[BeeCris/บีคริส] Deepens But Faraway

ลำดับตอนที่ #25 : Chapter 21 : WILL YOU?

Chapter 21 WILL YOU?

        “ออกมาทำอะไรคะ อากาศเย็นนะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”ร่างสูงเข้ามามอบความอบอุ่นจากด้านหลังหญิงสาวที่กำลังยืนดูดาวอยู่พักหนึ่งแล้ว ศิรินหันมายิ้มให้กับคนตัวสูงขี้อ้อนของเธอ

          สามวันที่ผ่านมาสำหรับการอยู่ด้วยกันเต็มไปด้วยความสุขของคนทั้งคู่ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ไม่ได้ห่างจากกันเลย เหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านมาต่างสอนให้พวกเธอรู้ว่าเวลาที่ได้ใช้อยู่ด้วยกันในแต่ละวันมีค่ามากแค่ไหน

          “คริสคะ บี...มีเรื่องจะบอก”จู่ๆนางพญาสาวก็เปลี่ยนจากกอดมาเป็นดึงร่างเล็กลงมานั่งบนตักที่ม้านั่งข้างๆระเบียง แถมด้วยการเอี้ยวหน้าไปขโมยหอมแก้มจากคนตัวเล็ก

          “บี!!!”

          “เอ้า..ทำไมอ่า ก็บีรักของบี หอมไม่ได้เหรอคะ”ไม่ว่าเปล่า น้ำทิพย์ยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนแทบใช้ลมหายใจเดียวกัน

          “ก..ก็....แบบ...บีชอบทำให้คริสตกใจนี่”ใบหน้าขาวๆเริ่มแต้มด้วยสีแดงปลั่ง ก็เวลามองสบตาคมคู่นั้นมันให้ความรู้สึกเหมือนใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาเต้นนอกอกทุกครั้งไป

          “งั้น...บีไม่ทำให้คริสตกใจแล้วก็ได้”น้ำทิพย์ยิ้มกริ่ม มือเรียวประคองแก้มนวลให้คนที่นั่งอยู่บนตักหันมาสบตาที่ทรงพลานุภาพทำลายล้างระบบการเต้นของหัวใจของตน

          ริมฝีปากนุ่มสัมผัสกับส่วนเดียวกันของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนและค้างไว้เช่นนั้น มือเรียวข้างที่ยังว่างสัมผัสท้ายทอยคนตัวเล็กแล้วกดให้ริมฝีปากแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น ลิ้นเรียวค่อยๆสอดเข้าซอกซอนหาความหวานจากเจ้าของมือเรียวที่เคลื่อนมาโอบรั้งคอเธอให้ใกล้กันยิ่งขึ้น

          น้ำทิพย์ลืมที่ตนเป็นคนเอ่ยปากว่าจะบอกบางสิ่งเมื่อครู่ไปจนหมดสิ้น สมองมึนเบลอรับรู้แค่ความสนใจทั้งหมดถูกรวมไว้ที่หญิงสาวตรงหน้าที่กำลังแบ่งปันความร้อนผ่านลมหายใจและของเหลวภายในช่องปาก

          “อือ..อื้ม”และคนที่จะต้องรับรู้ก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน เสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจดังมากขึ้นเพราะมือซุกซนเริ่มลูบไล้ภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวบาง ลมเย็นๆที่พัดเอื่อยๆจากทะเลไม่อาจกลบความต้องการที่เริ่มปะทุขึ้นมาได้อีกต่อไป

          “บะ..บี..ตรงนะ..นี้มัน..อื้อ”น้ำทิพย์รู้ดีว่าคนตัวเล็กหมายถึงอะไร ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ศิรินพยายามห้ามเธอ ไม่ห้ามสิแปลก...ก็ตรงนี้มันระเบียงที่หันเข้าหาชายหาดเลยนะ

แต่ระเบียงก็ลมเย็นดีนะ...

          “อื้อออ...บี..”คนตัวเล็กเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยเสียงสั่นเครือ นัยน์ตารูปพระจันทร์เสี้ยวเริ่มมีน้ำใสๆเอ่อคลอเมื่อน้ำทิพย์ยังไม่ยอมหยุดรุกราน ไม่ใช่เพราะไม่เต็มใจหรืออะไร ก็ในเมื่อแววตานั้นก็แสดงความปรารถนาเช่นเดียวกัน

          “ลองตรงนี้ซักรอบก่อน...แล้วค่อยเข้าไปในห้องนะคะ”

.

