ประสบการณ์ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้
จากการได้มาออกชุมชนในรายวิชา CM281 เวชศาสตร์ชุมชนภาคปฏิบัติ (นิสิตแพทย์ปี 2) นี้นั้นนับว่าเป็นประสบการณ์และการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่มีคุณค่ามาก รถเดินทางขนาดใหญ่มารับกลุ่มนิสิตที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร ก่อนเริ่มออกเดินทางมายังวัดอำภาศิริวงศ์ในช่วงเวลาสายๆ วันที่มาอากาศดีมาก แสงอาทิตย์สีอ่อนๆอาบไล้ลงมาผสมผสานไปกับสายลมอุ่นที่ชวนให้ชื่นใจ รอบข้างเต็มไปด้วยธรรมชาติและต้นไม้มากมายแลดูเขียวชอุ่ม
ข้าพเจ้าแบกกระเป๋าเดินทางใบหนักลงมาจากรถก่อนเดินมายังที่พำนักกับเพื่อนๆ ช่วงก่อนเที่ยงนิสิตมีเรียนเลคเชอร์เล็กๆน้อยๆ จากนั้นพวกเราได้พบกับเจ้าหน้าอสม.ที่จะพาเราไปออกเยี่ยมชุมชน หลังจากที่พวกเรารับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จเรียบร้อยจึงถึงเวลาออกเยี่ยมชุมชนเป็นครั้งแรก
รถกระบะขนาดใหญ่มารอรับนิสิตบริเวณลานหน้าที่พำนักในวัด เนื่องจากข้าพเจ้าเพิ่งได้รับการผ่าตัดดามเหล็กที่ขาทำให้ไม่สะดวกในการปีนขึ้นไปนั่งที่ท้ายรถกระบะ พี่อสม.จึงให้ข้าพเจ้านั่งในรถที่เบาะข้างคนขับ เวลาออกเดินทางไปยังหมู่บ้านเป็นยามบ่าย ทำให้แดดเริ่มแรงและลมเริ่มร้อนขึ้น รถแล่นปุเลงๆไปตามถนนโรยกรวดที่ขรุขระ ทำให้รถโยกไปมาแม้คนขับจะขับรถให้นิ่มที่สุด และท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนแรงนั่นเอง รถได้มาเราเคลื่อนไปตามท้องถนนวนรอบหมู่บ้านจนทั่วเพื่อให้นิสิตสามารถร่างแผนที่เดินดินได้ หลังจากที่ได้วนรอบหมู่บ้านไปสองรอบแล้ว พวกเราจึงพากันลงจากรถเข้าไปสัมภาษณ์ชาวบ้านในชุมชนกัน
ในวันแรกนี้พวกเราสัมภาษณ์คนได้ในจำนวนไม่มากนัก ส่วนหนึ่งนั้นเป็นเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่นิสิตได้ออกเยี่ยมชุมชน ทำให้ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มอย่างไรก่อนดี หลังจากที่ทุกๆคนได้กลับมากันแล้ว พวกเราได้ประชุมกลุ่มร่วมกัน วิเคราะห์ปัญหาที่ได้พบ ในวันแรกพวกเราพบปัญหามากมาย เช่น ปัญหาเกี่ยวกับขยะที่ไม่มีรถขยะเข้ามาเก็บ ปัญหาอุบัติเหตุ และปัญหาน้ำแล้ง เป็นต้น
ในวันที่สอง ข้าพเจ้าตื่นนอนแต่เช้า อาบน้ำ รับประทานอาหารเช้า ก่อนรวมกลุ่มกับเพื่อนนิสิตออกไปเยี่ยมชุมชนที่หมู่บ้านเดิมกันอีกครั้ง วันนี้อากาศร้อนและอบอ้าวมากขึ้น แต่การสัมภาษณ์คนในชุมชนเป็นไปได้ด้วยดีและราบรื่นมากขึ้น โดยในตอนเช้าพวกเราได้ไปสัมภาษณ์ผู้ใหญ่บ้านกันก่อน ทำให้เข้าใจถึงปัญหาชุมชนมากขึ้น จากนั้นจึงพากันไปสัมภาษณ์ชาวบ้านกันต่อ ในวันนี้ข้าพเจ้ารู้สึกประทับใจชาวบ้านครอบครัวหนึ่งเป็นอย่างมาก ครอบครัวนี้มีกันอยู่สองคนสามีกับภรรยา ฝ่ายสามีป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ ส่งผลให้เป็นอัมพาตครึ่งซีก ช่วยเหลือตนเองไม่ค่อยได้ แต่ถึงกระนั้น ฝ่ายภรรยาได้ดูแลสามีเป็นอย่างดีและไม่แสดงท่าทีเบื่อหน่ายหรือรังเกียจใดๆทั้งสิ้น นอกจากนั้นยังทำอุปกรณ์ทำกายภาพบำบัดให้ โดยการผูกผ้าไว้กับรอกบนเพดานให้สามีได้ดึงออกแรงเพื่อไม่ให้กล้ามเนื้อฝ่อลีบ และแม้ว่าจะเหนื่อยหรือลำบากมากมายเพียงใด ทั้งคู่ต่างไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา สู้ชีวิตโดยหวังว่าฝ่ายสามีจะกลับมาเดินได้อีกครั้ง ครอบครัวนี้ได้สอนให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ว่า ปัญหาที่เราเจอจะใหญ่หรือเล็กขึ้นอยู่กับความคิดของเรา และความหวังเป็นสิ่งสำคัญที่หล่อเลี้ยงหัวใจและจิตวิญญาณของมนุษย์
ข้าพเจ้าคิดว่า การออกค่ายชุมชนในครั้งนี้ได้ให้หลายสิ่งหลายอย่างมากมายกับข้าพเจ้า ไม่ว่าได้เห็นถึงความทุกข์ยากของชาวบ้าน การอยู่ร่วมกันและทำงานเป็นหมู่คณะ และท้ายสุกนี้ ค่ายนี้คงเป็นความทรงจำที่ดีของข้าพเจ้าเรื่อยไป…
ความคิดเห็น