยัยอิโนะก็โพล่งขึ้มาเสียงดัง คนในห้องหันมามองกลุ่มฉันเป็นตาเดียว=[]=!! เบาๆหน่อยก็ได้ยัยบ้าอิโนะ!!
“ฉันว่าแล้วมันต้องมีอะไรในกอไผ่!!”
“ชู~ เบาๆหน่อยยัยบ้า!.. มองอะไร” ประโยคแรกฉันไปกระซิบยัยอิโนะ ส่วนประโยคหลังฉันหันไม่ยังคนที่มองฉันอยู่ด้วยสายดุดันและพูดเสียงเย็นและซึ่งได้ผล คือ ทุกคนหันกลับไปทันควัน
“เรื่องนี้แกจะจัดการยังไง” ฮินาตะพูดขึ้น
“ยังไม่รู้เลย..”
ความคิดเห็น