.

1^st NC Deepens But Faraway

.

.

          “บีบ้า! ไหนบอกแค่สองรอบไง”น้ำทิพย์หัวเราะร่วน แต่ก็รับหมอนที่อีกฝ่ายปามาได้อย่างแม่นยำ ศึกหนักเมื่อคืนทำให้กว่าที่สาวหมวยจะตื่นก็ปาไปเกือบเที่ยง แถมคนที่นอนหัวเราะอยู่ข้างๆก็ไม่ได้คิดจะปลุกถึงแม้จะตื่นก่อนเป็นชั่วโมงก็เถอะ

          “ก็คริสขอบีเองนะ ฮะๆๆ บีไม่ได้บังคับขืนจะ...โอยยย”ยังไม่ทันพูดจบหมอนอีกใบก็พุ่งแหวกอากาศมาชนใบหน้าคมแบบเต็มๆฟูลเอชดี

          “ไม่ต้องมาพูดเลยนะ!!! ตื่นแล้วก็ไม่ยอมปลุก...”

          “งื้อออ ก็บีอยากนอนมองหน้าคริสนานๆนี่คะ”ร่างสูงรวบตัวคนขี้เหวี่ยงเข้ามากอด อะไรจะต้องวีนเบอร์ใหญ่ขนาดนี้คะหมวย เมนส์ใกล้มาเหรอ

          “...”ศิรินไม่รู้จะพูดอะไรแล้วจึงนิ่งไปแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายกอดอยู่อย่างนั้น

          “ที่รักคะ...เมื่อวานบีมีเรื่องจะพูดกับคริสแต่บังเอิญเรา..อืม เครื่องติดกันก่อน จำได้มั้ยคะ”

          “คริสว่าจะถามอยู่พอดี สรุปเรื่องอะไรคะบี”น้ำทิพย์ทำเผลอสีหน้าลำบากใจและแน่นอนว่าคนรักของเธอสังเกตเห็น แต่ศิรินแค่เงียบ...และรอฟัง...

          “ความจริงแล้ว...ความจำของบีน่ะ มัน...ไม่ได้หายไปตั้งแต่แรก”คิ้วเรียวสวยของคนในอ้อมกอดขมวดเข้าหากันทันที

          “หมายความว่าบีหลอกคริสมาตลอดเลยเหรอ!!!”ร่างสูงกลืนน้ำลายเมื่อศิรินเริ่มขึ้นเสียง ความจริงเธอจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่รื้อฟื้นให้มากความก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ...น้ำทิพย์รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องปิดบังคนรัก แม้จะรู้ว่าคงถูกโกรธเป็นแน่ก็ตาม

          “คือ...บีจำเป็นต้องทำแบบนั้นนะคริส มันมีเหตุผ...”ศิรินผลักตัวออกจากอ้อมกอด

          “บีรู้ป้ะ ตอนที่บีแรกหาแต่แนท...คริสเจ็บแค่ไหน”น้ำเสียงนิ่งๆของคนตัวเล็กทำให้เธอใจแป้ว ให้ตายเถอะศิริน...เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ควรร้องไห้เลยจริงๆ

          “บีขอโทษ บีทำแบบนั้นเพื่อให้แนทไว้ใจบี บีผิดเอง”มือเรียวเอื้อมไปจับมือเล็กของอีกคนที่กำลังพยายามถอยห่างออกไป

          “...”ศิรินปรายตามองมันนิ่งๆ แล้วดึงมือตัวเองออกมาจากการเกาะกุม

          “คริสคะ...บีขอโทษนะ”

          “...”คนตัวเล็กมองคนที่กำลังก้มหน้าขอโทษ ก่อนจะดันตัวลุกจากที่นอน

          “คริส...ระวัง!”ร่างสูงรีบพุ่งตัวจากเตียงไปรับศิรินที่ทำท่าจะเซล้มทันทีที่เท้าแตะพื้นไว้อย่างทันท่วงที แต่คนตัวเล็กกลับรีบดันตัวออกจากอ้อมกอดแล้วพยายามจะดื้อดึงเดินเองจนคนถูกงอนได้แต่ถอนหายใจ

          “ที่รักคะ ถ้าคริสจะโกรธบี...อย่างน้อยก็ให้บีประคองคริสก็แล้วกันนะคะ”ศิรินมองนิ่งๆแต่ก็ยังไม่ยอมพยักหน้ารับแถมด้วยอาการกอดอกปั้นปึ่งใส่คนรัก น้ำทิพย์ย่นคิ้วอย่างอ่อนใจ

          แขนแกร่งตวัดช้อนร่างบางขึ้นมาอย่างไม่ทันให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ทำให้ศิรินเผลอร้องออกมาอย่างตกใจ แต่ก็ยังมีสติมากพอที่จะโอบคอของเขาไว้ก่อนจะพลัดตกลงไป

          “บี!!!”

          “ดื้อ!!!”คราวนี้กลับเป็นศิรินที่ต้องโดนดุและหลบสายตาคนตัวสูงแทน อะไร! นี่ฉันโกรธเธออยู่นะบีน้ำทิพย์!!!

          “เจ็บแล้วยังดื้ออีก”น้ำเสียงที่ใช้นั้นอ่อนลงเมื่อเห็นว่าศิรินเริ่มจ๋อยแต่ก็ยังเจือไปด้วยความดุ ฮือ..พี่บีดุนุ้งคริส

          “...”เขาถอนหายใจกับอาการหลบสายตาของศิรินแล้วย่างเท้าไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเตียงนี้นัก

          “โอ๊ย..”ร่างเล็กที่ถูกวางลงบนที่ว่างข้างๆอ่างล้างหน้าต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วตรงกลางลำตัว ร่างสูงส่ายหน้าเบาๆในขณะที่มือก็บีบยาสีฟันใส่แปรงสีฟันก่อนจะส่งให้เธอพร้อมแก้วน้ำสำหรับบ้วนปาก

          การแปรงฟันเริ่มต้นโดยไม่มีการพูดคุยใดๆระหว่างคู่รักคู่นี้ จนกระทั่งน้ำทิพย์แปรงเสร็จ ฝ่ายถูกงอนก็ขยับมายืนให้ตรงกับคนที่นั่งแปรงฟันอยู่ข้างๆแล้วจ้องด้วยสายตาคาดเดาไม่ได้ ศิรินเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วแปรงต่ออย่างไม่สนใจ ก่อนจะหันไปบ้วนปากในอ่างแล้วหันหน้ากลับมาจ้องคนที่ยื่นแขนทั้งสองมากันไม่ให้เธอไปไหน

          “...”คนตัวเล็กที่ยังโกรธไม่หายมองหน้าและเงียบ เงียบ เงียบใส่เขา

          “จะเงียบอีกนานมั้ยคะคริส”

          “บีเป็นคนทำผิดนะ ทำไมบีต้องมองเหมือนคริสเป็นคนผิดด้วยอ่ะ!!! ทั้งๆที่บีเป็นคนทำให้คริสเสียใจนะเว้ย ได้ยินป้ะ บีเป็นคนทำคริสเสียใจ!”น้ำทิพย์เลิกคิ้ว นี่เขาเผลอดุมากไปเหรอ ทำไมคนขี้เหวี่ยงตรงหน้าพูดเหมือนน้อยใจอย่างนั้นแหละ

          “คริส...”น้ำเสียงที่ก่อนหน้านี้เข้มเสียจนน่ากลัวอ่อนลงเมื่อรู้ว่าตนเองใช้วิธีผิดเสียแล้ว ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปหาคนที่ไร้ทางหนีซึ่งไม่ยอมสบตาเขาง่ายๆอีก

          น้ำทิพย์ขโมยจูบเอาดื้อๆ คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะอยู่ในวงแขนของเจ้าตัว อีกอย่างก็คือสะโพกยังเจ็บอยู่ เพราะฉะนั้นแล้วไม่มีทางที่ศิรินจะวิ่งหนีเขาไปที่ไหนได้แน่นอน

          “อื้อออออ”กำปั้นเล็กทุบเข้าที่แผ่นหลังกว้างของคนเอาแต่ใจ แต่เขากลับไม่ได้รุกล้ำมากไปกว่านั้น เจ้าของดวงตาคมเพียงกดย้ำๆเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มอย่างถนอม มือเรียวแข็งแรงยกขึ้นประคองใบหน้าหมวยอย่างแผ่วเบา

          “ขอโทษนะคะ”ร่างสูงเอ่ยเสียงแผ่วกระซิบพลางเกลี่ยปลายจมูกเล่นที่แก้มเนียนใส ก่อนจะซบหน้าเข้าที่ไหล่

          คนตัวเล็กปรับอารมณ์ไม่ถูกกับอาการของร่างสูง เดี๋ยวดีเดี๋ยวดุเหมือนผีเข้าอะไรของเค้า แต่การกอดกันนิ่งๆแค่นี้ก็ทำให้รู้สึกดีได้เหมือนกันนะ...

          “บี...เป็นอะไรเนี่ย”

          “ยกโทษให้เค้าน้า~”น้ำทิพย์ผละออกมามองตาคนรักด้วยแววตาที่คิดว่าน่าสงสารที่สุดในชีวิต

          “น้า~”และอ้อนอีก...

          “นะค้าที่รัก...”ศิรินหลุดขำพรืด ให้ตายเถอะน้ำทิพย์! ทำไมง้อได้น่าฟัดขนาดนี้!!!

หมวยใจเย็นลูก..หนูเป็นเคะนะลูกนะ

          “ก็ได้ค่ะ ความจริงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้วล่ะเนอะ ก็ไม่รู้ว่าโกรธไปมันจะมีอะไรดีขึ้นมา”ร่างสูงฉีกยิ้มราวกับเด็กน้อยที่พ้นจากความผิด

          “คริสรู้มั้ย บีน่ะ...ไม่เคยง้อใครเลยนะ”

          “ก็ง้อแนทไม่ใช่รึไง...”

          “บีเคยง้อก็จริง...แต่บีไม่ได้ง้อแบบนี้”พูดจบร่างสูงก็ยื่นหน้าไปขโมยจูบสั้นๆจากคนตัวเล็กอีกครั้ง และอีกหลายครั้ง

          “ง้อบนเตียงล่ะสิท่า...”

          “อย่างน้อยก็ไม่เคยง้อที่ระเบียงแล้วกัน”ใบหน้าที่อมชมพูอยู่แล้วแดงแปร๊ดขึ้นทันทีที่ร่างสูงสวนมาแบบนั้น เถียงเรื่องแบบนี้ไม่เคยชนะเขาเลยสิน่า..

          “หรืออยากให้ง้ออีกรอบ...”ศิรินถลึงตาใส่คนที่ยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่อย่างหน้าไม่อาย แถมยังพูดเองเออเองต่อไปอีก...

          “คราวนี้เราลองที่ครัวดูมั้ย เห็นในนิยายหลายเรื่องละ...โอ๊ยยยย”น้ำทิพย์ร้องโอดโอยเมื่อมือเล็กบีบจมูกซึ่งอยู่ใกล้มืออีกฝ่ายมากที่สุดจนมันแดงเหมือนเพิ่งผ่านการร้องไห้มา

          “ทะลึ่งตลอดเวลาเลยนะบี! พาคริสไปกินข้าวเลย หิวแล้ว!”คนตัวเล็กกว่าออกคำสั่ง ถึงศิรินจะตัวเล็กกว่าแต่ก็ยศใหญ่กว่านะจ๊ะ

          “ค่าๆ ให้อุ้มหรือประคองคะ”

          “ก่อนหน้านี้ทำแบบไหน ก็ทำแบบนั้นสิ”ศิรินทำหน้างุยใส่ ร่างสูงเพียงหัวเราะเบาๆ อยากให้อุ้มก็บอกสิคะหมวย

          อาหารเช้า (ควบเที่ยง) เรียบๆเป็นเมนูเดิมเหมือนอย่างเคย ข้าวผัดฝีมือน้ำทิพย์กลายเป็นของโปรดของคนตัวเล็กมาตั้งแต่ตอนที่อยู่คอนโดด้วยกันแล้ว สำหรับศิรินแล้ว...มันเป็นเมนูง่ายๆที่พิเศษสำหรับคนพิเศษโดยคนพิเศษ

          “คริสคะ มาดูอะไรนี่สิ”ร่างสูงเอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าศิรินทานข้าวอิ่มได้สักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวเดินไม่ค่อยถนัดนักจึงรีบมาประคองออกมาด้านนอกตัวบ้านด้วยกัน

          ชายหาดเงียบสงบและปราศจากผู้คน ศิรินไม่รู้หรอกว่าที่นี่ที่ไหน รู้แต่ว่าเธอชอบทะเลเงียบๆแบบไม่วุ่นวายอย่างนี้เป็นที่สุด

          “คริสคะ...ดูนั่นสิ”ร่างเล็กหันมองตามที่นิ้วเรียวชี้ ก่อนจะเบิกตากว้าง...

          เจ็ทสกีห้าลำที่แหวกกระแสคลื่นกลางทะเลต่างพากันหยุดเครื่องกะทันหัน ก่อนที่คนขี่เจ็ทสกีลำแรกชูป้ายที่เขียนตัวอักษร ตามด้วยลำต่อๆมา

WILL

YOU

MARRY

ME

❤

       ปลายหางตาของสาวหมวยเหลือบเห็นร่างสูงข้างๆคุกเข่าลง...ราวโลกหยุดหมุน ความรู้สึกของการถูกขอแต่งงานมันเกินกว่าคำอธิบายใดๆที่นึกออก น้ำใสๆเอ่อคลอดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยวคู่สวยที่แสนดึงดูดจนคนที่นั่งคุกเข่าอยู่เผลอน้ำตาคลอตาม

          “คริสคะ...แต่งงานกันนะ”สรรพเสียงรอบกายเงียบกริบลงอย่างจงใจรอฟังคำตอบจากหญิงสาว ส่วนศิรินเองก็เหมือนจะลิ้นแข็งลืมวิธีพูดไปชั่วครู่

          “นะคะ”ถามย้ำอีกครั้งอย่างตื่นเต้น เพียงอ่านสีหน้าของคนตัวเล็กเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเธอไม่มีทางปฏิเสธ แต่ก่อนจะได้ตอบอะไรเสียงตะโกนกึกก้องก็ดังแทรกขึ้นพร้อมกำลังของคนที่แค่เห็นเครื่องแบบน้ำทิพย์ก็จำได้ทันที

          “หยุด! อย่าขยับ! เจ้าหน้าที่ A.S.A ขอควบคุมตัวร้อยเอกหญิงน้ำทิพย์ จงรัชตวิบูลย์ ในความผิดฐานฆ่าคนตาย!!!”

~~~~~

          วันนี้มาแบบหวานๆค่ะหวานๆ มี NC ด้วย คราวนี้ของจริงโอเค๊ แปะเมลล์ตามสบาย ไม่ต้องฝากมีดฝากระเบิดมาค่ะเอาแค่คำติชมกะเมลล์พอ ถถถ แจก NC เนื่องในวันนกแห่งชาติ~~~ จำได้ใช่ม้า~ วันนี้วันที่ 7 พ.ค. ใช่แล้นน นี่ก็ทีมนกต่อไป และวันนี้เป็นแค่วันเสาร์ไม่มีอะไรสำคัญเลยจริงจริ๊งงง

ปล.แปะวันนี้ส่งซักตอนดึกๆอีกที เพราะกว่าไรท์จะตื่นก็คงบ่าย ถถถ

ปล.2 แวะมาบอกว่าเมลล์แปะได้ตลอดนะครัช ต่อให้ปีหน้าถ้าไฟล์ยังไม่หายก็จะส่งโน๊ะ แล้วก็...ถ้าส่งเมลล์ซ้ำสำหรับคนที่แปะไว้หลายเม้นอันนี้ก็...ไม่รู้จะทำไง บางทีไรท์ก็มึนๆบ้างไรบ้างอย่าว่ากันเนาะ

รักรีดไม่มาม่า (เหรอออ)

ไรท์น่ารักที่สุดอ่ะ :)